Vísir - 28.09.1915, Blaðsíða 3

V l S l R
IJ&JJtnga s\ta:tm o$ &ampa\>\n. Sý«ú V9Ö.
Talsfmi 353!
Talsími 353!
Steinolla! Steinolía!
Fesiið e k k i kaup á steinolíu án þess að hafa kynt
ykkur tilboð mín. —
Kaupið steinolíu að eins eftir vikt, því einungis á
þann hátt fáið þið það sem ykkur ber fyrir peninga ykkar.
Eg sel steinolíu hvort heldur óskað er frá þeim stað sem
olían er geymd á (»ab Lagert) eða flutta heim að kostnaðarlausu
fyrir kaupanda.
Athugið
0 Tómar steinolíutunnur undan olíu sem
• keypt er hjá mór, kaupi eg aftur með
m mjög háu verði I
pr, pr. versL >VON<, Laugavegi 55
Hallgr. Tómasson.
Talsfmi 353!
Talsími 353!
Frá því í dag seljum vér aila
olíu eftir vigl
Tunnurnar reiknum vér sérstaklega á 6 krónur.
Allar þær tunnur, er vér afhendum eftirleiðis, kaupum vér aft-
ur á 6 krónur, hingað komnar oss að kostnaðarlausu.
Reykjavík 15. sept. 1915.
y,\8 \ste\\s&a stevYVoUwWmiaJélaa.
Oddur Gísiason
yfirréttarmálaflutnlngsmaSur,
Laugavegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Simi 26.
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofu tími frá kI.12-1 og 4-6 e. h.
Talsfmi 250.
Stórar og smáar íbúðir
óskast Areiðanleg borg'un.
Semja má við undirritaða.
Jakob Jónsson, G-ísli Björnsson.
Jóh. Hjartaison. Flosi Sigurðsson. Samúel Ólafsson
ENSKU KENSLA.
E. RIGBY gefur kost á sér sem enskukennara.
Allar upplýsingar gefnar frá kl. 12- 4 og 7—9 í Bankastrœti 12,
inngangur frá Ingólfsstræti, frá 28.—30. þ. m.
Iðnnn
2. hefii, verð-
ur borin út um
bæinn 1. okt. til þeirra, sem þá
hafa borgað árganginn, og næstu
daga úl annara áskrifenda, sem
vinsamlegast eru beðnir að sjá
um að árg. (kr. 3,50) verði borg
aður þegar komið verður með
heftið, því það verður — án und-
antekningar — því aðeins afhent
að árg. sé borgaður jafnframt.
KENSLA
í þýsku. ensku og dönsku
fæst hjá
canci. HALLDÓRI JÓNASSYNI
Vonarstrætl 12 (upp tvo stlga).
Hittfst helst kl. 3 og 7-8.
E N S K U
kennir Stefán Stefánsson,
Hverfisgötu 32 B.
Hpimn til viðtnls kl. 41/.—5 síðd.
Bogi Ólafsson
Þingholtsstræli 21,
kennir ensku,
og ef tll vlll, flelra.
Heima kl. 872— 9 síðd.
J&y&ttlSSOtl
tanniæknir,
Hverfisgötu 14. Heima kl. 10-2.
Aðrar stundir eftir samkomulagi.
Det kgl, octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifstofutími 8-12 og 2-8 Austurstr.
N. B. Nielsen.
Sendið augl. tímanlega
yaup\8 ‘ót ]xí ÖtgeÆium §featta§wmssoic\. S'yyyv 39 ö.
Úrskurður hjartans
Eftir
Charles Garvice.
Frh.
Veronika kafroðnaði og augu
hennar leiftruðu.
iNiðurlægmgu, lávarður minn!«
»Langar þig til að þræta um
þetta?« mælti hann gætilega. »t»á
er best fyrir þig afi setjast, þvi að
það mun taka dáiítinn tíma.*
Hún lét fallast niöur í sætið, en
benti Ralph að færa sig nær. Er
hann bafði gert það, stléri hann
sér að jarlinum.
»Sökin er mín — eg á að svara
til þessa«, sagði hann í hásum róm.
