Tíminn - 26.03.1960, Side 13

T'.Í'JMINN, laugardaginn 2G. marz 1960.
13
SAMKVÆMT
LÖGUM
UM
SÖLUSKATT
HÆKKA
ALLAR
VÖRUR
1. APRÍL
UM
3%
VÖRUR
OKKAR
ERU
ENN
GAMLA
VERÐINU
S-Aíríka
(F'ramhald af 8. sí5u).
unum er talsvert algengt og stúlk
ur ganga kaupum og sölum milii
þeirra, a.m.k. þegar dregur lengra
vestur í álfuna.
Mér sýnist dökka fólkinu líða
bezt þar sem það er í þjónustu
þeirra hvítu. Þar hafði það oftast
reyndar 8 klukkutíma vinnu á dag
en gott fæði og húsakynni. Víða
nóga leikvelii og íþróttavanga;
iðkaði þá mikið söng, hljóðfæra-
slátt og dans, sem þeir dökku
virðast mjög hrifnir af. En víða
1 alsvörtum hverfum, þar sem þeir
dökku bjuggu alveg út af fyrir
sig, var oft að sjá ömurlega fá-
tækt, sóðaskap og fl. ómenningu.
Mér fannst þeir dökkhúðuðu
væru alls ekki komnir á það stig
að til mála kæmi að þeir væru
ennþá færir um ag taka stjórn-
ina í þjóðfélaginu í sínar hendur.
En vonandi þroskast þeir smám
saman svo að þeir verði færir um
að stjórna þjóðfélagi Og þar sem
í Samveldinu eru ekki ennþá
nema 11—12 milljónir manna, en
gætu sennilega búið þar nálægt
100 milljónir, þá held ég að eitt
bezta úrræðið væri í framtíð-
inni að skipta landinu í sundur
á milli kynþáttanna. •
En búast má við að hig marg-
lofaða „lýðræði" og höfðatölu-
regla blindi mörgum sýn enn um
nokkurt skeið. Og margir vilja
því ana út í ófæruna, án nokkurs
vits eða forsjár, en halda ag þeir
séu að fara það af mannkærleika.
Svarta og hvíta fólkið er svo
gerólíkt á flestan hátt, að ég
held að það eigi sem mest að
búa hver út af fyrir sig. Það
svarta haldi áfram að vera svart
og það hvíta hvítt.
Ágirnd hvítu mannanna að
flytja negrana úr heimkynnum
sínum í Afríku tU Ameríku, í
þeim tilgangi að fá þar ódýrt
vinnuafl, er nú flestum orðið ljóst
að var mikið óhapparáð.
Og það er grátlegt, eftir reynsl
una í Ameríku, að Bretarnir
skuli nú vera að hálffyUa sinn
stóra höfuðstað — London — af
dökku fólki til þess að fá þar
ódýrt vinnuafl. Það verður ein
hvein tíma mörgum Ijóst, hve
mikið vandræðaverk er hér verið
að vinna. ,
Evrópa er aðal heimkynni hvíta
kynþáttarins. fbúar hennar eru
máski lokaðir ennþá fyrir því hve
mikið óhappaverk auðkýfingar
Bretanna eru að vinna með því
að ryðja inn í iand sitt hinum
dökka kynstofni.
Ég sannfærist æ betur og betur
um að þag sé óhappaverk að
styðja að blöndun hinna mjög ó-
líku kynstofna: þess svarta og
þess hvíta.
Það er ekki svo að skilja, að
það sé ekki sjálfsagt að reyna að
hjálpa dökka fólkinu til þess að
menntast og mannast. En það er
allt annað mál en að blanda kyn-
þáttunum saman.
Vigfús Guðmundsson.
