Tíminn - 28.10.1952, Blaðsíða 4

4.
TÍMTNN, þriffjndaginn 28. október 1952.
243. blað.
LEIKFÉLAG REYKJAVIKUR:
Vélamenniríg nútímans hef
ir haft einn mikinn kost í
för með sér. Hún hefir gefið
öllum stéttum þjóðarinnar
margar tömstundir, og þar
með aukinn tíma til þess að
geta gefi'ö sig meira að vísind
um. listurn og trúmálum.
Stritið fyrif hinu. daglega
hrauði er að vísu nauðsyn-
legt og gott í hófi, en þeir tím
ar eru sem betur fer horfnir,
þegar menn urðu að þræla
baki brotnu 16—20 stundir
á sólarhring til Þess eins að
hafa í sig og á. Þessi breyting
veldur því, að það er ekki leng
ur einungis æskilegt, að al-
menningur láti vísindin, list-
irnar og trúmálin til sín taka,
heldur beinlínis nauðsynlegt,
Þar eð iðjuleysið er undirrót
alls ills. Menn geta heldur
ekki lagt stund á önnur við-
fangsefni, sem eru skemmti-
Ég vona, að nú sé farið að kyrra ! Mcð bcssu vænti és, að Surtlu
svo um Herdísarvíkur-Surtlu, að málum sé lokið hér 03 hefi ég þá
ég veröi ekki færður í kaf með reynt að gera sem alménnasta úr-
skrifum urn hana, þó að ég birti lausn, þó að talsvert: áé ctfir hjá
hér sýnishorn af sléttubandarim- mér ennþá.
um þeim, sem mér hafa veriö send |
ar um hana. Kér eru nokkur er- j í sambandi við' frumvarp borg-
indi eftir' konu í Skaftafellssyslu, arstjórans í Reykjavík og fleiri
Guðmunda Elíasdóttir.
rænn og minna um or a sels-
hreyfa, en ef til vill er þetta
legri, háleitari og hafa meira einhver liefðbundin regla.
gildi en þessi þrjú
Ballettinn, sem túlkar með
dansi sínum tilfinningar,
Mikið og gott starf liggur á
bak við þennan ballett, og
hrynjanda og fegurð lífsins, ei§a allir- £em að honum
er ein af mest hrífandi lista-
tjáningum mannsandands.
Það er þvi mikið gleðiefni, að
standa þakkir skildar fyrir
stórhug si?_in.
Að bailettinum loknum
listamenn okkar hafa hafið hófst sýning á óperunni ,,Mið
brautryðjandastarf sitt á illirin" eftir ítalsk-ameríska
þessu sviöi hér á landi. tónskáldið Gian-Carlo Men-
Á Listamannaþinginu áriö otti. Þetta er fyrsta óperan,
1950 var balletinn „Eldurinn" sem sýnd er hér á landi með
sýndur, og var það í fyrsta íslenkum leikurum og söngv-
skipti, sem íslenkur ballett urum eingöngu. Hér er Því
var dansaður hér á leiksviði. einnig verið að ganga ótroðn
Að honum stóðu hinir sömu ar brautir, og er ekki annað
höfundar sem nu hafa sam- hægt að segja, en að það gef-
ið ballettinn Ólaf Liljurós, ist ágætlega. Höfundurinn
um gamalt íslenkt þjóðkvæði. fer sínar eigin leiðir og leit-
Jórunn Viðar hefir samið tón ast hann við að samræma
lístina, byggða á Þjóðlaginu, betur tónlistina, leiklistina og
af mikilli smekkvísi og næm- skáldskapinn en áður hefir
leik, og eru þar víða fagrir tíðkast. Hann gerir þessu
kaflar og töluverð tilþrif. cilu jafn hátt undir höfði,
Margt er samt torskilið þar lætur tónlistina styðja og um
við fyrstu heyrn, en áreiðan- lykja atburðarásina, án þess
lega vinnur tónsmíðin á vio þó að hún verði að eftir-
nánari kynni. Sigríður Ár- hermulist. eða „program-
mann hefir samið dansana músík“. Hér virðist vera á
