Vísir - 13.10.1912, Síða 3

V i S l

n' '
4l 3 ^ustuvstoœU \Z.
■#f Nýkomið: Avexiir, Epli, Laukur 0.12 pr. pd.
M Appelsínur, Melónur, Vínber og
jf allskonar sælgæii.
H *}C^&Uava\msL JlusWshasU
ESÖ:
V eggfóður
se!t með miklum afslæiti
hjá
jónatan Þorsteinssyni.
Austurstræti 18.
selur ódýrasi Vindla, Cigarettur, Rjól, Rulla
Reyktóbak.
Austurstræti 18.
^qpqfc:
vinna, þar sem skattræningjar taka
allan ágóðann. Vilji einhver selja
jörð, þá koma þegar yfirvöldin og
segja við kaupandann, ef hann er
útlendur maður: »Vel mátt þú kaupa
jörðina, en vita skalt þú að árum
saman hefur enginn skattur verið
goldinn af henni, Ef þú vilt gjalda
skattinn, máttu að lögum verða eig-
andi hennar*. Um allan hinn ment-
aða heim geta menn keyptsjer jarð-
eignir og sest að þar í friði, nema
í Tyrkjalöndum. Þar þarf mútur til
þéss sem annars. Ríki gera samn-
inga sín á milli um það, hversu
haga skuli til á Svalbarða (Spits-
bergen) ogjafnvelum ennþá smærra,
en Tyrkir hafa öidum saman varn-
að Norðurálfumönnum laga; eink-
um ítölum, er sett hafa bú á forn-
um skattlöndum Rómverja í norður-
hluta Suðurálfu. Þetta ljetu stór-
veldin viðgangast þar, en ítölum
þótti sjer nú ofmikið boðið. Land-
farsóttir og drepsóttir breiðast út frá
Tyrkjalöndum, þar sem ekkert lag
er á heilbrigðismálum, og berasttil
Italskra hafnarbæa. Tyrkir hafa og
mikið gagn af Ítalíu, því þar er
markaður fyrir afurði þeirra, fjen-
að, ávexti, ull, korn, ábreiður, vín,
kafh, o. s. frv., en ftalir ná eigi lög-
um þar í landi. Samningar duga
ekki, því að þeir halda engin heit
sín, og þær þjóðir, sem eigi hafa
Múkamedstrú og búa í Iöndum
Tyrkja, þær eiga sannarlega ílla æfi.
Ítalía hefur nú gert það, sem öll
stórveldin hefðu átt að gera í sam-
einingu: Hún dró Tyrki fyrir lög
og dóm stríðsins til refsingar. Og
þaö mun sýna sig, að enginn ófrið-
ur hefur verið rjettmætari en þessi
lögregluófriður, ef svo má kalla, þ.
e. ófriður til þess að kúga Tyrki
til að hlýða alþjóðalögum. Nú
taka ítalir á vald sitt ágæt löndog
þangað streymir múgur ítalskra manna
atvinnulausra til garðyrkju, jarðyrkju,
iðnaðSr, námavinnu, verslunar og
sjófara.
Og áreiðanlega munu ítalir með
lagni sinni koma málum þessara
landa í gott horf og gera þar mikl-
ar umbætur. Fjefrekt mun það verða
í fyrstunni, en vart mun ítali skorta
fje. Því hjer eru ekki fátækir í
orðsins eiginlega skilningi. Þótt
margir berist lijer Iítt við í klæða-
burði, eiga þeir vanalega vænan
skilding annaðhvort í banka eða í
póstsparisjóði eða í smástokki, sem
þeir geyma milli þils og veggjar.
