Tíminn - 18.07.1951, Blaðsíða 3

158. blað.
TÍMINN, miðvikudaginn 18. júlí 1951.
3.
Válerengen fer ekki ósigrað
Frasia-Vlkliigur sig'raði VlF 1:0
Úrvalslið Fram og Víkings
sá fyrir því að knattspyrnu-
meistarar Oslóborgar, Váler-
engen, fara héðan ekki ósigr
aðir. Þá er þetta einnig í
fyrsta skipti, sem norskt
knattspyrnulið tapar leik hér
á landi, en þetta er þriðja
heimsókn norskra liða til ís-
lands. Fyrsta skipti, sem
norkskt lið kom hingað var
1926 og hét liðið Djærv og
vann það alla leiki sina hér.
1947 kom norska landsliðið
hingað og lék þrjá ieiki. Fyrst
við íslenzka landsliðið, sem
tapaði 4—2. Síðan viö ís-
landsmeistarana Fram, er tap
aði með 5—0, en síöasti leik-
ui'inn var við úrvalslið úr
Reykjavíkurfélögunum og
varð jafntefli 1—1.
Leikur úrvalsliðs Fram og
Víkings við Válerengen var
allvel leikinn á köflum og
mjög prúðmannlega af báð-
um liðum. Fram—Vík. hafði
nokkra yfirburöl, sérstaklega
í seinni hálfleik, en yíirleitt
hefir komið fram mikið út-
haldsleysi hjá leikmönnum
Válerengen i öllum leikjum
þeirra i síðari hálfleik, en það
heíir komiö á óvart, þar sem
liðiö hefir leikið mikiö í vor
og ætti því að vera í góðri
æfingu. En aörar orsakir,
kunna ef til vill að vera fyrir
því. Fram-Víkings liöið var
skipað sex leikmönnum úr |
Fram og fimm úr Víkingi. Lið
ið féll yfirleitt vel saman og
varnarleikmennirnir sýndu
sérstaklega góðan leik, og má
segja að mark þeirra hafi
aldrei komizt í sérstaka
hættu. Aftur á móti áttu
Norðmennirnir þrjú hættuleg
stangarskot, en það var allt
úr spyrnum af frekar löngu
færi, fyrir utan vítateig.
Fram—yiíkingur hafSl aft-
ur á móti næstum óteljandi,
tækifæri fil að skora. Fyrst í'
leiknum lék’ Bjarni Guðnason '
vinstri kantmanninn, Reyni
Þós-ðarson, algjörlega frían, j
þannig að hann hafði ekki
nema markið eitt fyrir fram- j
an sig, en honum tókst samt!
sem áður ekki að skora. Þá!
átti Gunnlaugur Lárusson j
þrjú hörkuskot á markið af
stuttu færi, sem öll fóru rétt
yfir þverslána. Ef eitthvað af
þessum spyrnum Gunnlaugs
hefðu hitt markið hefði knött
urinn áreiðanlega legið inni,
en heppnin var ekki með hon
um í þetta skipti. Eina mark-
ið í leiknum skoraði Bjarni
Guðnason um miðjan hálf- \
leik. Lék hann upp með knött j
inn, en gaf hann síðan til
Dagbjarts, sem var frír við (
markið. Dagbjartur spytntl
þegar, en markmaðurinn
varði og náði Bjarni þá knett
inum og skoraði þegar. Seinni
hálfleikur var nokkurs kon-
ar endurtekning á þeim fyrri,
néma hvað Fram-Víkingur
sóttj nú enn meira. í þessum
hálfleik fékk Reynir enn tvö
opin tækifæri til að skora,
en það var eins og knötturinn
vildi ekki í markið. Var Reyn
ir alveg sérstaklega óheppinn
í þessum leik, því að hann
lék að mörgu leyti vel, þótt
allt misheppnaðist hjá hon-
um, þegar að markinu kom.
Þá fengu og aðrir leikmenn
framlinunnar ng einnig Sæ-
mundur góð tækifæri til að
skora, en allt kom fyrir ekki,
allt misheppnaðist við m^rk-
ið.
Liðin.
Talsvert jákvætt kom fram
í leik Fram-Víkings. Lands-
liðsmennirnir Karl, Haukur,
Sæmundur og Bjarni voru að
vísu beztu menn liðsins, en
tveir menn komu mjög á ó-
vart. Markmaðurinn Magnús
Jónsson lék afbragosvel og
brázt á engan hátt þeim von
um, sem við hann eru tengd-
ar. Var það mál rnanna, að
aðrir íslendingar hefðu ekki
leikið þá stöðu betur í sum-
ar. Dagbjartur Grímsson lék
ágætlega á hægra kanti, fljót
ur, ákveðinn og hættulegur.
