Vísir - 22.11.1912, Side 3

visip
þar að auki tíma, með því að dagana
má nota til viðdvalar og skemtunar
sjer í þeim borgum, sem leiðin ligg-
ur um.
Mr. Chiswell tók á móti okkur
á járnbrautarstöðinni í Montreal, og
hjeldum við til Arcade HoteL Þar
var Jónas Hall fyrir með sjera Lárus,
ennfremur Mr. og Mrs. Stefánsson
og Mr. Th. Thorsteinson frá Leslie,
Sask. Við notuðum stundina til að
skoða borgina og fórum með spor-
braut upp á Konungsfell (MontRoyal);
það fell gnæfir yfir borgina einsog
einn Babylons turn.
Við stigum á skip kl. 8. Þá var
sjera Lárus svo veikur, að jeg varð
að bera hann á skip. Hann var
lagöur á spítala skipsins, Við hin
vorum öll á öðru farrými og höfð-
um góða vist.
Daginn eftir fórum við fram hjá
Quebec og Ieiö öllum vel nema sjera
Lárusi; hann fjekk blóðspíting um
morguninn, en ljetti heldur þegar
á daginn leið. En daginn eftirfjekk
hann blóöuppgang á ný, og slíkt
hið sama næsta dag. Þann dag var
kalt í veðri og lágu margir fyrir,
en sjera Lárus var þá þungt hald-
inn og mikið af honum dregið.
Seint um nóttina var kallað á mig
og mjer tjáð, að vinur minn væri
látinn. Jeg flýtti mjer til hans, en
hann var þá skilinn við. Hann hafði
sofið vel, en hrokkið upp með lungun
full af blóði. Jeg bað yfirmann skips-
ins að mega smyrja líkið, en það
fjekkst ekki. Jarðarförin fór fram
kl. 4 þann sama dag; var sungið
yfir honum á íslensku og talað á
ensku. Annar maður hafði dáið
á skipinu þá sömu nótt, og voru
líkin látin fylgjast að niður í sjávar-
djúpið. Þessi athöfn var hátíðleg
og sást margt tár íalla meðan hún
stóð yfir. Eftir á voru allir hljóðir
á skipinu og þungur drungi yfir
öllu.
Dagana á undan hafði verið kalsa
veður og úfin sjór, en nú fór að
hýrna í veðrinu og sjórinn að kyrr-
ast. Tóku menn þá að stytta sjer
stundir með ýmsu. Þann 14. var
haldin söngsamkoma til styrktar fá-
tækum sjómanna börnum. Eitt af
því, sem til skemtunar var haft, var
aflraun á kaðli, milli farþega á 1.
og 2. farrými og unnu hinir síðar.
Á þeim enda voru þrír íslendingar,
A. S. Bardal, S. Stefánsson og Th.
Thorsteinsson, 1 danskur og 2 Skot-
ar. Fírspítudósir voru verðlaunin.
Var svoglattá hjalla það sem eftir
var dagsins. Frh.
Elliár Kolskeggs.
Eftir Jðliann Bojer.
---- Ni.
Þegar á haustið leið, kom hinn
mikli dagur, þegar átti að greiða
atkvæði, já eða nei, um sambands-
slitin. Allir flýttu sjer til mótsins
til þess að greiða já-kvæði. Kol-
skeggur var vesæll, en lagði þó af
stað til þess eirinig að greiða at-
kvæði, en þegar honum var sagt,
að hann hefði verið hinn eini, er
hefði greitt nei-kvæði og að menn
nefndu hann ættjarðarsvikara, þá
varð hann svo vesæll, að hann sat
allan daginn nakinn ofan að belti
og bar á sig á brjóst og bak ný
læknismeðul.
Sökum burtflutnings
byrjaði
stór fltsala 1. nóvember
í vefnaðarvöruversluninni
5. Laugaveg 5.
Þar verða allar vörur seldar með
innkaupsverði.
þvf allt á að seljast!
Notið nú tækifærið.
Bj>e(>UlUlO>utalfcÉcteMU>iMe
* HLAÐNAR PATRÓNUR |
— smáar og stórar— e
í verslun *
EINARS ÁRNASONAR. |
Svona sat hann, er dætur hans
komu grátandi innan úr herberginu,
móðirin var dáin. Kolskeggur tók
því stillilega og hjelt áfram að ber*
á skrokkinn á sjer. Ef dauðkin
skyldi vera sóttnæmur, þá hafði
hann Iitla löngun til þess að fara
inn í herbergið.
Hún var grafin á líkan hátt og
hún giftist. Kolskeggur sat sjálfur
á kistunni og ók henni. Á eftir
vagninum kom hópur eldri og
yngri dætra, en annars fylgdi eng-
inn nema hin aldraða móðir henn-
ar, sem gekk nú bogin og studd-
ist við staf.
