Vísir - 13.04.1913, Síða 3

Svo kvaðst hann álíta að ekki j
ætti að koma mönnum upp á það. '
að láta bæinn borga fyrir þá vatus-
pípum,klóak og gaspípur að húsum,
sem þeir bygðu út um holt og -
hæðir, það gæti orðið til þess, að
byggingin dreifðist ekki eins vítt út
heldur yrði reglulegri, annars myndi
hver byggja sem honum þókriaðist
ef bæriu væri látin kostaslík þægindi
heitn til þeirra.
Klemens Jcnsson sagði það vekja
undrun sína, hve þetta mál væri
sókt af miklu kappi þar sem bæar-
stjórnin hefði áður oftar en einu
sinni neitað að sinna þessari beiðni,
bæarstjórnin gerði P. H. ekkert rangt
til þótt hún eigi vildi kaupa af honum
vatnsleiósluna lreim að húsi hans.
Aftur á mdti kvaðst hann vel fús
vilja leyfa brunntökuna er hann
beiddist eftir.
Trygvi Gunnarsson sagði að þetta
væri víst í 3 eða 4 sinni, sem beiðni
þessi frá P. Halldórssyni kæmi fyrir
bæarstjórnina og altaf verið feld,
kvaðst vonast til að bæarfulltrúarnir
Ijetu ekki hræra svo í sjer að þeir
færu nú að samþykkja það er þeir
væru búnir að margneita um áður.
(Var síðan felt með jöfnum at-
kvæðum að bærinn keypti vatnsæð-
arnar af P. H. en samþykt í einu
liljóði að veita honum leyfi til brunn-
graftar í landareign sinni).
Ekki er alt guil,
sem glóir.
Skáldsaga
eftir Charlcs Oarvice.
---- I'rh.
Tazoni svaraði engu, honum var
svo mikið niðri fyrir, að hann treysti
sjer ekki til að tala, þvt hanu var
hræddur um, að þá mundi heyrast á
rödditini, hve geðsltræring hans var
rnikil.
Eftir stundarþögn hjelt Veronika
áfram:
»Mig langar svo mikið til þess
að geta hjá'pað yður eilthvað------,
haldið þjer að jeg gæti ekki gert
eitthvað fyrir yður?«
»Nei, ungfrú, þjer getið ekki
hjálpað mjer. Jeg er og verð ekki
annað en flökkumaður.<
»Faðir minn má sín talsvert mik-
ils, haldið þjer ekki að hann gæti
»Ungfrú Veronika,1 þjer megið
ekki leggja að mjer að rjúfa heit
það, er jeg hefi uiinið flokksbræör-
um mínum.<
»Þjer viljið ekki lofa mjer að
gera neitt fyrir yður, hvernig á jeg
að fullvissa yður um þakklátsemi
mína?«
»Þjer hafið enga ástæðu til þess
að vera tnjer þakklátar — — en
einnar bónar langar mig til að biðja
yöur.«
»Já, hvað er það?« sagði Vero-
nika með ákefð.
»Mig langar til að biðja yðurað
gefa ntjer rósina, setn þjer berið á
brjóstinu.*
Vcronika stokkroðnaði og tók
rósina úr barmi sjer og rjetti hon-
um og mælti um leið ofur lágt:
»Þetta er svo lítilfjörlegt--------«
V I S ( R
Grísatær og Grísasulta
í 1 punds dósum fæst nteð gjafverði í
Matarverslun Tómasar Jónssonar.
NotiÖ tækifærið!
Stór og góð byggingarlóð, sem liggur meðfram stræti, skamt
frá höfninni, á besta stað í Vesturbænum, er til sölu með góðu
verði.
Upplýsingar gefur «Jón Ó. Finnbogason, Laugaveg 44.
MLJf 'kJ' Ik M ni W fi g Jf 6WS E C 3 fi M •
Folio 1109.— 139 feta.—Byggður 1906. — Lloyds-þrígangs vjelar. 60
fullk. hestöfl, 10 mílur á kl. tímanum með lítilli kolaeyðslu,
Folio 1103. — 130 feta. — Byggður 1911. Lloyds-þrígangs-vjelar, 75
fullk. iiestaöfl. 10 mílur á kl. tímanum með 6 tonna kola-
brúkun á sólarhringnum. — Hvalbak.
