Tíminn - 07.11.1957, Síða 4

'..-ö
T í M I N N, fimmtuctagiim 7. nóvember 1957.
Ferðin til Wageningen — Tvær
fyrstn umferðirnar
Eftirfarandi bréf skrifaði
Friðrik Ólafsson heim að
loknum fveitnur umferðum
á svæðakeppninni í Holiandi.
Tvær fyrsfu skákir hans á
méfinu fylgja með:
■ Wagéningen, 29. október.
FERÐALAGIÐ til Wagening-
en var eins og flest önnur ferða-
lög algerlega snautt af markverð-
um atburðum. Ég dvaldist einn
dag í Hatnborg. en flaug síðan til
Amsterdam og dvaldist þar einnig
í einn diag liJ að átta mig á kring-
umstæðutium. >á hélt ég til Wag-
eningen með lest og hafnaði að
lokum á áfangastað kl. 3 eftir há-
degi fostudaginn 25. október. Um
það bil frelmingur keppenda var
þá majttur og var mér fenginn
samastaður í herbergi með Finn-
antun Hanningen, sem er viðkunn
ardegasti maður, en talar lítið
nema finnrtai. Hotel de Wagening-
se Berg stend'ur á skógi vaxinni
hœð síkammt frá Wageningen (22
þúsund íbúar) og sér þar yfir hina
sögufrægu Rín, sem líður áíram
í hægðum sínum í dalverpinu fyrir
neðan «og er það fögur sjón á góð-
um dogi. Upp- og niður eftir ánni
streymir dagiega fjöldi flatbyttna,
sem virðast hafa gufuafl sér til
h.rálpar og vilja vélarskellirnir oft
hrífa á broti hina þægilegu dag-
draunta r&anns.
Ekki kann ég að lýsa þessu nán-
ax-, því að enginn er ég í-ithöfund-
ur, en hins.vvgar er mér tjáð, að
hæð sú, er við hér erum staddir
á, sé meðal !þeirra hæstu í Hol-
iandi, svo að ekki ætti flóðahætt-
an, er ætíð er yfirvofandi hérf í
Hollandi, að valda okkur miklu
hugarangri.
NÚ, HINN 26. október að
kvöidi dags, var svo mótið sett
með með miklum orðaflaumi eins
og Itíg mæla fyrir. Þegar flestir
viíSstaddra höfðu talað nægju sína,
var loksins dregið um röð kepp-
enda og læt ég hana fylgja hér.
1. UhLmann 2. Donner 3. Dr. Alst-
er 4. S2abo 5. Ðiickstein 6. Hann-
inea 7. Tesehner 8. Stahiberg 9.
Ivkov 10. Trifunovic 11. Larsen
12. Niephaus 13. Friðrik 14. Koia-
rcrv 15. Lindblom 16. Clarke 17.
Orbaan 18. Troianescu. Ekki leizt
mér neitt gæfulega á núinerið,
enda var sarnúð viðsíaddra inni-
leg og sýniieg, og varð það mér
til noKkurar bugarhægðar.
í fyrstu umferðinni tefldi ég
með svörtu gegn herbergisfélaga
immcn og náði fljótlega betri
stöðu,. Ég vann peð og eftir nokk-
ur uppskipti á mönnum var komið
fram unnið endatafi. En sennilega
hefi ég verið heldur kærulaus og
haldið að staðan ynnist af sjálfu
sér, því að sú leið, sem ég valdi
leiddi all'3 ekki til vinnings og
ég sat eftir með sárt ennið. Hins
vegar var hægt að vinna skákina
á flesta aðra vegu.
Hv: Hanninen Sv: Friðrik
Sikileyjanörn.
