Vísir - 03.06.1914, Page 3

V I S I R
Það voru ekki sjerlega margir
farþegar, sem lögðu af stað með
Ceres frá Reykjavík í fyrradag en
nógur var troðningurinn á þilfar-
inu og niðri í farrýmunum. Sumir
voru að kveðja vini sína og aðrir
virtust vera komnir til þess eins að
fá sjer »svaladrykk« hjá brytanum;
leit jeg svo til að ekki mundi van-
þörf á að liafa meiri gætur á en að
undanförnu, að ólögleg vínsala fari
ekki fram inni á höfn sjálfs höfuð-
staðarins. Hitt skiftir minna máli
þótt einhver stúdent, sem skreppur
um borð, til að fá sjer »skattefrí«
gleymi sjer alveg þegar skipið fer
af stað og sje skipað upp í Engey,
cins og kom fyrir í þetta sinn. —
Við töfðumst samt dálítið við það,
og skipsmenn báðu ekki vel fyrir
honum.
Jeg býst við að Vísir hafi fyrir
löngu talið upp nöfn flestra þeirra
er lögðu af stað með Ceres, og
hirði jeg því ekki að vera að telja
þá alla upp, enda eru ýmsir þcirra
búnir að yfirgefa skipið aftur og
sitja nú heilir á húfi í Vestmanna-
eyjum fjarri allri sjóveiki.
Á 1. farrými erum vjer 5 íslensk,
öll á leið til Hafnar, sem sje; Aldís
Helgadóttir, — ætlar að læra sjúkra-
hjúkrun við barnasjúkrahús Lovísu
drottningar, — Dóra Þórhallsdóttir
biskups, — ætlar f skóla í Sví-
þjóð, — Alexander Jóhannesson
cand. mag., — ætlar með haustinu
til Þýskalands, verður þar á vegum
Þýskra ísiandsvina, — La'rus Jóns-
son verslunarmaður frá Vestmanna-
eyjum, er í verslunarerindum. Enn-
fremur eru: Möller verslunaragent,
frá Reykjavík, ætlar til Færeyja, 2
Englendingar og 1 Þjóðverji, sem
yfirgefa oss í Leiíh.
Á 2. farrými er þjettskipað mjög,
eru þar 4 herforingjar: sem sje
Edelbo stabskaptain og frú hans,
Árni Jóhannesson og Gíslína Frið-
laugsson, bæði sveitarforingjar að
nafnbót, 5 eða 6 Ameríkufarar,
enskir og franskir sjómenn, dönsk
kona með 3 smábörn í kynnisför
til Danmerkur, og eitthvað fleira af
fólki, að ógleymdum mormónatrú-
boðanum, F.líasi Eirikssyni, — ef
jeg man nafn hans rjett. — Það
var hann, sem hjelt samkomur í
Bárubúð í vetur með föður sínum
og prjedikaði um »hina himnesku
famelíu« á »þeim himneska hátróni*.
Hann segir mjer að hann ætli til
Lundúna og Þýskalands, en Vestur-
heimsfararnir segja að hann verði
túlkur þeirra til Winnepeg, má vel
vera að hvo.-tveggja reynist satt, ef
»hinn andlegi naflastrengur« milli
lians og tvífara hans er nægilega
traustur; en trúað geti jeg því, að
önnurhvor stúlkan, sem vestur fer,
væri eitlhvað á veguni mormónans.
Hinir vesturfararnir eru : ungur
trjesmiður úr Reykjavík (Frakkastíg),
2 bræður úr Stafholtstunguin og 6
eða 7 ára drengur, öllum ókunn-
ugur á skipinu, en hvergi smeikur,
þótt hann hafi ekki kynnst áður
samferðafólkinu.
»Jeg er Ieiðinni til hennar mömmu
minnar í Winnipeg-, segirhannog
heldur, að það sje ekki mikill vandi
að rata til Ameríku.
Frh.
SUghdega dugtegat
^vel^ uu^uv, ós&as^ tvú t^sV^vaJ-
euóuv stvúv %\tx Vvt ^tvj^ojutvtvat
\%-%
Sími 281. Símnefni; »GísIason«
S-
(aöeins fyrir kaupmenn og kaupfjelög) meöi.1 annars:
Kaffi, Þakjárn,
Hveiti (margar teg.), Þakgluggar,
Hrísgrjón, Saumur,
Rúgur, Baðlyf,
Rúgmjöl, Sápur,
Fóðurtegundir (ýmiskonar), Eldspítur,
Kartöflur, Vindlar,
Margaríne, Vindlingar,
Vikingnijólk, »Caramellur«,
Cacao, »Hessian«
og margt fleira.
