Vísir - 14.06.1911, Blaðsíða 2

62
V í S I R
Jón Sigurðsson.
Niðurl.
Eftir að Heggur hefir hreytt úr
sjer ónotum til Jóns Sigurðssonar
nefndarinnar tekur hr. S. til máls.
Jeg vorkenni manninum þeim, hann
lýtur út fyrir að vera nýstaðinn
upp úr hinni illkynjuðu magaveiki
er nú gengur um bæinnog erþessi
grein, sem síðast kemur úr honum,
svo þunn að bursta mætti tennurnar
á sjer úr innihaldinu. Hann vill láta
Jón standa á svölunum á alþingis-
húsinu. Það yrði fallegt að sjá og
til þess yrði það, að allir smekkvísir
menn forðuðu sjer frá að líta á
Jón og þinghúsið. Það væri skrítið
að sjá mann á svölunum sem næði
upp fyrir þakskeggið og höfuðið
gnæfði við himinn. Nei! Sleppum
þjer S. minn!
Þá kemur Ari veslingurinn sein-
astur, það sæti á hann líka fullkom-
lega skilið því hvar sem honum
mundi vera raðað þá yrði hann
neðstur. »Á Kirkjustræti fyrirmiðju
þinghúsinu á hin tignarlega mynd
að standa* segir hann skrollandi og
nefmæltur, það yrði dálaglegt! hven-
ig ætti myndin að snúa Ari sæll?
Sneri hún að Kirkjustræti sæist
hvergi framan á hana nema rjett á
meðan verið er að ganga fram hjá
þinghúsinu; snjeri hún með bakið
að Kirkjustræti sæist hún að vísu
miklu betur af fleiri stöðum, en
ásjálegt er það ekki að láta mynd
snúa bakinu að þeirri götu sem hún
stendur við. Við þig Ari hefi jeg
ekki meira að segja þú notar engar
röksemdir, segir einungis að þarna
eigi myndin að standa og þar með
búið. Alt er á sömu bókina lært
hjá ykkur öllum Heggur, S, og Ari.
Besti staðurinn er óefað sá er nefnd-
in hefur valið, og því verður ekki
breytt. Gangið upp á Skólabrú og
virðið fyrir ykkur hve víðsýnt er
þaðan. Enginn staður hjer í bæn-
um sjest jafnvel frá jafnmörgum göt-
um og svo baksýnin, þar gnæfir
skólinn tignarlegur og tilkomumik-
ill, hann er sú eina bygging hjer í
bæ sem samsvarar stærð myndar-
innar. Alt mælir með þeim stað
frekar en öðrum ogef einhver þre-
menninganna æskir þess skal jeg
telja upp fyrir þeim fleiri kosti þessa
staðar, nú hefi jeg ekki tíma til
þess því Bjarni erað reka á eftir mjer.
Örnólfur.
Amerika og V estur-lslendingar.
Eftir Sigurð Vigfússon.
------ Frh.
Það munu vera fjörutíu ár eða
vel það síðan íslendingar fyrst fóru
að flytja búferlum til Vesturálfunnar.
Eptir að hið síðasta landnám tók
að hefjast fyrir alvöru í norðurfylkj-
um Bandaríkja og í Kanada, voru
landtökustaðirnir fyrst framan af
einkum í Halifax á Nyja Scotlandi
(Nova Scotia), sem er eyland mikið
úti fyrir austurströnd Kanada, og
St. John á meginlandinu (New
Brunswick). í báðum þessum bæj-
um eru hafnir góðar, og höfnin í
St. John það fremri að húnfrýseigi
upp á vetrum, sem stafaraf óvenju-
lega miklum hæðarmun flóðs og
fjöru.
Eptir sögunni Eiríkur Hansson
að dæma, hafa . stöku íslendingar
fest fót í þessum austurbyggðum.
En þar mun hafa verið fullskipað
á fyrir, og því ekki álitlegt fyrir
»mállausa« útlendinga að taka sjer
þar bólfestu. Svo mikið er víst, að
þá fyrst er vatnaleiðin er greið orð-
in og Iandnám fyrir innflytjendur
er opnað í Minnesota, hefst útflutn-
ingur af íslandi og úr Skandínavíu
fyrir alvöru. Bandaríkin verða þann-
ig aðnjótandi hinna fyrstu norrænu
innflytjenda. Frh.
