Vísir - 13.04.1913, Síða 2

G-límuílotar U. M. F. R,
og Áfmannsglíman.
»Víða er pottur brotinn*.
Þaö er raunar alt of mikið viöhaft
að fara að svara fúkyrðum Magnúsar
Tómassonar í minn garð, i Visi
þ. 4. þ. m., en af því að hann æsk-
ir svo mjög eftir að aimenningur
fái að vita hans drengilegu fram-
komu í þessu máli, og hans flokks-
manna, þá ætla jeg að skýra máiið
ofurlílið.
Þá er fýrst áð skýra frá því, að
jég beiddi utn að fundur yrði hald-
innn sunnudag þ. 30. kl. 2 e. m.,
en það var eigi reynt, mönnum
eigi treyst til að mæta eða af hverju?
Jeg beiddi gjaldkera að fá að konta
á fundinn, en hann sagði nei. Þeg-
ar M. T. sagði, að jeg rnætti kanske
koma, var jeg búinn að ráðstafa
sama tima, enda lofaði gjaldkeri og
formaður að stuðla að því að flokks-
menn fjölmentu á nefnda kappglímu,
—og bjuggumst við við að þe r yrðu
10—12, sem kæmu. Jeg þóttist
því hafa fettgið hjer örugga tals-
menn, menn sem voru drenglund-
aðir íþróttamenh, sem vissu, að það
var sómi (eri ékki ósómi) fyrir þá og
þeirra fjelagað fjölmenna á aðal kapp-
glímu Vetrarins, þá glímu sem hefur
eflt glímulistina svo mjög hjer í bæ á
alla vegu.—Nei, í stað þess að keppa
eins og niönnum sœmir, þá fela þeir
sig og bera það fyrir, að þeir
vilji eigi glíma, af því að þessi
eða hinn gh'mir ekki o. s. frv. Það
er ekki nema þetta vanalega tungu-
tak íþróttamannanna okkar — Hvað
þýðir fyrir mig að reyna, jeg ligg
fyrir þessum og þessum, o. s. frv.
Þétta ér nú fyrsta svarið, sem
inaður hefur fengið, þegar maður
hefur verið að biðja þá að vera
með, en ef maður biður þá oftar
og skjallar þá ófurlítið þá niáske
koma þeir.
Flestallir kappleikar, sem fram
hafa farið nú síðustu árin, hafa orðið
éingöngu vegna þess að mönnum
héfur verið otað til þess að keppa,
(og þeir þannig fengið verðlaun,
margir!).
Þetta er nú hinn brennandi áhugi
Ungmennanna, sem tala svo afar-
mikið — og M. T. sjálfur bar það
fyrir, í þetta sinn, að hann væri
svo slæmur í knje, að hann gæti
alls eigi glfmt, en eftir því, sem síð-
ár hefur komið fram, hefur það
Verið þriðjudagssjúkdómur!, því á
föstudag gat hann glímt! Það hef-
ur líklega verið heiftin við Ármann,
áem héfur læknað hannl! En leitt
er, að M. T., sem hefur sjeð svo
mikið af góðuin íþróttaihönnum, og
veit að við erum langt áeftiríöllu,
skuli vera sluðningsmaður þess að
drepa alla samvinnu meðai íþrótta-
fjelaga bæarins, fyrst inn á við og
svo út a'við. Og má jeg spyrja:
Er þetta að vinna fyrir íþróttirnar,
íslehSku glímuna? Er þetta að lyfta
undir þann íþróttavísi, sem var að
blómgvast hjer 1911? Er þetta að
vihna *fslandi alt*! Háfleyg orð frá
tómum maga — sem gaman er að
hossast með á skilti í hnappagatinu !!
Ef það er glfmuflokk U. M. F. R.
til sönia að keppa ekki við önnur
fjelög, eða um verðlaun, sem aðrir
111
gefa en þeir — þá er það »ný að-
ferð«, sem þeim hefur verið ketid
til þess að útbreiða iþróttir! runnin'1
frá því sarna trje, sein hefur nagað '■
og bitið »Armann», frá því það
var upprætt úr fjelaginu.
M. T. segir í grein sinni. að jeg
hafi sagt form. í. S. í. ósatt að þeir
hafi svikist um að glíma. — Hvað
kallar M. T. það annað en svik,
ef menn gefa góðan ádrátt um að
vera með, ef meirihlutinn yrði nieð,
og stuðla að því, að seni flestir
verði með’’ (Jeg liefi ennþá ekki
þurft að láta menn skrifa undir vott-
fast skjal nema einu sinni, og þá
var það vcrst; og hefi jeg haft þá
ánægju — eða ógæfu — að standa
fyrir mörgum kappieikum.)
