Vísir - 16.06.1915, Blaðsíða 3

V 1 S l K
JlkfcWl §&tutas t\ú$$&x\$a, %\\xqxí o«$ !a&m$a\$wv. $\x&\ \9fc.
1 Vanan fiskimann vantar á %
»
mótorbát ii
sem stundar línufiskveiðar á Eyjafirði.
Afgr. vísar á.
K
*
M
X
Mótorista
vantar á mótorbát nú þegar!
Hátt kaup í boði!
Jón Zoega,
Bankastrœti 14.
• J
omefttv
vantar til Austfjarða. — Oott kaup! — Semjið við
'y.y&xle\$ssoxi, Sxv^óiJssUæU V
Drekkið
Mörk
Carlsberg
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar.
Aðalumboð fyrir ísland:
Nathan & Olsen.
| Ágætt Cheviot, fleiriteg. Kvenvetlingar
! Sokkar - Svuntur margar tegundir
Hnappar o, fl nýkomið 1 verslun
i Kristínar Sigurðardóttur,
Laugavegi 20 A.

óskast í 70—100 fallega markaðshesta.
Semjið sein fyrst við
^ulvxxv 3xvcyðaxssoxi,
Dalsseli undir Eyjafjöllum.
Sími frá Miðey.
Prenísmiðja Gunnars Sigurðssonar.

^aupvS ól $rá Ö^crÖvxvxvv §&aW&ax\xx\ssoxv. S'xxvv
ffr dagkók
(Lauslega þýtt.)
Frh.
Veslings stúlkan skalf ákaft, var-
irnar titruðu, og andlitið var náfölt.
»Það fyrsta, sem þér verðið að
gera, er að stilla yður og reyna að
vera róleg«, svaraði eg.
Eg helti vatni í glas og gaf henni.
Hún dreypti í það, en setti það
strax á borðið aftur, — geðshrær-
ingin, sem hún var í, hvarf smám
saman.
»Þér megið vera viss um, að eg
s«al gera alt, sem í mínu valdi
stendur, til þess að hjálpa yður«,
sagöi eg. »En þá verðið þér líka
yðar vegna, að lofa því, aö stilla
yður og hafa hemil á geðsmunum
yðar. Taugar yðar eru nú sem
stendur mjög veikar fyrir, en þér
veikiö þær ennþá meira með þess-
um sífeldu geðshræringum, sem
þér eruð í. Mér er tæplega unt að
lrúa því, að þér séuð ekki nægi-
lega styrk til þess, að standast áhrif
þau, semþau Leve enssystkinin beita,
til þess að fá yður til að giftast
Levesen, sem yður er þvert um geð.
En úr því að þér komið hingað
til mín, þá hafið þér komið með
eitthvað ákveðið fyriraugum. Hvað
er það, sem þér hafið hugsað yður,
að eg gæti gert fyrir yður?«
»Já, eg kom hingað með ákveð-
ið mark fyrir augum. Eg veit, að
það er ofdirfska að koma með þá
ósk, en þér getið hjálpað mér, eí
þér viljið, — þér getið gert mér
lífið þolanlegra en það er.«
»Viljið þér gera þetta skiljanlegt?*
sagði eg.
»Eg ætla að biðja yöur um að
gera það, sem eg nú nefni, ekki af
því, að þér eruð læknir, heldur af
því, að þér eruð maður. Eg ætla
að biðja yður um, að fara og tala
við Edward Bayard — hann af-
plánar hegningu sfna í betrunar-
húsinu í Hartmoor. Eg bið yður
nú að neita mér ekki um þessa
bæn, fyrr en eg hefi sagt yður,
hvað það er, sem eg hef’ í huga.
Eg hefi lesið allar þær bækur, sem
eg hefi náð í og fjaiia um fangelsi
og fanga, og mér er kunnugt um,
að fangarnir fá leyfi til þess, að tala
við þá, sern koma til þess að heim-
sækja þá, þó því aðeins, að tals-
verður tími líði á milli hverrai heim-
sóknar. Eg ætla nú að biðja yöur,
að sækja um leyfi til þess, að fá
að he.msækja hann, og þegar þér
fáið það, þá að segja honum frá
mér. Segið honum, að ást mín sé
óbreytt, — segiö honum, að ef eg
giftist Levesen, þá geri eg það ein-
ungis vegna þess, að eg hafi iátið
bugast af kringumstæðunum, en að
hjarta mitt, og alt sein ennþá er
nokkurs virði í sjálfri mér, muni
halda áfram að vera hans, — og
segið honum ennfremur, að eg
muni, meðan eg iifi, halda áfram
að trúa sakleysi hans.«
»Þetta er merkileg beiðni, sem
þér komið með«, sagði eg, þegar
hún þagnaði. >í fyrsta lagi biðjið
þér mig um það, sem að öllu leyti
liggur utan við svið köllunar minn-
ar, og í öðru lagi er það mjög
vaíasaint, að mér verði leyft að tala
við fangann og færa honum boð
yðar, enda þótt eg færi nú til
Hartmoor. Að vísu er það satt, að
fangarnir fá að tala við vini sina,
með vissu miUibiii, en aldrei einir.
Dyravörður verður ælið að vera
viðstaddur. Og hvers vegna nú
að vekja óró hjá Bayard með þ i,
að skýra honum frá g;ftingu yðar?
Slíkur boðskapur yrði aðein; ti
þcss, að vekja hjá honum sorg og
sárau kvíða. En annars mun hann
ekkert fá um þetta að vita — —«
»Jú, það getur vel átt sér stað,
að hann frétti þetta hvort sem er«,
tók unga stúlkan fram í. »Það er
ekki svo sjaldgæft, að fangarnir fái
fréttir fiá umheiminum. Til dæmis
er altaf laumað dagblöðum inn i
fangelsin, — eg hefi lesið ýmsar
bækur, sem skýra frá því. Ójú,
hann verður að fá að vita, að eg
sé honum trú enn, í hjarta mínu,
að minsta kosti. verði það ekki
þá mtssi eg vitið.«