Vísir - 03.07.1912, Blaðsíða 2

8
V I S I R
V
c$
en
>*
O
oP
S5
<3
<5
63
<3
s*
>•
:0
5»
P
<3
g
í«
tSí
*»
o
oO
í=
<3
00
63
<3
cS
•s
f->
t-
<«
en
s-»
o
°§
<3
c£
63
<3
S3
v*
iO
o
cs
E
3
Q.
<
U)
Q
■o
c
3
M
d)

o
0)
l
co
o
o
■
&-
*
£f w
(8
E
■o
o
o
Pt
M
O
U)
ö
o
o
ö
10
I
o
o
M
L.
*
u
3
a
>rt
JC
c
M ^
d) :0
E X
»o
H-
«o
3
N
O
N
o
io
«
>
3
xo
‘O
M
c
£
0)
L.
0)
>
X
L.
0)
>
10
N
N
I
10
n
w
a
"w
w
c
c
«
E
-
rt
*
18 9 5
50 ára afmæli Alþingis.
Verslunin Edinborg stofnuð,
m
>» O o iri
a t31 >• o 10 10 i
o N 1
oP 1 10 þ* 1 o 10 oí s. íg
co Js' JZ
cJ ‘O co
1

o
<3 o 00 1
bÁ Mm o
<u lO
(/) T eví
rt bfl
£ c
c tf) > 05
«s u^» rt c ■ E
sO c cn
oSÍ U a 0) > c u
C/1 * * a CQ
Tvö skáld dáin. Dr. C. D.
af Wirséu, sænskt skáld og listdóm-
ari ljest í Stokkhólmi 16. f. m.
Hann var fæddur 1842.
Nýdáinn er og einti af helstu
ljóðskáldum Frakka, Lcon Dierx, 74
ára gamall. Hann var fæddur í
eynni Réunion, — sem er eign
Frakka í indverska hafinu og ein
Maskarena-eyjanna í Suðurálfu. —
Hann kom ungur að aldri til Parísar
og var vinur og fjelagi skáldsins
Stefans Mallarmé. Eftir hann eru
allmörg ljóðasöfn og þykir mest
kveða að ljóðasafni hans, er heitir
» Luktar varir*, (Lévres closes). Hann
var ritari í kennslumálaráðuneytinu.
Hann var skáld eldri kynslóðarinnar
er æskan dáist enn að og lát hans
eröllum þeitn hrygðarefni, er frakk-
neskri ljóðlist unna.
Flugfregn. Herflugmaður De
V

