Vísir - 27.11.1912, Blaðsíða 3

V I S I R
de^emW w, ti» vetBur upp^o'8 \
feat&ústau v\S £auga je$ °$ Vav sett
\ vúm,\ sveJuúeY^et^uúomm6Ba,\sewau\-
uv o$ \ btæðasbápuY, at\ÚY 3^a^óu^.
*\ippt>o$\8 6^Y\aY f;l. \\ J. ú,
3o*\. 3ó^\auuessou.
Botnvörpuskip til sölu.
Folio 1109 — 139 feta. — Byggöur 1906. Lloyds-þrí-gangs vjelar 67
fullk. hestaöfl, 10 mílur á kl. tímanum með lítilli kolaeyöslu.
Folioll03. — 130 feta. — Byggöur 1911. Lloyds-þrí-gangs vjelar, 75
fullk. hestaöfl. 10 tnílur á kl. tímanum meö 6 tonna kola-
brúkun á 9ÓIarhringnum. — Hvalbak.
Folio 1078.—130 feta—Byggður 1904. Lloyd þrí-gangs vjelar 70 fullk.
hestöfl. 107» mílu á klt, 6 tonna kolabr. á sólarhr.— Hval-
bak. Lágt verð.
Folio 1063. — 120 feta — Byggður viö endir ársins 1901. Lloyds þrí-
gangs vjelar. Árið 1908 voru vjelarnar teknar úr skipinu og
fullkomlega endurbættar — þá var einnig núverandi ketill,
sem var að mestu leyti nýr 1905, settur í skipiö. Kostnaður
um 36 þús. krónur. Endurbótin með tiliögðum Acetylen-Gas-
tækjum kostaði í heild sinni allt að 50 þús kr.
Folio 1073. — 100 feta — Byggöur af járni 1891 til Lloyds, C. S. C
vjelar, 45 fullk. hestöfl. Nýr ketfll innsettur við enda
ársins 1909, er þoidi 120. c. pda. n. þiýsting. Mikið nýtt
1911. Nýr skrúfuás 1909 Lágt verð.
Viðvíkjandi frekari upýsingum, uppdráttum o. s. frv.,
snúi lysthafendur sjer til Sharp Brothers, Baltic Chambers
Newcastie-on-Tyne, sem hafa til sölu allskonar fiskiskip.
Símnefni: »Speedy«, Nweca.itle-on-Tyne. Scotts Code.
Specialforretning i
Anlægs- og Transportmateriel
samt Grubeartikler
Stort Lager 'öres af
Skinner i allegangbare Profiler, Avvikespor-, Drejeskiver,
Tipvogne, Plateautralier, Srubevogne, Hjulsatse,
Lagere etc. Svingkraner fra cg' t Værksted for Haand- og Maskin-
kraft, stationære og transportable, Mrabbekraner, Wincher,
Ophalingsspil.Bremseberg, I jerrater etc.Betonblande-
maskiner (Smith- og RansomeTyper), Svedala Stenknusere,
Sorterere, Betontrillebörer af Jem, Cokesgryter, Sand-
varmere etc. Elektrisk sveisede S' aaltraadsgjærder, Flæt-
værksgjærder, Gjærdestolpcr og Porte fra eget Gjærde-
værksted.
Pay & Brinci, Kristiania,
Norge.
s^emUJcYÍ V\l
tSslawús.
Eftir A. S. Bardal.
---- Frh.
Póstgufuskipiö til fslands var ókomið,
og ekki vildi agentinn selja okkur far-
brjef með því, vegna þess að hann
þóttist ekki vita hvort nokkurt pláss
væri í skipinu; urðum við að láta
okkur svo búið lynda og bíða eft-
ir blessuðum dallinum með jafnað-
argeði og sjá hverju fran vildi vinda.
Jeg fór á Good-Templara fund um
kveldið í stúkunni »Homeof Peace«.
Þar var mjer tekið ákaflega vel.
Daginn eftir fengum við keypt
far og fórum um borð í Ceres kl.