Vorið ilmandi.
Saga frá Kóreu
eftir óþektan höfund.
____ Frh.
Tchoun-Hyang varð undrandi og
kallaði upp yfir sig. *Jegtrúiyður
ekki, því hvers vegna væruð þjer að
fara í kvenmannsföt ef þjer væruð
karlmaður?*
»Það er ekki nema eðlilegt að
yður þyki það mjög undarlegt, en
af því að jeg hugsaði stöðugt um
yður síðan við sáumst fyrst og af
því að jeg gat ekki komið til yðar
eins búinn og jeg var, fór jeg í
kvenmannsföt.« Tchoun-Hyang, sem
var viss um að þetta var aðeips
gamanleikursagði. »Þetta segið þjer,
en jeg trúi yður ekki.«
»Trúið þjer mjer virkilega ekki?
Jeg er I-Toreng sonur mandarínsins
og undir þessum kvenmannsfötum
ber jeg karlmannsföt.«
»Æ verið nú ekki lenguraðgera
að gamni yðar. Þjer hljótið að
skilja að jeg getekki trúað þessu.«
»Það er samt alveg áreiðanlegt*,
svaraði I-Toreng og ef þjer efist
um það get jegfariðúr kvenmanns-
fötunum og látið yður sjá mig í
karlmannsfötunum.« En þar sem
Tchoun-Hyang vildi leiða þettaspaug
til lykta sagði hún. »Jæja, látum
sjá.«
Hann kastaði yfirklæðunum og
sýndi henni að hann var í einkar
fögrum karlmannsbúningi.
»Ó!« sagði Tchoun-Hyang bæði
hrædd og sorgbitin.
Hann reyndi að hugga hana.
Lagði blíðlega höndina á öxl henn-
ar og sagði: »Hvervegna eruð þjer
sorgbitnar, elskið þjer mig þá ekki?
»Það var rjett !hjá mjer áðan að
segja að þjer segðuð ósatt og jeg
hef gert rjett í að láta yður skrifa
undir orð yðar.«
»Mjer datt ekki í hug að þjer
gætuð verið karlmaður. Jeg talaði
við yður blátt áfram eins og við
systur. Jeg sagði þetta alt í spaugi
en ef þetta er alvara hjá yður, hef
jeg gert mikið glappaskot og það
sem verra er að jeg hef skrifað
undir það.«
»Já«, sagði hann, og ef þjer neitið
að uppfylla samninginn og ef þjer
elskið mig ekki, þá fer jeg heimtil
mín og með þetta skjal í hendi og
læt jeg dæma yður.«
»Dæma mig!« sagði Tchoun-
Hyang, »og hvers vegna?«
»Af því að þjer hafið skrifað und-
ir loforð að verða konan mfn og
þjer verðið að uppfyila loforð yðar.«
»Jeg skrifaði aðeins undirí spaugi,«
sagðihún, ef jeg hefði vitað að þetta
var alvara, þáhefði jegaldrei skrifað
undir.«
I-Toreng fór þá að tala um fyrir
henni. »Við erum ekki ung nema
einusinni«,sagði hann, »ogþví ættum
við að gera okkur gott af því og
elska hvort annað.«
Tchoun-Hyang stóð lengi hugsi
og hjelt að nú væri ekkert undan
færi fyrst hún hefði skrifað undir.
»Jæja«, sagði hún,« jeg stend við
samninginn, en við skulum bæta
því við að einu sinni gefin saman
skulum við aldrei skilja aftur«.
»Þegar við erum orðin hjón«,
sagði I-Toreng, »þurfum við aldrei
að skilja, til þess þarf engan samning«.
»Ef jeg væri af göfugum ættum«,
sagði hún, *myndi jeg ekki biðja
um neinn samning, en giftingar
koma sjaldan fyrir milli almúgans
og höfðingjaætta og er þá ástæða
fyrir mig að biðja um samning til
vondra vara. Ef þjer neitið mjer
um það, þá Iátið mig fá skjalið aftur.«
Frli.