Vísir - 26.03.1911, Síða 3
V í S I R
87
Svo fer jeg í lyfjabúðina að fá
meðulin og borga þau — lyfsalinn
þarf líka að lifa.
Þegar jeg kem heim, ríf jeg lyfseðil-
inn sundurog helli meðulunuinniður
— því jeg vil líka lifa.
Mdðirin: Nú, nú Páll litli, hvað
lærðirðu nú mikið í skólanum í dag?
Páll, þungbúinn: Jeg lærði það,
að það er víst alveg satt að kenn-
arinn hefur augu í hnakkanum líka.
A: »Þjer eruð hamingjusamasti
maðurinn í heiminum.*
B: »Hversvegna?«
A: »Þjer eruð svo ástfanginn í
sjálfum yður, og hafið engan með-
biðiU.
Gesturinn: » Hvað kostar að vera
á samsöngnum í kvöld?
Dyravörður: »Tvær krónur*.
Gest: »Gerið þjer svo vel, hjer
er ein króna*.
Dyrav. Heyrðuö þjer ekki að
jeg sagði það kostaði tvær krónur?
Gest. »Jú, en jeg er heyrnar-
laus á öðru eyranu*.
Misskilningurinn.
Eftir
Rudyard Kippling.
Frh.
Eftir því sem hann sjálfur sagði
frá hafði hann náð í stein þenna
á Ieið til safnsins og stóð á því
fastar en fótunum að það væri
ófalsaður steinn úr drotningarmeni
frá elstu tímum Egypta. Nú hafði
Wilton keypt stein af Casavetti, —
en hann hefur nú aldrei verið álit-
inn áreiðanlegur — og sá steinn
átti að vera nákvæmlega frá sama
tímabili. Hackmann sem þekti Casa-
vetti, sagði strax að sá steinn hlyti
að vera eftirlíking.
Þeim lenti í stælum. — Auðmað-
ur á móti vísindamanni. — Annar
sagði »eg get sannað að eg hef á
rjettu að standa« og hinn »eg veit
að eg hefi rjett fyrir mjer«. Til þess
að friða sálu sína áleit Wilton að
hapn yrði aö fara til Lundúna fyrir
miðdegi til þess að sækja sinn stein,
en þaö var tíu nu'lna ferð fram og
til baka.
Þá var það sem hann fór að
faraaftan að siðunum. Járnbrautar-
stöðin var liðuga mílu í burlu og
það hefði tekið of langan tíma að
fara þangað fyrst, þessvegna hafði
hann skipað siðameistaranum sínum
að stöðva næstu lest sem fram hjá
BAKARÍ.
Bakaríið í Yesturgötu 14 er til sölu með öllu
tilheyrandi.
Eins og kunnugt er, heflr þetta þótt hesta hak-
aríið 1 hænum.
Lysthafendur snúi sjer til
JES ZIMSEN, Reykjavík.
Austurstræti 6
Kjóla- og svuntutauum,
tvisttauum, barnanærfatnaði
o. fl. o. fl.
Frá Landssitnanum
i
í Stöðvartfminn á helgum dögum verðyr
hjer eftir þannnig:
1. og 2. flokks landsímastöðvar 10-12 f. h. og4-7 e.h.
3. flokks do. 10-11 f. h. og 4-6 e. h.
færi, og Hovard gamli sem ekki var
eins vitgrannur eins og húsbóndi
hans hjelt veifaði með rauðri dulu
að næstu hraðlest sem fram hjá fór
og hún stansaði. — — —
Hjer fór frásögnin að verða nokk-
uð ógreinileg — en mjer skildist
að Wilton hefði reynt að komast
inn í lestina og að vagnstjórinn
hefði fremur óblíðlega aftrað hon-
um frá því, út úr öllu saman urðu
áflog sem entu á þann hátt að
Wilton týndi hattinum sínum og
var bolað niður í flutningsyagn
innanum alskonar rusl.
Hann bauð manninum peninga
og bauðst til að útskýra fyrir hon-
um alla málavöxtu en hann vildi
ekki segja til nafns síns því hann
sá í anda stórar blaðagreinir um
sig í amerísku blöðunum og hann
vissi að þar var honum engin misk-
unar von.
BEST OG ÓDÝRAST PRENTAR
PRENTSMIÐJA D. ÖSTLUNDS
Útgefandi:
EINAR QUNNARSSON, Cand. phil.