Tíminn - 16.01.1962, Síða 14

GENGIN
GEYMAS
giftingarskjöl sín, hefði einn
ig dottið í hug að breyta nafn
inu úr Bernhart í Barnard?
Tæplega, En hann hafði eng
in spor að rekja. Og það gat
áreiðanlega engan skaðað,
þótt hann athugaði málið ögn
nánar...
4. kafli.
Hann hringdi á Fréttablað
ið og talaði við einhvern hr.
Ferris ...
— Mér hefur verið falið að
komast til botns í máli, sem
þolir enga bið, útskýrði hann,
— mig langar að fá upplýsing
ar um mann að nafni Thom-
aj Bernhart, sem á fjölmarg-
ar verzlanir.
— Thomas Bemhart dó fyr
ir tíu árum, svaraði Ferris að
bragði, en ég get sent yður
minningargreinarnar um
hann og það, sem um hann
hefur verið skrifað i bláðið.
Það er mikið lesmál, því að
hann var einn af stórlöxum
staðarins.
— Hann dó fyrir sjö eða
átta árum. Timhothy sonur
hans tók við rekstri fyrirtæk
isins. Thomas átti þrjú börn,
og þau búa öll hér. Tim er
kvæntur og Nancy líka. Ellen
er yngst og býr hjá Tim og
konu hans. Eg býst við, að
hún sé um það bil 23 ára nú.
Hefur nýlokið námi. Eru það
einhverjar svona upplýsing-
ar, sem þér viljið fá?
— Einmitt? Hvað um eigin
konu Thomas Bemhart?
Hann heyrði óljóst muld-
ur, svo kom hr. Ferris aftur
í símann.
— Eg þekki Bernhart-fjöl-
skylduna persónulega, sagði
hann. Eg var að biðja einka-
ritara minn að fara niður í
skjalasafnið, svo að þetta liti
fallega út, skiljið þér. Já,
hann var kvæntur. Fyrri-
kona hans andaðist fyrir um
það bil fimmtán árum, hún
var móðir allra þriggja barn
anna. Svo að ég býst við að
þér eigið við síðari konu
hans?
— Joyce? spurði Georg með
öndina í hálsinum.
— Nei, hún hét Sally og ég
veit, að það var hennar rétta
nafn.
— Sally, endurtók Georg
vonleysislega. — Og hún býr!
þá sennilega kyrrlátu og far
sælu lífi í Cleveland hjá
stjúpbörnum slnum?
— Nei. Þegar Tom lézt,
flutti hún brott.
Georg heyrði að Ferris fletti
blöðum. — Hérna er það:
— Thomas Bernhart kvænt
ist Sally Bates í Cleveland.
Hann dó 1952. Viljið þér fræð
ast um áhugamál hans og
eitthvað því um líkt?
— Ef ég gæti náð sambandi
við Sally, myndi það spara
yður erfiðið, sagði Georg kæn
lega. •— Þér hafið víst ekki
núverandi heimilisfang henn
ar?
■— Eg held, að enginn viti,
hvar hún er niðurkomin, svar
aði Ferris. — Margir vina
hennar hafa einmitt áhyggj
ur af því að víta ekki, hvar
hún er. Hún var mjög elsku
leg og vinsæl kona, skal ég
segja yður og enginn skilur
til fullnustu hvers vegna hún
tók bara saman föggur sín-
ar og hvarf þegjandi og hljóða
laust — hún tók ekki einu
sinni hestinn sinn með ...
Hugur Georgs fylltist óum-
ræðilegri ró, hann hallaði sér
afturábak í stólnum og horfði
upp í loftið:
— Já, nú man ég það, sagði
hann mjúkmáll, — að ég
heyrði einhvern tíma, að hún
hefði unniö fyrstu verðlaun
við kappreiðar.
— Já, stendur heima, svar-
aði hr. Ferris. — Hún átti sér-
staklega fallegan, skjóttan
hest, sem Tom gaf henni, þeg
ar hann var búinn að kenna
henni að sitja hest. Hann var
sjálfur afbragðs reiðmaður,
en hún tók miklum framför-
um á skömum tíma og varð
jafnvel enn betri en hann.
Hún hafði náttúrlega meiri
tíma til að æfa sig en hann —
og þrautseigjan takmarka-
laus. Hún var meira en tutt-
ugu og fimm árum yngri en
Tom, skal ég segja yður. Af-
burða fríð stúlka. Vinir Toms
stríddu honum dálítið fyrst á
þessu „barnsráni“, en hún var
ironum mjög góð eiginkona.
Georg brosti enn breiðar.
— Og vann hug og hjarta
vina Toms, býst ég við.
— Það var nú einmitt það,
sem hún gerði, sagði hr. Ferr-
is. Haldið þér að ég geti gert
eitthvað fleira fyrir yður?
Georg tjáði honum, að
hann byggist við að fara til
Ohio í leyfinu og hann lang-
aði til að hitta einhvern með-
lima Bernharts-fjölskyldunn
ar upp úr nýári. Hvort hann
gæti komið því í kring?
— Það tel ég sennilegt. Eg
skal hringja í Tim og senda
yður skeyti um svar hans.
