Tíminn - 28.05.1964, Qupperneq 13

I
'16250 VINNINGAR!
Fjórði hver miði vinnur að meðaltali!
Hæstu vinningar 1/2 milljón krónur.
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hvere mánaðar.
Til söiu
5 herb. íbúð á 1. hæð. — Sér
hitaveita og inngangur.
2ja herb. risíbúð við Miklu-
braut.
4ra herb. risíbúð í smíðum.
3ja hérb. risíbúð í góðu standi
4ra herb. íbúðarhæð við Hlíða
veg.
Falleg risíbúð með svölum í
Kópavogi.
3ja herb. íbúð við Ljósvalla-
götu.
3ja herb. risíbúð við Sigtún
3ja herb. endaíbúð við Eski-
hlíð.
Einbýlishús í Silfurtúni
Nýtt raðhús við Hvassaleiti.
Einbýlishús við Blesugróf.
Einbýlishús á einni hæð í Kópa
vogi.
4ra herb. íbúð við Ljósheima.
3ja herb. risíbúð. Útb. 150 þús.
3ja herb. íbúð í Skerjafirði.
5 herb. íbúð í gamla bænum.
Lítið hús ásamt byggingarlóð
í Kópavogi.
Rannveig
Þorsfainsdóitir,
hæstaréttarlögmaður
Laufásvegi 2.
Sími 19960 og 13243
Við höfum kaupendur
að íbúðum af mörgum stærð-
um í Reykjavík og nágrenni
í svipinn vantar okkur eink-
um
3ja og 4ra herb. ibúðir
Einnig höfum við kaupend-
ur með mikla kaupgetu að
einbýlis- og tvíbýlis-
húsum
(raðhús og hús í smíðum
koma til greina).
Málflutnlngsskrlfstofa:
Þorvarður K. Þorsteinsson
Mlklubraut 74.
Fastelgnavlðikiptl:
GuSmundur Tryggvason
Sfml 22790.
WINNIPEG
Framnato aí 9 síðu.
enda er hann kominn af stað
fyrr á morgnana en flestir
menn. Þrátt fyrir alla sína
vinnu á vegum læknavísind-
anna, hefur dr. Thorlák-
son haft tíma aflögu til að
sinna ýmsum góðgerðamál.um,
sem eru honum hjartfólgin.
Hann átti t. d. mikinn þátt í
stofnun íslenzka stólsins við
Manitobaháskólann, þar sem
Haraldur Bessason er nú pró-
fessor. Eins hefur hann verið
formaður stjórnar íslenzka elli
heimilisins á Gimli. Hann hef-
ur hlotið mikla viðurkenningu
fyrir störf sín um dagana og
til að nefna aðeins nokkur
dæmi, þá hefur hann fengið:
riddarakross Fálkaorðunnar
frá Kristjáni Danakonungi
1939; riddarakrossinn félck
hann frá íslandi 1951. Thorlák
son er heiðursmeðlimur í mörg
um félögum eins og t. d. the
Royal College of Surgeons of
England og Senior Fellow of
the American Surgical Asso-
ciation. Hann hefur lengi setið
í stjórn Krabbameinsfélags
Kanada og var forseti þess
1951—52; og svona mætti lengi
telja. Hann á sæti í mörgum
öðrum góðgerðafélögum og
stofnunum eins og t. d. The
Great West Life Assurance Co.,
sem er eitt stærsta líftrygginga
félag í Norður-Ameríku.
Dr. Paul H. T. Thorlákson,
er maður, sem við íslendingar
ættum að vera stoltir af að
telja í okkar hópi. Hann er mað
ur, sem hefur lagt mikið af
/nörkum til síns föðurlands —
Kanada, — á sviði lækninga;
hann hefur hjálpað læknavís-
indum í heild, með óeigin-
gjarnri fómfýsi; og hann hef-
ur haldið merki íslands hátt á
loft, sem sannur sonur for-
feðra sinna.
jhm'
St. Paul í maí 1964.
MINNING
þessum fjöllum færði hann mik-
inn feng af fugli og eggjum, meiri
en flestir aðrir.
Hann stundaði múrverk um
skeið og var velvirkur á því sviði
sem öðrum. Skósmíði lærði hann
hjá Sveini Þorlákssyni skósmið í
Vík, og stundaði þá iðn meðan
kraftar entust.
