Vísir - 03.08.1912, Blaðsíða 1

362
5
fást í
Kartöffur VÖRUHÚSINU
Austurstræti 10.

Föt og’ Faíaefni slÍuTrl
og j
-------1 rnesta
úrval. Föt saumuð og afgreidd á 12-14 tímmn.
Hvergi ódýrari en i ,DftBSBRÚ.'3‘. Sími142.
Kemur venjulega út kl. 12alla virkadaga. Aígr.i suðurendaá Hótel ísl. U'/j-Sog5-7 25 blöð frá 30 júlí Send út um landóO kosta: Á skrifst.50a. au. — Einst. blöð 3 a. Skrifstofa í Pcsthusstræti !4A. Venju- lega opin kl. 8—10, 2—4 og 6—8. Laiigbesti augl.staður 1 bænuni. Augi. sjeskilað fyrir kl.3 daginn fyiir birtingu.
[Laugard. 3. ágúst 1912. Ólafsmessa. Háflóð kl.8,18‘ árd. og kl. 8,35‘ síðd. Háfjara hjer um bil 6 st. 12‘ síðar. Afmœli. Jón Pálsson, organisti Hróbjaitur Pjetursson, skósm. Á morgun. Póstar. Póstvagn kemur frá Þingvöllum. ' Paddir almennin^s. merm, því livert skip, sem kemur hingað, veit um þennan sult. Þótt enginn annar gæti gefið uppiýsingar, þegar um skip er að ræða, sem. ekki iiafa komið hjer fyr, þá gcáa norsku lóssarnir það, því þeir eru þeir sömu, og það er líka öldungis óþarfi af skipsmönnum að vera að vanda efni og tiibúning á mai, sem ei’ns verið var að mála og þeir kölluöu nálægt Firafnabjörgum á »Káetunni« Var jeg því eins og jeg hef áður sagt fastiaðinn í því, að skifta mjer ekki meira af bola, en keppast sem fyrst að komast í burtu. Þegar jeg kom að Ráðleysu. var Arsæll bóndi sofnaður: Hestarnir mínir voru þar í gerðinu og far- angurinn í kofa, sem var ólæstnr
um borð í ferðaskipunum þýsku.
Þinghúsgarðurinn opinn kl. 1 -2 Va*
Idlrlricfiirnnr viðurkendu, ódýru.fást
ulKKIbluI nai ávalt tilbúnar á Hvei fis-
götu 6.—Sími 93.—HELGI og EINAR,
Bókmeatir.
Knut Hamsun: Viktoria.
— Ástarsaga. - - Jón Sig-
urðsson frá Kaldaðarnesi
þýddi ineð leyfi höf. —
Rvík, bókverslun Sigf. Ey-
mundssonar 1912.
Höfundur þessarar skáldsögu er
eitt hið helsta skáld Norðmanna nú-
lifandi fæddur 1860. Hannólstupp
í Lofoten, var Iátinn læra skósrmci
en strauk úr vistinni frástaifinu og
hafðist við víðsvegar í Noregi, —
hafði alt mögulegt fyrir stafni, var
í kolavinnu og stundum skólakenn-
ari. Tvisvar fór hann til Vestur-
heims á þessu flakki. Fjöldi sagna og
leikrita er eftir hann og Ijóðskáld
er hann gott, t. d. kvað hann snild-
arljóð um Björnson látinn. . . a
sú, er hjer er komin í ísl. þýðingu
er fögur og einkennileg. Ekkiáhjer
við að rifja upp efni hennar, en
sterklega ráðum vjer öllum þeim,
er góðum skáldskap unna, að lesa
hana sem fyrst og lesa hana ineð
athygli. Hugsýnir höf. eru fjöl-
breyttar, ímyndunaraflið sterkt og
viðburðir sögunnarátakanlegir. Sag-
an er raunaleg ástarsaga, og höf.
hvessir augun og litast rækilega um
í leyndustu afkimunum í musteri
manrishjartans, og hann lýsir því
sem liann sjer þar, heyrir ogskynj-
ar einhvern veg með snjöllum og
sniellnum líkingum og aðdáunar-
verðum sjerkennileik. Frumleikinn
er engin uppgerð, ekkert fálm út í
Ioftið eftir frumleik. — Þýðingin er
yfirleitt mjög góð, sumstaðar ágæt
með afbrigðum. Einkennileikur höf.
kemur skýrt í ljós í þýðingunni á
einkennilegu, góðu oggildu íslensku
máli. — Bókin er snotur að frá-
gangi frá útgefandans hendi.
