Vísir - 12.07.1912, Qupperneq 3

V l S i R
32
vel sæniilegar líkur orðið færðar
fyrir því, að jeg hefði ekki átt
»Frækorn«, og samt gefið skýrslu
um það, sem mína eign til bruna-
botafjelagsins »Norge«, þá hefði
herra Raft líklega getað fengið úr-
skurð um, að bæri að hefja rann-
sókn gegn mjer út af því.
En sú varð ekki niðurstaðan.
Brjef Stjórnarráðsins 10. júlí.
Á því, sem birt er af því skjali
í Vísi í gær, er ekki hægt að skilja
málið nægilega, og jeg ieyfi mjer að
spyr ja:
Hví birta herrarnir ekki alt skjal-
ið? Megninu af því stinga þeir
undir stól í Vísi í gær. Pað er mikils-
varðandi skjal, og viðkemur mjer og
almenningi, úr því sem komið er.
Er skjalið frá Stjórnarráðinu of
gott í minn garð, úr því að þeir
ekki vilja birta það?
Og hvað á að segja um það,
eftir þessar tvöföldu hrakfarir Sam-
bands-manna—eftir tvívegis að hafa
fengið yfirlýsing um kæruna, að
»ekki sje ástæða« — hvað á að
segja um það, að herrarnir nú leyfa
sjer að bera þessa kæru gegn mjer
fram fyrir almenning og brígsla
mjer enn um, að jeg fari með rangt
mál, og sje eftir því svikari tneð
»Frækorn«.
Það er »Fraekorna«-máIið sem
skilur milli okkar, og herrarnir
reyna að kasta rýrð á mannorð 1
mitt.
En fullviss er jeg um sakleysi
mitt: »Frækorn« eru og hafa verið
míti eign.
Nú sting jeg upp á því við herr-
ana:
að 3 manna gerðardóm-
ur geri út um það mál. Þeir Raft
og Arnesen kjósi 1 ntann, jeg 1
mann og bæarfógeti 1 niann.
Öll málfærsla í þessu — sem
ekki getur verið margbrotin —fari
fram skriflega og að dómur sá, sem
þar fellur, verði úrslitadómur í því
máli.
Fyrir mánudag næstk. kl. 6 síðd.
svari þeir, hvort þeir ganga að þessu
boði.
Jeg er fullráðinn í þvf að gera
enda á þessu. Og tilboð mitt er
hreint og drengilegt.
Taki þeir ekki þessu tilboði mínu,
lýsi jeg ásakanir þeirra gagnvart mjer
gersamlega tilhæfulausar, og veit, að
almenningur skilur þá, hvor okkar
fari með rjett og hreint mál.
Trúi þeir málstað sínum, þá hafa
þeir ekki á nióti því að hann komi
ótvíræðlega í ljós, og hafi jeg rjett
fyrir mjer, býst jeg við, að allir
heiðvirðir menn sjái, að sanngjarnt
sje að jeg fái alla þá uppreisn sem
mjer ber að fá.
Vonandi er því þessu hneyxlis-
máli innan skamms lokið.
D. ÖstluJid.
p*»jm®rki kaupir háu verði I.
I fl Ostlund, Laufásveg 43.
Útgefandi
Einar Gunnarsson, cand. phil,
Östlunds-prentsm.
Meðal annara orða.
ii.
Ein af þeim mörgu óskum, sem
mjer ekki veitast, er að það sem
menn lesa eftir mig á prenti sje
nákvæmlega það sem jeg hef skrif-
að, þegar ekki er um skrifviilur að
ræða. Verð jeg að biðja menn,að
eigna mjer að minsta kosti ekki
fyr en eftir nokkra umhugsun, ef
þeir reka sig á mjög slæmar mál-
villur eða hugsunarleysur í ritgerð-
um mínum. { síðustu grein minni
var sitthvað smávegis villiprentað,
eins og t. a. m. mentaðir bændur
í st. f. mentaðri bændur. Að þar
stóð allrabarnakennara f. barnakenn-
ara, var mjer að kenna. Undir
greininni er nafn mitt prentað öðru-
vísi en jeg skrifa það nú; að jeg
skrifa Pjeturss. er engan veginn eins
óíslenskt eins og sumir vilja halda
fram; jeg geri þetta vegna þess að
það er miklu handhægara í útlönd-
um, þar sem jeg heiti ekki Helgi
eins og hjerna á íslandi, heldur
Pjeturss; að jeg hef ,s‘in tvö er
heldur ekki ástæðulaust, þó að jeg
nenni ekki að skýra frá því nú,
hversvegna jeg geri það. — Má
jeg ekki sæta þessu færi til að skýra
frá því, að það er alveg rangt,
sem sumir hafa haldið, að jeg sje
af dönskum ættum; faðir minn var
að vísu oft nefndur Petersen en
skrifaði aldrei nafn sitt svo, og var
alíslenskur maður, konúnn í karl-
legg af Sturlu smið Vilhjálmssyni,
forföður Thorvaldsens; er sá þáttur
svo íslenskur, að í honum er eng-
inn embættismaður, hvorki prestar
nje aðrir.