En jarlinn vildi ekki hiusta á hann.
»Þegið þér!« mælti hann alvöru-
þrunginn. »Eg mun bráðum snúa
máli mínu að yður. Nú, Veronika,
eg lít svo á, að glöpin séu þegar
gerð. Eg verð að sýna þessum
manni þann rétt, að kannast við
að skömmin skellur á þér. Eg hefi
heyrt hvert einasta orð. Eg veit,
að hann reyndi að verjast þér —
að honum tókst það ekki, er feg-
urð þinhi að kenna.«
Hún reyndi að standa á fætur,
stungin af kuldanum og tilfinning-
arleysinu í rödd hans, en féll aftur
niður — neyddi sig til að vera
þolinmóð.
»Eg get vel trúað því, að þú
hafir notað þennan fríðleik til að
töfra hann. Enginn maður gleymir
svo fljótt stöðu sinni, nema hann
hafi verið tældur til þess — gefið
mikið tilefni til þess. Djöfullinn
gerði konuna að freistara, en mann-
inn eftirlátsaman.«
Það sindraði eldur úr augum
Ralphs og hann opnaði varirnar,
en jarlinn benti honum aö þegja.
Þú hefir freislað þessa manns til
hins ítrasta — að hann hefir látið
bugast er engin undur. En hefir
þú íhugað afleiðingarnar? Eg held
ekki. Konurnar gera það sjaldnast.
Hefir þú íhugað það, að ef þú
gerir alvöru úr þessu, yfirgefur þú
Court og sérð af vernd minni. Þú
missir Wagneford og alt sem eg
hefi gert þig að erfingja að. Hefir
þú íhugað, að þú tapar stöðu þinni
í mannfélaginu, að þú verður af-
hrak, útskúfuð af ætt þinni?«
Ralph rak upp hljóð, en Vero-
nika íók í hönd honum og þrýsti
henni. Dauít bros Iék um varir
hennar.
»Þetta eru hræöileg orð, lávarð-
ur minn«, mælti hún, »en þau
skelfa mig ekki. Eg skal ekki verða
aíhrak þó að eg giftist heiðvirðum
manni.« Rödd hennar skalf af nið-
urbæidri geðshræriugu, svo varð
húti róleg. »Lávarður minn, eg er
ekki vanþakklát —«
H'inn bandaði hendinni fyrirlit-
lega.
»Eg gleymi ekki allri velvild
þinni við mig. Eg gleymi ekki, að
þú lyftir mér upp úr örbyrgð og
hdfst mig upp í þægindi og nægtir-
Þú hefir verið mér mjög góður,
og« — tárin komu fram í augu
henni — »það tekur mig sárt, að
eg skuli sýnast vanþakklát. En, Iá-
varður minn, eg — eg get ekki að
því gert. Eg — eg elska hann af
öllum mínuni hug og hjarta. Láttu
afleiðingarnar verða, eftir því er
verða vill, eg get ekki séð honum
á bak. Allar nægtir og öll dýrð
veraldarinnar yrði mér fánýtt hjóm,
án hans. Afleiðingarnar! Já, egtek
þeim. Eg er reiðubúin til að taka
hlutdeild í kjörum hans, hverfa til
gömlu örbyrgðarinnar gömlu erfið-
leikanna. En þeir erfiðleikar verða
ekki framar til, ef hann vill taka
þátt í þeim með mér og lifa með
mér!«
Hjarta Ralphs barðist ákaft. Hann
undraðist, ef nokkur maður gæti
horft á þetta undurfríða andlit og
hlustað á þessa blíðn rödd, án þess
að verða snortinn.
Jailinn var eins og steinn. »Og
eg hélt, að þú værir stoltl* mælti
hann.
»Stolt«, endurtók hún eins og
hún liti aftur til síns liðna lífs, er
henni var nú aö öllu horfið. »Já,
eg geri ráð fyrir, að eg hafi verið
þaö.« Það kom bros fram í augu
henni. »Ástin vísar stoltinu á bug«,
bætti hún við í þýðum róm.