Stórí sýnishornasafn af aliskonar útlendum vörum.
Afgreiðslan fljót og viðskiftin viss.
Góð útsseðisjarðepli
fást hjá
Petersen frá Viðey.
Hafnarstræti 22.
Stimpilblek
Og
Stimpilpúðar
fást á afgr. Vísis.
Ctaessetv.
Yfirrjettarmálaflutningsmaður,
Pósthússtræti 17.
Venjulegaheimakl. 10-11 og4-6.
Talsími 16.
MAGDEBORGAR
BRUNABÓTAFJELAG.
Aðalumboðsmenn á íslandi:
O. Johnson & Kaaber.
Magnús Signrðsson
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Kirkjustrœti 8.
Venjulega heima kl. 10 — 11
Fallegi, hvíti
púkinn.
Eftir Guy Boothby,
---- Frh.
Þó skal jeg ekki bera á móti því
að mjer var órótt innanbrjósts. Dul-
arfulla erindið mitt. alvarlega en lítt
spekjandi aðvörun þessa kæna fje-
laga míns, og fjelagsskapur sá, er
jeg nú var í, var a!t Iítt til þess
fallið að gera mig rólegan. En
tr við höíöum nú lagt frá landi
og sigldum út í rúmsjó, tók ótta
minn að lægja að nokkru leyti og
og jeg fór að litast um með meiri
athygli, en jeg hafði á öðrum tíma
trúað mjer til að veita, ekki nierki-
legra en fyrir augun bar.
Kuggurinn var einhver hinn stærsti
er jeg hafði sjeð, og eins og önn-
ur slík skip virtist ekkert nema
seglin, siglutrjen, rárnar og stafnarn-
ir. Skipshöfnin var fjölmenr, eins
og vant er á slíkum fleytum, og
svipljótara illþýði var naumast unt
að sjá. Einkum leist mjer illa á
bólugrafin djöful í mannsmynd. Jeg
varð þess þegar fullviss, að af ein-
hverjum ástæðum leit skepna þessi
mig óhýrum augum og var bölv-
anlega við mig, og einu sinni er
hann gekk hjá mjer, stjakaði hann
við mjer svo óþyrmilega og af slíku
afli, að jeg var nærri hrokkinn út-
byrðis. Jeg hefði víst tekið í lurg-
inn á þrælum, ef öðruvísi heföi
staðið á, en jeg mundi ráð leiðtoga
rníns og hjelt mjer í skefjum.
Nú var klukkan nærri orðin tvö.
Blásandi byr var á og sjógangur
óx. Gamla keraldið fór að rugga
óþægilega og jeg fjekk hvað eftir
annað tækifæri til að þess að þakka
hamingjunni að jeg var vanur sjó-
maður. Við hverja ídýfu skullu
brotsjóir yfir þiljur, svo við urðum
gagndrepa og bætti það ekki um
óþægindin og leiðindin á ferðinni.
Samt mælti fjelagi minn ekki orð
frá vörum ennþá, en jeg sá að hann
hafði vakandi auga á öllum hreyf-
ingum hásetanna, að því er mjer
virtist frekar eftir því sem á leið.
Engan mun furða á því, þótt mig
færi að dotta, þar sem mjer hafði
ekki komið blundur á brá alla nótt-
ina. Jeg bjóst nú til að leggjast
út af í horni einu undir seglskýli
og var í þann veginn að standa
upp,er einhver stjakaði mjer til all-
örðugt. Þaö var fjelagi minn,
er virtist hafa sofnað sitjandi, en
oltið um við ruggið á kuggnum.
Hann fjell fast á mig, með andlitið
við eyra mjer. Á næsta augnabliki
vissi jeg, að slys þetta var engin
tilviljun, heldur af ásettu ráði gert
með varfærni mikilli.
»Hafið augun opin«, hvíslaði
hann meðan hann lá upp að mjer.
»Hjer eru svik á seyði. Við kom-
umst senn í hann krappan!*
Jeg segi ykkur satt, að eftir svoxa
frjettir datt mjer síst svefn í hug.
Jeg reis upp og þreifaði í vasa
minn þar sem marghleypan mín
átti að vera, og mjer til mikillar
undrunar og skelfingar, fann jegað
hiín var hor/inl Henni var stolið