Vísir

Dagsetning
  • fyrri mánuðurdesember 1914næsti mánuður
    SuÞrMiFiLa
    293012345
    6789101112
    13141516171819
    20212223242526
    272829303112
    3456789

Vísir - 04.12.1914, Blaðsíða 3

Vísir - 04.12.1914, Blaðsíða 3
V ISJR Ljósmyndastofa r CarSs OSafssonar Laugaveg 46 Talsími 291 stækkar ljósmyndir i öllum stærðum. Verðið er sanngjarnt. Vinna og verkefni hið vandaðasta. Avalt kærkomin jólagjöf. uj x 6^ e\&u*. i. Þjóðsagnir. Öxarárhólmi. '' Sögn Guðm. bóndá Ögmunds- sonar á Efri-Brú. Á móts við Efri-Brú í Grímsnesi er hólmi í Soginu sem Öxarhólmi nefnist. írufoss er spölkorn fyrir ofan hólmann. Reynir, viöur og birki vaxa í hólmanum. Enginn kemst út í hólmann nema fuglinn fljúgandi, þvt' hávaðar eru í ánni beggja megin. Einu sinni bar svo við, að ána lagði í frosthörkum miklum, fór þá bóndinn frá Efri-Brú út í hólmann til að höggva skóg, en er hann byrjaöi að höggva, sýndist honum bær sinn standa í björtu báli. Hleypur hann þá heim en skilur öxina eftir í fátinu. Síðan hefir enginn í hólmann komið; öxin liggur þar og reynir og birkið klæöir hóimann óáreitt af mönnum og skepnum. Hólminn er kendur við þessa sögu og nefndur Öxarhóimi. II. Lausavísur. Hestavísur. Bræðurnir Magnús, Eggert og Matthías Jochumssynir voru einu sinni að reka lömb á afrétt. Þeir voru allir unglingar, en Matthías þó yngstur (fyrir innan fermingu). Magnús reið rauðri hryssu góðri, Matthías fola ótömdum, en Eggert gamalli hryssu skjóttri. t>eir ortu sína vísuna hver um reiðskjóta sína, og er sýnilegt á þeim aö Matthías hefir best tök á Ijóðagerðinni þó yngstur værl. Vísa Magnúsar: Rauðka illa unir sér eg má tilla að henni, altaf dillar undir mér uns eg stilla nenni. Vísa Matth.: Varla þolir höggin hörö hraustur folinn Jarpur; fótum holur jafna jörð, járnin molar skarpur. Vísa Eggers: Skjóna er lúin, löt og körg lemstruð, snúin, skökk og örg krafta rúin berst við björg, beinin fúin sundur mörg. (jaslampanet af öllum stærðum eru seld í verslun Gruðmundar Olsen. s>- x\ó«\\t\r\ . V'' \ fæst eins og annað gott í Matarverslun Tómasar Jónssonar. Sími 212, Kartöflur góðar og ódýrar í smá- og stórsölu hjá • • Jóh.Ogm. Oddssyni Laugaveg 63. gkrautritun tek eg,—svo sem nöfn á bækur og kort, allskonar heillaóskir og ávörp. — Einnig dreg eg letur i borða á likkransa. (Nöfn og iölur, sem eiga að skraut- ritast, sé greinilega ritað á blað, er fylgi hverju stykki). a>ít-u& Sátssow. Grettisgötu 22 B. (uppi). Hvítt og mislitt Vefjargarn og efnlltir stumpar nýkomnir í verslun. Kr. Sigurðardóttir Laugaveg 20 A. (STENOGRAFI) — H H.T,Sloan-Duployan- ennir Helgi Tómasson, Hverfis- götu46.Talsími 177, heima 6-7e.m. Bæði kend „Kontora- & „De- bat“ Stenografi. Mynda- bækur handa börnum, fallegar og ódýrar; mikið úrval. Pappírs & ritfangaversl. Laugaveg 19, Opinber tikynning frá skóvinnustofunni í Bröttugötu 5, að lang best verður að láta sóla skóna sína þar. Virðingarfylst, Guðjón Jónsson. Myndablöð hermenn, dýr ofl. rejög ódýr. Pappfrs & ritfangaversl. Laugaveg 19. Det kgl. octr. Brandassurance Comp. Vátryggir: Hús, húsgögn, vðrur alskonar o. fl. Skrifstofutími 12-1 og4-5. Austurstr.I N. B. Nielsen Fallegi hvíti púkinn. Eftir Guy Boothby. [ Frh. »Þér haldið ef til vill að viö Béum geðbetri«, sagði Alie. »En eg er nú samt hrædd um það, að það sé stundum fullóviturlegt af okkur, að Jeyfa mönnum að víkja kunnuglega að okkur eftir þriggja daga kunningsskap. Það er mjög heimskulega gert.