Vísir - 06.05.1915, Blaðsíða 3

V l S 1 H
5)veW$ svtxow oc| tatwpavvtv. Svvtvv
Vanan kyndara
Heiðraðaviðskiftavini
bið eg vinsamlegast að gefa mér upplýsingar um það, hvað þeir hafa
fengið úttekið við verslun mína í síðastliðnum mánuði, vegna þess að
útlánabókin (kladdinn) först í brunanum.
Mig er að hitta fyrst um sinn í
Lækjargötu 4
(niðri að norðarverðu) milli 1 og 5.
Virðingarfylst.
Egill Jacoksen.
JtámssfcevS v ^vevmUvsvStvaSv
heldur Heimilisiðnaðarfélag íslands frá 15. maí til 30. júní næstk.
í barnaskólahúsinu. — Þetta verður kent: 1. Margskonar vefnaður,
2. Bursta- og sópagerð, 3. Alls konar körfuriðning, 4. Bókband.
Kensla og efni ókeypis.
Sækið sem fyrst til undirritaðs. Þeir sem œtla að vera kenn-
arar í þessum greinum, hafa forgangsrétt, ef fleiri sækja en tekið
verður við.
Jón Þórarinsson,
Laufásveg 34. (Sími 105).
vantar mig til fiskverkunar á Austfjörðum. — Hátt kaup! —
Að hitta á Hótel íslands nr. 19, frá 4—8 e. h.
Gruðmundur Loftsson.
vantar mig. — Hátt kaup! — Að hittta á Hótel ísland nr. 19,
frá kl. 4—5 e. m.
Guðm. Loftsson.
Yindlar, Yindlingar
(Cigarillos)
Skraatóbak, Neftóbak
(skorið) fæst í verslun
Jóns Hjartarsonar&COc
Hafnarstræti 4. Sfmi 40.
Drekkið
L y s
Carlsberg
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar.
Aðalumboð fyrir ísland:
Nathan & Olsen.
yauipvS öl Öf^eÆvwwv ^c&vU S&all&^umssow. S'wú
ír dagkók
læknisins.
(Lauslega þýtt.)
Frh.
Næsti þátturinn í hinni undarlegu
sögu vinar míns kom mér því ekki
miög á óvart. Naumast voru liðnir
fjörutíu og átta ti'mar frá burtför
vinar míns, er frú Feveral kom til
þess að tala við mig.
Eg ætlaði einmitt að fara að fara
að heiman, þegar hún kom akandi
í vagni að dyrunum á húsi mínu.
Eg hafði ekki séð hana síðan hún
var brúður. Nú var hún klædd í
sorgarbúning.
Hún var ung og framúrskarandi
falleg kona, nieð óvanalegt, Ijóst og
bjart hörund og gult hár, sein er
mjög sjaldgæft meðal enskra kvenna.
En nú mintist eg þess líka, að
unga stúlkan, sem Feveral hafði
gifst, var af norskum ættum og það
gaf skýringu á bjarta hörundslitn-
um, bláu augunum og gullna hár-
inu. Hún stökk léttilega niður úr
vagninum, og þegar hún sá mig,
kom hún hlaupandi upp tröppurnar
á móti mér.
»Guði sé lof, að þér eruð ekki
úti«, hrópaði hún. Eg er í óttaleg-
um vandræðum. Get eg fengið að
tala við yður strax?«
»Já, gjarnan«, sagði eg og vís-
aði henni inn í vinnustofu mína.
»Hvernig líður manninum yðar, frú
Feveral? Eg vona, að þér komið
ekkí með slæmar fréttir um hann?«
»Jú, því miður«, svaraði hún og
þrýsti snögglega hendinni að hjarta
sér. »En eg vil ekki láta hugfallast,«
hélt hún áfrani, um leið og hún
leit á mig augum, sem lýstu bæði
örvæntingu og einbeitni. Þau höfðu
djúp áhrif á mig og mér gafst færi
á, í gegnum þau, að sjá inn í hina
hugprúðu sál hennar.
»Eg ætla að berjast til þrautar,
til að bjarga honum, ef það er
hugsanlegt að hægt sé að bjarga
honum«, hélt hún áfram. »Engetið
þér ekki hjálpað mér til þess? Ef
þér getið það ekki, þá getur það
enginn. Viljið þér hjálpa mér? Þér
hafið altaf verið góður vinur manns-
ins míns, og einskis manns álit
hefir hann metið eins mikið, eins
og yðar. Viljið þér nú aðstoða mig
í þessum vandræðum?«
»Þér þurfið alls ekki að spyrja
um slíkt«, svaraði eg, »gerið nú
svo vel að setjast þarna á stólinn
og segið mér svo alla söguna.«
Hún gerði sem eg bauð. Þegar
hún tók til máls, kreysti hún sam-
an hendurnar og eg gat seð á öllu
látæði hennar, að hún átti ílt með
að stilla sig.
»Það var eg, sem þrábað mann-
inn minn, fyrir nokkrum dögum,
að fara til yðar og leita ráða hjá
yður«, byrjaði hún.
»Hunn hafði minst á við mig sumt,
sem að honum gengur, og þess
vegna bað eg hann að leita til yðar.
Eg vonaði, að hin góðu ráð yðar
myndu duga. Símskeytið yðar gerði
mig að vísu mjög hrædda, en næst-
um á sama augnabliki og eg las
það, fékk eg annað frá manni mín-
um, sem sagði, að eg mætti búast
við sér með morgunlestinni, og að
sér liði nú betur. Svo kom hann
siuttn á eftir og var þá kátur og
hress að sjá. Hann sagðist halda,
að allir kvillar hefðu nú yfirgefið
sig. Inni í biðstofunni sátu margir
sjúklingar, sem komu til að leita
ráða hjá honum, og eftir að hafa
talað við mig, gekk hann strax inn
í efnarannsóknastofuna. Mér fanst
þá, sem eg væri örugg um heilsu
hans og sendi yður því símskeytiö.
sem þér fenguð um kvöldið. Allan
seinni hiuta dagsins hélt hann áfram
að vera kátur og glaður og sagðist
halda, aö við þyrftum ekki að vera
að hafa óþarfa útgjöld af ferðalag-
inu, sem þér höfðuð stungið upp
á við hann. Hann svaf mjög vel
alla nóttina, og um morguninn
sagði hann aftur, að sér liði mjög
vel. Hann fór snemma út til þess,
að Iíta til sjúklinga, og kom heim
aftur til morgunverðar. Því næst
dvaldi hann, eins og hann var van-
ur, nokkra tíma í efnarannsókna-
stofunni. Eg hef altaf verið sorg-
bitin og niðurbeygð síðan barnið
okkar dó, en þenna dag fanst mér
sem eg væri glöð — það var svo
ánægjulegt, að sjá Arthur aftur, eins
og hann átti að sér að vera.