Tíminn - 17.08.1958, Blaðsíða 9

t'ÍMIMÍJ, suunudagiim 17. ágúst 1958.
9
MihiEi = Él!i??HiE = = !?I!m?!?ni!iMHII
! 11! 11II111I ll 1111J111 i I 1 Pat Frank: 11111 =
Herra Adam
IIJJI!I! 1SSII!I! 11 15. dagur j||jli

ill
Homer. Maður getur ekki rek
ið gamla vini burt frá borði
sínu, og ég kynnti þau hvort
fyrir öðru. Eg hugsaði samt
með sjálfum mér, að ég skyldi
ekki direkka rheira whisky,
því að nú væri vissara að vera
á varðbergi.
Kitty Rupper eða Kata Ridd
el eða „kveikjan" — eða hvað
menn vilja kalla hana — var
annað hvört mjög skynsöm
ung stúlka (þó fannst mér
það mjög vafaáamt) eða
henni hafði verið kennt hlut
verk' si'tt tíl hlítar. Það leit
a. m. k. út fyrir, að ratsjáin
gæfi henni eitthvað til kynna
því að hún byrjaði að tala
um fornfræði. Hún hafði les
ið í blöðunum, að Homer
hefði haft hug á aö nema forn
fræði á yngri árum sínum, og
á þann há'tt gat hún nálgazt
hanrí.
— Jæja, hafið þér áhuga á
fornfræði? spurði Homer.
-—.Já, svo sannarlega, svar
aði hún. Því næst spurði liún
Homer, hvort hann heföi
ekki heyrt getið um Rupp
prófessor við háskólann í
Ohicago? Það væri faðir
hennar.
Homer hikaði, því næst
sag'ði hann, að sér fyndist
hann kannást við nafnið.
Hafði hann ekki eitthvað ver
ið riðinn við uppgröftinn á
rústum Aztekanna? Einmitt,
sagði Kata, og hún hafði líka
sérstakan áhuga á mexi-
kanskri fornfræði. Einnig
varð hún ákaflega hrifiri af
fornleifafundunum í Huitzil
opochtlisklaustri. Homer
kvaðst hafa söniu sögu ao
segja.
Þetta einkennilegustu sam
ræður, sem ég minnist að hafa
heyrt í næturklúbb tortryggni
mín jókst þvi um allan helm
ing.
Þetta hlaut að.enda. með há
visirídalégum hugleiðingum.
Hann var enginn skynskipt
ingur, hann Oscar Finney vin
ur mirín. Hversu marga blaða
dálka var hægt að fylla, ef
nafn Homer Adams yrði
bendlað við kvikmyndaleik-
konu? Hvað eru mörg dagblöð
i Bandaríkjunum?
Skömmu síðar sá ég, hvað
verða vildi. Það kom í gervi
klúbbljósmyndara, sem mað-
ur rekst á í nætúrklúbbum og
slíkum stöðum sem bláa saln
'um. .Hún var í bláum kvöld-
kjól og ljósmyndavélin var i
álika samræmi við klæðnað
hennar og vélbyssa með 45
mm. hlaupavídd við unga
stúlku. Hún bað okkur um
að færa okkur nær hvor.t
öðru. Eg læddi hægri hend-
inni bak við stólbak „kveik-j
unnar,“ þegar hún lyft-i
myndavélinni. Enginn nema
Finney tók eftir því. Unga
stúlkan tók myndavélina og
hélt áfram leiöar sinnar.
Finney sagði:
— Steve, þú hefir óhreinar
hugsánir.
— Eg vil ekki eiga neitt á
hættu, sagði ég.
Homer og Kata litu á okk
ur án þess að renna grun í,
hvað okkur fór í ffiiili, og
héldu siðan aftur til Mexico.
