Tíminn - 15.06.1954, Blaðsíða 3

130. folaff.
TÍMINN, þriðjudaginn 15. jání 1954.
3
/ slendingafc)ættir
Fréttir berast í blööum og
víðar, um stórfelld lambalát
á ám, úr Vatnsdal norður,
Borgarfirði eystra og viðar.
ISLANDSMOTIÐ:
Akranes—Fram 5-2
Annar leikur íslandsmóts
Hér í Dýrafirði létu nær'ins milli Akurnesinga og
|' allar ærnar lömbum á ein- | Fram var frekar tilþrifalítill
S, um bæ s. 1. vor. Hið sama og langt frá því að vera
uanarminning: kjuörun /W. Arnaöoííir g|'virðist nú vera að ske á ein-1 spennandi. Ekki vantaði þó,
12 um bæ í minni sveit, þar sem | að mörg mörk væru skoruð í
Guðrún M. Árnadóttir lézt Samt hafði hún ætíð tíma allmargar ær eru þegar bún-1 leiknum, en hjá þeirri stað
að heimili sínu Ormarsstöð- til að gleðjast í góðum félags ar að láta lömbum. jreynd er ekki hægt að ganga,
um 29. janúar sl. 1 hárri elli. skap'. Og gott var að koma Sumt af þessu er vafalaust'að sum þeirra voru þannig
Guðrún var húsfreyja í aS Ormarsstöðum. Hjónin smitandi lambalát, sem eng- |eðlis, að létt hefði átt að vera
jhálfan fimmta tug ára, lengst voru fcæði gestrisin spaug- um verður um kennt og örð-Jað komast hjá þeim. Leiðin
af á Ormarsstöðum í Fellum söm- °g Þott. heimilið væri ugt mun að fyrirbyggja, a. m. 'iegt atvik kom fyrir í leikn
eöa þrjátíu og fimm ár, og umfangsmikið, voru gestir ei k. með þeim ráðum, sem enn jum, er dómari þurfti að
þar var heimili hennar til íyrr i:omnir> en a5 húsmóðir eru þekkt. jstöðva leikinn eftir stundar
dáuðadags. Guðrún var fædd in t6k Þeim íagnandi. Oft- | Tjón bóndans í þess konar ifjórðung, vegna þess, að eng
og uppalinn á Úlfsstöðum í ast voru Það spilin sem tek- tilfellum er mikið og tilfinn- jr línuverðir voru honum til
Vallahreppi 4. desember 1868. ið var ti!> og haf3i Guðrún anlegt, og ekki met ég hug- aðstoðar. Að slíkt skuli koma
Hún var því rúmlega áttatíu mest gaman af Því, en vildi raunina minna en fjártjón- fyrir á merkasta knattspyrnu
óg fimm ára, er hún lézt. 'Umíram allt, að spilamennsk ið, sem það veldur bændum,'móti sumarsins er til skamm
Foreldrar hennar voru Árni an gengi fJörust. Sjálf hafði að missa lömbin þegar ær eru1 ar. Sökin mun liggja hjá
Auðunsson bóndi á Úlfsstöð-1kun gott iag a að toma Þvi komnar að burði, búið að Dómarafélaginu, sem ekki
um og Kristín Nikulásdóttir |af staS- Einnig voru þeir vel kappala þær, eins og nú er^afgi tilkynnt dómaranum,
kona hans. Kristín var ættuð Þegnir, er spilað gátu á hljóð gert, fram að sauðburði, og Hauki Óskarssyni, að hann
færi og sungið, því að hún svo er allt í einu loku skotið|yrgi sjálfur að útvega sér
hafði mikið yndi af því. Glatt fyrir árangur mikils erfiðis,! línuveröi, en sá háttur mun
var því oft á hjalla, og stund- bæði að því er ágóða og ynd- nýupptekinn hjá félaginu að
irnar fljótar að líða. Heim- isarði viðkemur.
ferðarmál gleymdust þá oft j Hér er ekki um nýtt fyrir-
í slíkum félagsskap. Rausnar- brigði að ræða. Þetta hefir leikurinn hafizt að nýju, þar
lega voru góðgerðir bornar (áður viðborið, en sjaldan sem jsem línuveröirnir mættu.
betur fer. Fyrri hluti hálfleiksins var
úr Norður-Þingeyjarsýslu af
Hafrafellstunguættlegg, en
Árni var ættaður af héraði.