9 um kveldið. Þó ekki væri þar
stórt rúm nje stásslegt, þá þóttumst
við samt góð að fá að fljóta, var
búið um kvenfólkið í káetu, en
karlmenn í borðstofunni. Var þá
blítt veður. Skipið lagði út úr
höfninni fyrir miðjan morgun, en
ekki var lagt af stað alfarið fyr en
einni stund eftir hádegið þann 19.
júní.
Blíðviðrið hjelst næstu daga, og
voru farþegar mikið uppi við.
Ráðherra Kristján Jónsson var með
skipinu og tvær dætur hans og
sonur, að nafni Halldór. Önnur
dóttirin var gifl fuglafræðing í
Kaupmannahöfn og var með lít
ið barn, sem ekki kunni íslensku.
Mjer fanst mjög mikill dönsku-
bragur á öllu, sem var á skipinu, 1
nema þessum fáu, íslensku hræð-
um frá Canada.
Þegar jeg kom upp á þiljur um
miðjan morgun þann 21. júní, var
skipið að skríða inn mjótt sund
milli hárra fjalla. Við vorum
komin í Færeyar. Mjög var það
svipmikil sjón og einkennileg. Lít-
iö meir en steinsnar frá skipsborð-
inu í hamrana beggja vegna, en í
brekkufætinum við fjörusteina bæla
sig fátækleg kot og fiskimannabýli.
Okkur var sagt aö skipstjóri hefði
smogið um þettað sund farþegum
til sýnis og skemtunar og trúi jeg
því vel, því að hann var einstakt
lipurmenni. — Kveldið eftir vorum
við seint á ferli, að sjá tinda ætt-
ferðarinnar, en ekki tókst það, því
að þykt var í Iofti og þokubólstr-
ar til landsins. Þann 22. júní var
enn þoka þó biítt væri veðrið, og
lítil sem engin fjallasýn. Við rend-
um inn á Seyöisfjörð eftir dagmál-
in, og vorum þá allkát og undum
bráðan bug að því aö stíga á land.
Ekki þótti okkur fallegt þar, fjöll-
in ferleg og slútandi fram yfir lít-
inn geira við sjóinn. Þar komum
við inn og drukkum kaffi hjá Gísla
gullsmið. Um kveldið biðum við
á þilfari til miönættis til þess að
sjá sólina um lágnættið, en loft var
skýað og gerði þokudumbung, svo
að ekki sást sól.
Eftir það hjeldum við noröur með
og lcomum ekki á iand fyr en í
Húsavík. Þar hittum við fyrir Mrs.
Olson og’Baldur son hennar. Við
gistumM Hotel Húsavík, en fyrir
því ræður frændi vor, Sigurjón
Þorgrímsson.
Þá þrjá daga, sem við dvöldum
á Húsavík, höfðum við nóg um að
hugsa, að búa okkur undir ferðina.
Einn daginn fórum við upp að
Botnsvatni með Mrs. Olson og
bræðrum hennar, annan daginn
leigðum við okkur hesta, til þess
að venja okkur við að ríða og
gekk það slysalaust. Þess á miili
heimsóttum við fólk, sem okkur
var kunnugt, mad, Sigríði frá
Staðarbakka og Gísla lækni. Kona
hans heitir Aðalbjörg Jakobsdóttir
Hálfdánarsonar, bróður Páls afa
míns, og tók hún frændamlega móti
okkur. — í kirkju fórum við og
hlýddum messu hjá sóknarpresti
kaupstaðarins; aðeins 12 manns voru
í kirkju, enda var messugjörðin
áhrifalítil og mjög stutt. Enginn
bændi sig við bænir, en stóðu á
fætur öðru hvoru, meðan prestur
las eða tónaði guðspjall og pistil.
Sungið var með löngum seim og
}ónað laglaust. Kirkjan var með
næthodista lagi, ekki fullsmíðuð, en
lagleg.