Hvað er það annað en sírákskapur
að draga svarið til mánudagskvselds
kl. II1/,, sem gat vel gjörst á sunnu-
dag ? Og hvaða menn eru það,
sem þykjast vera veikir bara á með-
an verið er að undirbúa glfmuna
og hún stendur yfir? Tíl hvers eru
menn að gefa sig út sem íþrótta-
menn ? Það hiýtur að vera vel
helbrigð sál innundir skinninu hjá
þessum höfðingjum, sem enginn má
koma við eða snerta á I Það er
Ieitt frístunda verk að vera að hjálpa
áfram þeim mönnum, sem eigi bera
meiri sóma fyrir blómgun íþrótta-
lífsins — og samvinnu íþróttamanna
í höfuðstað landsins, en raun er á,
— því mikið má gjöra og mikið
endurbæta, ef allir eru samtaka og
samhuga um að vinna sig áfrani
fet fyrir fet; nieð því eykst íþrótta-
Iífið, — en ekki ineð svona axar-
skafti, sem M. T. og hans fjélagar
hafa gjört.
Jeg bið svo M, T. að hafa mig
undan þeim áburði, að jeg hafi eigi
viljað glíma fyrir Ólympíu-farana, í
vor. Það gat jeg eigi, því jeg var
eigi hjer á landi þá.
Reykjavík 9. apríl 1913.
Sigurj. Pjelursson.
Ur umræðum.
bæarstiórnarinnar
---- Frh.
3. apríl.
Um slökkvilið og brunumdl.
Frumvarp ti! reglugerðar um
skipun slökkviliðs og brunamála
Reykjavíkurkaupstaðar var til annar-
ar umræðu. Jón Þorláksson skýrði
frá því,að breytingartillögur viðfrum-
varpið liefðu aðeins komiö frá einum
af bæarfulltrúunum Kl. Jónssyni(ll
als) auk þess, sem brunamálsnefnd-
in hefði haft frumvarpið til yfirveg-
unar og gert nokkrar breytingartil-
lögur við það, er að sumu leyti
voru samhljóða tillög.u Kl. J., þar
sem brunamálanefndin hefði getað
fallist á ýinsar af breytingartillögum
hans, þótt hún gæti- ekki verið sain-
þykk þeim öllum. Hvað snerti breyt-
ingartillögu Kl. Jónssonar viö það
að í frumvarpinu stæði f 6. gr. að
konunglegir embættismenn og bæ-
arfuIJtrúar skyldu eigi skyldir til
þjónustu í slökkviliðinu, komi: að
undanskildum embættismönnum op-
inberum sýslunarmönnum og bæar-
fulltrúum, þá fyndist nefndinni þessi
undantekning óþörf í frumvarpinu,
og vildi láta alla jafnt vera skylda .
til þjótiustu 'í Blökkviliðinu ef þörf
kreíði. Þar sem Kl.J. legði til, að
slökkviliðsslj. æfði aðalslökkviliðið að
minsta kosti einu sinni í mánuði
hverjum, kvað hann (J. Þ.) sjer þykja
óþarft, þegar slökkviliðið væri orð-
ið fullæft, þar það undir ýmsum
kringumstæðum gæti haft ýmsa örð-
ugleika og og óþægindi í för með
sjer. Aftur á móti væri hún sam-
þykk þeiin breytingartillögum Kl.
Jónssonar, um að skyida eigi hús-
eigendur til að hafa sjerstaka vatns-
krana ásamt slöngum í húsum
sinum, með öðrum orðum, að fella
burtu síðari rnálsgrein 5. gr. frum-
varpsins. Einnig með að fella burt
sektarákvæði á hendur starfsmönn-
um aðalslökkviliðsins (sbr. 12. gr,
síðari málsgr.) samkvæmt tillögu
K1 Jónssonar. Og að fella burt
síðari málsgr. 13. gr.. að slökkviliðs-
stjóri hafi eftirlit með því, að hin
árlega skoðun á eldfærum og elds-
umbúnaði færi fram o. s. frv. það
ákvæði um slíkt væri annarstaðar
að finna. Taiaði hann svo nokk-
ur orð um greinaskiftingu á frum-
varpinu.
Klemens Jónsson kvaðst hafa von-
ast eftir breytingartillögum frá fleir-
um af bæarfulltrúunum, eins mikl-
ar umræður og orðið hefðu um
frumvarpið á síðasta fundi, enfram
hefði komið, þar sem þærhefðuað-
eins komið, frá sjer, að fráteknum
þeim er komu'frá brunamálanefrid-
inni.
Hann kvaðst álíta það ver farið,
að brunamálanefndin heföi eigi get-
að fallist á breytingartillögur sínar
fleiri en raun hefði á orðið. Þá
gæti hann fallist á þá tillögu nefnd-
arinnar, að jafnt embættismenn seni
aðrir væru skyldir til þjóriustu í
slökkviliðinu. Hvað æfingar áslökkvi
liðinu snerti, sagðist hann álíta meiri
hyggiogu fengna fyrir að það væri
vel æft, ef ákveðið væri að þær
færu fram mánaðarlega. — Einnig
talaði liann um, að sjer þætti áfátt
rneð greinaskiftingu samkvæmt efni
í frumvarpitru á fleiri stöðum, en
brunamálanefndin hefði fallist á að
lagfært væri.
