Tíminn - 29.07.1955, Page 6

•o’ :i
c/'«r.’;.h'jr-.r.t V'.í 1 't.l f
TÍMINN, föstudaginn 29. júli 1955.
168. blaff.
GAMLA Bfð
Danshöllin
(Dance Hall)
Skemmtileg og spennandi ensk
dans- og músíkmynd frá J. Arth
ur Rank.
Donald Houston,
Natasha Parry,
Petula Clark,
Diana Dors.
og hljómsveitir þeirra Geraldos
og Ted Heath.
Sýnd kl 5. 7 og 9.

Cruisin doivn
the River
Ein allra skemmtilegasta, ný,
dægurlagasöngvamynd í litum
með hinum vinsælu amerlsku
dægurlagasöngvurum.
Dick Haymes,
Audrey Totter,
Billy Daniels.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
BÆJARBÍO
HAFNARFIRDI -
— 5. vika. —
Morfín
Prönsk-Itölsk stórmynd i «ér-
flokkl. —
Aðalhlutverk:
Danlel Gelln,
Elenora Bossl-DragD,
Barbara Laage.
Myndln heflr ekkl verll lýnd
hér fc landi fcður. Danskur ikýr-
lngarterti.
BönnuS börnum.
Sýnd kl. B.
Blaðaummæli: „Morfin" er
kölluð stórmynd og fc það naín
með réttu" Ego. — Mbl.
Týndi drengurinn
Ákaflega hrífandi, ný, amerísk
mynd.
Bing Crosby.
Sýnd kl. 7.
NÝJA BSO
1 vargaklóm
(Bawhide)
Mjög spennai.di og viðburða-
hröð amerísk mynd.
Bönnuð börnum innan 1S fcra.
Sýnd kl. 5, 7 og B.
»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<
Ragnar Jónsson
hæstaréttarlögmaðnr
Laugavegl 8 — Slml 7752
___ Lögfræðistörf
” og elgnaumsýsla
»aiB l
AUSTURBÆJASSlO
Sigurför jazzins
(New Orleans)
Hin afar skemmtilega og vin-
sæla ameríska jazzmynd, sem
er talin einhver bezta jazzmynd,
sem tekin hefir verið.
Louis Armstrong og hljómsveit.
Woody Herman og hljómsveit
BilUe Holiday
og margir fleiri heimsfrægir
jazzleikarar.
Sýnd aðeins í dag kl. B.
HAFNARBÍÓ
Óve&ursflóinn
(Thunder Bay)
Afbragðs spennandi og efnis-
mikil, ný, amerísk stórmynd f
litum, um mikil átök, heitar
ástir og óblíð náttúruöfl.
James Steward,
Johanne Dru,
Dan Dureya.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TJARNARBÍÓ
Tvíbsara-
systnrnar
(2x Lotte)
Danskur skýringartextl.
Aðalhlutverk:
Peter Mosbacher,
Antje Weissgerber.
Sýnd kl. 5, 7 og B.
<•» M
Hafnarfjarð-
arhfó
Lcyfið oss að lifa.
Kurt Maetzig.
Aðalhlutverkin leika:
Hse Sleppal,
Paul KUnger.
Danskur skýringartexti.
Myndin hefir ekki verið sýnd
áður hér á landl.
Sýnd kl. 7 og 9.
TRIPOLI-
Þr jár bannuðar
sögur
(Tre Stories Profbite)
Stórfengleg, ný, ítölsk úrvals-
mynd. Þýzku blöðin sögðu um
þessa mynd, að hún væri ein-
hver sú bezta, er hefði verlð
tekin.
Aðalhlutverk:
Elenora Bossi Drago,
Antonella Lualdi,
Lia Amanda,
Gino Cervi,
Franb Latimore.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Enskur texti.
Bönnuð börnum.
PILTAR ef þiö elglð Btúlk-
Ufla, þá A ég HRINGANA.
KJartan Ásmundssois,
gullsmiður, - Aðalstrætllí'
Slml 1280. Reykjavlk.
30 milljónir
(Pramh. af 5. slðu.)
hafa veríð fjarlægt fyrir tug-
um ára, og hljóta að liggja
til þess einhverjar annarleg-
ar ástæður, sem borgararnir
vildu gjarnan fá vitneskju
um.
Eða hvað segir Morgunblað
ið um lóðirnar í kringum
musteri menningarinnar,
Þjóðleikhúsið, sem er eign al-
þjóðar? Ekki man ég til þess,
að hafa séð á dagskrá blaðs-
ins eggjunargreinar þess efn-
is að bær og ríki beittu sér
fyr'r því að torg yrði myndað
fyrir framan hina glæsilegu
leikhúsbyggingu, sem flestir
eiga leið að, o*g rík* og bæ
ber að hlynna að. Allur f jöldi
manna var mjög óánægður
með staðsetnmgu Þjóðleik-
hússins, fannst þrengsli of
mikil kríngum h*ð veglega
hús. Þó munu menn hafa gert
sér þær vonir að slík þrengsli
yrðu tímabundið fyrirbr«gði
og að veglegt torg yrði mynd
að fyrir framan le«khúsið.
