Vísir - 16.12.1913, Side 1

Kemur út alla daga. — Sími 400. 25 blöð (frá 1 6. des,) kosta á afgr. 50 au.
Agr. í Hafnarstr. 20. kl. 11 árd.til 8 síðd. Send út um land 60 au.—Einst. blöð 3 au.
Skrifstofa í Hafnarstræti 20. (urpi),
opin kl. 12—3; Sími 400.
Langbestí augl.staður í bænum. Aug,
sje skilað fyrir kl. b daging fyrirbirtiugu.
Þsiðjud. 16. des. 5313.
m Fallegustu líkkisturnar fást t|
| hjá mjer—altaf nægar birgð-
| ir fyrirliggjandi — ennfr. lik-
klæði (einnig úr silki) og lík-
kistuskraut. ^
Eyvindur Árnason. ss
fkklstur fást venjulega tiibúnar
á Hverfisg. 6. Fegurð, verð og
gæði undir dómi almennings. —
Sími 93. — Helgi Helgason.
Komið í dag
til Fríkirkjuprestsins meb krón-
una eða tíeyringinn til jólaglaðn-
ings fátækum.
Kerðlaunavísa. S
■■ ■ &
SL JETTUBÖND.
Fækka íjóðin, þegar þrá
þungur tregi lamar.
Sá sem botnar best þessa vísu
og sendir botninn ásamt 25 au.
á afgr. Vísís fyrir kl 3 næstkomandi
föstudag, fær að verðlaunum allt
fjeð, sem þannig kemur inn og auk
þess mynd af Jóni Sigurðs-
syni í umgjörð. — Botninn kem-
ur í sunnudagsblaðinu og skal vinn-
andi þá vitja verðlaunanna.
FRÁ (ÍTLÖNDUM |j
Eyðimörkin í Júdeu.
Eftir F. O. Baldwin.
---- Frh.
Þegar við vorum að klöngrast
um djúpa gjá, — verri og hrika-
legri en allar aðrar, er á leið okkar
urðu, skrikaði einum hesti okkar
fótur á hálu berginu og hrundi hann
ofan af bergstallanum um 20 fet.
Þar tók við klettasnös allniikil, er
varnaði því að hann hrapaði lengra
og rotaðist til bana. Við hjeldum
allir að veslings skepnan væri marg-
beinbrotin af fallinu og við yrðum
að skjóta klárinn, en hann meidd-
ist ekkert, þótt merkilegt sje, náð-
ist af snösinni og hjelt áfram eins
og ekkert hefði í skorist.. Hestar
þar eru járnaðir og enda skafla-
járnaðir, en þótt skeifur þessar varni
því að hófarnir rifni og klofni í
grjotinu, renna hestarnir eftir sem
áður á þessum glerhálu hamra-
bungum, er varla er í nokkur skora
til andspyrnu.
Nú var komið sólarlag og enn
vorum við langt frá áfangastað, en
það var mjög óþægilegt, því í
þessum hluta heims er ekkert rökk-
ur. Myrkrið skellur á allt í einu.
Við fórum lengi þegjandi Ieiðokk-
ar í myrkrinu, því nú var ekki
annars kostur, og nærri má geta
að yfir okkur glaðnaði í ógöng-
um þessum, er við sáurn eldana
Ioga í áfangastaðnum, þar sem föru-
nautar okkar höfðu sett tjöld sín
og búið undir komu okkar.
Snemnra að morgni næsta dags
hjeldum við af stað áleiðis til Ain
Jidi (Engedi), stað sem oftj er
nefndur í biblíunni, Það var í helli
þar á staðnum, sem Sál konungur
fjell í hendur Davíðs, og Davíð
sýndi það einstaka veglyndi að gefa
honum líf. Nafnið Ain Jidi þýðir
»geitarhlaup«, og enn í dag er þar
fjöldi steingeita.
Um hádegisskeið vorum við
komnir yfir fagurgrónar hæðir, því
þá að vorlagi snemma er urmull
fagurlitra, viltra glitblóma hvervetna
í Gyðingalandi. Og næstu tímana
lá leiðin út á þessa einmanalegu
eyðimörku, þar sem varla sá runn
eða stingandi strá til tilbreytinga á
þessum leiðinlega vegi, En svo allt
í einu er við komum upp á fjallið,
er gnæfir yfir Engedi,. gaf okkur að
líta gagnólíkt landslag ófrjóvu
auðninni, er lá að baki okkur.
Þarna, nærri 2000 feta neðar, lá
saltsær Dauð a-hafsins, og með
ströndum þess var eins og kögur
yndisfögur gróður-ræma' á litlu
svæði hjer um bil milu vegar. Þar
voru tvær lindir og brunnar, er
veittu gnægð vatns til þess að
frjóvga smágarða með agúrkum,
er Bedúínarnir rækta þar. Það var
enginn hægðarleikur að komast of-
an hamraveggina þangað og teyma
hesta vora um 'glerhálar brattar
klappir. Ekki var viðlit að fara
þar með múlasnana klyfjaða, svo
c3
cn
sí
6>
zj
[E
"í5
o
o
OÍ
u
‘Cð
V.
