Alþýðublaðið Sunnudagsblað - 20.08.1939, Blaðsíða 7

ALÞÝBUBLAÐIÐ
7
Alþýðukveðskapnr.
-----+-
Dans og gleðskapur á „Vík“.
(Hótel Reykjavík.)
Eftirfarandi vísur munu vera
eftir Andrés heitinn Björnsson:
Svigna fornu sala hólf,
setið er horn og bekkur.
Fastan sporna fjalagólf
fatanorn og rekkur.
Kætist „Fórni“ klukkan tólf,
klingir horni’ og drekkur
glætu, borna glers í kólf,
gengur að morgni’ upp brekk-
ur.
Þessi vísa er eftir Andrés
Björnsson og er alkunn:
Ferskeytlan er frónbúans
fyrsta barnaglingur.
En verður seinna’ í höndum
hans
hvöss sem byssustingur.
Þunglyndi.
Tveir menn hittust, og lá illa
á báðum. Annar kvað:
Mér líður að ytri ásýnd vel,
ekki’ er að því að finna.
En hvasst er gegnum hríðarél
hugrenninga minna.
Hinn kvað:
Víst er tíðin söm við sig,
sama blíðan og á vorin.
Deila hefir risið upp milli
Japana og Rússa út af Sakhalin,
langri eyju við Sibiriu, fyrir
norðan Japan. Sakhalin var
skipt milli þessara tveggja landa
En hún líður yfir mig .
eins og hríð, sem felur sporin.
Tvær stökur.
Heimi þjakar morð og menn,
mest á illu bólar;
hjörtun vermast ekki enn,
illa nýtur sólar.
Hrottatök og hyggjan flá
hreina veginn banna;
verður jafnan ofan á
eigingirni manna.
Jón S. Bergmann.
Vísur eftir Sigurð Breiðfjörð.
Veitt er snjöllum vigra ullum.
Verða spjöll um drykkjugólf.
Þeytt er öllum augafullum
öls úr höllu klukkan tólf.
Lætur hlýna manni mær,
mætur sýnist friður;
nætur dvína þannig þær,
þrætur týnist niður.
Ég er eins og veröld vill
velta, kátur, hljóður;
þegar við mig er hún ill,
ekki er ég heldur góður.
Að lifa kátur lízt mér máti
beztur;
þó að bjáti eitthvað á,
að því hlátur gera má.
Þá var hart í búi.
Skortir marga brauð og bót,
— en í rússneska hlutanum
hafa Japanir mikil kola- og olíu-
sérréttindi, og út af þessum sér-
réttindum stendur deilan, sem
getur fengið hinar alvarlegustu
bekkur kvíða setinn;
lánin eru lögð í grjót,
landssjóðurinn étinn.
Þó að setjist þing í Vík
og þrátti um sult og frera,
engan bita og enga flík
af engu er hægt að gera.
Staka.
Harmur þjáir muna minn,
mæðan sáir tárum,
friður dáinn, framtíðin
fjölgar gráum hárum.
Guðmundur Víborg.
Eldri kona: Það er fagurt hlut-
verk að vera hjúkrunarkona, en
haldið þér nú að þér séuð ve!
hæfar til þess?
Hjúkrunarkonan: Vel hæf? Já,
víst er ég það! Ég er ekki bú-
xn að vera hér nema tæpa tvo
mánuði og þrír læknar eru bún-
ir að biðja mín.
*
Hún: Kysturðu mig meðan ég
svaf ?
Hann: Já, aðeins einn koss.
Hún: Það er slúður, ég taldi
víst eina sjö áður en ég vaknaði.
*
Maður nokkur kom tíl smiðs og
bað hann að taka ofan af stafn-
um sínum, því hann væri of
langur. „Eigum við ekki heldur
að taka neðan af honum?“ spyr
smiðurinn.
„Nei, þess þarf ekki, svarar
hinn, sfafurinn er alveg mátu-
legur að neðan.
afleiðingar, þar sem Sakhalin
hefir mikla þýðingu fyrir Jap-
an. Myndin er af Alexandrovsk,
höfuðborginni í rúsneska hluta
eyjarinnar.
Notkun á línsterkju.
Oft kemur það fyrir húsmöður-
ina að hún þarf að nota lín-
sterkju til að sterkja með flibba
mannsins, gluggatjöld, þtmna
sumarkjóla og margt fleira. Og
er þá nauðsynlegt að kunna að
búa hana til á réttan hátt. Bezt
er að nota soðna sterkju, það
er fljótlegast og þvotturinn verð-
ur fallegastur úr henni, hún er
búa hana til á réttan hátt. Bezt
skeiðar af þurri sterkju, hrærið
það út í dálitlu vatni, svo það
verði að þykkum graut. Sjóðið
lítið eitt af vatni og hellið þvi
yfir og hrærið stöðuigt í, svo
sterkjan verði þykk og glær, lát-
ið hana standa með loki yfir þar
til hún er mátulega köld til að
hota hana. Ef yður sýnist hún
of þykk þegar þér ætlið að fara
að nota hana má þynna hana
Rieö sjóðandi vatni. Sé það, sem
þér ætlið að sterkja blautt þegar
þér vindið það upp, þá athugið
að það þynnir sterkjuna. Soðin
sterkja er notuð á bómull, lér-
eft og önnur efni, sem þarf að
sterkja.
Köld sterkja er aðeins notuð
á fiíbba og skyrtubrjóst. Það þarf
rnikla æfingu til að sterkja úr
henni svo vel sé. Hún er búin
til á mjög einfaldan hátt, aðeins
með því að hræra tvær kúffullar
matskeiðar af sterkju i V2 hter
af vatni, það á að vera nóg á
sex til átta flibba. Ef þér ætlið
að sterkja litað efni verið þér
að hafa sterkjuna litaða, annars
verður allt hvítskellótt. En gæt-
ið þess að hafa hana eins lita og
efnið. Þér fáið yður kaldan lit
og hrærið hann út í vatninu, sem
þér ætlið að hræra sterkjuna út
með. Þetta er mjög gott til að
þvo upp ur gömui gíuggatjöldi
sem eru orðin upplituð.
Fallegan gulan lit getið þér
fengið með því að sjóða kúf-
fulla matskeið af te í 1/2 líter af
vatni, siðan getið þér þynnt það
eins og þér viljið.
SAGAN AF GLÍMU-BIRNI
Frh. af 3. síðu.
honum“. „Hvað er það?“ spyr
prófastur. „Hann sá, að ég var
vanfær og að það vantaði nefið
á barnið í móðurlífi; jæja, hann
s(etti nefið á, svo að það skyldi
enginn maður sjá nein missmíði
á því. Það hefði þurft að borga
honum þetta“. „Það var skuld,
en er nú greidd“, sagði prófastur.
Svo var ekki meira um það
rætt. Fór vel á með þeim pró-
fasti og Jóni, en ekki var hann
þar Iengur en það ár. Fór hann
þó burtu með konu sína, og voru
þeirra samfarir góðar.
(ÞjóðSögur ölafs Davíðssonar).