Einnig gaf hann góþa knetti
Íyrir markið. Og eitt er víst,
að þegar Dagbjartur hefir náð
me ri leikni verður hapn af-
bragðs leikmaður. Landsliðs
neíndin ætti þegar að taka
þessa rnenn undir smásjána.
Vörn liósins komst sérstak-
lega vel frá leiknum. Hauk-
ur Bjarnason var beztur, vel
studdur af Karli, Sæmundi
og Kristjáni, sem lék nokkuð
aftarlega en var fljótur að
grípa inn í ef með þurfti. Þá
Iék nýliðinn Einar Pétursson
framar öllum vonum, en
hann kom inn í byrjun leiks,
er Guðmundur Guðmundsson
varð að yfirgefa völlinn vegna
meiðsla. Leikur Bjarna í fram
línunni var mjög jákvæður-
þó hann sé mun betri sem inn
herjf en miðframherji, því
þá koma hæfileikar hans til
að byggja upp enn betur
fram. í þessnm leik lék hann
samherja sína hvað eftir ann
að fría, og hefði það átt að
gefa 3—4 mörk.
í liði Válerengen voru bezt
ir eins og áður Leif Olsen og
Jorum, þó þeir ættu við ramm
an reip að draga, þar sem
Haukur og Sæmundur voru.
Einnig léku framverðir liðs-
ins vel.
Dómari var Haukur Óskars
son og átti hann mestan þátt
í þvi hv^ leikurinn var prúð-
mannlega leikinn, því hann
gaf ekkj leikmönnunum neitt
eftir, var réttsýnn, ákveðinn
og strangur. H.S.
Aldarafinæli
(Framhmd af 4. síöu.)
Valdimar bauð mér í brúð-
kaup dóttur sinnar einnar, er
var að g^ftast skozkum
manni. Það var mjög virðuleg
athöfn með fjölmennri veizlu
á eftir og hitti ég þar fjölda
íslendinga. Mánudaginn 2.
júlí fór Arinbjörn meö mig
ásamt frú sinni og fleira
fólki, á íslendingamót að
Hnausum. Komum við við á
elliheimilinu á Gimli á norð
urleið og áttum þar nokkra
viðdvöl. Talaðj ég þar við vist
gestina, sagði fréttir að heim
an og fluttj kveðjur. Aðal-
ræðumenn að Hnausum voru
Guttormur skáld Guttorms-
son, er flutti minni landnem
anna, og próf. Gillsen, rektor
Manitoba-háskólans. Lofaði
hann Vestur-íslendinga mik
ið fyrir gáfur, hæfileika og
dugnað. Sagðist hann vænta
þess að sér tækist einhverh
tíma að rekja ætt sína sam
an við ætt Þórðar Gilssonar
á Staðarfelli. Flytja átti
minnj íslands á hátíðinni, en
ræðumaður var forfallaður og
hljóp ég þá í skarðið og sagði
í þess sfað fréttir að hgiman
ög flútti kveðjur frá landj og
Sundmót U.M.S.
Skagafjarðar
Sundmót U.M.S. Skagafjarð
ar í Varmahlíð 8. júlí.
Samkoman hófst með
messu, séra Gunnar Gíslason
prédikaði. Magnús Gíslason,
Frostastöðum, flutti ræðu,
kirkjukórar Víðimýrar- og
Flugumýrarsóknar sungu
undir stjórn Árna Jónssonar
ennfremur söng karlakór
Hólmavíkur, undir stjórn Jóns
ísleifssonar, nokkur lög.
Að þessum atvikum loknum
þófst sundmótið. Sundfólk frá
Ólafsfirði kom og tók þátt í
nokkrum sundgreinum sem
gestir og var það mjög mikil
upplífgun fyrir mótið.
2(10 m. bringusund karla:
1. Kári Steinsson Hj. 3'26,7
2. Eiríkur Valdim. F. 3:34,3
3. Ben. Sigurjónss. Hag. 3:41,3
5C m frjáls aðf. kv.
1. Kristbjörg Bjarnadóttir
Hag. 38 sek. 2. Guðbjörg Felix
dóttir F 48,0 sek. 3. Sólveig
Fel xdóttir F 48,0 sek.
50 in frjáls aðf. karia.
1. Gísli Felixson F 30,1 sek.
2. Jónas Þór Pálsson F 37,5
ssk. 3.-4. Stefán B. Péturs-
son T 41,8 sek. 3.—4. Jón Jó-
hannesson Hag. 41,8 sek.
50 m brs. telpna.