Hann dáði föður sinn tak-
markalaust og ég býst við. að
hann þiggi með þökkum að
tala um hann. Eg skal láta
yður vita um hæl.
Melba
Malett
Og hr. Ferris stóð við orð
sín. Strax næsta dag barst
honum skeyti þess efnis, að
Timhothy Bernhart vildi
gjarnan hitta hr. Healey síð-
degis 2. janúar og honum
væri sönn gleði, ef hr. Healey
gæti komið því við að vera
gestur hans í nokkra daga.
Georg hafði viðað að sér
margs konar fróðleik um
Thomas Bernhart og breiddi
úr úr því á skrifborði sínu.
Loks þótti honum sem hann
hefði brotizt gegnum jám-
tjaldið og hefði einhver raun
hæf spor að rekja. Hér var
mynd af Thomas Bernhart í
reiðfötum. Hann var unglegur
af fimmtugum manni að vera,
þar sem hann stóð fyrir fram-
an hið .stóra, glæsilega hús
sitt, sem hann hafði kallað
„Eikarhúsið".
Á grasfletinum hjá honum
var rennilegur gæðingur.
! Þarna var líka önnur mynd
af sama hesti, meiddum og
þjáðum. sú mynd var tekin
rétt áður en hann var skot-
| inn, til að hlífa honum við
i frekari kvölum. Thomas Bern
hart dó um haustið.
Eina myndin, sem hann
hafði af ekkju Thomas Bern-
hart var tekin við útförina.
Hún var svartklædd með
þykka blæju fyrir andliti. Það
| var engin leið að mynda sér
I skoðun unr útlit hennar, en
; Georg var'viss í sinni sök. Það
hlakkaði í honum, þegar hann
; hugsaði til þeirrar stundar,
er hann afhenti stjórnarmeð-
I limum Fjögralaufasmárans
1 möppuna, og hinar virðulega
1 frúr færu að lesa skýrslu
hans.
Hann ákvað að leyfa þeim
að nöldra og deila enn um
st.und áður enn hann styngi
upp á einu réttu lausninni —
sem sé að hlaupa alveg yfir
betta tímabil úr ævi Joyce
Douglas. Þær gætu leitt fram
gamla vini hennar og kunn-
ingja og síðan sleppt úr tima-
bilinu sem frú Beynhart, unz
hún skaut upp kollinum í Flor
ida, þar sem hún giftist
Harry.
Engan myndi gruna neitt,
og þær yrðu honum þakklát-
ar af því að hann bjargaði
kvöldinu þeirra. En Joyce
myndi bregða í brún. Og hún
hafði sannarlega ekki nema
aott af því.
Hann horfði lengi á mynd-
irnar af börnum Thomas
Bernhart. Tim var hávaxinn
og þrekinn, dökkhærður og
skarpleitur. Nancy virtist blíð
leg og hlýlynd. þar sem hún
sat með barn í kjöltu sér.
Og Ellen — Ellen var dökk-
hærð ung stúlka, dálítið
feimnisleg og hugsandi, og
bros hennar var í senn sér-
kennilegt og töfrandi, og Ge-
org gat ekki slitið sig frá
myndinni langa hríð. Það yrði
ánægjulegt að dvelja gestkom
andi hjá Bernhart-fjölskyld-
unni — ekki sízt ef Ellen væri
heima. En hann varð að finna
eitthvað haldgott erindi, svo
að engan grunaði að hin raun
verulega ástæða heimsóknar
hans var að athuga, hvaðan
Sally Bates var ættuð.
Georg var forkunnarvel
tekið þegar hann kom til
„Eikarhússins“. Þjónn tók
tösku hans fyrir neðan tröpp
urnar og Tim Bernhart kom á
móti honum með útrétta
hönd. — Hvernig finnst yður
vetrarveðrið okkar, hr. Healy?
sagði hann. — Látið Peter um
að taka farangur yðar, — far-
ið með töskuna upp-í Degas-
herbergið og við skulum fá
okkur hressingu.
Hann leiddi gest sinn gegn-
um stóran forsal og inn í rúm
gott herbergi, þar sem kapp-
reiðamyndir og hestasvipur
og fleira prýddu veggi.
— Þetta er fallegur staður,
sagði Georg og tók við glasi,
er gestgjafi hans rétti hon-
um. Svo settist hann í stól við
Höfum fyrirliggjandi sjónvarpstœki frá hinum heimsfrægu Nordmende verksmiðj-
um í Vestur-Þýzkalandi.
Þau eru gerð fyrir okkar straum 220 V og 50 rið og ameiíska sjónvarpskerfið
þau henta okkur fullkomlega. Skermastærð þeirra er 23 tommur.
Nordniende Favorit skermir 23 tommur. Verð kr. 16.223.00
Nordmende Konsul skermastærð 23 tommur. Verð kr. 17.939.00
Nordmende Kommodor skermast. 23 tommur. Verð kr. 19.208,00
Tvö þau síðastnefndu hafa sjálfvirka myndstillingu.
EINKAUMBOÐ Á ÍSLANDI.
TÍMINN, briðjudaginr. 16. janúar 1962.
14