Tíminn - 28.12.1951, Qupperneq 6

TÍMINN, föstudaginn 28. desember 1951.
294. blað.
Franska leikkonan |
(Slightly French)
Óvenju létt og glaSvær am- |
í erísk dans- og söngvamynd |
I með mörgum nýjum dans-1
\ lögum.
Dorothy Lamour
Don Ameche
Janis Carter
Willard Parker
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÖl
Hafmeyjaii
! (Mr. Peabody and the Mer- |
maid.) 1
i Óvenju fyndin og sérkenni- |
j leg ný amerísk gamanmynd. 1
Aðalhlutverk:
William Powéll
Ann Blyth =
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBIO!
- HAFNARFIRÐI -
Niglit aml Day
Amerisk stórmynd í eðlileg- |
um litum, byggð á ævi jazz- |
tónskáldsins Cole Porter.
Aðalhlutverk:
Gary Grant
Alix Smith
Monty Woolly
Sýnd kl. 7 og 9. I
►4 :
Anglýsingasíml
TÍMAIHS
er 81 306.
Ótvarps viðgerðir [
Radiovinnnstofaii
LAUGAVEG 166. |
Bergnr Jónsson |
Málaflutningsskrifstofa |
E
Laugaveg 65. Síml 5833 |
Helma: Vitastlg 14
í/níuAjusUfS&éljjAjiaJt mttf
0uu/ela$u?*%
iitiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinuiiiiiiiiiiitutuauiiiiir
I Austurbæjarbíó |
Daiisinærin
5 (Look For The Silver Lin- i
ing) 1
| Bráðskemmtileg, skrautleg |
| og fjörug ný amerísk dans- |
| og söngvamynd í eðlilegum =
l litum.
| Aðalhlutverk:
June Haver
Ray Bolger |
| og einn vinsælasti dægur- |
I lagasöngvarinn um þessar |
1 mundir
Gordon MacRae
Sýnd annan jóladag
Sýnd kl. 7 og 9.
Teikni- og' grín-
myntlasaÍTi
i Margar mjög spennandi og
i skennntilegar alveg nýjar
i amerískar teiknimyndir í
| eðlilegum litum, ásamt
| nokkrum sprenghlægilegum
| grínmyndum.
Sýnd kl. 5.
jTJARNARBÍÓ j
j Jolsou syngnr á nýf
(Jolson sings again)
! Framhald myndarinnar Sag- |
I an af A1 Jolson, sem hefir |
I hlotið metaðsókn. Þessi |
j mynd er ennþá glæsilegri og 1
I meira hrífandi. Fjöldi vin- |
j sælla og þekktra laga eru |
! sungin í myndinni, m.a. |
! Sonny Boy, sem heimsfrægt §
! var á sínum tíma.
! Aðalhlutverk:
Larry Parks
Barbara Hale
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Aimie sk jóttu uii j
(Annie Get Your Gun)
i
Hinn heimsfrægi söngleikur j
Irving Berlins, kvikmyndað- j
ur í eðlilegum litum.
Aðalhlutverk:
Betty Hutton
og söngvarinn
Howard Keel
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
(HAFNARBÍO
■
Hamliigjuárin
(The Dancing years)
1 Heillandi fögur og hrífandi
| ný músík og ballettmynd í
| eðlilegum litum, með músík
| eftir Ivor Novello.
Denuís Price
Gise'ie Preville
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BÍÓ
1 fylgsn iiin
frumskóganna
(The Ilidden City)
j Skemmtileg og spennandi,
; ný amerísk frumskógamynd.
I Sonur Tarzans, Johnny
j Sheffield, leikur aðalhlut-
verkið.
Johnny Sheffield
Sue England
í
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Afmælisfaguaður
(Framhald af 3. síðu)
sitt. Mun sú þróun verða far-
sælli og þroskavænlegri ís-
lenzkri þjóð að halda þannig
áfram að nema landið, þó að
meira reyni það á þrek og for-
sjá, en að þyrpast á möíina í
von um léttari og skjótfegn-
ari gróða, er reynzt getur
svikull og óviss í hverju hall-
æri, svo' að menn verða at-
vinnulausir og örbjarga, þótt
fullfrískir séu, og þurfa að ger
ast miskunnarmenn þings og
þjóðar.
Landið er enn ekki nema
hálfnumið. Það bíður fram-
taks og atorku manna, sem
leggja vilja hönd á plóginn
líkt og Öngulsstaðamenn hafa
gert. Og það starf, sem mold-
inni er helgað launar hún
ekki aðeins í nútíð, heldur er
líka með því lagður grundvöll
urinn að tryggari afkomu og
velmegun komandi kynslóða.
Benjamín Kristjánsson.