1. Guðbj. Felixd. F 48.0 sek.
2. Sólveig Felixd. F 48,0 sek.
3. Oddrún Guðm. T 51,7 sek.
50 m hrs. drengja.
1. Þorbergur Jósefsson T
43,0 sek. 2. Guðmann Tobías-
son F 44,9 sek. 3.—4 Jón Jó-
hannesson Hag. 45.4 sek. 3.—
4. Stefán B. Petersen T 45,4
100 m bs. kvenna.
1. Sólveig Felixd. F 1:47,1
sek. 2. Guðbj. Felixd. F 1:47,5
sek. 3. Kristbjörg Bjarnad.
Hag. 1:52,4 sek.
50 m brs. karla.
1. Kárj Steinsson Hj. 41,5
sek. 2. Bened. Sigurjónss. Hag
42,4 sek. 3. Jón Eiríksson T
44,2 sek.
500 m frj.aðf. karla.
1. Þorbergur Jósefsson T
9:08,5 min. 2. Kári Steinsson
Hj. 9:2C,3 mín. 3. Jósafat Fel
ixson F 9:23,3 mín.
Bezti árangur gestanna frá
Ólafsfirði fyrir utan boðsund
in var þessi:
50 m brs. telpna.
Ásta Helgad. 47,2 sek. Lilly
Valderhaug 49,3 sek.
50 m brs. drengja.
Brynjar Vilmundss. 42,8 sek.
þjóð. Guttormur skáld bað
mig að flytja kveðjur öllum
sínum vinum og velunnur-
um heima á Fróni.
Þriðja júlí lagði ég af stað
heimleiöis frá Winnipeg og
kom heim þ. 11. þ. mánaðar
með flugvél frá New York.
Ég vil að síðustu færa hin-
um íslenzku þátttakendum í
þessum hátíðahöldum, Ric-
harði Beck, Stefáni Einars-
syni og Arinbirni*Bardal, sér-
stakar þakkir mínar fyrir á-
nægjulega viðkynningu og
þann góða þátt, sem þeir áttu
í að gera þessi hátíðahöld eft
irminnileg, mér og öðrum.
Þeir eru allir góðir og göfug-
ir fulltrúar þess sem bezt er
í íslen^kri menningu, þó búi
fjarri heimahögum og ætt-
jörð sinni.
Að lokum vil ég fyrir hönd
Stórstúku íslands, færa ríkis-
stjórninni þakkir fyrir þá áð
stoð, er hún veitti til að auð-
velda það, að Stórstúkan gæti
sent fulltrúa á þessj merki-
legu hátíðahöld Góðtemplara
reslunnar.
Skuldabréf Elliheimilisins
Eftir 6ísla Slgui*b]öi*iissoii
„Það er dýrt að byggja“,
sagði gamli maðurinn, sem
var að kaupa af mér nokkur
skuldabréf í láni því sem stofn
unin hefir tekið til greiðslu
á býggingarkostnaði viðbygg-
ingarinnar, sem nú stendur
yíir. — Já, það er satt, dýrt er
að byggja — en nauðsynlegt
er það og þá ekki sígt yfir
sjúkt og gamalt fólk. Það var
vegna þessarar nauðsynjar að
ráðizt var í viðbygginguna,
enda þótt vitað væri að við
ýmsa örðugleika væri að etja
á mörgum sviðum.
Borgarstjóri og bæjarstjórn
Reykjavíkur hafa enn á ný
sýnt skilning sinn á þessu
mikilvæga máli og lagt fram
fé til byggingarframkvæmd-
anna, en samt sem áður þarf
meira fé, og þess vegna þótti
mér vænt um að gamli maður
inn skyldi kaupa nokkur
skuldabréf.
Það var þó ekki aðeins
vegna peninganna, heldur
ekki síður vegna þeirra orða,
sem hann lét falla um leið:
— „Við erum hálf-áttræð
systkinin, og við eigum ekkert
innhlaup neins staðar — það
getur verið að við þurfum að
leita hingað — eins og svo
margir aðrir, en hér vildum
við helzt yera síðustu ævi-
árin“. Já, þannig er það. Það
þurfa margir að leita hingað
og það er ekki neitt gaman að
þurfa sífellt að vera að neita
gömlu lasburða fólki um vist
pláss. Örðugleikar gamla
fólksins eru miklir á þessu
sviði, öryggisleysið i ellinni
er því mörgu óbærilegt. —
Hún býr enn á efsta lofti i
timburhúsi — og hún er eld-
hrædd. Það er þröngur bak-
stigi upp á háaloftið og þarna
liggur hún ein mestan hluta
sólarhringsins. Sonur hennar
vinnur úti. Hann býr til morg
unmatinn, hádegisverðinn sér
kunningjakona um og svo á
kvöldin kemur sonur hennar
heim aftur og sér um kvöld-
verðinn. Hún er veik — á
sjúkrahúsi er ekkert pláss fyr
ir hana, — líklega of gömul.
