Vísir - 17.03.1911, Qupperneq 2

66
V I S I R
Frumvarp til
lenskan fána er borið fram í rleðri
M PB'
deild.
Flutningsmenn: Benedikt Sveins-
son, Bjarni Jónsson frá Vogi,.-Jón
Þorkeisson, Skúli Thoroddsen og
Jón Jónsson frá Hvanná.
1- gr.
ísland skal hafa sérstakan fána.
2. gr.
Fáni sá, er getur í 1. gr., skal
vera blár með hvítum krossi, þvert
og endilangt, og nemi breidd kross-
álmanna 1/1 af breidd fánans; bláu
reitirnir nær stönginni skulu vera
rjettir ferhyrningar, og þeir, er fjær
eru stönginni, jafnbreiðir, en tvöfalt
lengri.
Opinberar stofnanir noti fána
þenna tvíklofinn inn að framan, um
krossálmuna, er gangi fram í odd-
tungu, en lengd fánans sé af því
óskerð.
3. gr.
Með lögum þessum eru úr gildi
numin öll þau ákvæði í íslenskum
lögum, er heimila íslenskum skipum
að nota annan fána.
Frumvarp til laga um kjör-
dæmaskipun flytja þingmenn
Reykvíkinga svohljóðandi:
1. gr.
F>á 40 þjóðkjörna alþingismenn,
er sæti skulu eiga á Alþingi, skal
kjósa eftir kjördæmum á þann hátt,
ér hjer greinir:
f Reykjavíkurkaupstað skulu kosnir
5 þingmenn.
í Arne^þingi, Kjalarnesþingi og
Húnvatnsþingi 3 þingmenn í hverju
þingi um sig.
í Norðurmúlaþingi, Suðurmúla-
þingi, Rangárþingi, Hegranessþingf
og Vaölaþingi 2 þingmenn í hverju
þingi um sig.
En í þessum kjördæmum, er nú
verða talin, skal kosinn 1 þingmaður
í hverju: Seyðisfjarðarkaupstað,
Austur-Skaftafellsþingi,Vestur-Skafta-
fells-þingi (Síðusýslu), Vestmanna-
eyum, Borgarfjarðarsýslu (Skegg-
karlssýslu), Mýrasýslu, Snæfellsness-
sýslu og Hnappadals (Þórnessþingi
hinu syðra), Dalasýslu (Þórnessþfngi
hinu nyrðra), Barðastrandarsýslu,
Vestur - ísafjarðarsýslu, ísafjarðar-
kaupstað, Norður- ísafjarðarsýslu,
Strandasyslu (Balasýslu), Akureyrar-
kaupstað, Suðurþingeyarþingi og
Norðurþingeyarþingi.
2. er-
Oll eldri ókvæði, er koma í bágá
við þessi leg, eru hjer með úr gildi
numin.
Tillaga
til þingsályktunar er Iögð fram í
þinginu svohljóðandi:
Neðri deild alþingis ályktar’
að lýsa yfir vantrausti sínu á
Kristjáni háyfirdómara Jóns-
syni sem ráðherra.
Flutningsmenn: Skúli Thorodd-
sen, Bjarni Jónsson jrá Vogi, Sig-
urður Uunnarsson, Jón Þorkelsson,
Jón Jónsson frá Hvanná, Þorleifur
Jðnsson og Benedikt Sveinsson.
Verður væntanlega til umræðu á
morguin. . ___________
Símskeytið, sem sjálfstæðis-
menn sendu konungi fyrir ráðherra-
útnefninguna, hljóðar svo íþýðingu:
»Nítján af 24 þjóðkjörnum þing-
mönnum sjálfstæðisflokksins hafa tjáð
sig meðmælta Skúla Thoroddsen
sem ráðherraefni. Auk þess eru
tveir ákveðnir flokksmenn og lætur
annar* þeirra útnefninguna hlutlausa,
en hinn ráðherrann, sem frá fer,
hefur lýst yfir því, að hann ekki
vilji steypa Thoroddsen á þessu
þingi. Þrír óviss .