Ein mun Guðrún hafa kom-
izt til fullorðinsára af börn-
um þeirra.
Ung giftist Guðrún einum
mesta myndarmanni sveitar-
innar, Þórarni Sölvasyni frá
Víkingsstöðum í sömu sveit.
Þau byrjuðu svo búskapinn á
ættaróðali hennar, Úlfsstöð-
um, árið 1890. Og bjuggu þar
í tíu ár. En Úlfsstaðir eru
heldur lítil jörð. Leituðu þau
því fyrir sér um stærra jarð-
nseði. Er Ormarsstaðir í Fell-
um losnuðu, er hérðaslæknir
ínn, Þorvarður Kerúlf, dó
keyptu þau jörðina og fluttu
þangað aldamótaárið. Þórar-
inn var áhugamaður aö
hverju starfi. Víðsýni og
myndarskapur fóru þar eft-
ir. Á Ormarsstöðum nýttust
nú vel eiginleikar þessara
dugnaðarhjóna. Settu þau
þegar saman stórt bú og
höfðu vinnufólk margt. Gekk
hjúahaldið mjög árekstra-
laust, sem þakka mátti skap-
lyndi beggja hjónanna. Sást
brátt framtak þeirra. Bygg-
ingar voru orðnar gamlar og
byggðu þau myndarlegt íbúð-
arhús úr steinsteypu, sem
nægir tveimur fjölskyldum
enn í dag. Erfitt var um að-
drætti á steinlími þá, þurfti
því mikinn vinnukraft og erf-
iði að koma upp slíkum bygg-
ingum. Þórarinn var áhuga-
maður um alla ræktun. Lét
hann snemma.skera ofan af
túnþýfi og slétta og grafa
skurði. Kartöflugarðar voru
þar stórir, eftir því sem þá
var. Við slík skilyrði var Guð-
rún húsmóöir á mannmörgu
heimili, lengst af ævinnar.
fram á Ormarsstöðum. Óhætt
held ég að segja megi, að
margur fór þaðan hress í
braaði.
Þeim Þórarni og Guðrúnu
varð átta barna auðiö, en
urðu að sjá á bak fimm
þeirra í æsku.
Mann sinn missti Guðrún
Minnist ég þess, að vorið
1917 hitti ég Jakob Hafsteen
kaupmann á Akureyri og vildi
hann vita deili.á mér. Sagði
ég honum hvaðan ég væri, og
að ég'hefði dvalið í Eyjafirði
s. 1. vetur til að kynna mér
fjárrækt, en færi nú að búa.
veturinn 1924, og rúmum segir þá karl mér að á tveim
varð það til þess að Magnús
rnissti knöttinn. Enn klaufa
mark. Framarar hlupu mjög
á Magnús síðar í leiknum, og
það svo að það var orðið til
leiðinda. Áhlaup á, mark
manh eru leyfileg, ef hann er
með knöttinn og stendur í
báöa fætur, en af öllu má of
mikið gera. Þrátt fyrir þessi
áhlaup á markmann sinn
létu Akurnesingar markmann
Fiam í friði, og ber þeim
heiður fyrir. Unair lokin
skoraði Ríkarður þriðja mark
Akraness, og hér var enn um
klaúfamark að ræða, því
markmaður Fram hefði átt
aö verja.
Síðari hálfleikiir.
Eftir hléið var leikurirtn
betur leikinn, einkum af
hálfu Akurnesinga, sem
höfðu talsverða yfirburði.