61V* t lí.COl
0M0 skilar heimsins
Líf á stjörnum
(Framhald af 8. síðu).
frá hinu magnaða til hins van-
magnaðra, og má nú vel skilja, að
hinar annanegu skynjanir, draum-
arnir, muni ekki vera án sambands
við þessa magntöku sofandans ann-
zrs staðar frá. Draumarnir skapast
af sambandinu, þeir eru þátttaka í
Iífi og skynjunum annarra manna
og þessir aðrir geta átt heima á
öðrum hnöttum. Fundin er leið til
að rannsaka lífið á öðrum hnöttum
og birtu ber yfir alla sögu þess og
upphaf og þróun þess á hverjum
hnetti. Sambandið er Ijóst, alsam-
band lífsins er uppgötvað og það
hafa aldrei gerzt stærri tíðindi á
jörðu hér, með mannkyni voru. en
þessi. Uppruni trúarbragðanna
skýrist og eðli þeirra á þann hátt,
sem hvoruga hafði órað fyrir, ját-
endur þeirra eða afneitendur, og
þó þannig að hvorir tveggja reynd-
ust hafa nokkuð til síns máls. Eng-
ínn þarf að hafna néinu af því sem
honum þótti vænzt um eða mest
um vert, og þó eru það vísindin,
raunveruleg þekking, sem sigrar.
Umskiptin sem fyrir höndum eru,
eru svo ótrúleg, að fáir hafa enn
veitt boðskapnum um þau viðtöku.
Ménn tala um að vizkan og vísind-
in veiti mönnum ekki þekkingu á
guði og segja að hann vitji þeirra
í einrúmi hversu fávísir sem þeir
séu, en hvað sem átt er við með
slíku tali, þá munu allir geta séð
?.ð sönn viska er leið til bættra
inannfélagshátta. Og að vísu mun
sigur vizkunnar leiða allt annað af
sér en að þeir sem nú eru taldir
fávísir verði afskiptir. Hið sérstaka
gildi, sem hver einstakur hefur,
mun koma i Ijós, og mönnum mun
verða ljóst betur en nokkru sinni,
að þeir geta ekki án allra annarra
verið. Vegurinn leggur til vaxandi
samtaka og vaxandi sambanda um
allan hinn óendanlega geim guðs,
sem Brúnó skildi að er einn og al-
samur þeim heimi, sem hann skap-
ar, og hversi til nema þar.
1. des. 1959
Þorsteinn Guðjónsson.
Viðbót: Meðan ég er að semja
þessa grein, en það gerist í tveim
áföngum, streyma fram stjarnlífs-
kugsanir. Ég opna nú varla svo út-
lent tímarit að þar sé ekki eitthvað
í þá áttina. Vitanlega vantar þó
cnn hina miklu sambandshugsun,
enda eru þar harðir fjötrar sem
binda, en þó má vel sjá hvaða til-
hneiging er að vakna Smáatvik
eitt fréttakyns varð mér þó mest
til gamans. Hálfum fimmta mánuði
eftir' birtingu Vísisgreinarinnar,
sr-m getið er um hér að ofan, en
fullum átta mánuðum eftir samn-
ingu hennar flytur Morgunblaðið
þá frétt — eftir Reuter, — að
„bandarískur stjörnufræðingur —
dr. William Sinton — segist nú
hafa vissu fyrir því, að jurtalíf
þróist á plánetunni Marz“.
Þ. G.
Gröndal skrifar
(Framhald af 9 síðu).
ráðast ekki í byggingarfram-
kvæmdir nema það hafi verið lýð
ræðislega samþykkt af félags-
stjórn og aðalfundi.
Bændur verða sjálfir að borga
þessar byggingar og þeir geta
ekki greitt þær með öðru en frgm
leiðslu sinni. Þetta er auðskilið
mál og þetta breytist ekkert þó
ag bankarnir fyllist af fé til að
lána. Bændur vita það vel, að
þeir eiga að endurgreiða það fé,
sem þeir fá að láni.
VUanlega orkar margt tvímæiis
um byggingar bændasamtakánna
eins og aðrar framkvæmdir, Það
er oft álitamál hvenær og hvernig
skuli byggja. En það breytir í
engu því, sem hér er um að ræða.
Þegar ég þekkti Benedikt Grön
dal var hann ágætlega að sér um
flest það, sem var að gerast í
landinu og hafði sórstaklega
liprar gáfur. Þess vegna er mér
það mikið umhugsunarefni að
hann skuli skrifa svona.
Er þessi efnismaður orðfnn
bilaður andlega?
Eru það álög á þeim, sem vei'ja
„efnahagsmálaframkvæmdir" nú-
verandi stjórnar að fara að rugia?