Folio 1078.—: 130 feta—Byggður 1904. Lloyds þrígangsvjelar. 70 fulllc
hestöfl. 101/^ mí)u á lclt., 6 tonna kolabr. á sólarhr,— Hval-
bak. Lágt verð.
Folio 1663.— 120 feta —- Byggður við endir ársins 1901. Lloyds þrí-
gangs vjelar. Árið 190S voru vjelarnar teknar úr skipinu og
fullkomlega endurbættar — þá var einnig núverandi ketill
sem var að mestu leyti nýr 1905, settur í skipið. Kostnaður
um 36 þús. krónur. Endurbótin með tillögðum Acetylen Gas-
tækjum kostaði í heild sinni allt að 50 þús. kr.
olio 1073. — 100 feta — Byggður af járni 1891 til Lloyds, C. S. C.
vjelar, 45 fullk. hestöfl. Nýr ketill innsettur við en:ta
ársins 1909, er þoldi 120. c. pda. n. þrýsting, Mikið nýtt
1911. Nýr skrúfuás 1909. Lágt verð.
Viðvíkjandi frekari upplýsingum, uppdrátíurn o.s.frv. snúi lysthafendur
sjer til Sharp Brothers, Baltic Chambers, New Castle on Tyne.sein
hafa til sölu allskonar fiskiskip. Símnefni: New-Castte-on-T_vne,Scott’s Code.
»Jeg dirlist ekki að biðja um
meira,« svaraði liann og tók um
hönd hennar og þrýsti á hana heit-
um kossi. \
»Þetta er síðasta kveðjan.«
»Já, þetta er síðasta kveðjan; við j
sjáumst aldrei framar,« sagði Ta- j
zoni dapur i bragði og flýLti sjer
á burlu.
18. kapítali.
Þegar Tazoni var farinn flýtti
Veronika sjer inn og læddist inn í
herbergi sitt. Hún tók bókina, sem
lnín hafði fundið í skóginum og
las enn einu sinni vísurnar, sem
henni þótti svo vænt um og reyndar
fyrir löngu var búin að læra ut-
anað.
Þegar hún kom aftur inn til gest- I
anna, tók faðir hennar efíir að hún
var óvenju raunaleg á svip, þótt
hún væri brosleik og glaðleg í
bragði, en hann hafði ekki tíma til
að gefa nánar gætur að henni, því
hann þurfti að sinna gestum sínum.
Northbridge lávarður tók einnig
eftir, að hún var ekki eins glaðvær
og vant var, hún stóð út við glugg-
ann og var að tala við forsætisráð-
herrann, og hann gekk til h ennar
kiappaði á kinn hennar og spurði
um hvernig á þessu stæði, eu hún
brosti aðeins og sagói, að honum
hlyti að hafa missýnst; því hún
væri í besta skapi og skemti sjer
ágætlega.
»En hvað Northbridge liefur far-
ið mikið aftur nú á síðustu árum«,
mælti ráðherrann við Verbniku, þeg-
ar jarlinn var genginn frá þeim.
»Eins og þjer kannske vitið, þá er-
um við skólabræður, en jeg held
að honum sje farið meira aftur en
mjer, þráít fyrir það annríki ogerf-
i iðleika, sem jeg hef að stríða við.«
Veroniku varð litið til Raymonds
lávarðar, og datt í liiig að hann
Osta og Pylsur
kaupa allir þar, sem úr mestu {
er að velja, en það er óefað
í
Matarverslun
Tómasar Jónssonar.
mundi vera orsökin til þess, hve
jarlinum væri hnignað, en hún sagði
auðvitað ekkert um það.