1. e4—c5 2. d4—cxd 3. Rf3
—Rc6 4. Rxd4—Rf6 5. Rc3—d6
6. Bg5—e6 7. Dd2—a6 8. 0—0
—0 Bd7 9. f4—Be7 10. Be2—
Hc8 11. Itb3—b5 12. De3—Dc7
13. Hd2—0—0 14. g4—Hb8 15.
h4—b4 16. Rdl—a-5 17. Bxf6
—Bxf6 13. g5—Be7 19. Rd4—
Rxd4 20. Dxd4—a4 21. h5—e5
22. Dgl? (Ekki 22. fxe vegna
—Bxg5, en betra var 22. De3)
22. —a3 23. b3—Be6 24. h6
(24. fö gekk ekki vegna
Bxb3 25. axb3—a2 26. Kb2—
al=Df 27. KxD—Ða5 28. Kbl
—Ha8 og vinnur) 24. — g6
25. Kbl—exf 26. Bg4—Dc5 27.
Bxe6—fxe6 28. DxD—pxD 29.
Hgl—Hbd8 30. Kcl—f3 31.
IIxH—HxH 32. Hg3—Hf8 33.
Rf2—c4 34. Kd2—Bd6 35. Hg4
—Hd8 36. bxc—Bf4f 37. Kel
—eó 38. Rd3—Hd4? (Nú var
einfaldast 38. —Hxd3 39. cxd3
—b3 40. Kf2—b2 41. Hgl—
Bcl og vinnur.) 39. Rxf4— 39.
—Hxe4t 40. Kf2—exf4 (Hér
hafði ég haldið mig geta leikið
40. —IIxc4 og uppgötvaði nú
skyndilega að það strandar á
41. Rd5 og síðan 42. Rf6t. Eftir
þetta er skákin óumflýjanlega
jafntefli.) 41. Kxf3—He3t 42.
Kxf4—He2 43. c5—Hxc2 44.
Ke5—Hxc5f 45. Kd6—Hb5 46.
Kc6—Hf5 47. Hxb4—Hxg5 48.
IIb8i—Kf7 49. Hb7t—Kf6 50.
IIxh7—Hg2 51. Hh8—Hh2 52.
Ha8—Hh3 53. h7—Hxh7 54. Hx
a3 og jafntefli nokkru síðar.
í ANNARRI UMFERÐ tefldi
ég við Þjóðverjann Teschner, sem
ég hafði áður, sællar minningar,
unnið í Hastings ’53—'54. Ég lék
hvítu og valdi kóngspeðsbyrjun,
sem hann svaraði með Sikileyjar-
vörn. Staðan var lengi- vel jafn-
teflisleg og hvorugur gat hreyft
sig nokkuð að ráði, en loksins eft-
ir nokkra „passiva“ leiki gaf and-
stæðingur minn færi á sér kóngs-
megin og lét ég ekki tækifærið
rcnna úr greipum mér. Við það
bættist, að hann var í tímahraki
og gaf hann Skákina er þrír ieikir
voru eftir, enda þá lílca íallinn.
Má segja, að heppnin hafi verið
mér nokkuð hliðhoil í þessari skák
og bætir það upp 1. umferðina.
Hv: Friðrik. Sv: Teschncr.
Sikileyjarvöm.
1. e4—c5 2. Rf3—e6 3. d4—
Rilstjóri: FPIÐRIK ÓLAFSSON
cxd 4. Rxd4—Rf6 5. Kc3—Rc6
6. Rdb5—Bb4 7. a3—Bxc3t 8.
Rxc3—d5 9. exd—exd 10. Bd3
—0—0 11. 0—0—h6 12. Bf4—
d4 13. Re2—Dd5 14. Rg3—He8
15. h3—b6 16. Be2—Bb7 17.
Bf3—Dd7 18. Dd2—Rh7 19.
Bg4—Dd5 20. Bf3—Dd7 21. Re2
—Had8 22. Hadl—Rf8 23. Hfel
—Dc8 24. Rg3—HxHf 25. Hx
H—-Dd7 26. Rh5—Df5 27. Bx
h6—Re6 28. Bf4—d3 29. g4—
Dc5 30. cxd—Red4 31. Bg2—
Db5 32. He3—Ra5 33. He5—
Dd7 34. De3—BxB 35. KxB—
f6 36. IIe7—Dd5t 37. De4 og
svartur gafst upp.
