Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 23.10.1938, Page 4

4
ALÞÝÐUBLAÐtÐ
Jén Ólafsson iMdíafaris
Þegar mér var skotið M metra
út i sjóinn og jkar til botns.
I jimmS'mánaði kom ettt eng-
eljSkt skip [>ar við lain-d, eima mil:u
vegar frá voxiuim kastaia í' suö-
iöirátt, þiffir Carical íTiefnjdiat. Þeirra
yftámienin reistu strax á fiumd þieás
JhKXOntt köngs, og óskMölu þar veru
og lamdsvistar til að b»úkia kaup-
maninsskip. Og jafnskjótt sesm
þeir sin erimdi iiöföu kóngi ffiug-
iýst, sendi hainm bréf og boðskap
tiil vors generais, að irueö 12 sím
bieztU; sioldáta kæmi upp til Trav-
anzour á siinn íiund paö hxað-
as*ta sem hanjn kynmi á nótt aðoir
diegi, til hverraa* feiíöax ég eim
mieð öðrum var tilnefndur, bvar
tíL aiig sitóriuim* langaðí, em vér
fyrir blóösótt urðum hind'naðir
frá þeirri fer'ö, svo vér settujniisit
aftiur 5, og vo.ru aðrir 5 í vorn
stað' teknir. En fyr en generiall
afneákti varð ö-llum vín gefið að
að drekka, og á þeirri eftinlkioim-
'áindi móttiu forbrutu sjg 3 nem,
er vaikt skyidu halda á starrsin-
!Uim, hver á siiniuim* núndjei, þeir
eð sðfamdi fumdiust af vafctmieist-
aranatm ©r jafnjam plaigaði vattctina
að biesækja og reyrta ásamt gu-
bfirgiatvor og laiu'önant. En á þeim
fjórða nurtdeL vöktu taliariaís, þeir
índfetnisku heáíðmu stríðsrnieam, þá
sem oftar vel og trúlega. Þessir
3 mjenn, Pétur, Armidal, SaJóimion
og lénharður, eirnm hoilmsjkwr
mteinleisaismað|ur, urðu í fangie:lsi
strax siettir -og vandliega athug-
aðir til þess að gmeraJJ heim
aftlltr korn frá Tmvamaotuir.
Nú ©r þar frá að segja, að nær
genterall kiorn fyrir kómg, aug-
lýsti hanai sitt eriindi og vilja, áð
haam aðspyr Jiann, hvaða svar
hiairsn vilji giefa ðins herria og
kóingsi viegna uppá sina spurmimg,
hvort hainm samþyfcki þaið, að
hainm leyfi þeim Engjalsjku þar
Lairkdvist tiJ að ínamja þar kaup-
aniammsskap bss í náJægð. Em gen-
enall m©ð stó'rri auðmýkt afbað
þieirra óskan. Kóngur smieöjtlók
hans andsvör vel og lofaði Liamm
mjög fyrfr hains trúleika sakiir, u>g
kvaið sivo ske sikyJd'i, og sagö-
ist hajnni hér m.eó reynt og próf-
áð hafa, hversiu holiur hann væri
sainiuim Jnerria. Og að því svo út-
töLuðu þar um þteirjna á imiilli, lét
kðhgur þá EmgelsikU innkalla fyr-
ir fcig. Og íaið [reiirn irtngenginiuttn1
qg fyrir kóng þeirra sfcenk friam-
Higðiím spyr kómgur þá enm áð
nýju, hver þeirra vild og begern-
itng væt, og var siam.a og fyr
siegir, Kónguír segir þá ofdjarfu
áð girna&t þar lajidvist hjá sér,
mueð því þeir unr öll lömd séu
að vantrygð reyndir, einkum viö
þteirria sjálf ra kóng og hðrrja, livaíð
mjlkl.u sfðluir mumdu þeir sér Jwllir
reyrtaist. Og að því svo útsögóu
isjkipiaði kóngur þeiim burt mieð
has ti, segjandi uppá sitt mál: Pá!
Pá! það er burt! Lmirt! og rnieð
sUkri arueypu útgangiu þieir frá
honUnr og úr hams herbergjum,
við hvert þieárra samtal generall
var staddur. Og að mieð'tiekilnni
góöri plögun við kóngsiborð í höil
ijnlni, hvier eð pxýdd var mjög
af gulli og gimsteiínium, fékk gen-
eríaáil Leyfi kórngs tí'l burtfierðár,
qg aðskildust svo mieð viináttu,
og ufðu allir með sikieniki.ngum
sæmldir.