Jeg leigði fjóra hesta til ferð-
aúnnar, þrjá til reiðar, en einn und-
ir áburð; klifsöðul keypti jeg á
hmn fyrir 23 kr., en til fylgdar-
manns rjeði jeg lausamann frá Hjeð-
ir shöfða, Björn að nafni, hinn rösk-
a ta feröamann. Fyrsti áfanginn
var til Helgastaða í Aðaldal; þar
heitir Friðrik bóndinn, og bað að
h úlsa Gísla Goodman. Jeg dró á
fj rir lax um kveldið og skaut spóa,
með því að ekki var aðra villibráð
að finna. Við komum við á Syðra-
Fjalli hjá Indriða hreppstjóra Þor-
kelssyni; kona hans er systir konu
sjera Rögnvalds Pjeturssonar, Dag-
inn eftir var gott veður og gekk
íerðin vel að Goðafossi; dvöldum
! við þar um stund og tókum myndir.
| í suður af fossinum liggur Bárð*
‘ ardalur meðfrBm Skjálfandafljóti, og
þar átti jeg frændur á öðrum hvor-
um bæ. Á Stóruvöllum býr Páll,
son Jóns Benediktssonar og Aðal-
bjargar föðursystur minnar, góðu
búi; þar er íbúðarhús af steini og
myndarbragur á búskapnum; Aðal-
björg er háöldruö orðin; við bár-
um hana út og tókum mynd af
henni. Svo fórum við upp á fjall
og hlóðum þar vörðu, sem sjest
frá bænum; Páll skírði hana strax
og kallaði hana Arinbjarnarvörðu,
kvaðst mundu hafa það til marks,
að ef varðan hryndi, þá væri jeg
dauður. Það hafði borið við áður,
eftir því sem hann sagði, að Brasi-
líufari nokkur hlóö stóra vörðu á
fjallsbrúninni; sú varöa stóð í 50
ár, en það fór saman að hún hrundi
og maðurinn dó, sem bygði hana.
Arinbjarnarvarða er ramlega gerð
og vís til að standa í hálfa öld.
Við fórum einn daginn fram að
Mýri og Páll með okkur; þar býr
Karl Friðriksson og Pálína dóttir
Aðalbjargar og Jón sonur þeirra.
Jón reið með okkur austur að Ald-
eyarfossi; þar fellur fljótið í einni
breiðu fram af standbergi, í því er
stuðlaberg svo sljett, sena sagað væri
og er fossinn mjög fagur.
Næsti dagur var sunnudagur og
fórum við til Lundarbrekku-kirkju,
að hlusta á sjera Árna frá Skútu-
stöðum; 10 rnanns voru í kirkju,
enda stóð ræoan aðeins í 10 mín-
útur. Jeg ætlaði að skoða leiði
Guðrúnar sál. systur minnar, en
kirkjugarðurinn var eyðilagður, svo
að þar sáust ;kki nema tvö leiði;
hitt var orðið að hlaðvarpa. Þótti
mjer það bera vott um átakanlegt
kæruleysi.
Þann 1. júlí kvöddum við alla
á Stóruvöllum nema Pál;hannreið
með okkur að Svartárkoti, sem er
fremsti bær í Bárðardal, austan fljots-
ins, og komum þar undir kveldið.
Þórður heitir bóndinn, Flóventsson,
manna glaðastur, og höföum við
þar bestu viðíökur. Þar sáum viö
sól um lágnættið í fyrsta sinn og
tókum af henni mynd; við dróg-
um á fyrir silung, en á meðan kvök-
uöu álftirnar í kringum okkur. Vatn
er hjá bænum, og var þar bygður
varphólmi fyrir endur að verpa í.
Við brutum ár fyrir Þórði, en hann
brást vel viö skaðanutn, kvaö það
ágætt og bara betra. Eins sagði
hann morguninn eftir; þávarsand-
hríð svo tnikil, að ekki sá yfir vatn-
iö. »Gott«, sagði Þórður, »þettað
gerir ekkert til; það er bara betra*.
Við fórum til Bjarnastaða um
daginn og Albert Jónsson með
okkur, en Páll fór þá heim. Jón
Marteinsson á Bjarnastööum, frændi
minn, er mestur sauðabóndi í Bárð-
ardal og er gildur bóndi. Hann
á sex börn og móöir hans er lif-
andi enn, háöldruð. Frh.
Eggert Claessen
Yfirrjettarmálaflutningsmaður
Pósthússtræti 17.
Venjulega he ma kl. 10—11 og4—6.
T&lsími 16.