EFTIR TVÆR umferðir eru
nú efstir Szabo, Uhlmann og Alst-
er með 2 vinninga hver. Ég, Lar-
sen og nokkrir fleiri með IV2
vinning. Segja má, að Larsen hafi
staðið sig bezt sem komið er, því
að hann hefir unnið Stahlberg og
gert jafntefli við Ivkov.
í GÆRMORGUN var okkur
haldið boð inni hjá borgarstjór-
anum í Wageningen. Ilann og
ýmsir fleiri héldu þar tölur, en
síðan voru bornar fram veiting-
ar. Að boðinu loknu var okkur
boðið að skoða hótelið þar sem
Þjóðverjar sömdu um uppgjöf
sína í Hollandi 1945. Wageningen
er nefnilega fræg fyrir þá sök,
að þar gáfust Þjóðverjar opinber-
lega upp fyrir herjum Banda-
manna í stríðslokin. Annars
byggja íbúar Wageningen tilveru
sína mest á þeirri staðreynd, að
þar er aðsetur allra vísindagreina,
sem heyra undir landbúnað,
hverju nafni sem tjáir að nefna.
Einnig eru þar fagrir og frægir
blómaakrar, enda era Hollending-
ar frægir fyrfr þann atvinnuveg.
ftcekur oq hofunbcir
Gætur verði hafSar á, að hlutur Hafn-
arí jarðar verði ekki fyrir borS horinn
í samn. um hveravirkjun í Krísuvík
Verkamannafélagið Hlíf í Hafnarfirði hélt s. 1. sunnudag
fund um atvinnumálin í bænum. Á fund þennan liafði verið
boðið bæjarráði Hafnarfjarðar og útgerðarráði Bæjarútgerð-
ar Hafnarfjarðar. Á fundinum sem var mjög fjölmennur
tóku til máls auk félagsmanna fulltrúar úr bæjarráði og
útgerðarráði, umræður voru fjörugar og að þeim loknum
vont einróma samþykktar eftirfarandi íillögur er stjórn
félagsins bar fram:
Garðyrkjuritið
Garðyrkjuritið, 1957, útgefandi
Garðyrkjufélag íslands. Ritstjóri
Ingólfur Davíðsson, grasafræð-
ingur.
MÖRG sérfélög gefa út ársrit
sín, misjöfn að gæðum og iitliti
sem vonlegt er, en mörg með því
marki að vera þurrleg fræðirit um
sérgrcin þá, er þau helgasl. Oft
og tíðum er efni þeirra vísinda
greinar, langar og lærðar, með töl
um og táknum fáum girnilegar
nema þeim, sem vísindin stunda.
Þá takmarkasl ritið við hinn
þrönga hring sérmenntaðra rnanna
Ingólfur Davíðsson
timgum. Ritstj. á þarna ailmarg-
ar greinar, segir írá Grænmstis-
verzlun landbúnaðarins, gróour-
kvillum og plöntulyfjum, gras-
garði Englendinga, veðurfari og
í greininni en sáir ekki út írá sér - vetrarblómgun jurta, nýjum slæð
íil vaxtar og þroska almeuningi. 1 ingum og gömlum skrímslum og
Önnur ársrit fara aðrar slóöir, fleira. i allýtarlegri grein, er heit
reyna að gera sérgreinina aiþýð: {,;r Ekki er sama inerju sáð er
■lega, miðla fróðleik til almemi-1 gefUr hann ýtarlegar leiöbeining-
ings, greina frá vísindum í að- j ar studdar skýringarmynd.um um
gengilegu formi og framsetningu. j sáningu til matjurta og sumar-
Þau rit eru mildu gírnilegri og blóma, cinnig um hauststörf í
verðari þess, að um þau sé getið. görðum og laukblómarækt. Grein
j inni fyigir minnisblað fyrir þá,
EITT slíkra rita er Garðyrkju sem rækta grænmeti, og er þar
ritið, _ sem er ársrit Garðyrkjuíé- getið um heppilegan sáningartíma
lags Islands og að standa: jöfnnm 0g minnt á annað, sem hver mað
hönditm grasafræðingar og ;;.irð-, Ur, er jurt ræktar, verður að muna
yrkjumenn. Ritstjóri Garðyrkjunls að gera á ákvöðnum tímum árs
ins er og sá grasafræðingur :ands- jns. Ingólfur ritar einnig smágrein
ins, sem kunnastur er að því að um Útsæði og moldarspírun og
kunna tök á að fræoa almenning minnir á hvernig laga þurfi tré
um garðyrkju og grasafræði á 0g runna í görðum. Hann leið-
skemmtilegan og fjörlegan hátt beinir einnig svolítið um það,
svo að aðlaðandi verður. Það er hvernig i’ara skuli með Vetrar-
Ingólfur Davíðsson grasafræðing- biómgandi stofujurtir og rabbar
,,í tilefni þess ástands, sem skap
ast hefir vegna rekstursstöövunar í
írystihúsanna, sem • afleiðing sigl-
inga togaranna með afia sinn á er-
lenda markaði og aílaleysis sild-
veiðibáta, samþykkir fundur hald-
inn í Verkamannafélaginu Hlíf,
sunnud. 4. nóv. 1957 að itreka á-
skorun félagsfundar IJlífar 30.