Við Oscar ræddum um daginn
og veginn, og ég sá um, að
Homer -hefði nægileg drykkj
arföng. Það var nauðsyirleg
ur þáttur í lækningunni. Mað
ur gat nærri því séð feimn
ina detta af honum eftir því
Sem whiskýiö náði tökum á
honum, og áhugi hans jókst
á ,,kveikjunni“ eða fornfræö
inrii hennar. Skammt frá okk
ur sat Fay -Summer Knott
öldungardeildarþingkona.
Hún hafði setið þarna all-
an tímann, en ég veitti herini
ekki eftirtekt, fyrr -en hún
fór að hreyfa sig eins og
slanga sem virðist vera hluti
af jörðinni, þar til hún reiðir
til höggs.
Auðvitað þekktu allir
Knott öldungardeildarþing-
konu. Nítján ára var hún feg
ursta gáfnaíjósið í New York,
tuttugu og fimm ára yndis
legasta frúin í London og þrit
ug var hún glsilegasta írá-
skilda konan á Rhode Island,
bæði hvað útlit og gáfur
snerti. Þrjátíu og fimm ára
giftist hún vellauöugum kaup
sýslumanni og var álitin ein
af fegurstu, gáfuðustu og rik
ustu konum heimsins. Að
minnsta kosti var hún sjálf
þeirrar skoðunar. Er fram liðu
stundir, dýfði hún litlu táimi
niður í forapoll stjórnmál-
anna, og ekki leið á löngu áö
ur en hún hafði hreppt sæti
í öldungadeildinni.
Fay hélt áfram að horfa á
Hoemr, en Homer hafði ekki
augun af „kvöikjunni".
Stuttu síðar stóð Fay á’ fæt-
ur og gekk framhjá borðinu
okkar, grönn og hrífandi eins
og töfrasproti og bar höfuðið
hátt til að fágrar línurnar
á hálsinum sæjust. Hún lét
sem hún sæi ekki Kötu, brosti
til Homers, kinkaði kolli til
mín, og sagöi, er húri var
komin í hæfilega fjarlægð —
þó ekki lengra en að við gæt-
um heyrt það, en ekki fólkið
við önnur borð — „þessi
lieimska drós!“
Kata spratt á fætur eins og
tígrisdýr, en Oscar togaði í
hana, enda var Fay komin
alveg að innganginum. Eg
vissi, að hún mundi eiga eftir
að valda okkur miklu amstri
— miklu umstangi. Homer
var náfölur, og beinaberar
hendur hans skulfu.
Oscar sagði: — Það er
skemmtiieg atvinna, sem þú
hefur fengið, Steve! Skemmti
legt og jafnframt þsegilegt
Starf!“
— Já, finnst þér ekki, sam
sinnti ég. Eg skrifaði undir
reikninginn, og við Homer
fórum í lyftunni upp í svefn-
lierbergi hans. Eg hjálpaði
honum að afklæðast, gaf hon
um tvær asperíntöflur, fékk
liann til að dfekka tvö vatns-
glös með kolsýrusalti og kom
honum síðan í rúmið. Fætur
hans stóðu fram af fótagafl-
inum, en við því gat ég ekkert
gert.
6. KAFLI.
Eg fann ilminn af kaffi áð-
ur en ég opnaði augun morg-
uninn eftir, og um stund var
ég viss um, að ég hlyti að
liggja í „Smith-básnum“ og
að Maja hefði vakið mig. Eg
heyrði kaffið samt ekki sjóða,
ég heyrði heldur ekkert í út-
varpinu, og Maja kitlaði mig
ekki bak við eyrun, eins og
hún var vön að gera, er tími
var kominn til að fara á fæt-
ur. Eg fann einungis kaffi-
lykt. Því næst opnaði ég aug-
un og sá, að ég var í íbúð
Adams, en eitthvað nýtt hafði
bætzt við.
