Tíminn - 08.09.1959, Side 8

8
TIMIN N, þriðjuclaginn 8. september 1959.
Nokkur orð til lögregluþjóns
geir Jónsson, .sem svarar spurning-
nnni, eins og blaSið hefur sjáan-
lega ætlazt til, én svör allra hinna
Nú fyrir nokkru var óg stödd þjón afar litið, hef tæpast talað koma spurningunni alls ekkert við
niðri í Austurstræti, stóð þar og við hann. En svo er mál með vexti, °2 eru frámunalega heimsku-
var að horfa í búðarglugga. Þá var að fyrir nokkru síðan var ég stödd iegar- Það var alls ekki spurt um
allt í einu lögð hönd á öxl mér. í „prívat“-húsi hér í Reykjavík byort þetta fólk langaði norður^ í
í fangelsi í Madrid
(Framhaio siðuj heyrsluna; athugasemdir lögreglu-
— Þér eruð hjá lögreglunni. mannanna voru réttar og Vinsam-
— Mér var gert það skiljanlegt. i°gar °S ég skrifaði undir til að
Hvar er þetta ísland, sem staðfesta framburðinn. Eftir þann
Ég leit auðvitað við, og við hlið ásamt mörgu öðru fólki. Það var slagsmal eða annað hliðstætt, held ... g .. , g - Evró’. effa íestur var óg nokkurn veginn viss
ma, í ,(•„11,._________AM T,A -------------------------wki ur aðeins t.aiað um síldina. En Lr 11X0 1 i,VIopu ............... .* . . . .....
Ameríku? um, að ég væri laus allra mála, en
— Evrópu. Hvaða frekari upp- ég var uggandi um að missa af lest
lýsingar óskar lögreglan að fá? inni. Klukkan var tuttugu íninút-
— Eruð þér „týpiskur" íslend- ur gengin átta og ég átti eftir að
ingur?
Ég 'býst við því.
sækja töskuna i Ppente Valiecas.
Ég minnti þá á lestina og þeir
Vinurinn settist við ritvélina og sögðu, að nú skyldum við sjá
mér stóð lögregluþjónn í íullu um nótt. Þar var á boðstólum bæði ur aðeins talað um síldina. En
„uniformiM. Hann ávarpar mig með nægur matur og næg drykkjarföng, maður gæti haldið, vegna ummæla
þessuan orðum (orðrétt): „Þú held og þangað kom þessi umraeddi lög- þessa fólks, að aldrei hefði neitt
ur víst, að þú sért orðin býsna regiuþjónn og í fullum lögreglu- ske® nema á Siglufirði — minnsta
skynsöm, þar sem þú leyfir þér búningi og þar af leiðandi vitan- kosti ekki slagsmál, — og Anna
að bera lögregluna á Siglufirði lega á næturvakt. Hann stoppaði BorS virðist vel geta notað pen-
saman við okkur hér í Reykjavík! minnst í klukkutíma, ef ekki leng- ihga> sem hún ynni fyrir á Siglu- .............T y _________ „ ______________ __v..........
Svo kórónar þú það með því að ur og hafði góða lyst á bæði mat f;rði> þ° að hún j enda orða byrjaðT að pikkT niðurTsá skö'lf- hvort ’ varðstjórinn væri viðlátinn
skrifa um það í Tímann, blað, sem og drykk rétt eins og við hin. Ég Slnna> að taragas se orðið svo dyrt. óu. héu áfram ag spyrja Hann Hann ætti að skera úr hvort ég
engirm viU lesa‘*. Svo skundar talaði mjög lítið við þennan mann, kað, cl' ,:e"gu 'llkara en þess1 kona, spurði hvort ég hefði dvalizt í kæmist til Barcelona í kvöl'd.
