Vísir - 14.08.1912, Side 1

371
Best verð og gæði á
SKÓFATNAÐI
hjá Stefáni Gunnarssyni, Austurstr.3
v)\su
Föt og Fataefni sVaáú?ír nies°tf
úrval. Föt saumuð og atgioidd á_ 12-14 tínium
Hvergi ódýrari en í, DAGSSrlÚ N‘. Sími 142.
Kemur venjulega út ki. 12 alla virkadaga.
Afgr.í suðurenda á Hótel ísl. ll'/2-3og5-7
Miðvd. 14. ágúst 1912.
Háflóð kl. 6,29‘ árd. 6,48‘ síðd.
Háfjara hjer utn bil 6 st. 12‘ síðar.
Afrnœli.
Frú Oróa Bjarnadóttir.
Frú Kristín Sigurðardóttir, kaupm.
Frú María Kristjánsdóttir.
Ungfrú Þuriður Bárðardóttir, ljóstn.
Lárus O, Luðvigsson, skósm.
Á morgun:
Póstar.
Ingólfur fer til Sandgarðis.
Botnia fer til ísafjarðar,
Sterling ketnur frá útlöndum.
Póstvagn keinur frá Þingvöllum.
Veðrátta í dag.
Loftvog E ■+-* ~< Vindhraði Veðurlag
Vestm.e. Í762,1 5,4 0 Heiðsk.
Rvík. 761,3 6,0 A 2 Hálfsk.
ísaf. 762,9 7,3 0 Heiðsk.
Akureyri 762,7 5,5 0 Skýað
Grímsst. 728,5 3,5 0 Skýað
Seyðisf. 763,6 7,7 0 Skýað
Þórshöfn 752,7 11,3 ANA 1 4 Skýað
Skýringat.
N—norð-eða norðan, A--aust-eða
austan, S—suð- eða sunnan, V—vest-
eða vestan.
Vindhæð er talin í stigum þann-
ig: 0—logn,l—andvari,2—kul, 3—
gola, 4—kaldi, 5—stinningsgola, 6-—
stinningskaldi,7 —snarpur vindur,8—--
hvassviðri,9—stormur,l 0—rok, 11 —
ofsaveður, 12—fárviðri.
...............................r
Líkkisturnar
viðurkendu, ódýru, fást
ávalt tilbúnar á Hverfis-
götu 6.—Sími 93.—HELGI og EINAR,
Stokkhólmsförunum
fagnað.
Kl. 8VS—9 í fyrrakvöld glímdu
Stokkhólmsfararnir á íþróttavellinum.
Aðgangur kostaði 35 og 50 au.
Ágóðanum varið upp í ferðakostnað
þeirra.
Jeg hafði búist við að sjá saman-
kominn mikinn fjölda áhorfenda fagn-
andi görpunum,semsótt hafa, sjálfum
sje.' og þjóð sinni frægð og frama
á alheims íþróttamótið. Jeg hafði
einnig vænst að sjá ofurlítinn há-
tíðarblæ á einhverju, þegar hetjurnar
í fyrsta skifti efti'r heimkomuna sýndu
íþrótt sína. Hvorttveggja brást. Mátti
heita fremur fáment á áhorfenda
sviðinu, og aðeins á 2 stöngum sást
íslenski liturinn blakta. Mikið þótti
mjer, sem öðrum ánægjulegt að horfa
á glímurnar.
Mennirnir allir hinir gjörvilegustu,
fimir og snarráðir. Mest þótti þó
um vert að sjá glímu þeirra Hallgr.
Benediktssonar og Magnúsar Tómas-
sonar. Þeir glímdu af einstakri lipurð
og snarræði .teinrjettir, án kraftataka.
Glíma Magnúsar vakti sjerstaklega
eftirtekt í öll skiftin, Hann er ljett-
astur og ósterkastur glímugarpanna
en jafnframt þýðastur í limaburði
Þótti mönnum oft sem hann
mundi koma niður á höfuðið úr
25 blöð frá 30. júlí kosta: A skrifst.50a, Skrifstofa í Pcsthússtræti 14A. Venju-
Send út uiu land60 au. — Einst. blöð 3 a. lega opin kl. 8—10, 2—4 og' 6—S.
hábrögðum hinna, en svo varð
eigi, þótt þeir rjeðu uiðurlögum
hans.
Áhorfendur virtist mjög hrifnir af
glímunum og voru glímumenn
kvaddir með glymjandi lófaskellum.
I Iðnaðarmannahúsinu hafði stjórn
fþróttasambands íslands gengist fyrir
matarveislu til fagnaðar hinum fræknu
Stokkhólmsförum. Kl. rúmlega 10
hófsl matveislan.