— Og hún er að bíða eftir
vistplássi hér — og þeir eru
því miður of margir, sem bíða
eftir því. Biðin verður mörg-
um of löng — dánir áður.
Gamli maðurinn lagði sinn
skerf fram t l þess að biðin
eftir vistpláss hér yrði styttri
fyrir 20—30 af þessu gamla.
lasburða fólki.
Grein þessi er ekki skrifuö
til þess að biðja um neina
ölmusu, við höfum ekki ár-
um saman beðið um neitt fé
til starfrækslu þessarar stofn
unar og munum vonandi ekki
þurfa að gera. En hitt er ég
að reyna að gera með þessari
grein, að vekja athygli les-
apdans á því, að skuldabréf
in eru ennþá mörg óseld og' að
það er nauðsynlegt að selja
þau til þess að koma viðbygg-
ingu Elliheimilisins upp. Það
eru ekki allir hálf-áttræðii
einstæðingar, sem lesa þessa
grein — vonandi hafið þið
sama skilning á þessu máli og
gamli maðurinn. Ellin kemur
hægt og hægt yfir okkur flest.
— Við gleymum því of oft —
ella myndum við hugsa betur
um gamla fólkið og búa um
leið með þvi betur í haginn
fyrir okkur sjálf. Skuldabréfin,
kosta 1000 kr., vextir eru 6%_,
lánstimi 20 ár, trygging með
veði í byggingu Elliheimilis-
ins. Þetta eru lánskjörn. En
hitt er þó miklu meira um
vert. — Með því að kaupa
þessi skuldabréf hafið þér lagt
fram yðar skerf til þess aö
hægt verði að veita fleiri
sjúkum og lasburða húsaskjól
og hjúkrun. Með því hafið
þér unnið góðverk.
Júlí-landsleikur í knattspyrnu:
Hve sterkir eru íslendingar?
Fyrsti lamísldkuriiin I Þváudlieiiiii
Eins og kunnugt er munu
fslendingar heyja landsleik
í knattspyrnu við Norðmenn
í Þrándheimi 26. þ.m. Tals-
vert er rætt um knattspyrn-
una á íslandi í norskum blöð
um og gera þau sér tíðrætt
um sigur íslenzka landsliðs
ins yfir því sænska fyrir
stuttu. Nýlega birtist grein
í Verdens Gang og fer hún
hér á eftir í lauslegriþýð-
ingu, en fyrirsögn þessarar
greinar er sú sama og í
norska blaðinu:
Svíþjóð lék ekki með
lélegu liði.
Við munum eftir hinum
góða árangri norska landsliðs
ins í Reykjavik 1947, þegar
hinir ellefu leikmenn okkar
voru ekki í miklum vandræð-
um með að vinna íslending-
ana með 4—2. En í ár? Allt
mælir með að hin nýja, litla
knattspyrnuþjóð hafi tekiö
miklum framförum. Nýlega
unnu þeir landslið Svía með
4—3, árangur, er vekur mikla
eftirtekt. Þrir leikmenn þess
höfðu áður leikið í A-lands-
liðinu, og minnsta kosti sex
eru alveg öruggir í sænska
B-landsliðið, og sænskar
blaðagreinar ' eftir leikinn
leggja áherzlu á úrslitin, þrátt
fyrir að blá-gulu leikmönn-
unum líkaði illa við hinn
harða sandvöll í Reykjavík.
Þá vitum við einnig urr>
hinn lélega árangur samein-
aðs liðs i Þýzkalandi. Þar lék
íslenzkt lið á móti þýzku úr-
valsliði, og tapaði með 10—0.
Ef við eigum að draga ein-
hverjar ályktanir af hinum
ójafna árangri Sögueyjarinn
ar á undanförnum árum verð
ur það helzt þetta:
Þjóðin hefir verið í miklum
framgangi síðan Noregsleik-
urinn var 1947, en landsliðið
er ekki eins sterkt erlendis og
á heimavelli. Það er samt sem
áður ástæða til að ætla að
íslendingar séu jafnokar —
svo við tökum eina Norður-
landaþjóðina — Finna.
Það urðu Danir varir við í
fyrra (töpuðu fyrir Finnum
með B-landslið, þýð.) og nú
fengu Svíar að finna það
sama.
Það er því areiðanlegt að
yið getum búizt við jöfnum
leik á hihum góða Lerkendal
velli 26. júlí, jafnari leik, en
flestir okkar gerðu ráð fyrir.