þessi kurteisi lögregluþjónn í því að bæði var hann mörgum ár- haldl að logregluþjonar Siglufjarð- Frakkl’andi og hvort óg væri riðinn| sá sköllótti fylgdi mér niður stig
fourfcu. Eg stóð eftir eins og illa um yngri en ég og svo ber ég þá ar tækju a moti henm með tara- við blaðamennsku Ég þvoði hendur ■ ann oghélt á skýrslunni, vegabréf-
gerður hluitur og hafði hvorki tíma virðingu fyrir lögreglubúningi yfir ef hun kaemi Þangað, en nu mfa af hvoru tveggja en svala8i inu og myndavél í hendinhi, Við
til að ávarpa manninn né reiðast. leitt, að mér fannst þessi drengur hÉ'tur þessari konu að vera það forvitni mannsinS eins’ Qa ðtI sa snerum inn ganginn á neðri hæð-
Það var ekki fyrr en ég var á alls ekki eiga þarna heima. En vel kunnugt að taragas hefur oft- m vinur;nn var bdinn inni, lögregluþjónn opnaði dyrnar
heimleið í strætisvagni Skerjafjarð ástæðan til þess, að þessi kurteisi ar verlð notað a Suðurlandl en að pikk niður a heiIa siðu begar að herbergi varðstjóráns, hann var
ar, að ég áttaði mig á því, sem lögregluþjónn ávarpaði mig á þenn Nofðurlandi enda ínjog eðlilegt hjnn saggi má[ ag borða ’0g SVQ vigiátinn.
gerzt hafði. 0g þá varð ég auðvit- an hátt, var sú, að fyrir nokkrum hvað folksfjolda snertir. Eg tel, að yarg hfa á réttarhaidinu j Varðstjórinn var sýnilega önnum
að öiskureið, eins og kvenfólki er dögum skrifaði ég smágrein í hver °§ einn einásti lögreglustjóri ’ ikafinn. Hann tók við skýrslunni,
lagið. Ég gæti bezt trúað að ég Tímann og var hún aðallega stíluð ættl að hafa 1*^1trl að nota Þenn; Eg var einn eftir j herber»inu lei-t á efstu línurnar og spurði tor-
hefði fljótlega setzt niður og skrif til tveggja manna, ,sem svöruðu an vokva, ef þorf krefui% burt seð meðan þeir mötuðust. Hurðin “stóð trygginn:
að skammargrein til þessa lög- „spurningu dagsins" í Mbl. sunnu- lra nva0 nann aostar. JNu vil cg Q -n QC, &a hafgi veður af bvssu.| _ Hvað að gera, taka myndir?
regluþjóns, en maðurinn minn ráð daginn 2. ágúst, að mig minnir. spyrja þennan umrædda lögreglu- manni °frammi á lganginum 0„ Sá sköllótti kinkaði kolli.
iagði mér að láta það bíða þar til Þessir menn voru þeir Pétur Jóns Won’ hvort ,honum se Það ekkl hugsaði ráð mitt Þeir höfð’u spuid Varðstjórinn skrifaði eitthvað á
ég væri afreið, og er ég honum son strætisvagnabílstjóri og Stefán kunnugt að hér i logreglu Reykja- hv“r & b ai f Madrid 0„ biaði Setti stimpil á og benti vopn-
afar þakklát fyrir það, því að Snæbjörnsson iðnaðarmaður og Vlkur starfa að mmnsta kosti 6—7 hafgi f ,be“m f Puente Vai°ieca° uðum lögregluþjóni að fylgja mér.