Eins og að líkum lætur var af-
koma verkamanna í Vík lengi mjög
bágborin og kjörin því oft kröpp.
Guðmundur fann fyrir þessu eigi
síður en aðrir. Hann var einn
þeirra er stóð að stofnun verka-
lýðsfélagsins Víkingur í Vík. Var
hann fyrst varaform. félagsins og
síðar um fjölda ára formaður þess.
Er á engan hallað þó sagt sagt sé
að hann hafi verið höfuðfram-
kvæmdamaður félagsins og traust
asti baráttumaður þess. Voru störf
in fyrir baráttuna um bætt kjör
ærið oft tímafrek og vandasöm,
einkum fyrslu árin. En aldrei
gugnaði Guðmundur, hvort held-
ur þurfti að etja við atvinnurek-
endur eða deyfð og skilningsleysi
sjálfra félaganna. Fyrir þessi störf
átti alþýða manna í Vík og raunar
Mýrdal öllum, Guðmundi mikið
að þakka, enda naut hann vaxandi
vinsælda og virðingar með árun-
um. Hann var kosinn í hrepps-
nefnd Hvammshrepps og sat þar
lengi. Barðist hann ötullega fyrir
að reynt yrði á allan hátt að auka
atvinnumöguleika verkamanna í
Vík, hugkvæmur að leita úrræða
í þeim efnum, þó við margs kon-
ar torleiði væri að glíma og úr-
ræði fá. — Hann var mikill sam
vinnumaður og hafði óbifandi tra
á úrræðum samvinnunnar, enda
örðugt um vik að ráða fram úr
meiri háttar málum í fámenninu
á annan hátt.
Guðmundur varð snemma ein-
lægur Alþýðuflokksmaður. Tók
hann nærri sér þegar flokkurinn
klofnaði í tvær fylkingar og taldi
að það mundi leiða til ófarnaðar.
Hans meginhugsun var ávallt sú,
að vinnandi fólk við sjó og í sveit
gæti sameinazt í eina fylkingu,
stjórnmálalega, það mundi þjóð-
inni hollast til velfarnaðar, og
að því reyndi hann að vinna eftir
mætti.
Guðmundur var félagslyndur
maður, glaður, jafnvel gáskafull-
ur, í góðra vina hópi. Hann var
söngmaður góður og söng bassa
í Víkurkirkjukór frá stofnun hans
árið 1934 fram á hinztu stund.
Síðast söng hann í kirkjunni tveim
dögum fyrir andlát sitt. Við sem
lengi áttum í þeim félagsskap
góðar og glaðar stundir með Guð-
mundi, þökkum skyldurækni hans
og árvekni er hann sýndi þar
sem annars staðar og söknum nú
góðs gengins félaga. í Víkurkirkju
átti Guðmundur margar hugljúfar
stundir, er samrýmdist vel hans
sterku Guðstrú er aldrei bifaðist
Með Guðmundi Guðmundssyni
er nú horfinn einn þeirra Víkverja
er þátt tóku í mótun og uppbygg-
ingu þorpsins um 60 ára skeið.
Þar lagði hann að hug og hönd
eftir því sem orkan leyfði. Allt
var þar fátæklegt og ífumstætt i
fyrstu, en öllu hefur fram þokað
og meir en það. Nýr heimur hef-
ur skapazt, ný hugsun, nýjar fylk-
ingar manna og kvenna með afl
og úrræði tækni og vísinda í far
arefni. Ávöxtur hugsjóna og lífs-
starfs þeirra er brutu sér braut
úr allsleysi og umkomuleysi tnyrk-
urs og kulda, inn í veröld yls og
birtu. Vissulega var Guðmundur
einn þeirra. Hann var drenglund
aður manndómsmaður, gæddur eld
móði og innri glóð, þrá til að
verða að sem mestu liði, byggð
sinni og alþjóð.
Öllutn sem kynni höfðu af
Guðmundi mun lengi hugljúf minn
ingin um hann. Ástvinum hans
öllum, sendi ég hjartanlegustu
samúðarkveðju:
Megi hann nú finna þann himn
eska frið og þá sælu endurfundi
við hjartkæra ástvini er á undan
voru gengnir, sem hann aldrei etit
augnablik efaðist um. — Hin
mjúka mold Víkurkirkjugarðs hlú
ir nú að líkamsleifum hans, í
skjóli fjallanna fögru, sem hann
þebkli svo vel, er umlykja byggð
ina, sem hann helgaði lífsstarf
sitt.