Enda mun í raun og veru í
upphafi ætlunin hafa verið
sú. En hvað hefir hér skeð?
Ekk* alls fyrir löngu var
ákveðið að rífa niður eða
flytja burt stórt timburhús á
horn« Smiðjustígs og Hverfis-
götu, en því fylgir stór lóð.
Ég man ekki betur en sézt
hafi áskorun í blöðum þess
efnis, að ekk« yrði byggt á
ióð þessari. En brátt spurðust
þau tíðindi að verzlunarfyrir
tæki eitt hefði keypt lóð og
hús og hyggðist byggja þar
stórt verzlunarhús. Hér var
möguleiki á því að auka rým-
ið fyrir framan Þjóðleikhúsið
og margir vonuðu að ríki og
bær hæfust þá handa um
kaup á lóð þessari ásamt
nokkrum gömlum túnburhús-
um í nágrcnni v«ð hana, svo
að torg yrði myndað mill>
Þjóðleikhússins og Laugavegs.
En Morgunblaðið mun ekki
hafa beitt sér fyr«r framgangi
í þessu torgmáH, sem snertlr
þó alla þjóðina og ekki sízt
höfuðstað hennar.
Annars er þetta 30 milljóna
fyrirtæki í sambandi v«ð þá
stuttu götu, Aðalstræti, grát-
broslegt. Á sama tíma og
braggar standa á þeim fagra
stað, sem e*tt s*nn var ætlað-
ur „háborg ísl. menningar“,
og á meðan bærinn á ekkert
sjúkrahús, ekkert ráðhús né
aðrar nauðsynlegar bygging-
ar, og fjöld* barnafólks hýrist
í bröggum, dettur nokkrum
stórgróðamönnum það snjail-
ræði í hug, að koma á herðar
almenningi 30 millj. kr. skatt-
byrð* tU fegrunar á umhverfi
Morgunblaðshallarinnar. Öll-
um réttsýnum mönnum er
það ljóst, að slík fjársóun af
almannafé í þetta Aðalstrætis
umrót sé ails ekkr réttlætan-
leg. Mörg verkefni alvarlegs
eðlis bíða úrlausnar. Þessar
gleiðgosafyrirætlanir örfárjra
ráðandi manna í samband* við
stuttu götuna og höllina,
verða aðeúis til þess að
íþyngja skattþegnum borgar-
innar svo geypilega umfram
það, sem á þá hefir þegar ver
ið lagt af sköttum og skyldum.
Hér verður að sporna v*ð fæti.
Skattborgari.
iiiuuiuiiiiiiiiiiriniiiiiiiiiiiigmiuiiiuinnmiininiinii
Bifreiðakennsla |
annast bifreiðakennslu ogi
meðferð bifreiða
| Upplýsingar í síma 82609 f
kl. 1—2 e. h.
1 8
iiii6iiiiiiiii3iiiiiiiiiiii!imviiiiiitiiiii(imiiiiiitii!iiiiiiiiin
| J. M. BARRIE:
Prestirrinn :
og tatarastúlkan. ,
1. KAFLI.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Gavm Dishart var ekki nema 21 árs, þegar hann kom til
Thrums með móður sinni. Hann var jafn áhyggjulaus og
glaður þá eins og landshornaflakkarinn, sem ekki veit. hvað
bíður sín v’ð næsta leiti. Hann kom á þeim tíma á,rs, er
jörðin undir furutrjánum er hulin þykku lagi af brápum
barrnálum og skólabörnin leggja kornöx á borðið hjá kenn-
aranum sínum sem merki um að nú sé þörf fyrir þau he'ma
— á ökrunum. Það var svo kyrrt í lofti, að vagnskrölt
heyrðist í mílufjórðuhg. Hvert mannsbarn í Thrums var
úti til þess að sjá nýja prestinn. Ég — skólastjórinn frá
Glen Quharíty, — var þar einnig, þótt ég búi heila mílu
í burtu frá Thrums. Mér var þungt í huga, þegar ég tróð
mér aftast inn í mannþyrpinguna, svo að móðir Gavins
skyldi ekki koma auga á mig, því að ég vissí að það mundi
valda henni sorg. Ég var sá eini, sem horfði meira á
hana, en son hennar. Það voru 18 ár síðan við sáumst s.íð-
ast, og hún hafði misst mikið af æskufegurð sinni. Það var
eins og hún væri minni og veikbyggðari og andlit hennar,
sem ég hafði elskað síðan ég var klaufalegur og feijninn
stáklingur og mun íi^ida áfram að elska allt mitt líf, það
var orðið fölt og tekiÖÚ: Margrét var orðin gömul kona, þótt
hún væri ekki nema 42 ára að aldri. En hún hafði orðiö að
þola margt misjafnt úm dagana og elzt um aldur- fram.