Og sivo áð geuer.al heimkomin-
Mm imieð siímum selskap, að öliu
óihindraður, voriu grieimdi'r memn,
©r sig m/eð vaktbrest foasjeð
höfðjU', fyrir rjett fcallaðiir. En
mjeð því stór mammþurð var oirðin
vor á meðial varð' siú ályktan
gjörð, að í leinn hatt skykli 3
sjeðiliar inmleggjast, tveir ótskrif-
laðir, en' „dauðimi" á hiun þriðja,
qg iskyldi d'úkur fyriir hvers augu
bindast, og hver sá þeirra
þriggja, er sieðái dauðan.s tæki,
skyldi Líflátiinm verða. Og þeám
meinliauisia Ljenjarð'i tilféll að
deyja, iog var atrax af priestim-
um síakramenteraðwr, og síðiajn út-
ieiddur aið þeirn stólpa, er þar
stóð: fyrir utan port kastaliams,
htviár við' hamm var bundiam, og
dúkuir um hams. augu. En fyr en
hffinm varð útljeidduir kaus hiúnin 5
menn af öilum soMátum qg síma
taztw vimi sig í hel að skjóta ailia
undir leinisu tvo í hjarta iem þrjá
í höfuð. Bn sivo balr við fyr en
hainm. varð útleiddur , að mér til-
fjeii dagvakt að stalnda í píortímu
eiftfr orðqntlegri tilfaTlamdi vemju
qg vísu. Og nær hatnm kom í
portið og tainm mig þar, siagði:
hainn sér bnugðist hief ði mim að-
ísitoð í greimdw efmi. Em ég eftir
hugboðá mímiu siagði honiutm1, að
hainn irtundi ei þamm dag Líflátin n
varðai. Hainn kvað juajð ei sik-e
mega vegma alLrn undangengimn.a,
aðgjööða 'undir dauiða. Ég bað
biainn hu|ghreysta sig við Giuiðs
náð og Herrams; dýrmætu fiom-
þjenustiu, og miinnist svo viö mig
m©ð' kæm kveðju qg miiikiiulm
gtttáti', og bað miig ásamt öðríum
að gjöra bæi fyxir sér tid Guðs
í Jesiú najfni. Og nær hamn stóð
sivo við stólpainm. bundimn og þeir
5 mqnm ti.1 aðgjörða rieiiðjulbúnir.
kiom kall af slkamsimeim með frið-
arfbendingu, er þjeimri gemðrals'-
iimsí eftíir tilskikkan gjönði, mieð
siterfcu friðarhrópi og eims hvíts
klúts uppveifan. Allir sögðu Guöi
hátt Iqf, oig allir soldátar af-
fýrðu luindir leiinsi siniuim byslstwn,
og svo varö honum aftur með
pípiu og trumbu iimfylgt, og varð
mieð oikkur fagmaðárfuirtdur. Síð-
am gekk hawn upp tól yfiivald-
amnai iqg mieð auðmýkt ljúfar
þakkir gjörði.
Á næsita eftirkomandi degi
heimsóktu oss yfinniemn af því
engieliska skipi, er eg fyr ruefnt
héfi, og plqguðuslt vel. Viar þá
affý.rt mörgtum stykkjum alt til
slkilmaðar, ier mieð vináttu emd-
aðist. Síiðam afsigldu þesfe'iir menjn
þiaðam að uppleita sér awnlárs
sltaðair pLáss og saimiastáö til
kaupmannshöndiunar.
Sá Páll Ámiasom, er ieg fyr
um igat, tók stríða sótt, ©n kap-
tuginn Ól'afur Visrnar, hams trú-
falsltur vin, uinsþurðis/t við Tiem-
pqrenizíu kvimniu Hiieromymi bó'k-
ha!ldara, 'áú eð var engielsk, hvern
góðan mann húm visisi vor á
meðal, siem baam mætti vel til
trieysitia homuni að þjóna í hams
veáikleika og sjúkdðmi. En nueð
því eg háfðd áður fyr veátt tveún-
iuir niinuun laigisjmiönniuan litía þjón-
ustu til þeáirra .andláts, svo ég
þiar fyrjr fjekk ei stórt vanxykti,
og þar með eiisikaði mig mjög
fyrfr Giuðisi náð, þá sajgðtt'st hún eí
ainnan vi'ta þair tól iuomum hent-
lugtti ©n mág. Og gjörir istierka
forlíkum við málg um kaupgjald
þar fyrír. Og með því af mokk-
ura launwm má ei lofust né giefqst
ailra þeirria maimia, e'r kviinmu
eðtur böm ©ðlur systkin áttu, utah
'álleiuaisita. sængurföt og vopn,
því iliofaði lianin mér uindir gene-
falisiins, gubiematoris, rectörls og
prqstSins heyrn, ef haqn aindiáð-
ist, mieð hqndsöliumi, en ef irami
aftur viðrjettist, skyldi' hann mér
sjálfur jaSngildum verðiaunum.