Enginn annar en Thoroddsen
getur vænst stuðnings sjálfstæðis-
flokksins, og þess vegna mælir
flokkurinn allra undirgefnast með
honum«.
MissMlning'urmn,
Eftir
Rudyard Kippling.
Frh.
Honum leiddist tilbreytingaleysi
þessa reglubundna lífs og hann leit-
aðist við að kynnast hinum mann-
legu eiginlegleikum þessa fólks. En
það heppnast ekki, liann varð að
hætta við það og Iáta þjónana ala.
sig upp. í Ameríku mannspilla
húsbændurnir ensku þjónunum, í
Englandi ala þjónarnirhúsbændurna
upp.
Wilton Sargent leitaðist við að
verða fullnuma í öllu sem þeir
kendu honum, af eins miklu kappi
og faðir hans hafði leitast við að
eyðileggja eða leggja undir sig allar
járnbrautir í föðurlandi hans. Það
hefur eflaust verið þetta járnbrautar
ræningja blóð úr gamla manninum
sem kom honum til að kaupa
jörðina Holt Hangars,sem liggur eins
og allir vita meðfram hinum fjór-
*) Þ, e. Sjera Halfdán Ouðjónsson,
í síðasta blaði var það ranghermt, að
hann hefði skrifað undir meðmælin.
lögðu járnbrautarteinum stóra Birk-
ónskufjelagsins. Lestir þess þutu
framhjá næstum viðstöðulaust suð-
andi stynjandi bæði nótt og dag.
Wilton Sargent var helsti hluthafi í
fjelögum, sem áttu mörg þúsund
mílna Iangar járnbrautir og var því
engin furða þótt hann hefði áhuga
á hinum ensku járnbrautuin, sem
reyndar voru nokkuð öðruvísi en
þær sem hann hafði vanist. Efhann
hefði breytt eftir eigin geðþótta
hefði hann fengið sjer brautarvagn
út af fyrir sig og látið hann standa
tilbúinn á næstu járnbrautarstöð sem
lá rúma mílu burtu. En fólk það
sem hann hafði falið uppeldi sitt
vissi lítið um járnbrautir og því
minna um sjerstaka járnbrautarvagna
og áleitþá vera algjörlega »ameríska«.
En Wilton Largent hafði ásett
sjer að verða ennþá enskari en sjálf-
ur Englendingurinn.
Honum heppnaðist það aðdáan-
lega vel, hann hætti við að láta
leggja miðstöðvarhitun í búgarð-
inn sinn, honum lærðist að láta gesti
sína skemta sjer sjálfa, að kynna
ekki fólk hvað fyrir öðru nema
brýn nauðsyn bæri til, leggja af
ýmsa siði, sem honum voru eðli-
legir og taka upp aðra, sem kost-
uðu hann mikla fyrirhöfn. Hann
lærði að láta fólk sem var ráðið
til að vinna viss verk, leysa þau
verk af hendi sem því var borgað
fyrir.
Hann lærði — og það var nú
af daglaunamanni þar á jarðeigninni
að sjerhver maður hefði sína stöðu
í mannfjelaginu og að honum væri
fyrir bestu að taka tillit til liennar.
Og að lokum lærði hann að spila
»Golf<* og þegar Ameríkumaður
hefur lært að spila »Golf« þá er
hann í raun og veru orðinn ann-
arar þjóðar. Hann mátti annars
vera mjög ánægður með uppeldi
sitt. Efaðhann langaði til að vita
eitthvað um einhvern hlut í jörðu
eða á, þá komu næstum af sjálfs-
dáðum menn sem einmitt höfðu
sagt, gert, skrifað, rannsakað, grafið
upp, bygt skapað eða kynt sjer ein-
mitt þenna sama hlut. Bóka og
myndaverðir frá Breska þjóðsafninu
sjerfræðingar í Egypskum steinum og
Egypskum konungaættum, menn sem
höfðu ferðast um ókunn lönd, aðrir
sem höfðu ritað um steinaldar verk-
fræði, ábreiður, manninn á undan
söguöldinni, eða hljóðfærasláttá við-
reisnartímabilinu. Frh.
*) Mjög tíður leikur á Englandi.