Vísir - 04.09.1913, Blaðsíða 1

722
12
Ostar
bestir og ódýrastir
í verslun
Einars Árnasonar.

vsu
S!timpla og
Innsiglismerki
útvegar afgr. p
Vísis. js
Sýnishorn
liggja frammi.

Kemur út alla daga. — Sími 400.
Afgr.í Hafnarstræti 20. kl. 11-3 og 4-6.
25 blöö (frá 24. ág.) kosta á afgr. 50 aura.
Send út um land 60 au,—Einst blöð 3 au.
Skrifstofa i Hafnarstræti 20. (uppi),
opin kl. 12-3. Sími 400.
Langbesti augl.staður i bænum. AugL
sje skilað fyrirkl. 6 daginn fyrir birtingu.
Fimtud. 4. sept. 1913.
20. vika sumars.
Háflóðkl. 7,36‘árd. og kl. 7,57‘ síðd.
Afmœli.
Frú Anna Þorbjörnsson.
Frú Ouðbjörg Guðnnindsdóttir.
Ásgeir Ásmundsson, 30 ára.
Kolbeinn Þorsteinsson, húsgagna-
smiður.
9
A morgun:
Póstáœtlun.
lngólfur fer til Borgarness.
Póstvagn keniur frá Ægissíðu.
Austanpóstur kemur.

Bíó|
* ' I Biografteater
Reykjavikt’.r
3. og 4. sept.:
ZIGOTO
sem bifreiðarstjóri.
Lifandi frjettablað.
Margar nýungar.
Fullnaðarsönnun.
Mjög áhrifamikill sjónleikur.
Hraðlest ástarinnar.
Frakkneskur gamanleikur.
I
lr
fkklstur fást venjulega tiibúnar á
á Hverfisg. 6. Fegurð, verð og
gæði undir dómi almennings. —
Sími 93. — Helgi Helgason.
Fallegustu líkkisturnar fást
hjá mjer—altaf nægar birgð-
ir fyrirliggjandi — ennfr. lik-
klæði (einnig úr silki) og lík-
kistuskraut.
Eyvindur Árnason.
Ú R BÆNUM.
Drekkið Egilsmjöð og Malt-
extrakt frá innlendu ölgerðinni »Ag!i
Skaliagrímssyni«. Ölið mælir með
sjer sjálft. Sími 390.
Jxi 3W>ttvau

