Vísir - 19.05.1914, Qupperneq 3

V I s 1 R
Bygg,
Maís,
Maísmjel
langbest og ódýrast í
Liverpool.
Aðvörun I
það hefur vitnast að landvörslu-
maður Reykiavíkurbæjar hefur
nú í vor látið reka fjenað úr
bæjarlandinu upp í Mosfelissveit
og sleppa þar leyfislaust — sumt
af þvf fje er nú helkróknað
hjer efra. — Sama hafa einstak-
ir menn hjer áður aðhafst. Sam-
kvæmt „Reglugerð fyrir Kjósar-
sýslu um fjallskil o. fl.“, 3. gr.,
varðar þetta „sektum, 10—200
krónum, auk skaðabóta til land-
ráðanda". — Vörður verður nú
hafður á slíku og það hlífðarlaust
kært, hver sem í hlut á, íje og
stóð, sem svo er rekið, tekið fast,
og mega rekendur og eigendur
vænta að bera kostnað þann, sem
af leiðir.
Fyrir hönd og í umboði sveit-
unga minna og nágranna.
Reykjavík 18. maí 1914.
Bjöm Bjarnarson,
hreppstjóri.
Hveiti
6 teg. hver annari betri í
Liverpool.
TJppMáMi,
nautpeningi (kúm o. fl.), hrossum
sauðíje, alls konar búsmunum inn-
an og utanhúss,vögnum,bát,timbri
m. m. fl., verðnr á Gufunesl í
Mosfelssveit næstk. föstudag 22. þ.
m. Byrjar á hádegi.
Gnfunesi 15. maí 1914.
Sigurður Oddsson.
Sveskjur
og
Rúsínur
með steinum og steinl. fást í
Liverpool.
Claessen,
Y fi rrjettarmálaflutningsmaður,
Pósthússtræti 17.
Venjulegaheimakl. 10-11 og4-6.
Talsími 16.
í ^extioUvu
Fiskifjelag íslands útvegar deildum steinolíu til Ijósa og mólora með
eftirfylgjandi kjörum:
Merki:
»Mótorsteinolia Fiskifjelags Islands“
Pó*ar.
Besta lampaolía. Kr. 30,00 pr. tunnu.
„MótorsteiHolía Fiskifjelags íslands“
*»
Pólar,
Ágæt til mótora og góð lampaolía. Kr. 28,00 pr. tunnú.
„Mótorstcinolía Fiskifjelags /slands“
***
Pólar.
Góð mótorolía og brúkleg lampaolía. Kr. 27,00 pr. tunnu.
„Jarðolía Fiskifjelags /slandsa
Á tvígengis mótora. Kr. 26,00 pr. tunnu.
Tunnurnar eru mjög traustar með 8 gjörðum, teknar aftur óskemmd-
ar hver á kr. 5,00.
Ennfremur áburðarolíur til gufuvjela og mótora, af bestu tegundum.
Verðið lági
Verð þetta er miðað við móttöku steinolíunnar við skipshlið á höfn.
Borgum greiðist við móttöku.
Sjerstökum verðlista yfir ailar tegundir vjelaolíu verður síðar útbýtt.
Meðlimir og einstakir notendur snúi sjer til formanna deilda Fiski-
fjelagsins á hverjum stað. Deildirnar sendi pantanir til Fiskifjelagsins í
Reykjavík. Ef nægar pantanir fást, kemur skip upp hið fyrsta hlaðið
steinolíu og eru þessir viðkomustaðir ákveðnir fyrst um sinn:
Norðfjörður (eða Seyðisfjörður), Reykjavík og ísafjörður.
Ef hluttakan verður allmenn verður gjörð gaugskör að því, að olían
komi á fleiri hafnir, jafnvel verði send með strandferðaskipunum.
Tr. Gunnarsson f. bankastjóri tekur á móti pöntunum í Reykjavík.
AUGLÝSING,
Samkvæmt 2. gr. laga 13. sept. 1901 um manntal í
Reykjavík, ber öllum cr flytja húsa á milli, að við-
lögðum sektum, að tilkynna flutninginn til lögreglu-
stjóra innan tveggja sólarhringa.