C4—
d
z
Eö
O
£
D
Ctí
O
>
menn urðu að beraj klyfjarnar sjálfir,
þar sem verst var yíirferðar.
Frh.
Fundar-
salir
fá t leigðir í K. F. U. M
Stórisalur (tekur 300
manns) fæst alla rúm-
helga daga, sömuleiðis
aðrir minni.
Bestu
j ó 1 a g: j afir
eru
Málverkin
í Pappírs- og málverka-verslun
Þór. B. Þorlákssonar.
Veltusundi I.
Violanta.
(Framhald af Cymbelínu.)
--- Frh.
Þeir náðu tali af gestgjafa.j digr-
um, þokkalegum manni við aldur.
Þeir spurðu hatin hver ætti húsið
og hvaða fólk byggi í því.
»Hús þetta eiga einhverjir út-
lendingar og það er oftast lokað.
Hefur verið það í mörg ár, nema
við og við býr einhver þar í mið-
herbergjunum niðri, og eftir því
sem jeg veit sannast, eru það æfin-
lega útlendingar, einkum ítalir. Þeir
hafa stundum komið hingað til
mín, en jeg he!d að enginn búi
þar að staðaldri, nema í garðhús-
inu býr geðillur, útlendnr, mállaus
dyravörður, er engum hleypir inn,
þegar enginn er í miðherbergjunum
,DAILY MAIL‘
— vikublað. —
*^D\5taswasta fetað ^mms\ws,
9
(Dd^casta fetaS f\e\ms\fts.
Utbreiddasl allra erlendra blaða á íslandi.
SENT beint frá London til áskrifenda hjer.
Tefst ekki hjá milliliðum.
Kostar í 12 mánuði að með- A
töldum burðareyri að eins kr. **,75
*
3sUwds-a$§m5stat\ Ufcwv \)\5 pöwtuwwm.
niðri. Núna nokkuð lengi hefur
einhver kona haldið þar til uppi
á loftinu einhversstaðar, jeg veit
ekki hvar, því húsið er stórt.«
»Þekkið þjer nokkuð Antonio
Rubeoli greifa, sem þar hefur búið
um hríð?« spurði René,
»Nei, ekki nema í sjón, — jeg
hef sjeð hann hjerna stundum.
Hann hefur stundum komið hjer
inn með einhverjum mönnum, sem
jeg ekki þekki, á að giska ítölum,
og heíur æfinlega beðið um sjer-
stakt herbergi, neytt máltíðar og
dálítils af víni og borgað vel. Auð-
sjáanlega mesta prúðmenni.«
»HaIdið þjer að hann búi þar
enti?«
»Jeg veit það ekki, það getur vel
verið, en snemma í gær sá jeg
samt, að hann ók burt frá húsinu
og hafði meðferðis talsverðan far-
angur.«
»Var hann einn?«
»Jeg stóð úti á svölunum, þegar
hann kom út og fór í vagninn,
með honum var kona með blæju
fyrir andliti. Þjónn hans bar eitt-
hvert ferða-þarfadót út í vagninn.
Og . dyravörðurinn og þrír menn
aðrir báru út úr garðinum afarstór-
an og sýnilega þungan kassa eða
kistu og settu í vagninn. Dyra-
vörðurinn fór svo inn og læsti
húsinu, en greifinn og hinir allir
óku burt í lokuðum vagninum.
Þetta er allt og sumt, sem jeg get
frætt yður um húsið og íbúa þess,
herrar mínirl*
Þeir þökkuðu gestgjafa upplýs-
ingarnar, drukku með honum vín-
glas og óku að því búnu brott
aftur.
Þegar þeir voru sestir í vagninn,
mælti René:
»Það er þessi greifi og enginn
annar, sem valdur er að hvarfi
ungfrú Forthc!yde!«
»Hvaða ástæðu skyldi hann hafa
til slíks ódáðaverks?« mælti Van-
cour hertogi.
»Það vitum við ekki um. Við
skulum aka beina leið til lögreglu-
stjórans og tala við hann eins-
lega, —t mjer hefur skilist á þjer,
pabbi, að þú viljir ekki að hvarf
þetta komist í hámæli þegar í stað.
Lögreglan verður að hafa upp á
greifanum!*
Þeir óku nú til Iögreglustjórans,
fundu hann á einmæli og báðu
hann upplýsinga um Rubeoli greifa.
Hjet lögreglustjóri því svo fljótt
sem unnt væri. Skýrði René lög-
reglustjóranum frá því, hvers hann
hefði orðið vísari í kaffihúsinu um
brottför greifans.
Lögreglustjóri kvaðst engin deili
vita á greifa þessum, en hús þetta
nr. 176 í Rue de Rivoli væri skrá-
sett eign frú Giaviccidi frá Neapel
og væri hún sjálf við og við í
húsinu, vissi hann til þess, að hún
gyldi reiðilega skatta og skyldur