hvort sem við erum klædd 1 okkar konan, sem svarar þar spurning-
og sunnr um
Það hafði vakið grunsemdir Sá sköllótti var horfinn. Lögreglu-
eigin föt eða „uniform“ lögregl- unni líka, Anna Borg. hefði gjarna arabil °§ hef e§ aldrei heyrt þeim beirra Puente Vallecas var í út- þjónninn tók blaðið, sem varðstjór-
unnar kostar kurteisin aldrei pen- mátt fylgja með, því að eftir hallmælt^ frekar en þeim sunn- hverfi borgarinnar) næst fatækra- inn hafðl stimplað, fylgdi mér í
inga. Eg þekki þennan lögreglu- mínu viti er það aðeins Jón Odd-
MMftWAV/A'J’AVWftTAVAW.WAV.V.V.VAV.VA'AV
Stúlkur óskast
honum ^ð hverfunum° Þar var ódýrt að búa annað herbergi, afhenti blaðið og
kona tór í Reykjavik í smá kland- og ég hafði ieitað þangað vegna lét' bæta á Það stimpium- Vlð.snei-
fjárskorts. Maður, sem ég kynnt- um tram °S mnar eftir gangmum,
Í rr hi ' sagð mer Sjalf nafM ist í lestinni frá Córdoba, hafði og mcr var Ijóst, að hann var ekki
logregluþjonsins, sem um mal t mðr að bar væri ðdýrt 0„ á leið til útidyranna. Eg bjóst til
fórmstFhenni8hannlff^nrð- hann hafðl 1Ö2 að mæla> Það var að andmæla> en Það var b>'ðinSar'
, dáÞ l g '•>•■ 11r hvergi ódýrara. En staðurinn var laust að gera það við lögregluþjón-
Y r .. t!-lg’ ldl i 111 heimkynni verkamanna og fátækl- inn- Hann hafði sínar skipanir.
ynr mig bera. Hann er sannarlega inga Qg iogregia,n hafði á honum Fram að þessu hafði ég l'itið á
illan bifur. Þeir röktu þangað upp þetta sem skemmtilega upplifun,
þot og tilraunir til verkfalla. Þeir ún þess að reikna með að þeir
maður í orðsins fyllstu merkingu.
Auðvitað varð ég ægilega montin,
nokkl’ar stúlkur óskast í vinnu að hótelinu Forna ^V1 að Þessi log'reglumaður var hðfðu°haft við orð að fara banoað myndu setja mig í fangageymsluna
Sk:a£f írmn-Pnr. nn nf* pp np.fml . ... i ____ _______ £ __i___-u**.
hvammi. — Uppl. á staðnum. Sími um Brú.
Bezt er að auglýsa í TlMANUM
VMW.V.V.V.V.V.,.V.V.V.V.V.V.V.,.V.’.V.V.“.,.,.V.V.V
Skagfirðingur, en ég er nefnil.
Skagfirðingur sjálf og elska Skaga
fjörð.
Nú spyr ég þennan unga lög-
regluþjón, hvort hann viti hvað
orðið maður felur í sér. Svo vil ég
líka segja þessum lögregluþjóni, að
ég hef aldrei gert minnstu tilraun
til þess að láta almenning halda,
og rannsaka dótið mitt og þeir en þegar ollu yar a botninn hvolft
myndu finna Ijósmyndir af sígaun gerði það ekki svo mikið til. Ég
um og útgáfu af Ijóðum García atfi g°ða menn að í Barcelona og
Lorca, sem var bönnuð og myndi mfn yrði leitað.
fara í taugarnar á þeim. Ekkert af Lögregluþjónninn fylgdi mcr
þessu var sarnt frambærileg niður stigana ofan í kjallarann. Við
ástæða til að setja útlending í fórum fram hjá nokkrum vélbýssu
fangelsi, jafnvel í fasistaríki, en mönnum og námum staðar í
her-
r
STARFANDI FÓLK
tu pess ao lata aimennmg naiua, ° — herlö^in að vfirvárni bergi> Þar sem verðir saíu á bekkf
að ég væri skynsöm. Eg hef fram pem. notou nerl0°.ln d0 yflrvarpi: Pbln bpirrD rei, 4 fætur
ið of mörg aí'^löD o« of marear Vinunnn kom ínn og stangaði um- Emn þeirra reis a tætui oa
io OI morg ai„iop og or maigar ti • tönnunum E« sourði bauð mer að tma upp ur vosunum.
