Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 23.10.1938, Blaðsíða 2

2
Mmiinigjtunni sé lof! Þetta er
þá öíii'rt af þiqiitp,- sóttu, og mað|UT
<r afttíf á ptieðtál nianna.
: — Hviað tíoigiar'ðiu? spurð'i ég.
— Pjönutítu og i'imm á ínánjuðii,
Kmk fæðispemnga, sein ern fjórt-
éai kTönur á \5iku. SLærðiu til?
— ÞaiÖ er víst bezt. Fæ óg
nokfeuð fyrir fnaiin?
— I’æðispeningana fytir fyrstu
YÍfcunia, svo pú giestir' kieypt þér
öítthivað af m;alt til fcrðammnar,
salgði hann og langaði að mér
14 krónum.
— Héma heíirðu peningana;
•n óg vetti að fá pappíTiana pina,
iður en |nt ferð í land eftir
«11301111111. Við föriuim eftir syo sém
tvo tinra, og jni verður áð
p’róvíantera að mi'nista kosti fyritr
tvo dagja. Svío vil ég helzt ekki
tkrásBtja pig fyr en við kiomum
til Odensé; frér í K<jbenh@vn eru
tiítaf svo miklar sehemoníur o;g
læti í • skrásetjiiTunuin, og svo
vllja peir- lika reka ,nef og aiugu
niður .íáLt, sem peinr pó feemur
aldöert -yíði ■
— AÍÍ .rjght, Kap tajn! sagði ég
»g rétti-boiium vegaibréf mitt og
#jóferö3peppira. — Þstta ier ekki
nema lítill bluiti af peiim sjóferrta-
P'áppírutn.Ó! siem ég hefi átt luim
diaguna; ahinn hlutfcm ligguir á
hafísbötoi.
— Gerir ekkert, sagiði hanh og
rótti mér vegatoéfiið aftuSr. —
Þetta máft pú hafa sjálfuir, ef pú
vilt; víiö siglum ekM til útlanda,
to@ i DiamnöTku hiefiriÖU isiaimai rétt
og Dianh Annains: get ég geymit
þaið, ef [>ú vilt.
Nei; ég^vildi held ur geymia pað
sjátfur, svp ég vafði vegaibréfimt
ilnfn i gjún^imípjötluna aftiuir ®g
stakfc pvi í vasann. Eftiir pað
gekfc ég í liand til pess að „pró-
viaiutera".
Eftif tæpa tvo tínta koim ég
affttfr ug bafði „próvíanfinn“ nieð
íerðss, seni v;ar 50 vindLingar og
Mlf flaskú af bmnirivíni. — Síð-
*to var pstungið til Sjós“.
Jótnfiuj ftotty seig liægt iog ör-
HggLega ' áfrœm fyfir gömLum
ÐWrímót'CjTÍ sem senid’í síina pungu
og síkrLkkjóttu tvíg.aingssmeL li út
ffir siniiíiin.
VíÖ stýrið stóð Kaptajn Han-
sen, sendaudi saiklausri fólksferju
fcröftugan tóh'inai, eftir að hami
háfði raeð sfnnL' vöniu stjómaans-
h«ndi íoröað &kipi siuu frá sýni-
Iegft óuinfJýjaiiilegum áriakstoi.
Niðri í * véLárrúminu var Matros.
Jensen :>g smurði járnahrúguna,
sem kölLuð var ,,hjálparvél“;
ttppi í íitórmastrLnu var Jung-
inand Villy og leysiti toppseglið,
og fratnahi á b’ugspjótinu- stóð
Mtmatros Austan og leysti jagar
■ klýviT 'ó’g' átti vont mieð að
h«Ma jafnvægíuu. — Stórgiegl og
' iMáTsáin vót-« komfn upp.
ALÞÝÐUBLAÐIB
'Svo komutmsf við klárlega. út
úir höfninni iog siettium striik norð-
ur á bógi-nn. SégL voru siett, og
par sam vindur var frískuir SW,
gekik sikútain einar 7—8 sm., og
ait bienti Dil, að fefði'n ætlaðji
að iganga- vél og slys-ailaUst.