Grlent yfirlít
(Framhald af 5. síðu)
mjög til sín taka og þótti ofsa-
trúarmaður. Fatimi lauk heim-
spekiprófi í París 1948 og gerðist
hægri hönd Mossadeq strax eft-
ir heimkomuna. Hann varð að-
alritstjóri við blað þjóðernis-
flokksins og sat um skeið
í fangelsi vegna óvægilegra
blaðaskrifa. Hann er starfsmað
ur mikill og vinnur oft dag og
nótt, en Mossadeq vinnur einn-
ig oft að næturlagi. Hann er ó-
giftur og tekur sér yfirleitt
aldrei hvíld frá störfum. Hann
er sagður fluggáfaður, en of-
stækisfullur. Það myndi ekki
auka samkomulagshorfur í olíu
deilunni, ef hann yrði fljótlega
eftirmaður Mossadeq.
Það þykir víst, að flokkur
þeirra Mossadeq og Fatimi muni
vinna á í þingkosningunum. Lík
legt er og, að olíudeilunni ljúki
með sigri þeirra að mestu eða
öllu leyti. Framtíðin er samt ó-
ráðin. Mest virðist velta á því,
að Mossadeq og Fatimi reynist
jafn skeleggir í því að brjóta
niður völd innlendu auðstéttar-
innar og þeir eru nú í barátt-
unni við Breta eða að einhver
önnur andkommúnistísk sam-
tök hafi forustu um það. Ger-
ist þetta ekki, hafa kommúnist-
ar á margan hátt góða tafl-
stöðu í íran.
Borgarstjóriiin
(Framhald af 5. síðu)
in og hefir það þótt gefast
vel.
Sjálfstæðisflokkurinn á að
taka upp slíka skipan hér.
Hann má ekki horfa upp á
það aðgerðarlaus, að fjárhag-
ur bæjarins fari í k.aldakol,
eins og hann stefnir nú hrað-
byri undir stjórn Gunnars.
Hann á líka marga slynga
f jármálamenn innan vébanda
sinna. Það er ekki víst, að
hann eigi þess kost lengi að
veita þeim aðstöðu til þess að
reyna hér krafta sína, en ó-
víða er nú meiri þörf slíkra
manna en við það að endur-
reisa fjárhag Reykjavíkur-
bæjar. X+Y.

KJELD VAAG:
HETJAN
ÓSIGRANDI
18. DAGUR
mar
ÞJÓDLEIKHÚSID
ClílLM HLIÐIÐ
Sýning í kvöld.
UPPSELT
Næsta sýning á sunnudag.
„Hve yott oy fayurti6
Sýning á laugardag kl. 20,00
Aðgöngumiðasalan opin frá
kl. 13,15 til 20,00. Tekið á móti
pöntunum. Sími 80000.
KAFFIPANTANIR í MIÐASÖLU
„Þú munt vera yaskúr glímumaður."
„Enn hefir enginn hrósað sigri yfir mér,“ svaraði Magnús. „Jú,
einn — Kolbein hefi ég ekki enn sigrað.... “
„Varla mun nokkur finnast hér vestan fjalls eða norðan, sem
vildi ganga á hólm við þann jötun. En það þarf fleira en afl,
Magnús. Sá, sem skipi stjórnar, verður einnig að eiga sinn
styrk í höfðinu.“
„Ég get bæði stjórnað skipi og att kappi við hvern sem er,
frændi.“
„Vafalaust. En þú kannt ekki enn til kaupmennsku. Sjáum,
hvernig þér sækist það nám.“
Þannig lauk þessu yelkomandaminni. Morguninn eftir var
Magnús Heinason kvaddur til vinnu. Næstu vikur var nóg aö
hugsa. Meðal kaupmanna og farmanna í Björgvin var mikil ó-
kyrrð. Skyldi stríð skella á? Sumir vonuðu það, aðrir þóttust viss-
ir um það. Sá kvittur kom upp, að sjóorustan við Borgundarhólm
hefði orðið vegna misskilnings. En það gat þó ekki verið á mis-
skilningi byggt, að Jakob Brockenhuus, sjóliðsforinginn danski,
var fluttur í halai til Stokkhólms og hæddur á svívirðilegasta
hátt, er þangað kom.
Magnús lagöi fátt til málanna. En skylli á stríö, væri þörf
margra hraustra sæfara, sem gátu varið kaupskipin gegn sænsk-
um víkingum. Þá gát hans dagur komið. Frændi hans gat varla
bannað honum að berjast fyrir kónglega mekt. Um þetta hugs-
aði hann, er hann velti tjörutunnum, mældi timburstokka og'
skrifaði farmskírteini — og æfði skylmingar meö frænda sínum.
Þetta knúði hann til þess að leggja sig allan fram, og áður en marg
ar vikur voru liönar, brá hann sverði af ekki minni fimi en
frændi hans. Þó var Einar Jónsson talinn viðlíka góöur skylminga
maður og hinir tign'u aðalsmenn í Björgvinjarhúsi.