vitleysur til þess að slikt se hægt, mdunn ur 10 nunum’ .í:0 spu 0. ia„ð: hlvantinn vasabókina
en ég hef heldur .aldrei verið dubb hvont hann hefðl feng!ð. gott að kveikia°ra o" sí«arett’ur á bekkinn’
uð upd í lö',reglubúnin<j Allar mfn borða og bað Þykknaði i honum kveugmaog siöareuui a DeKKinn
uo upp i io0re0iUDunin0. Aiiar min .g SDUrnin.„una Hann sa„gist Vegabrcfið og myndavelin varð
ar vitleysur hef eg framið 1 min- p ™ ° ,,, ,ann sago s „ffir bio varðstióranum önnum
mr> niair, ætla að fara °g llta a dotið mitt. elur nJa varosi3oranum onnum
um eigln tuskum. Svo að siðustu _______ , , lát ,sendninn koma kafna. Vörðurinn tok af mer beltið.
skora eg a þennan kurteisa Iög- * SKal lata sendiimn toma >rteininn hdd úr kvéiki-
reglitþjón * sv.ra þessóm oríum J £"•™ ^ f™ “«g þuiSi “g aS ».»
Morgunblaðmu, þvi a5 ^antaþi «1 « 8a„ga úr skugga »m, ,« ég
heita mjólk og brauðsamloku með bæri enga hættulega hluti undir
skinku innan i. Meðan ég beið fór klæðum °g hann benti mér að
ég út á ganginn og leitaði að kló- stinSa bvi á mi2> 'sem é« hafði «nt
settinu. Þegar ég :kom aftur, mætti upp- Pvi næs't stakk hann lykli í
ég lögreglumanni, sem spurði með járngrind og bauð mér að ganga
„„„ Þjósti hvort ég hefði fengið léyfi inn fð'rir> við hittum fangaverði>
. , , . _ SKOra til að fara á klósettið Éff SDurði sem sátu reykjandi á bekk og lásu
eg a drengmn að svara mer skrif- , ° ,a , K;2S tUV;'* spul01 biöðin Annm- beirra stóð udd o«
lega og bera á móti því, sem ég hvort mer leyfðlst það og hann bioðm ^Aimar þeirra jiíoð upp oö
kmkaði kolli
minum i
í Tímann mun hann tæplega skrifa
þar sem hann heldur því fram, að
enginn lesi það blað, en ég sé
aldrei önnur blöð en Tímann og
Morgunblaðið, og því gagnslaust
að skrifa til mín í önnur blöð. Og
eins og ég tók áðan fram, skora
hef sagt, ef hann treystir sér til,
og þá að sjálfsögðu undir fullu
nafni. Jafnframt vil ég minna hann ur tif bess að Sera athöfnina fon
gekk að járngrind innar á gangin-
Óskið þér eftir, að ég fari aft um> Hann opnaði þegjandi óg ég
á að í þeim fáu orðum, sem ég
skrifaði í Tímann, hallmælti ég
alls ekki lögreglu Reykjavikur.
Hafði heldur enga ástæðu til þess.
En það, sem ég sagði um lögreglu „ „ , , , - •
Siglufjarðar tek ég alls ekki aftur.
Með fj'rirfram þökk fyrir birt-
jnguna.
lega? Maðurinn kallaði í vopnaðan
lö.gregluþjón og bað hann að sitja
hjá mér i herberginu. Það var
miðaldra lögregluþjónn, stór og
þrekinn og við tókum tal saman.
steig inn íyrir.
— Velkominn!
(Framhald.)
Hyggin móðir! Hinn erfiði
starfsdagur gefux henni engan
tíma til að bjástra við van-
gjöfula kúlupenma. Þess vegna
velur hún hinn frábæra Park-
er T-Ball.... hinn nýja kúlu-
pemma sem gefur strax, skrifar
mjúklega á allan venjulegam
skrifflöt, og hefir allt að fimm
sinmum meiri blekbyrgðir.
