Vísir - 24.12.1915, Blaðsíða 8

VISIR
Kaupmannafélagið
heldur fund þriðja í jolum, mánudag 27. þ. m. í Bárubúð uppi.
Félagsfuridur frá kl. 7x/2—8 síðd. Nýir félagar teknir inn. Kl. 8
byrjar opinber fundur um mjög áríðandi mál fyrir alla Reykjavíkur-
kaupmenn, og er því skorað á alla kaupmenn í Reykjavík í stéttarinnar
nafni að mæta á réttum tíma kl. 8
Stjórnin.
Husrnæður!
Munið efiir að kaupa hina alkunnu sætsaft frá
Sanítas, hún er drýgst og fæst hjá öllum kaup-
mönnum.---
Jóla-konsert
haldalbræðurnir
Eggert og Þórarinn Guðmundssyni
í awaan
kl. 8V2 síðd. í Dómkirkjunni.
Aðgöngumiðar seldir í Goodíemplarahúsinu sama dag og kosta
50 aura.
S J Á G0TU AUGLÝSINGAR.
Til sölu:
Borðstofuskápur, konsolspegill, gólfteppi, dívanteppi, toilett-
kommóður, þvottaborðmeð marmaraplötu, tveggja manna rúm, fjaðra-
madressa, standlampi með skerm, hengilampi, klæðaskápur, chaise-
longue, ýms eldhúsáhöld o. m. fl. Alt mjög vel vandað og í
góðu standi. — Afgréiðslan vísar á.
O
-J
o
-ÖL-ÖL—ÖL-ÖL-ÖL— ÖL—ÖL-ÖL-ÖL—ÖL-ÖL-ÖL-
Jólaölið góða,
0=
r-
I
0=
12 tegundir,
| í Nýhöfn, |
—ÖL—ÖL—ÖL—ÖL—ÖL-ÖL—ÖL-ÖL—ÖL—ÖL-ÖL—ÖL—
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
En það er til eitt ráð við þessu,
og það ráð ættuð þér að taka,
kæri Browne.
— Hvað er það?
— Kvongast, vinur minn. Ná
yður í konu, þá hafið þér engan
tíma til að hugsa þessar leiðinlegu
hugsanir. Segir ekki Ben Johnson
eltthvað á þá leið að það sé það
besta, sem hægt sé að gera, að
ganga í heilagt hjónaband.
— Kvongast I sagði Browne
gremjulega. Altaf er það viðkvæð-
ið. Eg segi það satt, að eg er far-
inn að hata það orð. Manni gæti
dottið í hug, að hjónabandið sé sá
möndull, sem líf flestra snérist um,
af því hvernig fólk talar um það.
Þeir virðast ekki gera sér grein
fyrir því að þeir, sem detta fram
af þeim kletti brotna í smá mola.
Hvað era veislurnar meðal auð-
mannanna í London annað en
geysislórir markaðir, þar sem ungar
stúlkur eru seldar hæstbjóðanda, án
þess að nokkurt tillit sé tekið til
tilfinninganna. Eg skal segja yður
nokkuð, Maas, fyrirkomulagið er í
sannleika talað alveg óhæfilegt.
A Jávarður er ríkur — þess vegna
þjóía hundrað mæður upp til
handa og fóta og bjóða honum
dætur sínar, þær eru ekki að hugsa
um það, hvort hann sé heiðvirður
maður eða mesti fantur sem til er
á jörðinni. í níu tilfellum af tíu
kemur það ekki málinu vitund við,
bara að hann eigi skrautleg hús og
hafi efni á að lifa þægilegu lífi.
Það er komið með stúlkurnar til
borgarinnar á haustin og þeim er
»stilt út« í skreyttum dýrum kjól-
um frá bestu saumahúsum borg-
arinnar. Þær eru alstaöar til sýnis,
og þær eru varaðar við mönnum,
sem enga peninga eigi, en, sem að
öllum líkindum gætu gert þær
hamingjusamar, en foreldrar þeirra
segja þeim að gefa hinum undir
fótinn, sem hafa nógu mikla fúlgu
af bankaseðlum aö styðjast við.
Engum dettur í hug að minnast á
ást í þessu sambandi, því hún
kemur málinu ekki minstu ögn við,
Þegar svo vinir og ættingjar hafa
gefið hjónaleysunum dýrar gjafir,
sem þeir þó ekki hafa altaf efni á,
þá eru þau leidd fyrir altarið og
þar vinna þau hátíðlegasta eiðinn.
á lífstíð sinni. Þegar það er svo
gert, þá lifa þau hveitibrauðsdag-
ana suður í Egyptalandi, eða Sviss
og komast að þeim sorglegu sann-
indum, að þeim dauðleiðist hvort
annað. Þegar heim kemur, er það
venjan að hvort um sig tekur upp
sína fyrri lifnaðarhætti. Og afleið-
ingin er svo vantraust og svik á
báðar hliðar. Svo skilja þau einn
góðan veðurdag. En við fórnum
höndum og hrópum: »Hve hræði-
legt!« Og vitandi alt þetta höfum
við djörfung til aö segja að
franska venjan sé óeðliieg.
— Eg er hræddur um, kæri
Browne, að þú sért ekki fyllilega
með sjálfum þér í kvöld, sagði
Maas brosaudi, þegar þinn hætti
að tala. Það er mjög skökk skoð-
un, að þaö hjónaband hljóti að
verða óhamingjusamt, sem stofnað
er milli ríks manns og fagurrar
stúlku. Eg held nú fyrir mitt leyti,
að einmitt það séu bestu hjóna-
böndin.
— Eg hélt ekki, að þér væruð
svona bjartsýnn, sagði Browne.
Mér fyrir mitt leyti finst, þegar eg
athuga þennan rólega fjörð, að eg
helst vildi setjast hér að og aldrei
sjá London framar.
Hann talaði af svo mikilli sann-
færingu, að Maas varð steinhissa í
fyrsta sinn á æfinni. Hann glápti
á Browne góða stund. Svo kveykti
hann sér í nýjum vindli.
— Eitt er víst, sagði hann að
síðustu, og það er það, að þér
hafið ekki haft gott af þessari fjall-
göngu yðar í kvöld. Það er ómögu-
legt annað, en að þokan hafi kom-
ist í blóðið, og nú skal eg segja
yður nokkuð, en þér megið ekki
reiðast mér. Ungfrú Verney lieils-
aði yður á þann hátt í kvöld, að
margir hefðu viljað ganga í gegn-
um eld og reyk til að fá sams
konar kveðju frá henni.
Browne tautaði einhver gremju-
yrði fyrir munni sér, hann ætlaði
ekki að fara að ræða við félaga
sinn um ungfrú Verney né álit
hennar á honum. Hann fitjaði því
upp á nýju umtalsefni, og spurði
hvort Maas hefði nokkuð ráðið við
sig hvar hann yrði næsta vetur.