Sjálfblekungar
Waterman’s Ideal eru bestir, fást
hjá Sig. Guðmundssyni Hafnarstr. 16.
Eggert Claessen
Yfirrjettarmálaflutnin gsmaður
Pósthússtræti 17
Venj dega heima kl. 10—11 og 4—5
Talsími 16
Það er þegar búið að minnast
á margt í Visi um framkomu
okkar landa við heimsókn hinna
útlendu gesta, sem hingað iiafa
komiðáhinum stóru ferðaskipum
í sumar. Maigareru aðfinslurnar
og þær verðskuldaðar, en aðeins
fundið að framkomunni í landi.
Enn h'efur þó enginn athugað
framkomuna úti á skipi.
Jeg hefi aðeins komið út í eitt
skipið, og sá jeg, að tekið var á
móti mönnum með mikilli kurt-
eisi, og fyrst frameftir kveldinu
sá jeg ekki annað en að fólk al-
mennt hagaði sjer vel. Jeg var
staddur niðrí í skipi einhvers-
staðar, þegar klukkan var’á að
giska 10Y2 e. m.; heyri jeg þá
í kring um mig pískur um að nú
væri verið að snæða upp á þil-
fari. Sá jeg ýmsa leggja af stað
í þá átt og barstjegmeð straumn-
um. Þegar upp kom gafst á ?ð
líta; þar var Iangt borð með ein-
hverjum rjettum á, sem jeg þekkti
ekki, og bak við borðið voru
þjónar, sem mjer virtist vera
brosleitir, enda engin furða, því
í kring um borðin stóðu upp-
dubbaðir menn og silkiklæddar
konur, sem Ijetu eins og það
hefði ekki smakkað mat í langan
tíma, og niun útlendingum þykja
kynlegt að sjá svo vel klætt fólk
aðframkomið úrhungri, sem þeim
þar gat á að líta. Jeg skammað-
ist mín og kom mjer sem fyrst
í land, en þó ekki fyr en jeg var
búinn að sjá þá furðusjón, að
unglingur gljáandi allur og salla-
fínn — var búinn að Ijúka þremur
kúfuðum diskum af þessu mauki,
— kvenfólk Ijet eins, ruddist
þarna eins og hungraðir úlfar
framan í framandi útlendu fólki
og leit víst sniáum augum á þá,
sem ekki gátu eða vildu bjarga
sjer.
Þetta er ein hlið málsins. Hin
hliðin er: Hvað át fólkið? og
hversvegna brostu þjónarnir, og
einkum matsveinar? Á öllum
farþegaskipum gengur við hverja
máltíð af. Vanalega er leifunum
fleygt, en eins og hjer hagar til
og þeir eiga von á eins soltnum
gestum og koma um borð á
Reykjavíkur höfn, þá er þetta
geymt, hakkað í graut og öllu
svo hrært saman með tilheyrandi
viðbót af kryddi, ansjóvis, á-
vaxtaskurnum etc. og borið á
borð fyrir hina aðframkomnu
rennur út eins og þessar þýsku
kvöldmáitíðir uppi á þiljum.
Heldra fólkiö fær »bílætin« til að
komast um borð, og sein heldra
fólk býr það sig. Hvers vegna
getur það þá ekki sýnt sig sem
heldra fólk þessa stuttu kveld-
stund, sem hinir úílendu gestir
leyfa þeim að skoða sín dýrð-
legu skip ? Þeir sýna sína kurt-
eisi með því að hafa á boröum
bita, ef einhvern langaði í, en í
fyrsta sinni, sem þetta var gjört,
hafa þeir ekki átt von á slíkum
sulti, en nú þekkja þeir orðið
lagið á því. Þess vegna er stóri
potturinn settur upp, þegar fólk
kemur um borð á Reykjavíkur
höfn. Áhorfandi.
Úr bænum.