sept. s. 1. til ríkisstjórnarinnar uai
að hún banni siglingar togarann 1
með afía sinn á erlenda markaði
eða a. m. k. svipti þá togara dag-
peningum sem sigla.
Þá skorar fundurinn á ríkis-
stjórnina að taka þá togara eign-
arnámi, er útgerðarmenn stöðva i
stað þess að gera þá út fyrir inn-
anlandsmarkað.
Jafnframt beinir fundurinn
þeirri ákveðnu kröíu til Bæjarút-
gerðar Hafnarfjarðar, að húri láti
ekki togara sína sigla með afla
sinn“.
HAFNARBÆTUR.
„Fundur haldinn i Verkamanr.a-
félaginu Hlíf sunnud. 3. nóv. 1957
lýtur svo á ao aðalundirstöðuatriði
aukningar á athafnalífi í Hafnar-
firði sé það, að til sé fullkomin
höfn og fullnægjandi hafnarmann-
virki.
Þar sem svo er ástatt í hafnar-
málum bæjarins, þrátt fyrir mik-
ið átak fyrri ára uin byggingu
hafnarmannvirkja, að hafnargarð-
ar eru ek.ki fullnægjandi, bryggj-
ur gamlar og úr sér gengnar,
skörtur á viðleguplássum og núver
andi hafnarmannvirki ófær að
taka á móti frekari aukningu skipa
stólsins.
Þá skorar fundurinn á bæjar-
sljórn, að taka hafnarmálin til
rækilegrar meðferðar og hefjist
þegar handa um nauðsynlegar úr-
bætur“.
HVERAVIRKJUN í
KRÍSUVÍK.
„Fundur haldinn í Verkamanna-
félaginu Illíf sunnud. 4. nóv. 1957,
fagnar fyrirhuguðum framkvæmd-
um um hveravirkjun í Krísuvík.
Væntir fundurinn þess, að ekki
verði þess langt að bíða, að hita-
veita vcrði lögð til Iíafnarfjarðar
og byggð saltvinnslustöð í Krísu-
vík.
Skorar fundurinn á bæjarstjórn
og þingmann kjördæmisins s'ð
vera vel á verði um hagsmur.i
Hafnarfjarðar og sjá um að þeir
verði ekki fyrir borð bornir í við-
leitni Reykjavíkurbæjar að fá af-
not af hverasvæðinu í Krlsuvík,
eða í meðferð Alþingis á lagafrum
varpi um réttindi á nýtingu hvera-
hita“.
ur. Undir ritstjórn hans síðustu
árin hefir ritið verið mjög fjöl-
breytt áð efni, greinar stutr.ar og
myndskreyttar. Hefir Ingólfur í
senn ritað margt sjálfur og haft
víðtækt samstarf við garðyrkju-
menn og grasfræðinga við heyjun
efnis og heyjazt vel.