Eftir þettað sá enginn Kolskegg
framar. Hann sat við gluggann í
þungum hugrenningum. Dag nokk-
urn uppgötvaði hann, að í Ásunum
í hálfrar mílu fjarlægð rann lækur
með skolóttu vatni. Það myndi
vera merki um brennistein og í
brennisteini er heilsubót. Hann
hætti ekki fyr, en dætur hans tvær
hinar elstu sóttu daglega alla leið
fötu af þessu vatni handa honum.
Menn hlóu og stúlkurnar voru
skömmustulegar, er þær komu með
þessar fötur, en Kolskeggur þvoði
sjer um efri hluta líkamans rólegur
og ánægjulegur og brosti út i hægra
munnvikið.
Þá kemur nýtt fyrir í lífi Kol-
ske;gs. Hann frjetti að á Efjum
væri kominn nýr eigandi og að
þessi maður væri á sama máli og
hann, bæði í stjórnmálum og öllu
öðru, en Efjar láu hinu megin
við vatnið gegnt Kolskeggi.
»Hef jeg ekki ávalt sagt þettað;
það varð einhvern tíma að koma
að því,« hugsaði Kolskeggur og
var nærri kjökrandi. Hann sat kyr
við gluggann og starði á þennan
bæ gegnum fágaða glerið. Þeg*r
Ijósið var kveikt hinu megin á
kveldin, varð það eins og stjarna,
sem bauð honum til sín. Hann
hallaði höfðinu aftur á bak og starði
og starði þangað, og stjarnan þarna
hinu megin varð honum fyrst eins
og uppreist og síðan svo sem boð-
beri frá einhverju ódauðlegu.
Hann sendi boð til mannsins og
bað hann að koma, svo þeir gætu
snjallað saman, en þettað var í vor-
lcysingum, ísinn var ótryggur og
brúin á ósnum var farin í ísruðn-
ingi. Kolskeggur fór að hugsa um
leið til að komast þangað yfrum.
Hann gat þó ekki dáið fyr, en hann
hefði sjeð þennan mann, sem var
hmum sammála.
Ljósið hinu megin benti honum
á kveldin, sem fyr. Hann dreymdi
i n það, er hann svaf. Hann var
óbolinmóður að deginum til, þar
ti svo var orðið dimt, að kveikt
var hinu megin. Þettað Ijós varð
sjálf vonin. Á meðan þettað Ijós
logaði fanst honum eins og hann
æiti ekki að deya. Gæti hann að
eins komist þangað. Hann varð,
hann varð, að komast.
Enginn vildi þessa dagana hjálpa
honum til þess, en kveld eitt, er
hann hafði staulast út, leið langt
um áður hann kom inn aítur. Með
ljóskeri þræddu þeir spor hans í
snjónum niður að vatninu og svo
áfram út á ísinn. Út frá landi var
fyrst grunt og steinar stóðu upp
úr ísnum. Hjá einum þeirra hafði
Kolskeggur farið niðrúr og hann
hjelt sjer uppi á steininum. Hann
skalf, en starði altaf sífelt á Ijósið
hinu megin. Daginn eftlr lá Kol-
skeggur með hitaveiki, en jafnvel
er hann lá á líkbörunum, hafði
hann stöðugt annað augað opið,
eios og hann væri enn að reyna
aö hugsa sjálfur.
Nú búa hinar fullorðnu stúlkur
á jörðunni án karlmannshjálpar,
Þær eru ljóshærðar, laglegar og
krstar eins og móðir þeirra, en þær
hr.fa erft frá föðurnum þrána að
vera eitthvað útaf fyrir sig. Þær
versla með hrofes, aka í skóginn,
múra og smíða eins og karlmenn
og kæra sig ekkert þó hlegið sje.
Næstelsta dóttirin er Iaglegust þeirra,
og komi biðill einhverntíma, verð-
ur hann ef til vill að leita hennar
á akrinum, því hún kann best að
fara með sláttuvjel og plóg.
Endir.
Nærföt
hvergi betri en hjá
Reinh. Andersson
Eggert Claessen
Yfirrjettarmálaflutningsmaður
Pósthússtræti 17.
Venjulega heima kl. 10—11 og
Talsími 16.
Magnús Sigurðsson
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Kirkjustrœti 8.
Venjulega heima kl. 10—11 árd.
kl. 5—6 síðd.
Talsími 124.
G-leymið ekki
að Tókak og Vindlar er
ódýrast í verslun
Jóns Zoega.
Kensla í þýsku
ensku, dönsku o. fl. fæst hjá
cand. Halldóri Jónassyní,
Vonarstræti 12.11.
Sími 278.
VÍSIE.
Auglýsingar sjeu sendar fyrir kl.
3 daginn fyrir birtingu.