(koreografi), að einum und- ferðinni ný og betri lista-
anteknum, sem er. sólódans ctefna, ein af þeim, sem eiga
Guðnýjar Pétúrsdóttur, er væntanlega eftir að fæðast
hún sjálf samdi. Efnið í dans upp úr glundrooa, stefnuieysi
ana hefir að allmiklu leyti og cskapnáði hinna ýmsu
verið sótt í vikivakana og fer „isma“, eða öllu heldur að
Ijómandi vel á því. i ryoja þeim úr vegi. Söngur og
Dansarnir voru lipurlegir tónlist óperunnar skilja samt
og listrænt dansaöir, og bún- ek-ki mikið eftir hjá manni
ingar og ljósabreytingar við fyrstu kynni, til þess er
skemtilegar og fallegar. Virt hún of nýstárleg. Það þarf að
ist samt skorta nokkuð á venjast henni fyrst, og heyra
nægilega þjálfun hjá sumum oftar en einu sinni. Eins er
dansendunum, en það er at- með fleira. sem gott er. Annar
riði, sem auðgert er að bæta. söngur Moniku í fyrsta þætti
Sá siður, sem allmargir dans- er samt strax hugðnæmur og
arar og leikarar hafa tamiðhrífandi og yfirleitt er söng-
sér, að halda þumalfingrin-urinn og hljómlistin öh mjög
um fast upp að hendinni virö áhrifarík og eðlileg. Róbert
ist mau.ni óeðlilegur e- ólíf-A. Ottóiison stiórnaði blióm-
sveitinni af miklum mymtug
leik, og var leikur hennar
mjög góður. Stundum bar
samt leikur hennar söngvar-
ann ofurliði og hefði hún
gjarnan- mátt vera veikari á
köflum.
Söngvararnir og leikararn-
ir léku og sungu hlutverk
sín af mikilli prýði, og var
meðferðin öll mjög heilsteypt
og vandvirknisleg, svo að
glöggt mátti sjá að leikstjórn
Einars Pálssonar hafði verið
með ágætum. Leikur Guð-
mundu Elíasdóttur í aðalhlut
verkinu, frú Flóra' svikamið-
ill, var frábær og verður lengi
minnisstæður. Bendir hlut-
verkið á það, hversu hættu-
legt Það er, að niðra eða hæð-
ast að trúarbrögðum og helg-
ustu tilfinningum annarra
manna, eða að hafa þær að
féþúfu. Söngur Cuömundu
Elíasdóttur er prýðilegur og
hreinn, en þar eins og oft vill
verða hjá alt-röddum, ber.
einna mest á því, aö hljóm-
sveitin verði of sterk. Þuríður
Pálsdóttir lék Moniku dóttur
svikamiðilsins, ágætlega, og
söngur hennar var bjartur og
skínandi fagur á köflum. Þó
að nokkuð skorti á það, að
rcddin hafi ennþá náð þeirri
Heígu Sigurðárdóttur:
„Tregar þjóðin eina á,
I ötulgjarna styrka.
Vegar slóðir heiðlönd há,
hagbeit kjarna virka.
Kindin unni fjalla frið
fjarri allri keppni.
Lindin, runnar, grjóturð grið,
greiddu snjallri heppni.
Haustið mildað rökkurró,
reifað nógurn högum.
Traustið snilidar færði fró
freðnum móa drögum.
Klettastalla töðutó,
traustum býður vinning.
Þetta kallast fjallafró,
fegurst hlíða kynning.
Þarna drottning einvöld er
ærin Víkur, svarta.
Kjarna þrotnar hvergi hér
heiðar-ríkið bjarta.
Sporsins þýða vakin var
viða lindir óma.
Vorsins blíða þekktist þar,
þakin yndi blóma.
Þegar hýrust rööulrein
rósagullið breiddi.
Vegar dýrust gæfugrein
gæða fullið leiddi.
Þekkti bláa hamrahlíð
hagvön, burðalipur.
Blekkti þrávalt leitarlýð,
lævís furðu gripur.
Hyggnir finna raunhæf ráð,
ræna hana döguní
Skyggnir tvinna banabráð,
breyta vana sögum.
Drottning sauða lætur líf
lögbrýnt hrað'skot mætir.