Eða er Gröndal bara að þ.egsu
að gamni sínu í von um að verða
þá sæmdur pokaorðu Gylfa bróð-
ur síns?
Ekki þeit ég. En ósköp er þetta
með hann Benedikt. H.Kr.
BREF TIL BLAÐSINS
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 12., 13. og 15 tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1960 á húseigninni nr. 7 við Suðurlands-
braut, hér í bænum, talin eign Engilbertu Sigurðar-
dóttur, fer fram eftir kröfu Sveins H. Valdimars-
sonar hdl., Árna Gujónssonar hdl., Ragnars Ólafs-
sonar hrl. og Gísla Einarssonar hdl. á eigninni
sjálfri þriðjudaginn 29. marz 1960, kl. 3V2 síð-
degis.
Borgarfógetinn íReykjavík.
Réttlætið hjá inn-
flutningsnefnd
Sumarið 1957 fór ég undirritað-
ur til Bandaríkjanna og dvaldist
þar í tvo mánuði. Áður en ég fór
þangað, sótti ég um innflutnings-
I leyfi fyrir notaðan sendiferðabíl.
I Gjaldeyri þurfti ég ekki að fá og
j gerði fulla grein fyrir þaraðlút-
: andi í umsókninni. Sömuleiðis lét
! ég fylgja vottorð frá fyrirtæki því,
er ég vinn hjá, um að ég þyrfti
bíisins með vegna atvinnu minn-
ar þar. Eg fór því öruggur mína
leið og áleit, að þessu máli væri
borgið.
Ég bað kunningja minn að taka
við svarinu frá innflutningsnefnd
og senda mér það til Kaliforníu.
Svarið kom hálfum mánuði eftir
að ég kam vestur og var neikvætt
og athugasemdalaust. Þetta var
reiðarslag fyrir mig, þar sem ég
hafði verið fullviss um jákvætt
svar. Bíl, sem mér hentaði, gat
ég fengið í Kaliforníu fyrir 200
dollara og flutningsgajld þaðan til
New York hefði orðið 75 dollarar.
Síðan þetta skeði hefur mikið
vatn runnið til sjávar. Nú bregður
svo við, að innflutningsnefnd veit
ir leyfi fyrir notuðum bilum í
tuga tal handa bröskurum til að
! okra á. Þessir bílar kosta erlendis
I allt að 600 dollurum og þegar bú-
ið er að lagfæra þá hér, eru þeir
settir í bílasölur og verðið er allt
að 200 þús. kr. Þessi upphæð er
kannske ekki há í augum bílabrask
ara hér í, Reykjavík, en mér er
ekki grunlaust um, að bílasalar i
Bandaríkjunum myndu brosa, ef
þeir vissu, að þessir gömlu bílar
væru orðnir svo verðmiklir, þegar
þeir eru komni til íslands.
En hvað hefu valdð þessari
stefnubreytingu hjá innflutnings-
nefnd síðan ég sótti um mitt eina
bílleyfi? Er gjaldeyrir bankanna
svo miklu meiri nú en árið 1957
eða dollarainneign í Bandaríkjun-
um svo mikil, að. við ge-tum veitt
okkur þann „Iúxus“ að flytja inn
í hundraðatali gamla bíla, sem
ekki ganga út þar og myudu aö
lokum enda sitt skeið í bílakirkju
görðum og verða molaðlt' niður
sem hráefni?
Að lokum vil ég spyrja sem
ótíreyttur iðnaðarmaður: Er þetta
réttlætanlegt, eru svona vinnu-
brögð í samræmi við það verksvið
sem nefndinni er ætlað eða hafa
pólitísk öfl komið hér til skjal-
anna? Er réttur bílabraskaranna,
sem einungis ætla að græða á fá-
fræði almennings og gera það,
hærri en réttur iðnaðarmaons,
sem vantar farartæki atvinnu sinn
ar vegna?
Að síðustu þetta: Ef þessi nefnd
sem er launuð af opinberu fé, er
ekki starfi sínu vaxin, á að bxggja
hana niður. Ég sem emn af skatt
borgurum ríkisins neita 28 greiða
henni laun samkvaímt framan-
greindum vinnubrögðum.
Valdim:" Stefánsson.