Raymond var ekki skaprótt þetta
kvöld, hann ráfaði aítur og fram
milli gestanna, en hafði enga þreyju
til að vera kyr nokkra stund. Allt
í einu stansaði hann samt hjá nokkr-
um eldri mönnum, sem voru sestir að
spiium. Hann heyrði að þeir voru
að tala um innbrotsþjófnað, sem
nýlega hafði verið framinn þar í
grendinni.
Frh.
Margarine
sem ekki er hægt að greina frá
smjöri, ættu öll heimili að reyna.
Fæst á 60 aura pundið
í
Matarverslun
Tómasarjónssonan
z
r *• drekka allir þeir,
ajeutv er vilja fá góðan,
óskaðlegan og ódýran kaffi
drykk. Fæst hjá Sveini
J ón ssy n i, Templarasundi
1. á aðeins 80 au. pundið.
Eggert Cíaessen,
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthústræti 17.
Venjutega heima kl. 10—11 og 4—5.
Talsími 16.
i
komi fyrir kl. 3 daginn
fyrir birtingu.
Cymbelína
hin fagra.
Skáldsaga
eftir
Charles Garvice.
---- Frht
Hún greip fram í fyrir hon-
um með vísbendingu:
»Hvað kemur yður það við?«
sagði hún brosandi. »Jeg vil fá
málverk eftir yður! Ætlið þjer
að neitamjer? Hafið þjer máske
ekki tíma til þess —.«
»Sá, sem verður að vinna til
þess að hafa ofan af fyrir sjer,
er aldrei svo önnum kafinn, að
hann geti ekki starfi tekið, þegai
það er á boðstóIum.«
»Hvers vegna hikið þjer þá
við, að lofa að taka verk að yð-
ur fyrir mig?« spurði hún og
augun hennar fögru leiftruðu!«
Hann l'eit í gaupnir sjer. Því
skyldi hann neita henni ? Að neita
þessari ósk var sama sem að láta
í Ijósi, að hann hjeldi að eitt-
hvað annað lægi undir, en löng-
unin til þess, að eiga myndina.
En samt vildi hann hreint ekki
mála myndina fyrir hana.
»Jeg er önnum kafinn sem
stendur«, stamaði hann, »og —
og því ófær til vinnu —.«
»Jeg get beðið, mjer liggur
ekkert á,« greip hún blíðlegafram
í. »Jeg skal bíða svo lengi sem
yður þóknast, bara að jeg fái
myndina einhvern tíma.«
»Jæja þá,« sagði hann og vissi
eiginlega ekki, hvað hann átti að
bera fyrir sig. »Hvernig mynd
ætti það að vera.«
Hún bugsaði sig um í svip.
»Þjer málíð ekki mannamyndir,
því ella hefði jeg beðið yður að
mála myrid af mjer,« sagði hún
stillilega.« Þjer málið þá lands-
lagsmynd fyrir mig. Málið þjer
þetta fyrir mig!« Og hún benti
og veifaði hendinni til skógarins
og útsýnisins umhverfis hæðina.
»Stóra mynd, auðvitað, ef þjer
viljið gera svo vel! Dýra mynd!
Að minnstakosti þósundsferlings-
punda virði!«
Harin glápti á hana og fór svo
að hlæja.
»Svo mikils virði getur engin
mynd orðið eftir mig, ungfrú
Marion!« sagði hann.
»Því þá ekki?« spurði hún
stillt, en með þessari áleitnu þrá-
kelkni. »Faðir minn gaf tvö þús-
und pund fyrir ofurlitla mynd
núna nýlegaL
»Eftir heimsfrægan málaraauð-
vitað!« sagði hann. »Jegereng-
inn heimsfrægur afburða listamað-
ur. Jeg er viðvaningur. sem er
að berjast áfram og brjótast til
þess að ná viðurkenningu.«
»Þjer verðið einhverntíma af-
bragðið, nafn yðar verður ein-
hverntíma heimsfrægtl* sagði hún
og hvessti á hann aifgun. <Jeg
veit það, jeg hef sagt það; og
þá verður þessi mynd margra
| þúsunda virði og þjer ætlið þá
' að selja mjer hana fyrir miklu