Gavin rak unggæðihgslegt andht sitt út um vagnglugg-
ann. Fólkið þyrptist saman umhverfis vagninn og margir
af áhorfendum sáu, að hann hélt í hönd móðu.r sinnar. Eng
an gladdi þetta meira en gamla skólastjórann. En jafn-
framt fann hann, að hér var á ferð gleði og hamlngja,
sem hann mátti ekki taka neinn þátt í. Margrét gré't vegna
þess, hve hreykin hún var af syni sínum. Þannig eru kon-
ur. Það er oft: næstá lítið að vera hreykinn af, en samt
sem áður vildi ég úgjarnan verða til að eyðileggja þessa
ánægjustund.
Þegar ^fésturinn leKút gegnum vagngluggann, dró mik-
ill hluti af áhorfendaslcaranum sig til baka. En lítill snáði
í rauðröndóttrirpey|tp 'hljóp að vagninum og rétti seiga
byggköku í áttina tíUþrestsins. Gavhi tók hana, en jafnvel
ég gatAéð, hvað hann fór hjá sér. Hann var í þá daga nefn*
lega enn hreeddari við börn en skeggjaða karlmenn. Móðir
drengsins reynd* að leyna því, hve stolt hún var af syni
sínum. Hún bar son sinn brott frá vagninum, en andl*t
hennar bar þess greinilega vott, hversu glæsilega framtíð
hún þóttist viss um, að þessi ófeimni drengur ætti fyrir sér.
Þess* atburður var upphafið á ferl* Gavins i Thrums. Hann
rifjað>st skyndilega upp fyrir mér, er ég dag einn þramm-
aði eftir aurugum veginum. Það eru margir atburðir úr lífi
prestsins, sem koma mér í hug með þessum hætti annað
siagið. Fyrsta s*nn, sem mér kom til hugar að skrifa niöur
þessa ástarsögu, var kvöldið þegar ég seldi hænsnin mín
og sat e’nn eftir heiðia með köttinn á hnjánum. Sagan á
að vera gjöf t*l lítillar stúlku, sem nú er orðm stór og full-
orðin Og hugsanir mínar leituðu til baka, til kvöldsins er
ég sá þau fyrst saman ■ Gavin og tatarastúlkuna. Það sem
vakti minningarnar um þennan örlagaríka fund þeirra,
var ýlfrið í hliðgrindinni minni, sem slóst tU í vindinum.
Ég rakst á þau upp á .hæðinni við hliðgrind og þegar Gav-
in sló henni aftur að.baki þeirra ískraði í henni nákvæm-
iega eins og hliðgrindin mín núna. Þessar tvær verur uppi
á hæðinni, standa mér Ijóslifandi fyrír hugskotssjónum
og greinilegar en margt sem gerðist í gær. En þar fyrir
veit ég ekki, hvort ég megna að gera þær lifandi og skýrar
fyrir aðra. Það má l.íka einu gilda. Stúlkan, sem ég skrifa
söguna fyrir, mun sjá þær, og það er mér nóg. Og hér kem
ur sagan um prestinp- Gavin Dishart og tatarastúlkuna
Babbie. 4rV
Þegar Gavin kom 'úU Thrums, var hann á ósköp svipuðu
stigi og ég er nú. Þá«lógu auð fyrir framan hann þau blöð,
sem saga lífs hans átti eftir að skrást á. Því að líf hvers
manns er dagbók, sejtti hann ætlar sér að fylla með ákveð-
inni sögu, en um síÖIr verður sagan þó allt önnur, og svo
kórónar það alla áiiðmýkingu, þegar hann fer að bera
saman söguna, sem hnnn ætlaði aö skrifa, og söguna, sem
hann skrifaði. V ■
Babbie, hvað á égí’&iginlega að segja um þig, sem kemur
mér til að skrifa þessa hluti? Ekki er ég dómari þinn. Ó-
heillanóttina, þegar ‘þú adnsaðir þig >nn í lif Gavins, varst
þú þrungin lífsgleði 'og rödd þin var sem yndlsleg tónhst.
Þú varst dóttir sumárnæturinnar. Tungliö hafði með mjúku
skini sínu dæmt þig til að draga að þér augu karimann-
anna. Það var ekki aðeins presturinn, sem þú trylltir óg
komst t>l að ganga í barndóm. Er ég hugsa um þíg eins
og þú varst, þegar Gavin sá þig fyrst — berfætta, tryllta,
meö blóm í kolsvörtu hárinu og demantshring á fingri,
þar sem þú dansað'ir upp eftri Windyghólnum, þá lyftast
skuggar af blöðum bókarinnar og ég undrast ekki að Gav-
in skyldi elska þig.
Ég segi oft við sjálfa mig, að þetta eig1 að vera saga
Gavins en ekki mín. Sennilega er þaö til að forðast, að ég
blandi sjálfum mér einnig í söguna. Þegar mér barst tU
eyrna að Gavin væri nýi presturinn, og Margrét kéemi
með honum, vonaði ég um tíma, að það, sem eyöUagt var