Vöktunum hiafð'i veiriiíð stkift
pannig, .að Jensien og ég áttuim
fyrstu vakt, sem átti aið weT.a
8 ikLst., oig síðiain áttu sfcipstjóirinn
og Villy vafct í aðrai 8 tíma, og
reiikiuaði Hansien með pvi, að í
endi pe'irriar vafctar yrðjum vijð
á ákvörötaniatstalðinum.
Áðwr en 'sikipstjórimi fór í Ifejlui,
ámiwti hanin okkur |umi að haf-a
gát á segLtataum og éiins að vera
l'iðJegjLr áð víkja fyrátr öðirúm
slki'pum, par sem toppljósið var
ékfci tappi. Eta samfcv. Ipgum- átti
við gltaggann bafcborðsmegin; ég
átti að hafa gætwr á stjórnbofða.
Báðita horfiðtam við hljóBöar út í
nóitina, -nema er við geríðum hin-
ar og áðrar atliugasemdir um
ljósaútbúnað skipa, sem við
ínættum. Við og við heyrðist ýsfc-
uir eða brák í neiða og .segiuim;
aninairs lá Jomfnu Betty stöðiug
og stýrð-i vel. Mótgangatadi skip
ptatiui fnafln hjá, hljóÖ og dularfull,
elns og svarti ’ sktaggar, sem s-am-
ei-nu'ðtas't my kxfiniu og hurfu.
Eftir pví sem við komum norð-
ar minkaði ’sfcipatamfeTðita, alð síð-
ustiu sáum við ekfceirt skip. Og
loftið breyttist; vi'ndurinn óx.
Himiniwn huldist aLgerlega skýj-
tam, tíg nóttin varð bifcsvört. Alt
rann sainan í jeitt. En áfram hélt
Jomfr'u Bet'ty og byrjaði áð taka
Krístinn Erlendsson:
jVJÚ RENNUR saman haf og hauður
~ og himindýrð í litum skín.
Það er sem heima allra auður
í umhverfinu njóti sín.
Og vestrið sveipar röðulroði,
svo rjóð er vaka kvölds og hlý,
sem fari alheims friðarboði
um fyrstu nætur gullin ský.
Nú moldarbarnsins mæðu hylur
hinn mildi logi um himinsjá.
Það streýmir bæði ást og ylur
frá aftanljómans geislabrá..
Jomfita Betty að hafa hvítt tiopp-
LjÖá á s'Fglingu, pegar vél var í
gangi.
Við Jenisen stóðtam báðir í
stýrish.úsiinu og iS'týTöwm tii!
sfcltftfts og hliittaðlúm Ikáffi á priimus.
Areuáð silagið ptarfti bamn nSðlur
í vélarr'úmiö til pess áð smyrja
véiireá, pví hiúta gefcík, pótt siegl
væru uppi.
Við fðtauim fraiin hjá Krótaborg
og taorðiÉr standiö, sem var fcröfct
áf stórtam og smáuim skiptam,
siem við mættulm ýmist á stjórn-
eð|á bakboTða, vísandi grænt eða
í'iáutt Ijós, eftir pví á hvort botað-
*ð við höfðtam páu.
Etagitan vajfi. lék á pvr, að ó-
véðtar var í aðsigi. KoLsvairfciir
sikýjiaiflófcár ptatiu tam hiwpWhviolf-
Ið meb feifc'na hraða, og á miUi
peirra Sfcei'n pnúðtar og kaMrana-
legtar hálfmáni, varpand'i fölri,
draiugis'IegTi glætu yfiT úfin-n sjö-
Inn.
Ég stðð vlð stýrtð, en Jensen
ískyggilega sjóa inn á éekkið.
Jen;sén tók stýrjð og siagði mér
0!Ö fara og taka siámain jagar,
klýver, 'mersiaín og toppsegl, pví
aftiaika'veðuir væri í vændtam.
