Vísir - 25.10.1914, Blaðsíða 4

V 1 S I R
(Waterproof) karla og kvenna komu með
s|s jBotnía’.
t
S' SvMvt\\aw$sscft & £©,
Austurstræti 1.
'&omfc
heldur kvenfélagið
— .HRINGURI
í dag til ágóða fyrir
few&tave&a JátæliUYiga \ ^U^avxfe*
Nánar á götuauglýsingiam. =
Feikna mikið úrval af hinum
alþektu
sUtJötum
komið aftur í Austurstræti 1.
i Asg. G. Gunnlaugsson & Co.
m
seiur:
Hafnía Lageröl, Króhe Porter, Export Dobbeltöl,
Hafnia Pilsner, Krónu Legeröl, Refonn Maltöl,
Central Maltöl, Sundheds Maltöl.
Champagne
Grand Crémand, G. M. Mumm & Co.
Alexis Chaussepied Carte Rose,
— — Carte Noire.
YEFN AÐARVAitA
í alt 150 strangar komu með e/s »BOTNÍA«, þar á meðal:
OXFOKD. FLOIEL, LÉREJíT, STÚFASIRS.
Ennfremur kom mikið af, SEGLGARNI, þetta selst aðeins til
kaupmanna.
J. AALL-HAISEÍÍ
PINGHOLTSSTRÆTI 28.
Epli, Laukar, Yínber,
nýkomið í
E ý li ö f n.
Prentsmiðja Sveins Oddssonar.
Höllin
í
Karpaíafjöllunum,
Eftir
Jules Verne.
Frh.
»Um sólaruppkomu*, hélt Fríð-
rik áfram, »kom eg auga á tvo
menn, nálægt mílu héðan. Fyrst
hélt eg að það væri Nick Deck og
læknirinn, en það var ekki.«
»Veist þú hverjir það voru?«
Tveir ókunnir ferðamenn sem
komu gangandi frá landamærunuin
við Walakiu.í
»Þú hefir þá haft tal af þeim?»
»Já«.
»Og koma þeir hingað til þorps-
ins?«
»Nei, þeir ætlððu fyrst til Re-
tyezat og upp á fjallið.*
»Þeir ferðast þá einungis sér til
skemtunar?*
»Já, svo var að sjá, Koltz hrepp-
stjóri.*
»En fyrst þeir fóru yfir Eldfjall
í nótt, hafa þeir þá ekki orðið var-
ir viö neitt hjá höllinni?*
»Nei, því þeir voru ekki komnir
yfir landamærin um miðnætti«,
svaraði Friörik.
»Þú hefir þá ekkert frétt afNick
Deck?«
»Ekki vitund!«
»Ó, guð minn góður«, stundi
veslings Miriota.
»En annars getið þér sjálfar
fengið tækifæri til að tala við ferða-
mennina, efíir nokkra daga«, bætti
Friðrik við, »því þeir ætla að koma
við hér í Werst, þegar þeir koma
frá Kolosoar.*
»Eg vildi að guö gæfi, að eng-
inn segði þeim söguna um veit-
ingahúsið mitt«, hugsaði veslings
Jónas með sjálfum sér, »það gæti
vel verið, að þeir neituðu þá að
búa hjá mér.«
f síöasta hálfan annan sólarhring-
inn hafði þessi fyrirmyndar veit-
ingamaður yeriö gagntekinn af
hræðslu fyrir því, að framvegis
þyrði enginn ferðamaður að borða
eða gista f veitingahúsinu.
Allar spurningarnar sem Koltz
hreppstjóri hafði lagt fyrir hiröi
sinn og öll svörin sem hann hafði
fengið, virtust ekki á neinn hátt
ætia að skýra þetta vandamál, og
þegar klukkan var orðin átta og
skógarvörðurinn og Iæknirinn voru
enn ekki komnir heim, fóru menn
að veröa hræddir um að þeir ætl-
uðu aldrei að koma aftur. Það hefn-
ist öllum fyrir að koma of nærri
Karpathahöllinni gömlu.
Miriota var alveg yfirbuguð eftir
geðshræringar þessar andvökunæt-
ur og hafði nú ekki lengur afl á,
að standa á fótunum. Með mestu
erfiöismunnm reikaði hún fram og
aftur, en komst varla úrsporunum.
Hún hrópaði stöðugt í angistsinni
á Nick. Hún vildi leggja af stað,
til að leita hans. Það var hörmu-
legt að horfa á þjáningar hennar
og menn voru orðnir alvarlega
hræddir um að hún væri að verða
hættulega veik.
Nú var öllum að verða það ljóst,
að eitthvað varö að gera. Það mátti
ekki dragast að reyna að koma
þeim skógarveröinum og Iæknin-
um til hjálpar. Það var ekkert und-
anfæri, að ráöast í hvaöa hættur
sem fyrir yrðu, jafnvel þó menti
mættu búast við að verða fyrir
hefnd andanna, sem í höllinrii voru.
Aðalatriðið var, að fá að vita hvað
orðið væri af Nick Deck og lækn-
inum. Þelta voru allir samdóma
um, jafnt vinir þeirra, sem þeir
þorpsbúar, er þeim voru óskyldari.
Þeir sem vildu kallast hugaðir menn,
gátu naumast skorast undan að fara
inn í Plesaskóginn og brjótast upp
til hallarinnar.
Þegár menn höfðu rætt um þetta
fram og aftur langa stund, kom
það í ljós að þeir Koliz hreppstjóri,
Friðrik fjárhirðir og Jónas veitinga-
maður voru kjarkmestir allra. Her-
móður kennari var aftur á móti svo
óheppinn, að fá skyndilega gigtarkast
í annan fótinn, svo hann var nauð-
beygður til að hörfa til skólastofu
sinnar, til að teygja úr sínum veiku
limum.
Laust fyrir klukkan níu, lögðu
þetr Koltz hreppstjári og félagar
lians af stað — þeir höfðu verið
svo forsjálir að vopna sig vel til
fararinnar — áleiðis til Eldfjallsihs.
Þeir lögöu upp frá bænum, frá
sama stað eins og þeir Nick Deck
og læknirinn höfðu gert.