Vísir - 21.05.1912, Blaðsíða 4

78
V I S 1 k
væri sá, er fyrstur bygði í Dal,
heygður þar í Kambiuum, eu borið
hafa þó aðrir á móti því og fært
það sem rök fyrir máli sínu, að
berg væri í kambinum jafnt undir
steinhrúgunni sem annarstaðar svo
ómögulegt væri að grafa í hann.
En hvort sem þar er fornmanna-
dis eða ekki, þá hafa lengi verið þau
ummæli á hrúgunni, aðefhenniværi
raskað í nokkru, mundi einhver und-
ur ske, svosem kirkjan í Dal sökkva,
bærinn brenna.fjenaðurinn farast eð-
ru eitthvert annað stórtjón verða þar
ástaðnum eða annarstaðar ísókninni»
og haföi því ávalt verið forðast að
snerta við disinni, svo engir gátu
með vissu sagt, hvort grafið hefði
verið þar í Kambinn eða ekki.
Efst í brekkunni sátu þrír menn og
ræddust við. Það var hann Sveinn
á Tindum og tveiraðrir kunningjar
hans, og heyrðu þeirsem neðarsátu
í túninu, að ávait hafði Sveinn orðið
og hlóu hinir dátt að, svo það hlaut
að vera eitthvað skemtilegt.sem mað-
urinn sagði frá.
»Við skulum fara upp í brekkuna
til þeirra,« sagði einn af piltunum,
sem var í einum hópnum neðar í
túninu, »ogheyra hvað þeirmasa.*
»Já það skulum við gera,« svör-
uðu hinir og fóru þeir svo saman
uppí brekkuna til Sveins. —
»Við ætlum snöggvast upp í
brekku; það er verið að segja þar
frá einhverju ákaflega skrítnu, því
allir karlmennirnireru komnirþangað
Viljið þið ekki koma líka, — en
nú verðum við að flýta okkur. —«
»Það stendur ekki á okkur« svör-
uöu konurnar; — og svo slóust
þær í ferð með stúlkunum og hlupu
eins og fætur toguðu austur stjettina
upp með grashorr.inu, norður tún
og upp í brekku til piltanna og var
hvinurinn, stunurnar, pilsaþyturinn
og stígvjelamarrið svo mikið, að
karlmennirnir mundu hafa mistallan
hug og tekið á rás eitthvað í burtu
ef gauragangur þessi hefði stafað
frá öðrum verum en kvenfólkinu.
Allir litu upp og ungu piltarnir
stokkroðnuðu, en ræðumaður misti
orðið í miðri setningu.
»Hver þremillinn gengur á?«
hrópaðihann. »Hefur nokkur hreift
við disinni? — Er kamburinn að
hrynja niður?«
»Nei«, svöruðu piltarnir; »það
er bara kvenfólkið okkar, sem er
að koma að hlusta á, en kamb-
urinn stendur grafkyr og haggast
ekki, og haltu nú áfram að segja
frá.« Frh.
Eaddir
aimennings
Þjóðarsorg,
Það er kunnugt að Friðrik kon-
ungur VIII. er dáinn, enda hafa
höfuðstaðarbúar táknað sorg sína
í tilefni af fráfalli konungsins með
því, að láta fána blakta í hálfu trje,
og enn fremur hefur dórnkirkju-
hringjarinn orðið að þreyta sig við
klukknastrenginn 2 tíma á dag.
Þessi klukknahringing hefur verið
alt annaö en viðkunnanlcg, en jeg
býst við að hún sje surnum háhelg
og hjartfólgin og vil jeg því ekki
fara um hana óvirðulegum orðum.
Um fánana er öðru máli að gegna.
Það gefur altaf efni til alvarlegra
hugsana, að sjá þá blakta í hálfu
trje.