liúka. Þiessi frómi roatan lá í 8
daga og anldiaðiist. Eih kona sú
þair fór lum landiið, kom í þær
bioijgrif, hv.ar sijúkiir nuann lágu,
og vffirði báúikUÖ þeim til lækn-
injga, ©r við þurftu, hverja hún
traíð m©ð fótum sór, Jánr fyrir
lim, svo aliir ófeigir öðluðust
sikjótt bata Urtdir hennar fótstógi,
en hániir 'skjótt frarn stigu. Þes,sa
kionu Ljet Öiafuir Vúsmax sækja
í næstu bo»ig tíl sí.ns ágæta viinar,
hvað: mj©r ei þó geðjaðist nje
honlum sijáifiunu. En káptugliinn
Ólafur vildi ráða, þair hatnin méð
stórrj eftídaingain gaimtfet að PáLl
mættó lifa og aftiu'r verða heiil-
brjgður. En. strax sem húin leit
hann kvað hún lei gálda mulndi,
hvaið qg skeði. Saimt vti'ldi hún
sáin flúll áskitín Laiuin meðtaikai, og
viið siíka penángaútgmiíðslu ól
hún ság rúintLega frá bamdómá tól
æfilioka.
Að hortum örtdulðum og úthöfð-
um tól siíins liegstiaðar meðfcók ég
öll hainsi sængurföt eftitr hams
sljálfs áinnilegri! befalrtmgu áð hion-
Um lifairtdi, tog yfirv.aldanna, mjeð
tveáinwr kosrtuiegum höttum og
húlfium, rtoklct uim iskydiuim og lín-
klæðum, qg eima 5 dala verjiu
m©ð væniu gehetngi), hvtað alt várt
viar nær 40 dalffi virði. Hiaun báðuir
mág þá íéinkianlega að unna 'sór
kalups á þessju vegjna hams
kvttúwW1, og skuii hjattun fá nuér
aftur að iáðwum 8 dögtum tól fuilsi
betaláaugsi þair fyrir .tvo SÍflfcikLæðn-
lalði, iog ViLji hainn þair til bæfsa
mér tweámiur skyrtum, qg hjer
luppá gjörðá'St eun afó nýjiu hand-
Köl iokkar á milLS.
En nú með því vjer síkyLduni'
nú .segjia lawst við kais,tiajLattm, þeir
lalliir, sem heinx giimtust, og að
aillrj ánntiekjjtxni fragt, sem virtist
fyrjr 10 tunmlur gulls að dýrlei'ka,
siem var 3V2 humlrað lestór pip-
ars, catansvefniáðúf, breyttur qg
óbreyttwr fyxiir tiunirtu gWlls, sálki
qg gullviefrua'ðiur rneð' þessháttar
fleira fyrir tuinwu gull-s, gimstein-
ar fyrit 60000 jdaflli! í 5 stmásiekkj-
Wm, qg leiuni á meðai þeiirra ailra
giltó 500 da.li, jtiem fa/rfi, siem
kallaist imd'igo, fyrtó ttuwnu gulls,
stem brendiur ©r úr grasi í fyrstu
mjqg sjerdeifis vænlu; itiem hielmr-
iinigur siilkils viö caton ofiið, er þeiir
kallla saiviecat qg bmgaiili, setm
að kemur úr Bengafláa kómgariki,
og svo við siiki1 biandáð og við-
komu senx skimn, fyrif tun-nu
gwlls, m©ð fleira1 öðrlu fásjenu
vor á nueðal — þá filsagðist voru
fólki iburtfaria!rleyfi tll skips. En
tnfið þyí að sdæm qg óhoii stykk®
.neyndnst vtötffi á PeriliUimi fyrir
hvqrjum dáið höfðú þei'r hmir
mætWstíu rnenn íblawd henrnar