Guðmundur Björnsson landlæknir
bauð heiðursgesti velkomna til
landsins og veislunnar og flutti
langt og snjalt erindi um ferðalag
þeirra og frammistöðu við íþrótta-
mójið í Stokkhólmi.
Lauk hann lofsorði á hinn fá-
menna hóp, sem eftir blöðum og
fregnritum að dæma hefði komið
. fyrirtaks vel fram og þjóð sinui til
mikils vegsauka.
Allir hrifist mjög af hinni íslensku
íþrótt og stimir jafnvel getið þess
opinberlega, að íslenska glíman væri
sú fegursta, er nokkru sinni hefði
sjest á íþróttasýningum. Enda allir
veitt löndum vorum inikla eftirtekt
og þeim í hvívetna vel tekið af öll-
um nema Danskinum, sem vildi
neyða þá, þvert ofan í loforð, til
þess að gatiga í skrúðgöngu inn á
hátíðarsvæðið í Stokkhólmi undir
dönskum fána, meðal Dana. En
landar vorir neituðu að vera danskir
og tóku því eigi þátt í skrúðgöng-
unni. En er þeir daginn eftir komu
inn á hátíðarsvæðið með nafnskjöld
íslands fyrir sjer var þeim fagnað
af meiri mannfjölda en nokkrum
öðrum þjóðflokki. En Danskinum,
sem var fyrir dönsku íþróttasveit-
inni, sárnaði svo þrjóska landa
vorra og virðing sú, sem þeir hlutu,
að hann kærði þá fyrir óhlýðni
fyrir utanríkisráðherranum danska í
K.höfn. Meðal annars hafði ntaður
þessi (Fritz Hansen) spurt landa
vora, hvort þeir vildu neita, að þeir
væru »danskir«. Þeir sögðust vera
íslendingar, en lúta Danakonungi.
En er landar vorir komu til
Khafnar á heimleiðinni, skrifaði
Sigurjón Pjeturson utanríkisráðherr-
anum og kærði Fritz Hansen fyrir
órjett þann, er hann hafði sýnt
þeim, og ekki hafði Daninn heiður-
inn af máhlokum.
Einnig gat ræðumaður þess, að
landar vorir liefðu glímt í MáhViey
er þeir voru boðnir þangað. Hafði
glíma þeirra vakið svo niikla eftir-
tekt, og áhuga til að læra að glíma,
að drengir voru farnir að fást við
glímuæfingar á gatnamótum.
Yfirleitt hafði glíman vakið að-
dáun Svía, og þeir höfðu við orð
að fá íslending til sín til þess að
kenna glímu. Munu þeir hafa í
hyggju að keppa um bikar þann,
er íslendingar í Danmörku höfðu
gefið til verðlauna á Olympísku
leikjunum þeim, er snjallastur þætti
f íslenskri glímu og Hallgrímur
hlaut. Bikar þessi kvað liafa kostað
300—500 kr. og erforkunnar fagur.
Að endaðri ræðu landlækuis var
drukkin skál heiðursgestanna með
miklum fögnuði og húrrahrópum.
Þakkaði Sigurjón Pjetursson fyrir
þann lilýa liug og góðar viðtökur
er þeiin fjelögum væri auðsýnt.
Form.í.S'.í. Axel V.Tuliniusflutti all-
langt erindi um tildrög og undirbún-
ing Stokkhólsfararinnar og skýrði frá
erfiðleikunum sem á því hefðu verið,
að för þessi yrði farin bæði vegna
fjárhags o. fl., en því ánægjulegri
væri rangurinn, og auðsjeð væri á
því, hve vel fararmennirnir hefðu
leyst hlutverk sitt af hendi,að sa'Iin
væri í samræmi við líkamann að
atgervi.
Dr. Valtýr Guðmuudsson flutti
snjalt og sköruglegt erindi uni
íþróttaframþróun vora. Kvað hann
forna hetju- og kóngablóöið vera
að færast aftur í æðar vorar.
Sígurjón Pjeturson þakkaði þeim
Dr. Valtý Guðmundssyni og konsúl
DitlevThomsen fyrir hlutdeild þeirra
i því, að nefndur bikar var gefinn.
Þeir voru báðir viðstaddir. Hinum,
sem í Danmörku væri, vildi hann
láta stjórn í. S, í. símþakka. Hann
óskaði, að íslendingar yrðu þeir
menn, að láta ekki aðrar þjóðir taka
hann af sjer.