7. júlí. Helgi Pjeturss.
Eggert Claessen
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthússtræti 17.
, ^Venj lega heima kl. 10—11 4—5.
Talsími 16.
Líkkistur og
líkklæði
er best að kaupa í verksmiðjunni
á Laufásveg 2 hjá
EYVINDI ÁRNASYNI.
Teppi lánuð ókeypis í kirkjuna.
Skt.Winifred.
Ensk skólasaga
eftir
F. W. Farrar.
----- Frh.
Wilton varð reyndar að bera
grímuna lengur er hann hafði
ætlað sjer. Charles var ekki gott
að fá höggstað á; hann var svo
fastur fyrir, látlaus og saklaus, að
Wilton var ráðlaus með hann.
Ef Wilton reyndi að skýra fyrir hon
um siðferðisástand Noelitanna,
skildi hann Wilton annaðhvort alls
ekki eða ljet blatt áfram óánægju
sína í ljós, jafnvel gremju. Og
þegar Wilton loksins lagði frá sjer
grímuna, hrinti Charlie honum frá
sjer með viðbjóði og fyrirlitningu
á þessum strák, sem hafði látist vera
vinur hans, fyrirlitningu,sem varð því
sterkari sem hann hafði reynt að
láta sjer þykja vænt um hann og
Svæfillinn Htlu stúlkunnar.
Eftir frú Desbordes — Valmore.
Kæri, litli svæfill minn, svo hvitur og hlýr,
hjá þjer værðin ljúfa á svanadtmi býr!
Á kveldin þegar dauðhrædd við úlfa’ og storm jeg er,
elsku, Iitli svæfillinn, jeg blunda rótt á þjer!
Fjöldi, fjöldi barna’ er til, sem engan svæfil á, —
þau eru svöng og móðurlaus og skýli hvergi fá,
þau eru altaf syfjuð og eiga ósköp bágt,
ó, elsku mamma, vegna þeirra’ í hljóði styn jeg lágt.
Og þegar.jeg hef beðið guð að annast engilinn,
sem engan svæfil hefur, þá faðma jeg minn,
og þegar ioks til fóta hiá þjer ból mjer búið er,
þá blessa jeg þig, mamma, og sofna vært hjá þjer!
Jeg bregð ei fyrri blundi en geislinn glaður skín
frá glitsal himinbláum í rúmið inn til mín. —
Jeg fer að lesa allar mínar bestu bænir hljótt
og, blessuð mamma, kystu mig nú aftur. Góða nótt!
Þýtt -- Guðm. Guðmundsson.
sá nú snöru þá er fyrir hann hafði
verið lögð.
Við og við hafði Chariie áður
grilt í höggorminn milli blómanna
því Wilton hafði aldrei getað til
fullnustu leynt stráksskap sínum.
Wilton leiddist líka uppgerð-
in og þegar illkvitnin gægðist
fram í honum og Charlie tók
eftir henni, brá honum svo, að
jafnvel Wilton blygðaðist sín.
Hann vissi að hann vann íþarf-
ir hins vonda og fyrir lítið verð-
kaup. Hann fann stundum yfir-
burði Charlie’s, og þegar hann
var einusinni í kenslustund hjá
Noel í mýkra skapi og sá and-
lit þeirra í speglinum yfir eld-
stóarbrúninni, og gerði sjer ljóst
djúp þaðf er staðfest var milli
þeirra, greip hann skyndileg þrá
til þess að verða öðruvísi og
bæta ráð sitt, ná sannri vináttu
Charlie, og hætta við að eyði-
leggja liann, falla til fóta honum
og biðja hann fyrirgefningar.
Og þegartíminn varúti og Wilton
hafði fengið ávítur kennarans
eins og vant var, en Charlie hrós
fyrir kunnáttu og iðni sína, greip
Wiltonaltíeinu iðrun og hljóp upp
stigann í herbergi Kenricks, þar
sem hann hafði leyfi til að vera.
Enginn var inni; hann kastaði
sjer á stól, greip báðum hönd-
um fyrir andlitið og fór að há-
gráta. Hugsanirnar og endur-
minningarnar sóttu á hann, —
minningar um hrösunhans, minn-
ingar um horfið sakleysi, minn-
ingar um föður hans, sem nú
var dáinn og horfinn, sem oft
\)2lU\^$VM\2lY
gegn flestum hættum fyrir lægst gjald.
The British Dominion Insurance Co., London,
gefur kost á vátryggingu húsa og lausafjár (verslunarvara og
húsgagna) með óvanalega góðum kjörum.
$\Ósfe2Lða2Lfy^9&*.
Mannheim Insurance Co. Mannheim,
býður ódýra vátryggingu á sjó.
£>\5s2l^y^5:
TheScottish Metropolitan Insurance Co. Edinburg,
tekst á hendur lífsábyrgð með óvanalega góðum og fjölbreyttum kjörum.
Nú ættu englr lengur að draga að vátryggja
gegn flestum hættum fyrir lægst gjald.
Frekari upplýsingar fást hjá umboðsmönnum ofannefndra
vátryggi ngafj elaga,
G. Gíslason & Hay Ltd.
Reykjavík.