þetta er hjermeð alvarlega brýnt fyrir mönnum til
eftirbreytni.
£ö$tec^\x^\óx’u\T\ \
Tennur
eru tilbúnar og settar inn,
bæði heilir tanngarðar og
einstakar tennur,
á Laugavegl 31, uppi.
Tennur dregnar út af lækni
daglega kl. 11—12 með eða
án deyfingar.
Viðtalstími 10—5.
Sophy Bjarnarson.
Talsími 477
Ef þið viljið fá góðan 4^
fs kJ
rjóma, þá hringið upp
Talsimi477
Tallegi, hvíti
púKimi.
Eftir Guy Boothby.
---- Frh.
»Já það segi jeg með. Ogheyrðu
nú, Benwell, drengur minn sælll
Ef þú ætlar þjer ekki að sofa þama
( nótt á stóinum, leggðu þá knött-
inn í mark og byrjaðu aftur bar-
dagann. Jeg verð bráðum að fara
aftur út á sldp.c
Benwell stóð upp og hóf leikinn.
Markvörður hjelt áfram að hrópa
upp vinninga eins og ekkert hije
hefði orðið á knattleiksum og Ieik-
urinn á borðinu var aftur ( góðu
gengi er vængjahurðiuni var hrund-
ið upp og inn kom maðurnokkur
hniginn á efraaldur.
Hann var f hvftum fötum frá
hvirfli til ilja, með afarstóra sólhlíf
og mjög barðastóran sólskinshatt á
höfði. Hik kom á hann er inn
kom ,eins og hann væri á báðum
áttum, leit á alla, er inni voru,
og mælti svo mjög kurteislega:
»Afsakið að jeg veð hjer inn?
En ekki vænti jeg aö þið getið sagt
mjer, hvar jeg get hitt háttvirtan herra
De Normanville?*
»Jeg ermaðurinnl« hrópaði jeg og
stóð upp.
»Jeg vona að þjer misvirðið ekki,«
hjelt hann áfram í sama prúðmennis-
tón, »þótt jeg leyfi mjer að biðja
yður ,að sýna mjer þá sœmd, að
tala við mig sem svarar fimm mín-
útum.«
»Með mestu ánægjul*
Jeg gekk um þvert gólf til hans
og benti honum til sætis við dyrnar.
»Afsakið,« mælti maðurinn, »en
málefni það, er jeg óska að ieita
ráða til yðar um, er afarmikiivægt
og launungarmál hið mesta. Er
ekki eitthvert herbergi hjer í þessu
húsi, þar sem við getum verið eÍH-
ir’?«
»Jeg held ekki annað en svefn-
herbergfð mitt,*- svaraði|jeg. ^»En
þar getum við verið ( Orjúfandi
næði.«
»Það er fyrirtak. Megum við
nota þaö?«
Að svo mæltu fórum við upp á
loft. Jeg var alla leiöina upp að
brjóta heilann um það, hvaö þessj
maður vildi mjer. Maðurinn var
svo dularfuliur og gerði sjer svo
bersýnilega far um að falla mjer í
geð, að jeg fór að verða í frekara
lagi forvitinn. Eitt var áreiðaniegt
— jeg hafði fyrri á æfi minni sjeð
þennan mann. ,
Þegar í svefnherbergið mittkom,
kveikti jeg á kerti og ýtti stól til
hans. Að því búnu valdi jeg mjer
stöðu við opinn gluggann. Jeg
heyrði þangað óminn af hávaða
þeirra, er fram hjá gengu niðri á
götunni, vagnaskröltinu og áraglamri
bátanna á höfninni. Jeg man það
líka, að þá var tunglið að koma
UPP> °g til þess að sýna, hvesmá-
vægi frá þeirri stundu er djúpt graf-
ið í meðvitund mfna, skai jeg geta
þess, að jeg man að mjer sýndist
það þá líkast rauðu í harðsoönu
eggi, en það haffii mjer ekki dottið
áður f hug. Allt í einu mundi jeg
eftirgestrisni9skyldu minni við mann-
inn. Frh.