Störfin í vörugeymslunum og skrifstofunni voru honum lítt að
skapi, en hann sætti sig við þau sem illa nauðsyn. Tólf stundir
var unnið á degi hverjum, og það orð komst á, að Magnús ynni
tveggja manna verk. Þaf gilti einu, hvort frændi lians var ná-
lægur eða ekki. Hið mikla afl lians kom í góðar þarfir, og hinir
verzlunarþjónarnir stcrðu undrandi á hann, er þeir sáu hann í
fyrsta skipti taka fulla tunnu mjöls í fangið og bera hana þvert
yfir garðinn. Annað eins höfðu menn ekki séð fyrr.
Kolbeinn var harla ánægður, þó að honum hefði verið uggur í
huga, er hanri fylgdi Magnúsi til Björgvinjar að ósk prófasts-
ins. Magnús var kappi. og það var ekki vel til fallið að loka slík-
an mann inni í verzlunarbúð. En prófasturinn hafði séð rétt.
Magnús minntist aldrei á þrá sína til hafsins. Ekki var Kolbeini
það þó að öllu leyti að skapi, því að enn var hann sannfæröur
um, að Magnús átti að standa á dúandi þilfari og sigla yfir út-
höfin, þar sem stormurinn æddi og víkingarnir biðu bráðar. En
hvað sem í skærist, þá ætlaði Kolbeinn að fylgja Magnúsi.
Um Ólafsmessu bái-ust ný tíðindi. Svarti hegrinn, eitt af skip-
um kónglegrar majestatis, kom inn til Björgvinjar. Það var varla
fyrr lagzt að bryggju, er einn skipverja ók í gullbúnum vagni
upp til Björgvinjarhúss. Stundu síðar fór hin válega fregn eins
og eldur í sinu um bæinn: Hans kóngleg mekt haföi sagt Svía-
konungi stríð á hendurl *
Það var annar sendiboði með Svarta hegranum. Það var Jens
Smit, verzlunarfulltrúi frá Markúsi Hess, stórkaupmanni í Kaup-
mannahöfn. Hann hraðaði sér hér um bil eins mikið og hinn
konunglegi sendiboði, en hann lagði leið sína meðfram höfn-
inni. Einar Jónsson veitti honum móttöku í skrifstofu sinni, og
nú var jafnlyndi kaupmaðurinn óþreyjufyllri en endranær. Hann
heilsaði varla sendiboðanum, heldur rétti höndina fram eftir
stóru, innsigluðu bréfi,-sem hann færði honum.
„Þú flytur slæmar fréttir, Jens Smit?“
„Sumum slæmar, öðl'um góðar.“ Verzlunarfulltrúinn yppti öxl-
um. „Kóngleg majestet hefir sagt Svíum stríð á hendur, en kaup-
menn og reiðarar múnu græða fé.“
Einar Jónsson Meypti brúnum, en svaraöi ekki. Hann braut
innsiglið og hóf að lesa hið langa bréf vinar síns, Markúsar Hess.
Það flutti ekki nein sérleg tíðindi — staðfesti aöeins ýmsan orð-
róm, sem verið hafði á sveimi í Björgvin vikum saman. Márkús
Hess lauk bréfi sínu með því að harma þær fórnir, sem stríðið
myndi krefjast, en lét þó ekki hjá líða að benda vini sínum og
verzlunarfélaga á, hvaða áhrif stríðið hlyti að hafa á verzlun
og siglingar, og vonaði hann, að Einar Jónsson væri við því bú-
inn að haga sér samkyæmt því, til blessunar fyrir kónglega mekt
og hans veldi og sjálfum sér til verðugs gróða.
Einar Jónsson brosti dauflega, er hann hafði lesiö bréfið. Hann
virti fyrjr sér slægðarlegt andlit sendiboöans.
„Afstöðu Lýbikumanna mun óhætt að treysta?"
, Verzlunarfulltrúinn neri hendurnar, svo að brakaöi í þeim eins
og bókfelli. Það var ánægjuhreimur í röddinni:
„Eiríkur konungúr og Lýbikumenn geta ekki orðið á eitt sáttir
um Narva og verzlunarréttinn, svo að Hansastaðamenn mega þess
vegna hafa sendiherra sína í Stokkhólmi til eilífðar....“
„Það er nývakin ást ef Lýbikumenn — þorparar og svikahrapp-
ar allir sem einn — gera bandalag við kónglega mekt. Hvern hefði
órað fyrir því, að við aittum að berjast hlið við hlið þeirra hunda?“
„f stríði og stjórnmálum verða menn að gleyma gömlum vær-
ingum“, mælti Jens Smit. „Verði stríðið langvinnt, munu dal-
irnir renna í kistuhapdraða okkar í stríðum straumum....“
„Mín vegna þurfa þeir ekki að koma örar en verið hefir,“ svar-
aði Einar Jónsson. „Ég hefði heldur kosiö að vera laus við þetta
dansk-lýbska bandalag. Þetta stríð verður öllum til ógæfu“.
„Björgvin verður þa.ð peningakvörn. Ef Hess borgarstjóri hefir
verið rétt frá skýrt, þá er það vilji kónglegrar majestatis, að Ei-