Vísir - 17.11.1915, Blaðsíða 3

V l i> i í<
JDteWB SatiiUs ^úSJen^a síUoti ot§ liampavín %\xcí\
Vaknið til meðvitundar
um, hve nauðsynieg
framleiðslan er!
Hugsið ykkur, að eins Reykjavíkurbær hefir borgað kr.
9443,oo, níu þúsund fjögur hundruð fjörutíu og þrjár
krónur, fyrir útlend egg árið 1912, og enn þá meira 2
síðustu árin. —
Þessar háu tölur sýna áþreifanlega, hve arðvænlegt
fyrirtæki hænsnaræktin er, ef að eins rétt fæða er
notuð, svo sem >LAYMOR« og >MEBO«, sem innihalda
öll þau efni sem hœnurnar þurfa með, til þess að geta orpið
daglega, vetur, sumar, vor og haust.
Aukið framleiðsluna í landinu I Borgið ekki pen-
inga í þúsundatali fyrir útlend egg, þegar þér getið fram-
leitt þau hér í landi.
3 3^aVáiv\)eYsl\xtv £o^s &
fæst nú ávalt hin alkunna
Sætsaft frá Sanítas.
Drekkið
CARLSBERG
L Y S
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar
Aðalumboð fyrir ísland:
Nathan & Olscn
Gefið ekki hænum yðar heiian eða maiaðan Maís, því
hann ofhitar og offitar hænurnar og gerir þær þar af leið-
andi ómögulegar til eggja framleiðslu
Notið eingöngu >LAYMOR> og »MEBO« sém er
besta hænsna fæðan, því hún fyllir eggjakörfuna daglega og
gefur margfaldan gróða.
Ekkert betra! Ekkert ódýrara!
Nú fara jólin að koma og þá þurfa allir á eggjum að halda.
Sendið því pantanir í tíma til
5- yaxissotvat oq S\$\x«^.'3*oi&otesow&ic
Grettisgötu. Frönsku versluninni.
Rvík. Rvík.
Prentsm. Gunnars Sigurðssonar.
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutningsmaöur,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5.
Sími 26.
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa Aöalstræti ö (uppi )
Skrifstofu tími frá kl.12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yfirdómslögmaöur,
Qrundarstíg 4. Sínii 533.
Heima kl. 5—6.
Vátryggingar.
Vátryggið tafalaust gegn eldi,
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insur-
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygging.
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
M:ðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir ísland.
Det kgL octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifst.tími 8-12 og 2-8 Austurstr. 1.
N. B. Níelsen.
Urskurður hjartans
Eftir
Charles Garvlce.
Frh.
Veronika sat við borðið. Roði
vat f kinnum henni og augun
Ijómuðu af stolti.
»Eg tók eftir því, í fyrsta skifti
sem eg sá hann, að hann var öðru-
vfsi en menn úr þeirri stétt sem
hann var álitinn aö vera. Hann líkt-
ist heldri manni í dulargerfi —«
Sonur jarlsins! Veit hann það?«
Selby hristi höfuðið. Hann var
nýkominn frá Ralph.
»Nei, hann hafði verið fluttur
burlu áður en jarlinn kannaðist við
hann«, mælti hann, »og eg hefi
enn ekki sagt honum það. Auð-
vitað getum við reitt okkurá skýrslu
yðar, Saintsbury. Auk þess er mynd-
in og jarlinn hefir kannast við
nn. En eg þarf naumast að
benda á það, að ef Talbot Denby
vill halda því til þess ítrasta —«
Hann ypti öxlum. »Og gætið þess,
hann hefir engan veginn slæma
aðstöðu. Að minsta kosti getur
hann látið málið ganga í þófi all-
lengi.«
»Þegar hans eigin faðir hefirkann-
ast við hann?« mælti Veronika.
Selby brosti. »Jú, ungfrú Denby,
en hér er alvarlegra mál á ferðum.
Farrington —«
»Denby lávarður«, greip Saints-
bury frsm í.
»Fyrirgefið. Denby lávarður, ef
þér óskið þess heldur, er kærður
fyrir grimmúðugt morð!«
Veronika leit hvatlega upp. »En
þér sögðuð sjálfur, að það ætti að
sýkna hann af þeim áburði.«
Selby brosti aftur. »I>að bar mér
líka að segja, enda þótt líkurnar
hefðu verið helmingi sterkari, ung-
frú Denby. En satt að segja —«
Hún fölnaði, en horfði þó hvast
á hann.
»Já, já, talið eins og' yður býr
í brjósti«, mælti hún lágt.
»Jæja, ef við eigum aö hreinsa
hann af ákærunni, þá er eina ráöið
til þess, að haft sé upp á mannin-
um, er glæpinn drýgði.*
»Það hefir einhver ætlað að
drepa hann sér til fjár«, mælti
Saintsbury.
Selby hristi höfuðið. »Maðurinn
var blásnauður. Nei, hann var drep-
inn af einhverjum, sem hafði mikla
ástæðu til þess, að losna við hann.«
»Ralpii hafði enga ástæðu tii
bess«, skaut Veronika inn í, í snatri.
»Alveg rétt, en menn vita, að
hann átti orðasennu við manninn,
nóttina sem hann fór frá Lynne
Court, og það án sjáanlegrar
ástæðu.«
Veronika náfölnaði.
»Nei, nei, ekki án ástæðu*, mælti
hún. Stamandi og niðurlút sagði
hún þeim svo frá því, er gerðist í
iaufskálanum.
Selby hlustaði með gaumgæfni.
»Þetta er ágætt«, mælti hann svo.
»Og þér viljið skýra frá þessu fyrir
kviðdóminum?«
Hún leit upp og brosti stolt á
svip. »Já, eg — eg er upp með
mér af því.«
»Eg vildi gjarna, að hægt væri
að leiða þessa Fanny Mason fram
sem vitni.«
»Famburður hennar er á móti
okkur«, mælti Saintsbury.
»Eg veit það. En hafi hún verið
á ferli þetta kvöld, rétt um það
leyti, sem morðið var framið, gæti
verið að hún hefði séð einhvern
annan. — Hvað er þetta?« hróp-
aði hann, því að Veroniku hafði
brugðið og rekið upp lágt óp.
»Ekkert«, mælti hún, en varir
hennar skuifu og hönd hennar titr-
aði.
Það h a f ð i einhver verið ná-
1ægt vettvangi þessa nótt og hún
hafði séð hann.— Það var Talbot!
Selby horfði hvast á hana, en
sagði ekki neitt.
Hver á að segja Ralph, að hann
sé sonur jarlsins?* mælti Saints-
bury.
»Það væri best að jarlinn gerði
það. Hann langar til að sjá hann
og það gerir hann óðara og lækn-
irinn leyfir honum þaö. Og mig
grunar að hann bíði ekki eítir leyf-
inu«, mælti Selby.