Tíminn - 24.01.1960, Page 8

iuHiiiiiiilHg?!:

a pi^Mppgg
Þáttur kirkjurmar
Trú þín
ÞAÐ RÍKIE talsverður
misskilningur gagnvart þeim
hugmyndum. sem nefndar hafa
verið guðs'trú og guðsást.
Það er líkt og flestir haldi,
að þetta sé einhver játning
sem við eigum að læra vand-
lega utanað fyrir ferminguna,
eða þá einhver skoðun, sem
guðfræðingar segja, að við
verðum að hafa til þess að
teljast kristnar manneskjur.
En þetta er grunnfær skiln-
ingur. Trúin er hvorki skoðun
eða játning, fremur en við er-
um fötin, s'em við klæðumst í
á hverjum iíma.
Trúin er nefnilega heilög,
heit tilfinning, hliðstæð ást-
inni. Og þessi tilfínnin" Mn
opnar vitundina. já. bæði Hk-
ama og sál fyrir krafti >á
æði-i og óskynjanlegirn t i-ve i-
sviðum, sem getur «iört •»kki;r
sterkust og stærst. þet;'- 'ð
hugðum okkur veikust og
s’mæst.
Og þessi tilfinning hún opn-
ar líka skynjun okkar fyrir
hinu göfga og góða, fagra og
sanna í þessari tilveru. Ann-
ars gáetum við gengið uiti' í
veröldinni sem bæði blind og
dauf.
Og þessi trú, þessi tilfinning
hún hlítír engum forskriftum
um svonefndar skoðanir eða
játningar, eða þess, sem kall-
if ast „rétttrúnaður“ eða einhverj
S um öðrum nöfnum hvort held-
ur í islenzku eða latínu eða
i
4^

iuSti.'i
£ | i-1 7!. lÆ
oðrum finum málum. Hún gæti í
kannske logað og skinið bjart-
ast hjá þeim, sem talinn væri fj
trúlaus eða kallaði sig sjálfur 1
svo miðað við reglur „rétttrún- -
aðar“ á hverjum tíma.
Það er nefnilega ekki út í J|
bláinn, að Kris'tur, sem skildi ||
trú hjartans og kraft hennar J|
bezt, hrósar þeim fyrir trú H
alveg sérstaklega, sem rétttrún- J|
aður þátímans — og rétttrún- ||
aður nútimans — kallaði heið-1|
ingja.
Það er heiðinn hermaður — J|
það hljómar eins og fjarstæða JJ
— og grísk kona frá heiðingja- jffi
borg, sem sjálfsagt var fátt um É
játningar. Það eru þau, sem f§
fá mesta hrósið fyrir sanna |l
heita trú, sem er honum að jjjji
skapi.
ÞefH 7>«uTn v'ð oftar að í- Jjjj
huga, áCuf en byrjað er að ||
<’v’' h-tea • um’ ails konar
smámuni í trúmálum. Ekki jjjji
þann'g, að iátninaar og hefð- ■
bunc-iar 'V's-ðah'r geri illt
v.erra eða haíi ekki sitt gildi,
ef 'rétt ér á litið. Jú, vissuléga
líkk og klæðnaður líkama eða
rammi um mynd. Sé litið á þær
öðruvísi geta þær sannarlega
skaðað sál og samfélag.
En fyllist þessi form fegurð
og lífi, anda og krafti eru þau j
auðvitað bráðnauðsynleg til |
yfirlits og skipulags, svo að |
allt komist ekki á ringulreið. |
En umfram allt, hver og hvern- j|
ig sem trú þín er. þá mundu I
orðin: „Sýn tni þína af verk- jjjj
unum“. Annars er hún dauð og jjj!
einskis nýt. §j
Árelíus Níelsson |
1 J4sa I, + -ptt'ii s L'.t «MH>a HH
Mér komu í hug tvö erindi úr
kvæði eftir Hannes Pétursson, eí
ég hafði lokið lestri þessarar bók-
ai. Erindin eru úr kvæðinu Skelj-
ar.
Þær geyma þó varla
neinn glitrandi r.tein,
og hæpið að perla
sé hulin þar nein;
þær lykja bó allt
sem við leitum um heirn,
því augnablikið
það býr í þeim.
Við skulum ganga
suður með sjá,
skeljarnar sindra
sandinum ú;
göngum og íínum
og gæium þess vel
að njóta er opnast
hin örlitla skel.
Svo harðar kröfur eru gerðar
til ritleikni og byggingar í gerð
smásagna, að aldrei verða þær
nema fáar, sem kallaðar verða
! perlur þegar stundir líða og eng-
I in hinna eilefu smásagna, sem
þessi bók geymir, á tvímælalaust
1 tiikall til að hljóta það nafn, en
: allmargar þeirra eiga þann s'afa,
sem kalla má líf augnabliksins.
Þarna eru nokkrar sögur með
heitri tilfinningu og má vera, að
þær séu l'yrirboði þess, að síðar
Legyi höfundarriir í .lóf'aí okkar
þær skeljar, sem geymi í sér
perlur.
Fyrst vil ég nefna þriár sögur,
TÍMINN, sunnudagúm 24. janúac 186Ú.
' . 'T :V S' u, V. 'r -'
ftœkur oc) hofunbur
Pennaslóðir
EIEefu smésögur effir íslenzkar konur. NlaÖ-
búð gefur sít
som aliar eru skrifaðar af svo
ríkri tilfinningu, að þær hljóta áð
verða lesandanum minnisstæðar.
Það eru Fimmtíu sterlingspund,
eltir. Líneyju Jóhannesdóttur, Feg-
urð, eftír Vilborgu Dagbjartsdótt-
ir og Konan í dalnum, eftir Odd
nýju Guðmundsdóitur.
Efnisval þessara sagna er svo
ólíkt, sem framast má verða. Sú
fvrsta fjallar um mískunnarlausan
sjálfsaga brezks yfirstéttarfólks,
er leiðir til algers tillitsléysis um
hag þeirra, sem eru * utan þes's
eigin hrings og nær hámarki sinu
í morði á svertingjakonu, sem hef-
ur látið móðurást verða yfirsterk-
ari þjónustuskyldu sinni. Þessi
saga er efnismikii og hefði kann-
ske notið sín betur sem lengri
saga, en þó hún sé ekki galla-
laus, þá þykir mér hún mjög góð
og greinilegur vottur þess, að höf-
undur hennar sé skyggn á marga
fíeti mannlífsins.
Sagan Fegurð er um litla stúlku,