Þjóðfáni er ímynd þjóðlífsins,
sameining einstaklinganna. í hon-
um er samanrunnin framsóknarþrá-
in, vonirnar, sorgin og gleðin hjá
hverri þjóð. — Það er því sorg-
legt að vjer íslendingar skulum eigi
alment nota vorn eigin fána, og fá
hann viðurkendan.
Og þótt danski fáninn, sem not-
aður er hjer, sje óneitanlega falleg-
ur, þá er þó íslenski fáninn ennþá
fegurri, og litir hans falla í hið
besta samræmi við náttúru lands
vors. — —
Það sem af er þessu ári, hefur
verið tíðindaríkt í útheiminum og
einnig hjer hjá oss íslendingum. —
Jarðskjálftar hafa gertskaða. — Vjer
höfum mist konung, sem mun hafa
verið ágætismaður, — og það sem
átakanlegast er, vjer höfum á liðn-
um vetri mist marga góða og nýta
menn í hafið. En það er venju-
lega ekki verið að tala um sjerstaka
þjóðarsorg, þótt nokkrir tugir sjó-
manna leggist á mararbotninn. Að
minsta kosti er þá ekki hafist handa
til að halda neina sorgarathöfn.
Ekki er þá heldur þotið í kirkju-
klukkurnar.
Þegar jeg sá hjer um daginn allar
veifur dregnar í hálfa stöng fyrir
láti Friðriks VIII. Dana konungs,
þá kom mjer í hug, hvort eigi
hefði eins mátt draga fána í hálft
trje, þegar frjettist um alt hið gífur-
lega manntjón er sjórinn bakaöi
oss í vetur. Nei, þá voru engin
sorgarmerki sýnd. Það voru eigi lát
neinna þjóðhöfðingja, er oss bár-
ust þá að eyrum, pg sorgin náði
svo stutt, — svo afar stutt, aðeins
inn í nokkur fátækleg hús, — inn
að hjörtum ekkna með munaðar-
laus börn í kjöltu. —
R.vk 19. maí 1912.
P. P.
Til maíloka
eða Iengur, tek ieg engar aðgerðir,
þar eð margt nýtt liggur fyrir að
smíða, þar meðal nokkrir gullhringir
— þeir ganga jafnan fyrir öðru.
Rvk, Laugaveg 5, 18. maí 1912.
Virðingarfylst
Björn Árnason.
— ....... ■'
A T V I N N A
Atvinna óskast.
Verslunarmaður, sem er vanur
allri bókfærslu og öðfum störfum,
sem lúta að verslun—- hvort heldur
innan- eða útanbúður — óskar at-
vinnu nú þegar.
Kaup eftir samkomulagi.
Ritstjóri þessa blaðs vísar á.
Unglingsstúlka óskast frá 1.
júni í gott hús í miöbænum. Afgr.
vísar á.
Þjónustu geta nokkrir karlmenn
fengið á Laufásveg 27.
Maður vanur skrifstofustörfum
óskar eftir atvinnu við skriftir. Rit-
stjóri vísar á.
Stór röskur drengur getur
þegar fengið atvinnu í Konfekt-
búðinni, Austurstr. 17.
vantar á Hotel fsland. Hátt kaup.
TAPAD- FUNDIÐ
Sprotabelti, gylt, tapað ágötum
bæjarins á sunnudaginn. Finnandi
vinsamlega beðinn að skila því á
saumastofuna í Veltusundi 3 gegn
fundarlaunum.
Víravirkisbelti fundið í Kirkjustr.
Afh. gegn sanngjörnum fundarlunum
á Laugaveg 16.
Útsæðiskartöflur til sölu.
Grettisg. 51.
Hænur sem vilja liggja á keyptar
í Hofi.
Gulrófufræ fæst á Skólavörðu-
stíg 8.
Barnavagn ágætur til sölu nú
þegar. Upplýsingar á Njálsgötu 26
Útgefandi
Einar Gunnarsson,cand. phil.
Prentsmiðja D. Östlunds.