« »Ó, heyrið þér nú hérna, Miss Sanderson*, sagði veitandi vor, um leið og hann dró upp tappann úr annari kampavínsflöskunni, og helti í glasið hjá Alie og síðan hjá sjálfum sér. »Þetta held eg sé nú nokkuð strangt, er ekki svo? Og það er eg viss um, að yður er þttta ekki alvara, ha?« »Ekki er nú víst nema svo sé, svaraöi hún. Þaö gæti hugsast að eg yröí neydd til þess. En nú skhlUni vfö talá um eiihvaö áhháð. En það blessað veður í kvöld! Eg held aö þessi höfn sé sérlega gull- falleg í tunglskini. Heyrið þér, Mr. Ebbington! Gætum við ekki farið snöggvast annað kvöld um ellefu- leytið? Haldið þér ekki að þér gætuð komið því til leiðar, bara til að gera mér greiða?« Eg vissi að hann átti einmitt að hitta flotaforingjann um það leyti, og beið því eftir því, að heyra hverju hann myndi svara. Það mátti glögt sjá, að hann komst í dálít- inn bobba, því að hann lét í Ijósi sorg sína ‘yfir því, að sér væri al- veg ógerningur að verða við bón hennar, vegna mikilvægra og bráð- nauðsynlegra anna, og sat hann svo um hríð með óiund og þagði. En rétt í því, er hann ætlaði að rjúfa þögnina aftur, sáum við bát, er róiö var yfir um til okkar frá skipabryggjunni þar gagnvart okkur. Þegar hann nálgaðist land, gaf Alie mér bendingu, Gat eg mér til hvað hún vildi og gekk ofan eftir, til þess að grenslast eftir hvað í efni væri. Þegar báturinn kendi gruns, óö inntendur maður í land og af- bdrti ntér stóráó böfcfettt otjPbfé^ og fór eg óðar með það og rétti Alie. Hún tók við og sneri sér svo að Ebbington, er hafði horft steinhissa á aðfarirnar, og sagði: »Eg er hrædd um það, Mr. Eb- bington, að þetta verði til þess, að við verðum að snúa heim aftur til gistihússins þegar í stað. Þykir yð- ur mikið fyrir því?« »Ekki vitund«, svaraði hann skjótt, og síðan bætti hann við, eins og hann hygðist mundu geta snúið þessu til hróss: »Þér vitið vel að mín eina löngun er að þjóna yður.« Þessum kurteisisorðum fylgdu þær augnagotur, að nng klæjaði hendurnar af ílöngun í að mega góma hann. En Alie skeytti þessu alls ekki og gekk á undan okkur út í snekkjuna aftur. Var henni svo ýtt frá, og tók hún til skriðar. Þá gaf Alie mér bendingu, og studdi eg þá hendi á öxl vélstjórans og gaf honum merki um að stöðva bátinn. Hann virtist furða sig á þessu, en hlýddi þó. En Mr. Eb- bington geðjaðist ekki að þessari íhlutunarsemi í mér og sfökk hann á fátúr. ‘Hversyé^fta sð^ðÖð þócjxsatAH manni að stansa?« kallaði hann reiðulega. »Eg verð að minna yður á, að eg —« »En eg verð að minna yðurá, að setjast niður og halda yður sam- an, Mr. Ebbington,* sagði Alie. Hún hafði nú alveg týnt Vestur- heims-mállýskunni og brá skamm- byssu undan kápunni. »Nú er öllu lokið, að því er yður snertir, svo að það er eins gott fyrir yður að gefast upp og hlíta þeim kostum, sem bestir bjóðast.« »Hvað á þetta að þýða, Miss Sanderson?« kallaði hann í mik- illi geöshræringu. »Setjist þér niður, eÍHS og eg sagði yðnr«, svaraði hún, »og haf- ið þér engan hávaða, annars skuluð þér eiga mig á fæti. Eg á hér eugum spurningum að svara, ee ef þér reynið að hreyfa yður, þá skýt eg yður þegar í stað.« Hann sagði ekkert eftir þetta, heldur sat skjálfandí á milli okkar, bleyðan sú arna.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað: 1252. tölublað (04.12.1914)
https://timarit.is/issue/69779

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

1252. tölublað (04.12.1914)

Aðgerðir: