Vísir - 21.10.1914, Qupperneq 3

V í S I R
CMB ■aManMMWWWWMWBMBBMWaMBCBWBBWIII ■' riHH.. l ^TK
Langt er þangað til önnur eins kjarakaup bjóðast.
JSTotið J)yí tækiiærið! 1040 o afsláttur á öllum Yörum.
Sturla Jónsson.
ÞEIE SEM
enn þá eiga eftir að byrgja sig upp
með kartöflur ættu að gera það nú
þegar meðan hið lága haustverð er
á þeim.
Klapparst. 1B. Sfmi 422.
BffÐ
hentug fyrir vefnaðarvörur o. þ. h.
við eina aðalgötu bæjarins er til
leigu strax eða 1. nóv.
Uppl. gefur Lúðvíg Lárus-
SOn Þingholtsstr. 2.
Massage-læknir
Gruðm. Pétursson
Garðas/rætl 4.
Heima kl. ó—7e. h. Sími 394.
El d s voðaáby rgð
hvergi ódýrari en hjá
»NYE DANSKE
BRANDFORSIKRINGSSELSKABc
Aðalumboðsmaður er:
SIGHV. BJARNASON, bankastjóri.
(steamkolin) hjá
*\)öl\xtvdv eru
°e se,iast mesL
Olgeir Friðgeirsson
Afgreiöslan á skrifstofunni í
Miðstræti 10
verður fyrst um sinn opin frá
kl. 11V2—3.
Skrlfstofa
Elmsklpafjelags fslands, J
i Landsbankanum, uppi
Opin kl. 5—7. Talsími 409.
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifstofutími 12-1 og4-5. Austurstr.l
pr. H. J. Bryde
N B. Nielsen.
Alklæðið
Tennur
eru tilbúnar og settar inn, bæði
heilir tanngarðar og einstakar
tennur,
á Laugaveg 31, uppi.
Tennur dregnar út af lækni dag-
lega kl. 11—12 með eða án deyf-
ingar.
Viðtalstími 10—5.
Sophy Bjarnarson.
góða og
margeftirspurða
komið aftur.
Sturla Jónsson
A. V. Tulinius.
Líkkistur
líkkistuskraut og líkklæði mest
úrval hjá
EYV. ÁRNASYNI, Laufásveg 2.
Miðstræti 6. Talsími 254.
Eldsvoðaábyrgð hvergl ódýrari.
Sæábyrgðarfél. Kgl. oktr.
Skrifstofutími 10—11 og 12 — 1.
FIÐUR
gott og ódýrt,
fæst i verslun
Jjó^ssoxvar,
Bogi Brynjölfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður,
er f I u 11 u r
f Aðalstræti 6 (uppi).
Venjulega heima kl. 12—1
og 4—6 síðd.
Talsfml 250.
IÐUN AR-TAU
fást á
Laugaveg 1.
JÓN HALLGRÍMSSON.
Bio-eapé er best
SÍMl 349
HartYÍg gielsen.
F æ ð i fæst keypt á Hverfis-
götu 37 (niðri).
Ealiegi hvíti
púkinn.
Eftir
Ouy Boothby.
Frh.
»Eg tek boði yðar með sama
hug sem það er boöið. Eg ætla
að biðja yður að hjálpa mér að
ryðja bófa þessum úr vegi. En nú
er að líta á >modus operandi (fram-
kvæmdaraðferðina).
Mörgu var stungið upp á, mörg
tillagan var rædd og feld eða tek-
in afíur. Satt að segja var þá kom-
ið hádegi, er við höfðum loks
komið okkur saman um aðferð sem
okkur líkaði. En þegar það var
afráðið, klappað og kiárt, snerum
við heim á leið. Nú var undir eins
skipun gefin um að búast af stað,
Og er málsverði var lokið, var far-
iö að láta niður og binda á hest-
ana, lagt á og alt var ferðbúið
heim á leið,
Það var löng reið og leiðinleg
°& við komurn ekki heim fyr en
komið var iangt fram á nótt. En
engum datt í hug að fara í rúmið
þótt seint væri orðið. Afar áríðandi
störfum varð að vera lokið fyrir
dagmál.
ViO fórum fyrst í laufskálann á
hæðinni þegar viðkomum ogsnædd
um þar í snatri. Svo fórum við
í sérstakt herbergi að húsabaki. Þar
voru hin nýjustu sjóliðs-landabréf
yfir öll höf siglingaleiðir og hafnir
í heimi, og hér var það, eftir því
sem ég síðar komst að, að Fallegi
hvíti púkinn sauð saman öll hin
fífldjörfu og kænlekustu áform sín
Þegar þangað kom, bauð hún okk-
ur sæti meðan hún léti uppi, hvern-
ig hún hugsaöi sér að koma áformi
sítiu í framkvæmd.
»Eg er komin að þeirri niður-
stöðu«, sagði hún, »að tillaga yðar
sé fyrirtak, Normanville læknir. Og
nú hef eg hugsað mér að koma því
í kringáþennan hátt: Viö leggjum
af stað á snekkjunni í fyrramálið
áleiðis til Java. Eg hef þegar sent
nauðsynlegar fyrirskipanir til hafn-
arinnar, f Batavíu ætlum við að
hitta ungan enskan lækni, De Nor-
manville að nafni, erætlarað verða
mér samferða til Singapore. Eg
verð þar eftir með vinkonu minni
um stundar sakir til þess að skoða
mig um, — verð eg þá til heimil-
is í Afanrfa/ay-gistihúsinu, en þar
býr maðurinn, sem við þurfum að
ná í. Þér komið yður smám saman
í kynni við hann og að þvf búnu
eigið þér að kynna mér hann. Þá
er létt viðfangs það sem eftir er.
Haldið þér ekki, að®þessi aðferð
muni lánast vel?«
»Mér líst ágætlega á hana.«
»Óhjákvæmilegt er samt, Nor-
manville læknir, að þér munið eftir
einu: Þér' megið ekki, sjálfs yðar
vegna, láta mikið bera á því, að
þér séuð í för með mér. Þér verðið
að láta í veðri vaka, að þér séuð
bara örlítið kunnugur mér af til-
viljun, — við höfum hitt hvort
annað sem ferðamenn á leiðinni
milli Singapore og Batavíu. Skiljið
þér mig? Þér hafið reynst mér svo
vel, að eg vil ekki að þér flækið
yður í nein vandræði, er stafa kunna
af því sem eg erneydd til aö gera«.
»Verið óhrædd um mig«, svar-
aði eg. »Eg þori að hætta á það.
Komi hvað sem komavill! Eg segi
yður satt, að eg varpa ekki blind-
andi hlut mínum í vogarskálina yðar
megin. Það vona eg að þéi skiljið
fyllilega?*
»Já, eg finn gerla og veit í hvi-
líkri þakkarskuld eg er við yður, —
því megið þér trúa«, svaraöi hún.
»En nú tökum við til starfa og látum
höndur standa fram úr ermum, því
nóg er að gera áður en af degi birtir.
Og við tókum til óspiltra mál-
anna til framkvæmda í öllu því, er
að áformi okkar laut, og er því
starfi var lokið, farangur minn i
lagi og farinn til hafnar, voru stjörn-
ur teknar að fölna á lofti og dauf
glæta af afturelding farin að gera
vart við sig á austurhimni.
Walworth var farinn til skips
nokkru á undan okkur og nú var
eg ferðbúinn með Alie og hnndin-
um hennar.
Bátur beið okkar við sömubryggj-
una sem við lentum við þegar eg
kom fyrir nærri þrem mánuðum,
og honum var róið með okkur út
að Reikistjörnunni, sem við sáum
aðeins ógerla á sjónum, Stundin
var ískyggileg tii að hefja ferð á og
skap mitt var eftir benni.