Eg ætla ekki að lýsa henni,
eins og hún kom mér fyrir
sjónir í fyrsta sinn, því að
það mundi ekki vera sann-
gjarnt. Eg ætla að lýsa henni
eins og hún var og er. Jane
Zitter er á margan hátt dá-
samleg stúlka. Dásamleg. Að
vísu er hún ekki falleg á þann
hátt, sem „kveikjan“ er fall-
eg, eða Fay Sumner Knott
er falleg, eða Maja falleg. Það
var eitthvað annað við hana
•sem var meira virði en reglu-
legt andlitsfall, yndisfagur
litarháttur eða straumlínulag
aðir fætur. Jane Zitter er
‘hluti af þeirri veröld, sem
maður vinnur í. Hún er ekki
síður hluti af henni en flutn-
ingavagninn, sem flytur þús-
undir lesta af korni með jöfn
um hraöa. Engir töfrar, bara
‘gagn.
Hún er eiginlega lítil. Hún
er ekki hávaxin, og hún er
ekki þrýstin á hinum réttu
stöðum. Föt hennar voru í
mesta lagi snotur, og hin
þykku gleraugu hennar gera
augun stærri og kringlóttari
en þau eru í raun og veru, svo
að það er alltaf einhver undr
unarsvipur á andliti hennar.
Hún mun aldrei komast svo
langt að verða einkaritari hjá
einkaritara forsetans. Hún er
j einungis nokkurs konar
smurningsolía fyrir ríkis-
stjórnarhjólin. Þegar olían
,er orðin gömul og seyrin, er
skipt á henni og annarri, og
enginn veit hvað verður um
gömlu, gruggugu, þreyttu ol-
íuna. Allt er undir því kom-
ið, að hjólin haldi áfram aö
snúast.
Eg opnaði augun og Jane
'ýtti til min bolla me'ð svörtu
kaffi. — Þér hafði sennilega
enga hugmynd um, hver ég
1 er, byrjaði hún.
— Nei, síður en svo! síður
en svo! Eg er vanur því að
vakna og finna ókunnugt
kvenfólk í svefnherbergi
mínu.
— Hr. Smith, ég vona, að
ég hafi ekki gert neitt rangt.
Eg heiti Jane Zitter, og er
, einkaritari yðar, og það er svo
|margt sem beið yðar á skrif
, stofunni, að ég hugsaöi með
sjálfri mér, að ef hr. Smith
vildi ekki koma til skrifstof
unnar, þá yrði skrifstofan víst
að koma til hr. Smith.
Eg sagði henni, að mér
fyndist það mjög ástúðlegt
af skrifstofunni, og ég væri
mjög ánægður með þá tilhög
un, einkum ef skrifstofan
jiæmi með svart kaffi. — En
satt að segja botna ég ekkert
í, hvað ég á að gera við skrif
*stofu, bætti ég við. — Þér
skiljið, að ég er ekki fastur
starfsmaður hjá ÞEÁ. Eg er
bara barnapía af fínna tag-.
inu.
Jane horfði undrandi á
rauðu náttfötin mín. — Hvern
. ■» * * *
* ■ * •
• • i * » • • •.»
• •••••• •* •
• •••••
• ••••» • *> •
• • • • ».••♦».
• •••••• •••
••••••
• •••••• • * «
■ ••••• •.*••.
•••*••»# •.•
,•*•••••••
»»••••
• • • • •
Bidjið um
BRA6A
Kaffi
| Augiýsing
frá Bæjarsíma Reykjavíkur varðandi 03
Frá og með 15. þ. m. verður tekinn í notkun nýr
| upplýsingasími •— 03.
| Upplýsingar um símanúmer, sem ekki eru skráð
í símaskrána, svo sem númerabreytingar og ný
símanúmer, munu fást, þegar hringt er í 03.
Símnotendur eru vinsamlegast beðnir að skrifa
upplýsinganúmerið 03 á minnisblaðið á fyrstu síðu
í símaskránni.
uiiiiiiiimiriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiTniiiimui
iiiiiiuiiimiiiiuiiimiiiiiiiuimuiimiiiiiiimiiiiiiiiiiiimmumiimiimiimiiiiiuii