Reyndu þeir stutt samspil,
en það var of þvert og bar
ekki árangur, er að markinu
kom. Eftir hálftíma kom Rík
aröur með eitt af sínum
írægu ,.sólóupphlaupum“ lék
á einn Framara af öðrum
leikur hjá liðunum. Akurnesj.og skoraði af stuttu færi. Sjö
ingar reyndu þó að ná sam mínútum síðar lék hann ná
leik, en það tókst íremur |kvæm]ega sama atriði aftur,
illa. Knötturinn var mjög cg enn lraínaði knötturinn í
oft úr leik, eins og reyndar netinu. í núlli hafði Fram
láta dómara útvega sér línu
verði. Eftir nokkurt hlé gat
mjög daufur, og lítill sam
tveimur árum síðar dó yngri
sonurinn, Bergsteinn, eftir
langa legu á sjúkrahúsi. En
hann veitti búinu forstöðu,
meðan heilsa entist, eftir lát
föður sins. Bergsteinn var
bæjum í Eyjafirði hafi ærn
ar látið lömbunum í vor, 60
á öðrum bænum en 100 á hin
um. „Þetta er smitsamt, og þú
skalt gæta þin fyrir þessu karl
minn.“ Mér er alltaf hlýtt til
rúmlega tvítugur að aldri, er gamla kaupmannsins síðan,
hann lézt. Féll þar mikið og fyrjr hugulsemina og hollráð
fyrir aldur
gott mannséfni
fram.
Hin bcrn þeirra, sem upp
komust, eru Árni bóndi á
Ormarsstöðum og
húsfreyja þar. Reyndi nú á'
hæfileika og kjark Guörún-
ar við hin stóru skörö, er
svo skammt á milli hrundu.
En Guðrún var óvenjulega
hraustbyggð og glaðlynd, og
óljúft að cpna öðrum tilfinn
ingar sínar.
Guðrún bjó nú áfram af
sömu rausn með dóttur sinni
og vinnufólki. En lét Árna
son sinn hafa part af jörð-
inni, sem giftur var þá fyrir
nokkrum árum og hafði búið
á Hlíðarseli, sem er hjáleiga
undan Ormarsstöðum.
Guðrún var heppinn með
vandað vinnufólk, en sumt
dvaldist hjá henni meðan hún
(Pranibald á 7. t!ðu.)
Sextugur: Þórólfur Þorvaldsson
Þórólfur Þorvaldsson, 1
verkamaður í Borgarnesi,
átti sextugsafmæli i gær.
Þórólfur er ættaður frá
Ánabrekku í Borgarnesi,
einn hinna kunnu Brekku-
systkina. Hann hefir lengst-
um dvalið í Borgarnesi.
Hann er maður traustur og
áreiðanlegur, sem hefir sig
ekki mikið í frammi, en vinn
ítir á við kynningu, því að
hann er velgefinn, skemmti-
legur í viðræðum, en þó jafn
an hógvær og gætinn. Hann
er glæsimenni í sjón og
rammur að afli. Hestamað-
ur er hann góður og dýra-
vinúr mikill.
Þórólfur er kvæntur Maríu
Tómasdóttur og er hjóna-
band þeirra gott með afbrigð
úm. Gestakoma er mikil á
iieimili þeirra, enda Þseöi
vinsæl. Vafalaust
verið mannmargt
þeirra i gær.
við ókunnugan ungling af
öðru landshorni. Sjálfsagt er
að sótthreinsa og gera var-
,úðarráðstafanir er slíkt kem-
Margrét ^ ur fyrir, til að reyna að fyrir-
byggja útbreiðsíu, en ekki er
það ætíð einhlítt.
Nú á þessari samhjálparöld,
finnst mér sjálfsagt og rétt-
mætt, að þeir bændur, sem
'fyrir þessu tjóni verða, fái
jþað bætt frá samfélaginu á
'svipaðan hátt og sauðfjárbæt
ur vegna fjárpestanna nú.
Tjónið er mikið og getur
orðið þess valdandi að bónd-
anum verði of þungur róður-
inn, ef skuldabaggi er mikill
á jörð og búi og fleiri óhöpp
geta orðið samferða, eins og
t. d. kúadauðinn nú til dags
(7 kýr hafa drepizt í Þing-
eyrarhreppi í Dýrafirði í vet-
ur), eða hin svokallaða Hvann
eyrarveiki í sauðfé, sem allt-
af stingur sér niður við og
við, (hafa t. d. um 20 kindur
drepizt á þrem bæjum í Dýra
firði í vetur). Vonandi tekst
að finna læknislyf við þess-
um kvillum, enda veit ég að
Tilraunastöð háskólans í
meinafræði á Keldum, vinnur
að því nú.