Hallgrímur Benediktsson minntist
brautryðjanda íslenskra íþróttaíum-
heiminum Jóh.Jósefssonar sein mundi
eiga að mestu upptökin og fram-
kvæmdir þess að íslendingar byrjuðu
að taka þátt í alheims íþróttamótuni.
— Hann fór hvetjandi orðym unt
íþróttaæfingar og vill leggja til að
skólarnir leggi meiri áherslu á en
hefur verið að þroska líkamann jafn-
framt sál sinni,
Enn talaði Sigurjón Pjetursson
nokkur hvetjandi orð fyrir íþróttum
og að endingu Guðm. Björnsson
landlæknir.
Síðan var borðum hrundið eftir
meira en 2 stunda setu og fór þá
unga fólkið að hreyfa sig um gólfið
eftir hörpuslættinum. Kl. 2'/2 hjeldu
^allir heim á Ieið ánægðir með magann
og hrifnir af þeim heiðrí sem för
hinna ungu landa vorra tilStokkhólms
hefúr áunnist, þeim og þjóð vorri
og þeirri eftirtekt og aðdáun sem
hin þjóðlega glíma vor vekur í hví-
vetna.
Jeg var líka ánægður eins og hitt
fólkið, furðaði þó á því hvað kven-
fólkið væri stilt og rólegt hjerna í
höfuöstaðnum, að geta setið í »Bíó«
eða heima í stað þess að dansa við
íþróttamennina.
Á heimleiðinni var jeg að hugsa
! um það livort Danir muni ekki verða
fúsari til þess að smyrja á íslensku
þjóðina »Bræðingnum« góða þegar
að þvi kemur, heldur en til að lofa
okkur að verða skoðaðir sem ís-
lendingar — þó ekki sjeu nema
6—8 menn — meðal annara þjóða?
lgnotns.
Langbesfi augl.staður í bænum. Augtjj
sjeskilað fyrir kl.3 daginn fyiir birtingw
Baddir
Fyrirsögnin mun þykja nokkuð
kynleg og efnið ekki merkilegt í
sjálfu sjer. Eins og menn muna,
kom fyrir hier í bænum í vetur —
urn hvert leyti man jeg ekki, enda
skiftir það í sjálfu sjer ekki miklu
— nokkuð sjaldgæft lögreglumál
og er ef til vill óþakldátt verk að
rifja það upp aftur, en það verður
nú að liafa það. jeg á lijer við
það, er dreng einn umkomulítinn
— Sigurð Guðmundsson — henti
það óhapp að lenda í »slæmum
fjelagsskap« og — til þess að firra
sig ofanígjöf og ef til vill ráðn-
ingu(?) húsbónda síns tók til þess
örþrifaráðs — að veita sjálfum sjer á-
verka meðþeimhætti, sem blöðin hafa
sýst út í æsar og því gjörist ekki
þörf að endurtaka hjer. Gekk Þor-
valdur Björnsson lögregluþjónn
mjög rösklega fram í því að graf-
ast fyrir öll atvik þessa einkennilega
máls — eins og hans var von og
vísa — og »hlaut trúrra þjóua verð-
laun« fyrir, sem maklegt var. Varð
þá almennur fögnuður hjer í bæn-
um yfir því, að þessi svívirðublett-
ur skyldi þveginn af bæarbúum.
En þeim bæararbúum, sem fyltust
heilagri vandlætingu út af þessu
bæar-hneyksli, vil jeg segja það í
frjettum, þeim til huggunar, trúar-
styrkingar og hughreystingar, að ung-
lingur sá sem í hiut á og varð
fyrir grjótkasti almenningsálitsins,
er nú ekki í bænum sem stendur,
svo að siðferðisútverðir bæarins og
aðrar guðhræddar sálir geta verið
óhuitar fyrir honum.
u/« 1912
G. H.
Sumarbrjef frá Höfn.
(32° Celcius).
----- Niðurl.
Politiken skrifar leiðara, mörg
falleg orð um Hannes Hafstein,
um að sjá að sjer og vill leita
samkomulags, en endar þó grein
sjna með því, að ef sambandsmál-
ið verði vakið aftur, þá verði mað-
ur að fitja alveg upp á ný. Hvort
það á að skilja sem hrakspá er ekki
gott að vita. -r--
Af íslendingum eru lijer fáir í
bænum. Nýlega sáust tveir af vor-
um efnilegustu, ungu læknurn,
Gunnlaugur Claesen og Guð-
mundur Thoroddsen í skuggsælum
pálmalundi fyrir utan Bristol utn
4-leytið. Það er kallað hjerað ganga
og »tendera« hann. Annars er
Gunnlaugur læknir, sem stendur,
búsettur hjer í bænum, en Guð-
mundur er aðstoðarlæknir við spí-