Úti á déliki var kalt, <og sjór-
inn skmist í smá viwajiegtam gus-
tam á niig' og geirði mig ópægi-
lega blawtain, pa'r ,sem ég stóð
í öilltani mínium jarðiinöslku cigum
oig fe!di mersiánisiegiið'. — Ég
bölvaði á góörii íisLonzku um Leið
og ég síó tam piáð bráðiabirgðar-
bilnding, og státaliaðilst síðan frlaer
djéfekið/ berjiaindi mig sjálfan, pví
ég vár aiuðvitað béThienttar (engiai
vetlámgatök á -seglskiptam) og mér
var fcalt. Búfliingtariflta var hieldur
eikðkiii, memiá lélegiir sikór, götóttir
siokfcar; nærb'uxtar, sem náð'u
viária iniðtar á mið læri', ein sfcyrta
opiin í háisinn, liuxur, breiö leð-
urreim og derhúfa. Amen. .
Upp'i í masitTiinu öskraði vind-
luffiinn, eins og alliir áráir væru
lausir, og reyndn að feykja mér,
saklatasum manrtintam, eiitthvað út
í myrfctíið. Fyrir neð'an fe’ig ,sá
ég sjóiaua hendast hvitfýssandi
uan diekfcið; swmir peirra bmtn-
aðta á mastniiniu, eins og peir
væru að ógna mér, par ,sem ég
stóð uppi á gaffiimmi og batt
„toppiren“, og ég gat ekk'i gert
að pví, að ósjálfilátt hvarfljaði
huglurinn tíl JiBrtsens við stýxið:
„Bara að d'rjólinm léti nú ekki
sikútwna kippa stýrishjóliniu úr
hörtdtanium á sér, pví pá slæi
senwiiega stórseglið yfir og ég
liæjgi í kjötfcássu á éefckiniu, ■ eða
fcastaðist eiinis og pília niður í
ftieyíartdi öMiuimiar."
En Jewsen stýrði -vel, -og ég
komst heiil niður á éekk. Á
meðián ég leysti „föllin“ á fram-
segltataum, sem ég átti að taka
sláman, fékk ég á miig hverja
gustania eftir aðiria, svo ég varð
eiíws o-g svrtrtiur sfc'ipshunidur á
isiutadi. Er pað, sem ég -sagði við
piáð tækifæri, alls ékki prenthæfft.
Elztu menn og spiefcingar, aem
aLdrai muna neitt, piegar eitthvað
gerist, hiefðta fcajntaske sagt, sf
pieir hielfðta heyrt til mín, að pað
hefðii verið giuðs máiLdi og ferfclár-
luði foris'jón, laib skútan islkyMi
ekfci isökkvía. pá pegar. En hún
filáut, — vaggandl Iiægt og ró
legfl, eins -og gamalli oig reyndri
s-kútu sæ-mir, — á meðan ég sitóð
framjmi á blugspjótirtu og batt
seglin, og mieðtók nokkrar létt-
ar skirnir frá N-eptun.
Þegiar ég ko-m aftur í istýrishú-s-
ið var v-aikt okkair á enda, svo ég
fóir láftiur á stúfaina og „ræsti“
næstta vlak-t mieð pteim orðium, áð
óvieðtar væTi sk-olliö á, -og fieingu
orð injn pá s'kipstjóiatan og ViLLy
til að hie-ndas-t fram úr kojiunium,
og fiengu peir vota.r móttökur,
pví að tam lei'ð kom gTængolaitadi
s-jör miðiuT um lúkaxsopið, -og
skaminaði skipstjóriinn mig fyrir,
a,6 loka ekiki á eftir snér, og
bölvaði kröfitugiega.
Hann sagði mér að flýtfl snér
upp aftur og -taka sflmam seglin,
sem ég var búinn -að tafcfl sam-
án; og peg-ar pað var ekfci hægt,
]>á að tvírifa stórsegl og stag-
fokfcu; Vi-lly fcæmi stra-x og hjálp-
flð-i mér.
Þegar ég fcorn upp á diefckLö,
fékfc ég eirt-a sjóð-andi gusiu, svio
-ég bíentisít tam og fileytti fcerl-
ingiar yfir í stjórnboTÖshliiðæwa. t
pví heyrðii ég Jewsen öskra gegn
wm stotminn:
— Ned med Stagfofcíken, fer
Helveée, og hal liidt iwd paa
Sködet I
Sjór og vindwr liöfðu rtú í s«Wta'
ei-nrngu sfcolað börgarrykið af
mér og úr, svo ég var klár sem
stjörnubjöTt nótt og snar í öjllium
framkvæm-dtam; og par sem hinút'
Frh. á 6. síðu.