1912

þyj jgg ^

rt
>
u
k3
rt
c
£
'3
U)
'fr
■
(0
»
u
0)
>
ú
M
15
bfl
O
Marmils herforingi hefur flogið 18.
f. m. frá Buc við Versali til Verdun
285 rastir á 2 tímum og náð með
því hámarki í flugi. Loftfarið »Conte«
sem er stýrisgegnt Ioftskip, hefur
komist 3025 stikur í loft upp og
er það hámark flughæðar.
Brjefdúfur. Til Pórshafnar
í Færeyjum kom nýlega Englend-
ingur með 51 brjefdúfu, er sleppa
skal þar og gera tilraun til að senda
þær til London. Sagt er að hver
dúfa kosti 19 krónur, en allmikið
hækka þær í verði ef þær komast
alla leið. Þær eru mjög fallegar.
Sjaldgæfur fiskur. »SíId-
arkongur«, sem er mjög sjaldgæfur
við strendur, og lifir í miklu dýpi
hefur veiðst öðru livoru við Færeyar
í seinni tíð. í fyrra og hitteðfyrra
voru 2 allstórir síldarkongar fluttir
til Þórshafnar og snemma í f. m.
veiddist einn í Klaksvík 1,57 stika
á lengd, óskemdur, silfurgljáandi og
fagur mjög.
Prestastetoan í
Eeytjayík
hófst með prestvígslu í dómkirkj-
unni föstudaginn 28. júní kl. 12 á
hádegi. Biskup Þórhallur Bjarna-
son vígði Jóhann Briem til Melstað-
ar, Pál Sigurðsson aðstoðarprest til
ísafjarðar, — hann þjónar annexí-
unni Bolungarvík, og er jafnframt
barnaskólastjóri þar, — og Magn-
ús Jónsson, sem verður prestur safn-
aða þeirra í Norður-Dakota í Ame-
ríku, er Lárus sál. Thorarensen
þjónaði. —
Sjera Bjarni Jónsson lýsti vígslu
en Magnús Jónsson flutti synódus-
ræðuna.
Prestastefnuna sóttu auk biskups
og guðfræðiskennara háskólans.
Úr Reykjavík• Sjera Jóhann Þor-
kelsson, sr. Bjarni Jónsson, sr.
Ólafur Ólafsson, sr. Magnús Helga-
son, sr. Guðmundur Helgason, sr.
Friðrik Friðriksson, sr. Lárus Bene-
diktsson, sr. Páll Sívertsen, sr. Jó-
hann Þorsteinsson og Sigurbjörn
Á Gíslason, sem biskup leyfði að
taka þátt í umræðum fundarins.
Af Suðurnesjum komu sr. Árni
Þorsteinsson á Kálfatjörn og sr.
Krisíinn Daníelsson á Útskálum.
Úr Árnessýslu sr. Gísli Skúlason
sr. Kjartan Helgason, og sr. Ólafur
Briem.
Úr Rangárvallasýslu: sr. Eggert
Pálsson, sr. Kjartan Einarsson pró-
fastur, sr. Ólafur Finnsson, sr. Skúli
Skúlason, sr.1 Þorsteinn Benedikts-
son.
Úr Borgarfjarðarsýslu: sr. Jón
próf. Sveinsson og sr. Einar Thor-
lacius.
Úr Snœfellsnessýslu: sr. Sigurður
Gunnarsson próf. og sr. Guðmund-
ur Einarsson.
Úr Dalasýslu: sr. Jóh. Lynge
og sr. Björn Stefánsson.
Úr Vestur-ísafjarðarsýslu: sr.
Böðvar Bjarnason.
Og loks nývígðu prestarnir Jó-
hann Briem og Magnús Jónsson.
Sumir þessara presta ýmist komu
þó eftir að byrjað var eða fóru áð-
ur en lokið var.
Fyrsti fundur prestastefnunnar
hófst kl. 4 síðdegis sama dag í
einni kenslustofu háskólans.
«
. bfl
w *W
tf>
rt
st
Xt
3
U)
3
rt
u>
‘>
Innkaupin í Edinbor
auka gleði, minka sorg.
Biskup setti fundinn og mintist
ýmsra kirkjulegra viðburða liðna
fardagaársins, látinna og fráfarinna
presta, prentunar biblíunnar, sem
bráðum væri Iokið o. s. frv.
Fje prestekknasjóðs var útbýtt
að vanda.
Þá lagði biskup fram skýrlu um
messur og altarisgöngur hjer á
Iandi 3 síðustu árin (1909—1911).
Eru 20 ár síðan þær síðustu voru
gerðar (fyrir árin 1889—’91).
Messum hefur heldurfjölgað þann
tíma, ef miðað er við fjölda presta,
en hefur þó fækkað í heild sinni
úr 4200 á ári niður í 4000. En
fyrir 20 árum voru prestar þetta
130—140 að meðaltali, en nú leysa
þeir vart 120.
Fyrir 20 árum messaði hver
prestur að meðaltali 33 sinnum á
ári, en síðustu ár 35sinnum. Mjög
er munurinn mikill í milli einstakra
prestakalla. Gat biskup þess t. d.
að fyrir kæmi þessi ár, að eigi
hefði messað verið, nema einu sinni
á ári við heima kirkju í sveit og
í fjölmennum kaupstað ekki meira
en einu sinni í mánuði.
Altarisgöngur höfðu farið mjög
þverrandi þessi undanfarin 20 ár,
og var þó ekki úr háum söðli að
detta í því efni. í R.vík (dómkirkju-
söfnuðinum) fer þó altarisgöngum
fjölgandi að stórum mun.
Um kveldið flutti prófessor Jón
Hergason erindi um kristindóm og
náttúruvísindi, svipað því, sem hann
flutti fyrir almenningi hjer í bæ í
vetur, sem leið. Voru engar um-
ræður um það. Á eftir urðu nokkr-
ar umræður um sýkingarhœttu frá
notkun sameiginlegra kaleika við
altarisgöngu. Tóku flestir prestar
dauft í það mál og töldu sýking-
arhættuna Iitla þegar hreinlætis væri
gætt.
Fleira var ekki gert fyrsta dag-
inn.
Laugardaginn (29. júní) kl. 8%
hófst prestastefnan að nýu, og flutti
Rögnvaldur Ólafsson húsameistari
þá erindi um k'rkjubyggingar. Hon-
um þótti það eftirtektarvert, hvað
trúin hefði bygt sjer smá musteri,
fyr og síðar hjer á landi, væri það
naumast fátækt einni að kenna.
Hann taldi það lítla framför í
raun og veru, þótt torfkirkjurnar
væru flestar horfnar, þvíað í staðinn
hefðu víða komið timburhjallar illa
smíðaðir, fegurðarsnauðir og stíl-
lausir. Gömlu kirkjurnar hefðu þó
tnargar verið með ýmsum útskurði
milli kórs og kirkju og víða borið
þess rnenjar, að vinahendur hefðu
um þær fjallað, þar sem margar
timburkirkjurnar bæru þess engar
menjar. »Komi maður inn í slíka
kirkju á fögrum sumardegi, er ekki
ósvipað því að koma inn í dauðra
manna gröf.« — Nú orðið væri
raunar hægra um vik, sagði hann,
þar sent kirkjustjórnin ætti að sam-
þykkja uppdrátt að kirkjunum, enda
hefði hann sjálfur sjeð um smíðar
17 kirkna. En samt væri enn ýmsu
áfátt, oftast nær vantaði fjeð og
stundum væru kröfur manna óheppi-
Iegar.
Hann fór fram á, að pallar eða
!oft hyrfi úr kirkjunum, það spillir
andrúmslofti, eykur liávaöa og dreg-
ur úr safnaðarsamkendintii. Glugg-