Þeir dylja efni sín og má enginn
um þau vita, einna síst skattkröfu-
meni*. Því þeir eru hjer ekki með
nefið niðri í hverjum dalli, svo sem
á Norðurlöndum. Eru ríkistekjur
teknar hjer í tollum mestmegnis, í
stimpilgjöldum, iðnaðargjöldum, vín-
fangsgjaldi, eldspítnagjaldi, bifreiða-
gjaldi o. fl.; í ágóða af ríkiseinok-
un á tóbaki og salti, járnbrautum,
póstgöngum, ritsímum og talsím
um, rafmagni og happdrætti. Er
dregið á hverjum laugardegi kl. 5.
og fæst af því í hreinan ágóða
1000000 líra á viku. Með öðrum
orðum, almúgamaður, sem lifir á
jarðarskika sínum og skepnum, þarf
nær því engan skatt að gjalda, en
borga verður hann fyrir, ef liann
Jónatan Þoiste i nsson,
Stærsta úrval af hiís-
gögnum, alls konar gólf-
teppum, borðteppum,
dívanteppum, gardlnu-
tauum, húsgagnatauum,
flðurheldum Ijerefíum og
sængurdúkunum eftir-
spurðu.
Gólfdúkar. Alls konar
Kolakörfur. Taurullur,
stórar og smáar og m. fl.
SkÓLATÖSKUR.
HALLO!
B&M5«lJI83BaBBWaBliaWai™W»BHMB
Skúfatvinninn er kominn aftúr til
GUÐM. OLSEN.
vill r.jóta lífsins. Sveitargjöld fást
með sveitartolli, er sveitirnar ákveða
sjálfar. Kemur hann og niður á
þeim, er neyta þeirra hluta, sem toll-
aðir eru. Hjer væri sönn gullnáma
fyrir fjevana ráðherra, ef takamætti
skatta af hinum duldu eignum, og
af dýrum forngripa- og listasöfnum,
sem eru á heimilum ættgöfugra
manna. Þó er þess eigi þörf, því
að aðrar uppsprettur hefur land-
sjóður ítala, ef þörf gerist, og þótt
Ítalía þyrfti að greiða 1000000 líra
í herkostnað á dag um aldur og
ævi, þá þyrftí þó eigi að gera leit
f húsum manna til þess að útvega
landsjóði fje.
Og yndi er að sjá samheldni
þjóðarinnar, sem runnin er saman
í eina heild fyrir skemstu. Alt er í
tje látið, þegar sýna þarf sjálfstæði
Ítalíu, samúð og afl. Frá Piemont
og alía leið til Sikileyar er brenn-
andi áhugi á ríkiseining Itala og
stórlátur fögnuður yfir framförum
þjóðarinnar og þroska. Sönnun
þessa er sú, að ekki þarf nema ör-
fá orð tíl þess að koma þeim mál-
um í framkvæmd, sem þjóðarmetnað-
ur er í; og gefa menn þá óspart
j fje til. — Á skömmum tfma söfnuð-
I ust saman margar miljónir til þeirra,
er tjón biðu f Messína; á fáum
dögum safnaðist svo miljónum skifti
handa heimilum fallinna hermanna,
sömuleiðis til þeirra, sem útlagar
urðu úr Tyrklandi, og enn til flug-
vjela og loftfara handa hernum.
Kom daglega sarnan ofafje frá öll-
um stjettum.
Raunar munu Tyrkir ala hatur
til ítala, en hitt er víst, að þaö mun
sýna sig með tímanum,'að ófriður-
inn var þarfaverk, var lífsnauðsyn og
mátti eigi lengurdragast. Að hann
varð til þess að skapa frið meðal
þjóðflokka og vekja hamingju og
lífsauð þeim lcndum, er ófriðurinn
gengur yfir, slíkan sem þau eiga
skilinn eftir landgæðum, fortíðsinni
og minningum.
Ófriður þessi er fremur refsing
en ófriður, þótt hann verði fyrsta
sporið í áttina til þess, sem stór-
veldin vilja, að lægja rosta Tyrkja.
Þeir hafa og venð^hjáróma í hin-
um mikla þjóða samsöng lengur
en góðu hófi gegndi.
Blómgist Ítalía!
V. Trave. (Birkib.)
Úlg'efrndi :
Einar Gunnarsson, cand. phil.
Östlm ds-pi%ntsm.