Knud Zinrsen sagðist ekki hafa
viljað koma með neinar breytingar-
tillögur við frumvarp þetta, af því
að sjer findist það óbrúklegt, þar
hjer væri steypt saman reglugerð-
um brunamála og slökkviliðs. Það
væri heldur engin ástæða til að fara
að búa til neina biunamálareglugerð
núna í april, þar sem stæði tii, að
frumvarp til nýrra laga um bruna-
mál bæarins yrðu Iögð fyrir þing
í sumar, sem mundi þá orðið breytt
frá frumvarpi því, er hjer lægi fyrir.
Sjer fíndist rjett að hafa slökkvi-
liðsreglugerðina sjerstaka, líka væri
sá partur frumvarpsins, er hún væri
sæinilega saminn; láta svo kaflann
um brunamál falla í burtu, en svo
ef vildi mætt láta lög um þau
frá 1875 fylgja.
Hann kvað ástæöu til að krefj-
ast betra eftirlits með ýms eldfim
efni, en verið hefði t. d. mætti það
kalla tilviljun að ekki hefði hlotist
slys af karbít jafn óvarlega og með
það hefði verið farið, einnig
þyrfti að hafa betra eftirlit með
samkomuhúsunum en verið hefði
hvað eldhættu snerti. Um þetta
þyrftu að takast upp ákvæði f hinni
nýu löggjöf brunanrála, er nú ætti
að semja fyrir hæinn.
Tryggvi Gunnarsson kvaðst vera
þakklátur Kl. Jónssyni íyrir breyt-
ingartillögurnar, er hann kvaðst ^
álíta góðar og til bóta á frum-
varpinu, aftur á móti fyndist sjer
Kr. Þorgrímsson hafa lítið lagt til
þessa máls, hefði þó mátt vonast
eftir einhverjuin tillögum frá hon-
um, þar sem hann hefði fyr verið
brunastjóri.
Hann kvaðst haía venð búmn
að gera nokkrar breytingartillögur
við frumvarpið en hafi orðið of
seinn með þær til þess að koma
þeim á framfæri. Hann kvaðsf
álíta að húseigeiidum væri gerðui
óþarfa kostnaður með því, er kraf
ist væri af þeim í 5. gr. frumv.
i Það, sem hverju hús', er virt væri
10 þúsund og þar yfir, skyldi
fylgja s'igi og krókstjaki, vegna
þess að slíkir hlutir mundu sjaldn-
ast að gagni verða, heldur fúna
niður þar, sem þeir væru upphaf-
Iega settir, og svo orðnir ónýtir
þá til þeirra ætti að taka, sagð'st
því viija láta fella það ákvæði burtu.
Til þess að greiða þann kostn-
að, er bærinn hefði af slökkvihð-
inu, sagðist hann vilja láia safna
sjóði, með sjerstökum gjöldum af
bæarmönnum, það væri ekki nema
rjettmætt að borgað væri eitthvað
aftur til bæarins fyrir þann kostnað
er hann hefði lagt í til þess að j
gera eldhættuna minni.
Urn kaup d vatnsœðum.
Borgarstjóri las upp erindi frá ' '
Páli Halldórssyni, skólastjóra, j.ess
efnis, að hann færi enn fram á það
við bæarstjórnina að hún keypti j
af sjer vatnsveitulagningu þá ci j
hann hafði gera látiö að húsi sínu
í Kringlumýrinni, en vildi Inln eigi
sinna þeirri ósk sinni, beiddist hann
leyfist að mega gera brunn í Iand-
areign sinni. 1
Hannes Hafliðason kvaðst sjer
finnast, að Páll Halldórsson hefði
verið ranglæti beittur af bærstjórn-
inni þar sem hún hefði eigi viljað
sinna þessu erindi hans, að kaupa
af honum vatnsleiðsluna, þar sem
' hún hefði keypt samskonar verk af
öörum er þeir hefðu gjöra látið,
findist sjer því rjeit að hún samþykti
að kaupa vatnslagningu hans og
ganga að þeim kjörum er hann
biði fyrir þeim kaupum í erindi sinu.
K. Zimsen tjáði sig með því að
bæarstjórnin sinti þessari beiðni Páls
þar sjer findist það í beinu sam-
ræmi viö það að hún hafi gjört
slíkt fyrir aðra bæarbúa er eins hafði
staðið á fyrir.
Jón Þorláksson kvað það ekki
koma í bága við fyrri gerðir bæar-
stjórnarinnar, þótt'hún hafnaði til-
boði því er hjer væri um að ræða
þar hús Páls hefði verið bygt eftir
að vatnsveitan var lögð til bæarins
og undir þeim kringumstæðum hvíldi
engin skylda á bæarstjórninni, að
láta bæinn kosta vatnsæðar að slík-
uin húsum, sem eigi væru við göt-
ur bæarins t. d. hefði eigandi Staðar-
staða hjer við tjörnina orðið að
kosta vatnsæð að húsi sínu.