Segja má, að bændur geti
tryggt sig fyrir tjóni af
lambalátinu. Þetta er þó ekki
aðgengilegt eða líklegt til aö
komast í íramkvæmd. Þessi
tilfelli eru tiltölulega fá, sem
betur fer, og þetta stingur sér
niður sitt á hvað, en enginn
veit, hvenær hann verður fyr-
ir þessu, kannske aldrei. En
að tryggja al-lt fé sitt árlega
er dýrt og ekki líklegt til að
verða almennt gert fyrst um
sinn. •
Hin leiðin er öllu heppilegri
og ódýrari fyrir þjóðfélagið.
Hjarðardal neðri 30.5. ’54.
Jóhannes Davíðsson.
kom oft fyrir allan leikinn.
Þess má geta, að Akurnes
inga vantaði Svein Teitsson,
en hjá Fram vantaði Karl
Guðmundsson.
Tvö mörk á hálfri mín.
Fyrsta markið kom eftir
tæpan hálftíma. Halldór Sig
urbjörnsson lék með knött
inn upp að vítateig og
spyrnti frekar sakleysislega,
lausu skoti á markið, sem
reyndist Magnúsi of erfitt.
Klaufamark. Leikur hófst að
nýju. Akurnesingar náðu
knettinum, og eins og örskot
gekk hann að marki Fram, og
aftur renndi Halldór honum
í netið. Skemmtilegasta upp
hlaup leiksins, og atburðarás
in gífurlega hröð, eins og
sést á því, að vart mun hafa
iiðiö meir en hálf mírtúta
milli markanna. í þessu til
felli hefði Haukur Bjarnason
átt að geta bjargaö í horn,
og sú tregða varnarleik
manna er mjög einkennandi
hjá öllum liðum, að reyna
að hliðra sér hjá því að gera
horn í tvísýnum stöðum við
markið, þótt það virðist oft
það sjálfsagðasta. Þess má’inn öðrum. Haukur Bjarna-
geta, að nokkrar hornspyrnson lék sterkt, en var alltof
ur voru í þessum leik, en eng ónákvæmur. Guðmundur
3n gaf árangur. Á 33. mín. Jónsson meiddist snemma í
skoraði Dagbjartur mark fyrleiknum og lék á kantinum,
hefir þvi
á heimili
skorað mark úr bezta upp
hlaupi sínu í leiknum. Dag
bjartur lék upp með knöttinn
og gaf innfyrir til Óskars,
sem hljóp af sér vörnina og
skoraði crugglega.
& ■■ mM'
i i í i
Liðhi.
Mikið vantaði hjá Akurnes
ingum þar sem Sveinn lék
ekki með. Kristinn tók stöðu
hans, en Sveinn Benediktsson
var bakvörður. Vörnin var
ekki eins örugg og fyrr í vor,
nema hvað Dagbjartur lék
einn af sínum beztu leikj-
um,' skemmtilega sparkví||s
og fljótur aö snúa vörn 1
sókn. Guðjón vann vel og
einnig Pétur. Halldór var
bezti maður liðsins ásamt
Rikarði.
Hjá Fram átti Hilmar
Ólafsson ágætan leik og var
virkasti maður liðsins. Hann
vann mikið og var sá eini,
sem eitthvað reyndi að ná
samleik. Vörnin var mjög
óörugg, sem sennilega hefir
mest stafað af minnimáttar
kennd, því sem einstakl-
ingar eru varnarleikmennirn
ir ágætir, en nú treysti eng-
ir Fram. Magnús markmaður
Akurnesinga hafði knöttinn
í vítateig, en Dagbjartur
fylgdi honum fast eftir og
og var það mikið tap. I fram
línunni var Dagbjartur dug-
legur og Óskar lék vel.
HSÍM.
Kaupmenn og kaupféKög
Símanúmer okkár er breytt,
©g er nú 82795.
EFNAGERÐIN VALUR.

Fyrir hönd Húsmæðraskóians á Löngumýri þakka ég >
inrilega vinum og velunnurum höfðinglegar gjafir og £
heillaskeyti i tilefni af 10 ára afmæli skólans. — Megi
íramtíðin færa ykkur sinar fegurstu gjafir.
Ingibjörg Jóhannsdóttzr.
WWWWtfWVWtfWWWWVWWWVWWVWtfWWWWVV £
®asu-.