TOR
1947, nýlega uppgerður til sölu milliliðalaust. Upp-
lýsingar í síma 11037.
K3?»;>:>:»:>;»»:>;>;>:>:>;>:>:»»:>;>:>:>:>:»;>;»;>:>:>:>:>:>:>:»:»:>:>”*
Hnífsdælingar
Ákveðið hefur verið, að Hnífsdælingar í Reykja-
vík og nágrenni efni til sameiginlegrar SÓLAR-
; KAFFIDRYKKJU i Framsóknarhúsinu sunnudags-
kvöldið 7. febr. n.k. kl. 8,30. Áskriffarlistar liggja
frammi í samkomuhúsinu kl. 1—6 daglega íil
miðvikudags. Einnig má tilkynna þátttöku í síma
22643 á sama tíma. Dans 0. fl.
I
Fjölmennum stundvíslega.
Nokkrir Hnífsdælingar i
. sem í hálf óvitaðri skynjan finn-
ur fegurð líísins og náttúrunnar
og af jafn óljósri eðlishvöt grýtir
í hel rottu í fjörunni. í telpunni
I togast á fegurðarþrá og grimrnd,
jsvo sem viða gætir í mannheimi,
og skuggi ljótleikans myrkvar fyr-
ir henni bjartan dag. í þessari
.sögu er hrært við fleiri. strengj-
um en virðist við fljótan yfirlest-
ur.
Konan í dalnum speglar and-*
hverfu tveggja ástsælla ljóða ef-tir
Jónas Haligrímsson á býsna
skemmtilégan hátt. Hún er ekki
auðmjúkur þolandi skorts og and-
slreymis' konan sú, heldur gerð af
þeirri seiglu, sem berst til hins
ýtrasta. Hefur Oddný náð furðu
heilsteyptrl persónulýsingu í ekki
h ngri sögu.
Guðfinna Þorsteinsdóltir (Erla)
á í bókinni hugþekka frásögn af
vordögum í sveit, þégar fránskar
di.ggur sigldu að landi og heima-
fólk átti kaupskap við frönsku
sjómennina,
Saga Halldóru B. Björnsson,
Bergnumin, var lesin í útvarp fyrir
skömmu, þegar verk skáldkonunn-
ar voru kynnt þar. Þetta er sam-
'felld og vel byggð saga, en. kemst
þó ekki til jafns við það bezta,
’sem frá Halldóru hefur komið í
bundnu máli.
I Yngsti höfundurinn, sem þarna
á sögit, Stesinunn Eyjólisdóttir,
hefur gamansaman tón í sögunni
Yfirflutningsskrifstofan. Væri ósk-
andi að hún héldi áfram að rækta
kímniskyn sitt; ekki er um svo
auðugan garð að gresja■ hérlqndis
í þeirri tegund þókmermta.
I Ólíklegt er að fullleitáð sé í fór-
úm kvenna, sem við ritstörf fást
og væri skemmtilegt að mega eiga
yon á, að framhaíd yrði á útgáfu
slíkra sögusafna.
Sigríður Tliorlacítis
DRÁTTARVÉLAR TIL
AFGREI3SLUE FEBRÚAR
Bændur hafið strax samb'and við okkur eða urn-
boðsmenn vora, en við munum geta afgreitt 18
dráttarvélar í síðari hluta febrúarmánaðar.
Einnig í sama mánuði:
BUS ATIS sláttuvélar
HORNDRAULÍC áfnoksturstæki
EVERE5T TRADING COMPANY
Garðastræti 4. — Sími 10969J
SKÍ3I 2g
S K A ú T A R
>;»:>:»;»:»;>;»:>:»;»:>:»;»:»:>;»:»:>:>:»:>:»:>:>:»:>:»;>:>r<c« ♦:>;»;»:»;»;»:»:»:»;>;»:>:»:»;»:»:»:»:>:w7r»:>:»:>:».;*:>;:« ,
Látió Perlu létta störfin!
... ás&eit áeppur
ótrebt í gego.!

■ 'f.y ■■ • - '

BEZT í DVOtTA VÉ LI/VA
Skólavörðtisííg 17
Sími 15198
ir-~——--——iiiiri-'-'--—- - ---■

enskur, notaður, til sölu.
Uppl. í síma 14001.
AL'glýsí’ð í Tímanum