Ceres fór í gærmorgun og með
henni dispónent Júlíus Stefánsson
og frú hans, Haraldur Sigurðsson
tannlæknir (frá Höfn.) Frú Hörring
og ym. Ása Kristjánsdóttir (dóm-
stjóra), Andrjes Guðmundsson agent
(frá Leith), Magnús Jónsson og frú
(til Ameríku), Jóhann Sigurjónsson
skáld, Sigfús Biöndahi agent, Ol.
Magnússon ljósm., Halldór Krist-
jánsson, Axel Möller, ym. Guðríð-
ur Jóhannsdóttir.cand.theol. Asmund-
ur Guðmundsson (til Vesturh.) og
fjöldi Vesturfara.
(Jrruslakistu
Plausors.
Seinui messan í Dal.
--- NI.
Jeg notaði tækiíærið til að sleppa,
dró af mjer skóna í snatri, þaut
frain úr skápnum á sokkaleistunum
og komst út í svarta rangaiann.
Þar glampaði birtan á móti mjer
úr forstofunni og komst jeg svo
út, fegnari en frá verði sagt, og
fýsti mig ekki að ver^ þar um
nóttina.
Um nautið frjetti jeg ekki annað
en það sem Máni hafði sagt frá
og þótti mjer saga sú eigi trúleg.
Lúðraþyt hafði jeg engan heyrt og
hlaut hann þó að hafa borist til
eyrna mjer ef hann hefði verið
nokkur. En það vissi jeg, að spell
hafði nautið gert á húsinu, sem
og þurfti jeg því ekki að vekja
iieiiin þótt jég færi burt um nótt-
ina. jeg lagði á hestana í snatri
hengdi frakkann, sem mjer var
ijeður, í bæarsnerilinn og stakk skón-
um í vasann, fór síðan í buruna
mína, lagði af stað og las vegabæn-
ina mína og lofaði því að jeg skyldi
aidrei framar koma tii höfuðstaðar-
ins. 60 aurana, sem jeg skuldaði
stúlkunni á »Káetunni« hjet jeg að
borga henni í eilifðinni ef við kynn-
um að hittast þar.
Jeg man ekki hvort jeg áði eða
gisti nokkurnstaðar fyrri en jeg var
kominn langt suður með sjó. Jeg
var nokkuð lengi þar suður frá og
færunum drengjanna minna skilaði
jeg í veiðistöðina þar sem þeir áttu
að róa, Mjer gekk ferðin annars
vel þótt jeg færi nokkuð víða og
að áliðnum degi kom jeg heim og
hafði verið undir hálfan mánuð í
burtu. Konan kom á móti mjer
og tók mjer fegins höndum eins
og vant var. Var það eitthið fyrsta
sem hún sagði mjer, að við vær-
um búin að fá naut í staðinn fyr-
ir svarta tuddann, en svo undarlega
litt, að það væri ómögulegt að lýsa
því. Það hefði komið heim með
kúnum þá í fyrra kveld og væri
þeim svo fylgispakt að ómögulegt
væri að sklja það frá þeim, en
beljurnar væru þó allar hræddar
við pað. Flún sagðist hafa látið
lýsa því á bæunum í kring, en eng-
inn maður kannaðist við það og
væri því best að tilsegja það hrepp-
stjóranum og láta hann lýsa því
við kirkjuna næsta sunnudag.
Morguninn eftir sá jeg tuddann
og þekti hann fljótt á litnum. Það
var sá sami, sem jeg ætlaði að selja
fyrir sunnan.
—» «—
»Heyr! Bravó! Góð saga hjá
Sveini á Tindum«, hrópuðu allir,
sem voru uppi í brekkumn í Dal.
Larid blóðlis&dariiinar.
Efíir A. Pitcairn-Knowles.
---- Frh.
Yfirvöldin höfðu komist á snoð
ir um, að stigamenn væru á ferli;
þeir höfðu mælt sjer mót við mann
nokkurn, sem Ijest vera vinur þeirra
til þess að svíkja þá í hendur lög-
reglunnar. Staður og stund var
ákveði!i,eieinnþeirraskyldimætaþess-
um kunningja þeirra og í leyni lágu
sex lögregluhermenn við stefnu-
móts-staðinn með skipun um að