GARÐYRKJURITIÐ 1957 cr
nýlega komið út og er efni þess
hið girnilegasta öllum þeim, sem
huga að gróðri jarðar til yndis
eða nytja. Það hefst á grein eftir
Sturlu Friðriksson, er nefnist
Krásjurtir og er þar fjallað um
jurtir þær, sem notaðar eru í mat
til að auka bragðgæði hans og ilm
en geta þó ekki talizt kryddjurtir.
Fróðleg grein jafnt húsmæðrum
sem garðyrkjumönnum. Þá segir
Óii Valur Hanssor. Frétíir austau
fjalls og ritar greinina Tilraullir
með notkim gerviljósa en slík ljós-
notkun í gróðurhúsum er athygii-
vert tilraunaefni hér á landi um
þessar mundir.
Þá segir Einar I. Siggeirsson, . , . , , .
nokkuð Frá tilraunastöð norska ' grein. 1* or þessarar nefadar- stend-
landbúnaðarháskólans og ritar einn f.1 beinu samband: vi6 fund
ig grein um Ávaxta- og grænmetis- Þ?fra Eisenhowers og Macmnlans
neyzlu í V-Evrópu, segir frá óupp-, nylega, er þoir ræddu þsc,: mal.
hituðum gróðurhúsum og notkun !
plastefna \ ið garðyrkjustörf — Sir John Harding lætur
allt hir.ar gimilegustu frásagnir
til fróðleiks. E. B. Malmquist seg
ir frá Norðurlandaferð á garð-
yrkjusýningar haustið 1956 og
fylgja þeirri grein nokkrar myncl-
ir. Atli Baldvinsson á Hvervö’lum
ritar einnig grein um þá íör og
nefnir Sumárauka, skemmtilegar
greinar og fróðlegar.
um garða og gróðurhúsabygging
ar.
Auk þessa er ýmislegt smálegt
í ritinu til skemmtunar og fróð
leiks, skýrslur um störf og reikn
ingar Garðyrkjufélagsins og fleira.
Af þessari upptalningu rná sjá,
að Garðyrkjuritið er ekki aðeins
félagsrit garðyrkjumanna, heldur
alhliða fræðslurit um flest er að
ræktun bióma og matjurta lýtur
og aufúsugestur öllum ræk.unar
mönnum. —a'k.
Brezkir vísindamemi
halda vesíor wm haf
LONDON, 5. nóv.: Ncfnd brazkra
visindamanna ■ er nú á í'örum til
Bandarikjanna, og er tiigángur-
inn að koma á náinni samyinnu
um a]lt varðandi vopnavarnir yf-
irleilt, en sérstaklega þó um gerð
elafiauga. Orsökin er auðy'táð hlð
mikla framtak Rússa í þessari
af störfuiii á Kýpur
London, 4. nóv. — Sir John
Harding, sem lætur nú af störfum
sem landstjóri Breta á Kýpur kom
til London í dag eftir tveggja
•ára störf á eynni. Sagði Harding,
að Bretum hefði orðið vet ágengt
í barátlunni við hermdarverka-
mennina á cynni. Er hann hefði
ÞÁ SEGIR Tryggvi Gunnars-j komið til Kýpur fyrir tveim ár-
son lrá Ræklun við Reykjalaug í um, hef'ði sannkclluð ógnaröld :úkt
Fnjóskadal, og er það athyglisverð
ur þáttur um brautryðjendastarf
í jarðrækt hér á landi. Eiríkur
Sæland ritar Fréttabréf úr Biskups
á eynni. Nú væri svo koniið, að
hermdarverkamennirnir þyrðu
varla e.ð láta á sér bæra, þeir
vissu hvað biði bsirra.
0RÐ í TÍMA TÖLUB
Er núverandi menntamálaráðherra opnáði Ijós-
myndasýninguna „Fjölskylda jájóðamna" sagði hann
m. a.:
„....sð hið versta, sem maður gerir
sjálfum sér, er að gera öðrum iiif."
||
Þessi orð eru áreiðanlega í tíma töluð og góð hug- J|
vekja fyrir marga.
Hvað segir t. d. borgarstjórinn í R&ykjavík um ||
slíka hugvekju? t
K.G.
. <ixl
:
m
1
«
1