Fjárlögin í efri deild.
Fjárlaganefnd E. d. hefur komið
fram með 73 breytingartillögur við
fjárlögin eins og þau voru afgreidd
frá Nd.
Hjer skulu nokkrar greindar:
Eftirlit með landhelgisveiðum út-
Iendinga lækki úr 10 þús. í 4500
hv. á. >
Til Rögnvaldar húsameistara til
utanferðar komi f. á. 1200.
Bldkdalsárbrú á Kjalarnesi (3800)
falli burt.
Mótorbátsferðir til Hvalfjarðar 400
hv. á. falli burt.
Til efnisskrár yfir íslensk lög
komi 500 hv. á.
Skáldin E. H., Þ. E., G. M. og
O. G. fái styrk sinn að hálfu hvort
árið.
Einar fónsson myndasmiður fái
1200 hv. á.
Orðab. f. Ól. Skuldbindingin um
8 ára styrk falli burt.
Æfisögur H. Þ. í stað 2500 hv.
á korai 2000 hv. á.
farðfrœðisrannsóknir Dr. H. P.
Alþmgiámenn 1913.
{ stað 2000 hv. á. komi 1200 hv.á.
Eggert og Þórarinn Guðmunds-
synir fái ekki styrk (1600 f. á.).
Taflffelagið fái íil að senda mann
á skákþing 400 f. á.
Samúel skrautritari fái f. á. 1000
tii sögulegs uppdráttar íslands.
/ngólfshöfða-vörin falli burt (4000
f. á.).
Fisksöluerindreki erleridis (4000
hv. á.) falli burt.
Sjálfrenningsferðir um Fagradal
(1200 hv. á.) falli burtu.
Eggert Briem fái 600 kr. til raf-
magnsnáms.
Dómkirkjunni má lána 20 þús.
gegn 6% greiðslu í 28 ár.
Skildinganes. Frumvarpið um að
leggja Bústaði og Skildinganes und-
ir lögsagnarumdæmi Reykjavíkur var
felt í Nd. í gær við aðra umræðu.
Með því greiddu atkv.: E. P., B.
Sv., B. f. V., H. St., J. M., Kr. J., L.
H. B. og M. Kr. Með meiri hluta
töldust: G. E., Kr. D. og M. Ól.
ili FRÁ ÚTLÖNDUM líi
VatnsbErgðir í Parfsar-
borg.
Sem stendur hafa Parísarbúar til
afnota yfir 325 þús. rúmstikur af upp-
sprettuvatni dægur hvert og auk þess
80 þús. rúmstikurafgerhreinuMarne-
vatni og 60 þús. rúmstikur af síuðu
Signuvatni. En af þvíborgin vexóðum,
nægir þetta ekki til lengdar. Ýmislegt
ergert til þessað birgja bæinn að vatni,
og stungiðerupp á því.að veita þangað
vatni úr Genfervatni og sömuleiðis
úr Loiredalnum, þannig að París
geti fengið 1 milj. rúmstikur á dægri.
íbúar Loiredalsins eru þessu mjög
óvinveittir,þvíá sumum tímum myndi
þetta valda því, að vatn þyrri um of í
fljótinu, sem erþvíverra,þarsemhugs-
að er um að gera fljótið skipgengt.
En úr þessu á að bæta með stór-
um vatnsgeymum, svo jafnvægið á
yfrborði fljótsins raskist ekki. Vatns-
geymar þessir eiga að taka 200 milj.
rúmstikur,jog kostnaður viö að koma
þessu í kring áætlaður minnst 400
milj. franka.
Árni Eiriksson,
6. Austurstræti
Fallegastar, fjölbreyttastar
Vefnaðarvörur
í borginni, hvergi betri nje ódýrari
H rei nlætisvörur
hæfilegri og hentugri
Gjafir og Leikföng.
Allt nytsamt og vandað.
Skólatöskur spegilgljáandi og
Spjaldbrjefasafnsbækur
logagyltar, eru bestu gjafirnar, sem iðnum og siðprúðum skólabörnum
verða gefnar núna, þegar skólar byrja.
Fjárglæframenn
núíímans.
Fjárglæfrar og s.'ik eru framin á
marga vegu. Þeir sem óhlutvandir
eru, sjá allt af ráð til þess að koma
ár sinni fyrir borð, ef samviskan er
ekki sjerlega viðkvæm. En fjárglæfr-
arnir breytast eftir því sem tímarn-
ir breytast, nýjar aðferöir koma með
nýum framförum og nýrri kynslóð.
Það eru »framfarir« í því sem öðru.
[ þýsku blaði er nýlega rakinn
ferill og framferði fornra og nýrra
fjárgsæframanna og er margt þar
einkennilegt og ekki ófróðlegt.
Nú er af sú tíð, segir blaðið, er
snyrtimennið Sigmundur Stjarndal
frá Bœheimi var uppi. Hann var
orðinn heirnsfrægur 24 ára og jafnt
var hann yndi og eftirlæti í dyngj-
um aðalsmeyjanna og hefðarkvenna
sem í þakherbergjum þjónustumeyj-
anna, og lifði í svalli og sællífi á
þeirra kostnað. Síðan hafa svo marg-
ir brugðið fyrir sig bragði hans,
að þykjast ýmist vera austurrískur,
bæheimskur, saxneskur eða rússnesk-
ur hershöföingi, eftir því sem við
átti í þann og þann svipinn, að nú
vara sig allir á þvf.
Hann kom oft sem slíkur ríðandi
með fylgisveini sínum, á herragarða
og stórbændabýli, þóttist vera að
safna í herkostnað og tók með sjer
sauðfje, svín, geitur o. fl. og seldi,
er hann kom út fyrir Iandamærin.
Annar nafnkendur braskari var
Hans Adam v. Neustadt, er venju-
lega nefnist baron Hans Adam.
Hann gat sjer frægð mikla sem af-
burða-glæsimenni og þóttist víð-
förlastur um heiminn, allra er þá
voru uppi. í byrjun 19. aldar ferð-
aöist hann venjulega milli Basel og
Bern, Zúrich og Chur fótgangandi
eða ríðandi. Og öllum varð hann
hvervetna »samferða af hendingu.«
Hann var greiðvikinn við ferðamenn
og lýsti löndum og þjóðum með
yfirlæti og þekkingarvissu hins við-
förla ferðamanns, gaf leiðbeiningar
og sagði áhrifamiklar sögur og æv-
intýri úr fjarlægum löndum, er hann
þóttist hafa ferðast um. Með þessu
ávann hann sjer fljótt traust allra
ferðamanna. Áður en kom að áfang-
anum, þar sem hann átti að skilja
við samferðafólkið, hittist allajafnan
svo á, að rjett við vegir.n lá kvenn-
maður með barn í fangi nær dauða
en lífi. »Baróninn« var ekki seinn
á sjer að grípa í pyngjuna og gefa
henni, þar á ofan gaf hann allan
mat, er hann átti og hvern dropa
úr vasaglasinu sínu. Við þetta vakn-
aði meðaumkvun samferðamann-
anna og þeir vildu ekki standa hon-
um á baki að gjafmildi. Og Hans
Adam ljet ekki þar við sitja. Hann
lofaði að senda konunni vagn um
hæl og koma henni heim til sín,
auðvitað í þveröfuga átt við þá leið
er hann fór. Þegar á áfangastaðinn
kom og vegu skildi með honum
og samferðafólkinu, varð þessi rriisk-
unsami Samverji að játa, að hjarta-
gæska sín hefði komið sjer til, að
gefa yfir efni fram, — hann hafði
ekki nóg skotsilfur í svipinn og
yrði því að fá fje að láni. Og það
stóð ekki á því, að fólkið lánaði
þessum blessuðum öðling fje. Á
þennan hátt safnaðist honum fje,
en í fátækt dó hann samt, — sanú
»öðlingurinn og góðmennið« til
dauðadags!
Slíkir fjárglæfrar eru nú ekki tíðk-
aðir framar. Nú eru aftur á móti á
ferðinni heilir hópar af fyrirtækja-
glæframönnum og fasteignasölum.
Þeir koma frá Trípolis, Egyptalandi,
Kongó og víðar að, og ferðast um
heimalönd sín með blöð og bækl-
inga, þar sem þeir með strangasta
þagnarloforði skýra væntanlegum
kaupendum frá kostum og kynjum
á ýmsum landspildum, frábærum
gæðum ýmissa fasteigna, bómullar-
eða kátsjúk-akra, sem þeir hafa á
boðstólum með gjafverði og óska-
ráð virðist að kaupa. Á þessari að-
ferð er mælt að Schlauberger nokk-
ur frá Oera hafi grætt 2 000 000
króna. Niðurl.