Blessuð sé minning þín.
Óskar Jónsson.
Stytting þáttarins
var óhjákvæmileg
Stangaveiði
Tilboð óskast í stangaveiði í Ölfusá fyrir Hellislandi á Selfossi, á tímabilinu 1.
júlí til 15. sept. 1964.
Leyft verður að veiða með 6 stöngum á dag. Netaveiði verður ekki stunduð.
Tilboð sendist skrifstofu Selfosshrepps, fyrir 10. júní 1964.
Veiðieigendur
í grein, sem Andrés Kristjáns-
son ritar í Tímann í gær um viðtal
við Gylfa Þ. Gíslason viðskipta-
málaráðherra í þættinum: „Á
blaðamannafundi“, sem útvarpað
var á mánudagskvöldið, gagnrýn-
ir hann það, að hluti ræðumanna
hafi verið felldur niður áður en
þættinum var útvarpað, þannig,
að „alröng mynd birtist af þeim
viðræðum, sem þarna áttu sér
stað“. Þessi athugasemd ritstjóra
Tímans veldur mér nokkurri
furðu, af eftirgreindum ástæðum:
‘ Áður en upptaka útvarpsþáttar-
ins fór fram, fór ég þess á leit
við bæði Andrés og Eyjólf rit-
stjóra, sem þátt tóku í þættinum,
að þeir takmörkuðu spurningar
sínar við þær 35 mínútur, sem
þættinum eru afmarkaðar í dag-
skrá útvarpsins. Ella kvað ég ó-
hjákvæmilegt að stytta, en af
reynslu vicsi ég að það er vand-
kvæðum bundið, þar sem þátttak-
endur vilja skiljanlega láta allar
spurningar sínar og sjónarmið
koma fram. Reyndin varð hins veg
ar sú, að viðræðurnar við við-
skiptamálaráðherra stóðu í 61
mínútu. Að upptökunni lokinni,
skýrði ég báðum ritstjórunum frá
því að óhjákvæmilegt yrði að stytta
þáttinn um 23 til 26 mínútur. Bauð
ég Andrési að vinna það verk í
samráði við hann, eins og hann
sjálfur staðfestir, þannig, að þau
sjónarmið sem hann mæti mest,
kæmu greinilega fram í þættin-
inum. Því boði hafnaði Andrés
hins vegar.
Þess vegna koma mér umkvart
anir hans nú æði spanskt fyrir
sjónir, þegar þessi forsaga málsins
er hofð í huga. Hönum má vera
það fullljóst að við svo mikla
styttingu upptökunnar er óhjá-
kvæmilegt að allmargar spurning-
ar og svör við þeim falli niður,
og þótti mér það, sem stjórnanda
þáttarins, ekki síður miður en hon
HEIMA OG HEIMAN
Framhalc al bls. 3
nafninu „Atlas zoologique, médic-
al et géographique" með manna-
myndum, auk mynda náttúrufræði-
legs og læknisfræðilegs eðlis.
Myndirnar eru gerðar af Aug-
uste Mayer, sem var dráttlistar-
maður leiðangursins. Aðallega
fékkst hann við að mála sjávar-
myndir og naut svo mikillar hylli
í samtíð sinni, að málverk eftir
hann voru hengd upp í höllinni í
Versölum. Myndir hans frá fslandi
eru svo til orðnar, að hann og
fleiri leiðangursmenn gerðu á ferð
inni lauslega flýtisuppdrætti af
því, sem þeim þótti markvert, og
vann Mayer síðan úr því þegar
heim kom, og sauð upp úr því
fullgerðar myndir. Af þessum sök-
um hlýtur að skorta nokkuð á um
nákvæmni. Enda er svo. að lands
lag, sem að vísu er aðalviðfangs-
efni myndanna, er stundum mjög
úr sönnu lagi fært. Þess verður
að minnast, að um þetta leyti var
róimantíkin enn í algleymingi,
ekki aðeins í bókmenntum, held-
ur og í öðrum fögrum listum.