Lotning auðsýnd henni Hlíf
hvergi skaðráð bætir.
Þegar Surtlu útför er
orðin landfræg saga.
Tregar kurteis hópur hér
hennar vanda daga.“
um leigubílstjóra, þykir það und-
arlegt, að dómsmálaráðherra en
ekki samgöngumálaráðherra er
ætlað að kveða á um skipulag' og
rétt bílstjóra. Takmarkanir í bíl-
stjórastétt eiga að vera háðar
valdi dómsmálaráðherra.
Plestum mun finnast, að það sé
fremur samgöngumál en dómsmál
hvort 15 menn eða 18 fá' áð 'hafa
vörubíla sína í þjónustú lýrir 'al-
menning eða ekki, en það er eitt
af því, sem hér er um að ræða.
En jiað er annað, að ég hef verið
beðinn að koma hér á, framfæri í
þessu sambandi. Vill nú ekkj Gunn
ar Thoroddsen borgarstjóri flytja
frumvarp um heimild ráðherra, —
væntanlega hefði hánn þáð dóms-
málaráðherra, — til áð takmarka
fjölda verzlana í hverjum kaup-
stað i samráði við bæjarstjórn.
Það er engu betra að liafa of marg
ar verzlanir en of marga leigu-
bíla og ætti alls ekki að þurfa að
segja fleira um það. En afbrota-
mál öll í sambahdi víð verzlun
eins og bifreiðaakstur heyrir vit-
anlega undir ' dómsmálastjórnina
og því er eðlilegt að borgarstjór-
inn láti sama gilda utn þessa mála-
flokka báða þegar til ríkisstjórnar-
innar kemur.
Maður sá, sem við mig talaði
um þetta, áleit, að það þyrfti ekki
að valda neinni trufíuh í verzlun-
armálum eða spilla þjóiíustu verzl-
unarstéttarinnar við almenning,
þó aö verulega væri fækkað verzl-
unum í Reykjavík. Ég gæti trúað
því, að ýmsir væru honum sam-
mála um þetta, en livað sem um
það er, kem ég skojð.ur^hans og til—
mælum á framfærí., Hver veit
nema borgarstjórinn sé með þetta
á prjónunum, svo að allar hvatn-
ingar um að létta ómegðinni af
séu óþarfar gagnvart honum.
Starkaður gamli.
fyllingu og festu, sem kemur 1«
með áframhaldandi söng- «
námi. Steindór Hjörleifsson
leikur málleysingja og er ó-
trúlegt að sjá, hversu vel
honum tekst að láta í Ijós
hugsanir og tilfinningar sín-
ar með svipbrigðum og lát-
bragði einu saman. Ólafur
Magnússon, Svanhvít Egils-
dóttir og Guðrún Þorsteins-
dóttir íóru vel og smekklega
með sín hlutverk. Leiktjcld
Lothars Grund voru nýstár-
Ieg og gerðu mikið til þess að
skapa hið rétta andrúmsloft.
Þetta er allt hin bezta
::
^skemmtun, og hér ber sann-
|arlega að þakka þaö, sem vel
:er gert.
Ezra Pétursson.
Þeir kaupendur blaðsins
::
j| sem eiga ógreitt blaðgjald sitt í ár, og hafa fengið j:
tt “
:! póstkröfu, en ekki innleyst hana, eru góðfúslega
*♦
*♦
:: áminntir að gera Það nú þegar.
»♦
|| Sparið blaðinu og ykkur sjálfum fleiri póstkröfu-
sendingar.
Innhegmta Tímans

ORÐSENDING
11 RANNVEIG
! ÞORSTEINSDÓTTIR,
héraðsdómslögmaður,
!| Laugaveg 18, sími 80 205.
I { Skrifstofutími kl. 10—12.
I 'u:iMiiiiiuiiiiiiiiiitiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiir
1
TIL INNHEIMTUMÁNNA TÍMANS.
Aríðandi er að þið sendið uppgjör fyrir mánaðamót.
Innheimtci Tímans i|
1 á
aasamsiaBgc:
Steindór Il.jörleifsson og Þuríður Pálsdóttir.
UfiM.
ÍULLSJ&