Porous-kula einkaleyfi Parkers
Bleklð streymir um kúluna og matar
hinar fjölmörgu blekholur . . . Þetta
tryggir að blekið er alltaí skrifhæft
í oddinum.
Jóhanna Pétursdóitir,
Fálkagötu 21, Rvík.
Minningarorð
(FramhaJd af 5. siðu)
oft við hann um ýmis mál og lærði
— Þekkið þér til i Katalóníu?
— Ég hef verið þar, í Barcelona,
svaraði ég.
— Katalónía er gott land og
Katalónar eru duglegir.
— Og tala um pólitík.
— Ég tala aldrei um pólitík.
Pólitikin er bara fyrir þá, sem lifa
fyrir hana. Almenningur á ekki að
tala um pólitík.
Sendillinn kom með mjólkur-
Hey fýkur á
Reyðarfirði
Reyðarfirði 1. sept. — Umdan-
farna daga hefur verið hér sunnan
átt, 15—17 stiga hiti, en þurrkur
daufur, oftast fallið skúr daglega.
Þó var þurrkur einn dag hcilan
og flæsa morguninn eftir, náðu þá
margir illa hröktu heyi inn. Háar
sláttur er nýlegk hafinm, en megin
glasið, brauð og skinku og ég borg ið af fj>rra slætti hraktist .svo hey
ég af honum margt. því hann gerði aði honum tólf pesetur. Mér varð fengur verður hér mjög lélegur.
sér ljósa grein fyrir vandamálum ljóst, að fjárhagur minn var of í morgun gekk á með hvössum
tilverunnar, og hafði djúpsæjan þröngur til að ég gæti haldið. byljum úti með firðinum að sunn-
skilning á vandamálum þeim er nauðsynlegri virðingu á lögreglu- an, fuku þá af túnum nýþurrkuð
Parker kúl“Penni
Cjþ THE PARKER PEN COMPANY
við er að etja í lífi þjóðfélagsþegn stöðinni.
anna yfirleitt. Miðlaði hann því,
bæði mér og öðrum ýmsum fróð-
leik, ef hann gaf sér tóm til frá
hinum erilsama starfsdegi.
hey. Mest mun hafa fokið á Vatfc
arnesi, Þernunesi og Berunesi. —
Vinurinn kom aftur og ég spurði ^1- Þetta eitt dæmi af mörgum um
hvort hann heíði fundið dótið mitt. Þá erflðleika sem bændur eiga við
Hann hafði þornað upp svo að ég að bua — en sem betur fer eru
L
A PRODUCT OF
No. 9-B114 —2 col. x 7 in. (14 in.)
9-B114
Fyrir þennan fróðleik og fyrir gizkaði á, að hann hcfði að minnsta Þeir yfirleitt þrautseigir og láta
öll þau störf sem hann vann í kosti litið á myndirnar. Sá sköll- hver§1 bugast. M.S.
þágu Kaupfélags Stykkishólms, ótti kom inn og vinurinn settist
bæði að Vegamótum og í Skarðs- við ritvélina, Klukkan var langt
stöð, vil ég persónulega og fyrir gengin fimm. Og hún varð sex og
hönd Kaupfélags Stykkishólms, sjö áður en skýrslugerðinni var
þakfca honum af alúð og innileik. lokið. Þá setti vinurinn punkt og
Og um leið færi ég aldraðri móður skrifaði ,,firmado“’ Þeir fengu mér
hans og börnum, mínar innileg- skýrsluna til lesturs, sex vélritað-
ústu samúðarkveðjur. j ar síður. Hún hafði inni að halda
Alexander Guðbjörnsson. það, sem ég hefði borið við yfir-
Gúmmís.timpla r
Smáprentúín
ÚýprftsgÁtit 50 • Reykjavik 10615