Listamenn í þá daga, ekki síður
en seinni tíma listamenn, vilda
færa náttúruna til betri vegar, ef
svo mætti að orði komast, hver
eftir sínum smekk, og gera allt
sem fegurst, ævintýralegast og
annarlegast. Kemur fram augljós
viðleitni til þess í sumum myndun-
um.“
Uppstillingu myndanna í Boga-
salnum annaðist Ingvar Kristins-
son, systursonur Gunnars, og verð
ur sýningin opin til mánaðamóta.
um. En það vil ég undirstrika, að
við styttinguna var fyllsta jafn-
ræðis gætt milli þátttakenda, og
ekki síður felldar niður spurning-
ar hins ritstjórans, m.a. alllangir
kaflar er hann ræddi við ráðherr-
ann um gildi austantjaldsviðskipt-
anna og verðtryggingu sparifjár.
Ég vona að fyrrgreindar skýr-
íngar dugi til þess að koma í veg
fyrir þann misskilning að ástæðan
til þess að allar spurningar Andr-
ésar komu ekki fram, hafi verið
vondsleg pólitísk hlutdrægni.
Hvorki ég né viðskiptamálaráð-
herra nöfðum neina ástæðu til
þess að hefta málfrelsi hans. Ef
svo hefði verið, hefði ég einfald-
lega ekki boðið honum þátttöku í
þættinum.
Gunnar G. Schiram.
Viðskeyti.
Ég þakka Gunnari G. Schram
fyrir þessa orðsendingu, tel sjálf-
sagt að verða við beiðni hans um
birtingu hennar hér í blaðinu, og
finnst ekki ástæða til að bæta við
hana mörgum orðum, enda kemur
þar fram, að okkur ber ekki ann-
að á milli í þessu máli en mat á
því, hverju sleppa skyldi og
hverju ekki úr þættinum: „Á
blaðamannafundi“ í útvarpinu s.l.
mánudagskvöld, en það mat verð-
ur víst ekki unnt að samræma
með pexi. Ég reyni það ekki.
Hins vegar vil ég taka þag fram,
sem raunar ætti að liggja í augum
uppi, að það er borin von að ætla
sér að hafa veruleg áhrif á lengd
svona fundar með því að biðja
spyrjendur að „takmarka spurn-
ingar sínar við þær '35 mínútur,
sem þættinum eru ‘afm'arkaðar“,
eins og Gunnar segir, því að spum
ingarnar í slíkum þætti verða
sjaldan nema fimmti eða tíundi
hlutinn af viðræðunum. Til þess
að ná þeim árangri er mikilvæg-
ast, ag stjórnandi reyni að fá
svörum stillt í hóf, og klippi af
lengstu svörunum, ef klippa þarf.
Það er alveg rétt, að Gunnar
bauð mér að vinna klippingu þátt-
arins í samráði við mig, en ég
hafnaði því og kvaðst treysta hon-
um til réttsýni í því efni. Um það
vil ég segja, að ég tel, að það sé
einmitt ríkasta skylda og réttur
stjórnanda svona þáttar að gæta
réttlætis, jafnræðis og hlutleysis
gagnvart spyrjendum og viðræðu-
mönnum, hvort sem er á fundin-
um sjálfum eða við „snyrtingu"
efnisins á eftir, og þetta eigi hann
að vinna á eigin ábyrgð eftir
beztu samvizku án nokurrar
,,pressu“ frá spyrjendum. Og
ég hvorki vildi né gat beitt nein-
um valdboðum í þá átt að þrengja
inn mínum spurningum, þó að ég
hins vegar vænti réttlætis í þepsu
efni. Af þessum sökum vildi ég
ekk ieiga þátt í klippingunni og
tel að spyrjendur eigi ekki að
gera það, nema þá að svara til um
einstök atriði, sem stjórnandi vill
spyrja um, ef þeir vilja. En hins
vegar hafa þeir sinn rétt til að
dæma það eins og aðrir á eftir,
hvernig stjórnandanum hafi tek-
izt þessi jafnvægislist, og það hefi
ég gert í allri hófsemi. Verður
svo að ráðast, hversu mönnum
virðast málavextir.
Andrés Kiristjánsson.
Auglýsing i Tímanum
kemur daglega fyrir
augu vandláfra blaða-
lesenda um a9!t land.
T í M I N N, fimmludaginn, 28. maí 1964. —
13