Vísir - 01.04.1916, Blaðsíða 3

V ( SI R
Á aðalfundi Isféfagsins viö Faxaflóa, sem haldinn var
28. janúar nœstl., var samþykt að félagið skyldi innleýsa skuldabróf
liess, sem voru gefin út 1. júní 1906. Geta því félagsmenn, og aðrir
eigendur ef nokkrir eru, komið með skuldabréfin til féhirðis félags-
ins, konsúls Chr. Zimsens, og fengið þau borguð frá 1. apríl n. k.
Fyrir hönd stjórnarinnar.
Tryggvi Gunnarsson.
Ráðvönd, versiunarvön og lipur
Stúlka
getur fengið a t v i n n u við innarbúðarstörf við
verslun KONRÁÐS HJÁLMARSSONAR, Norðfirði.
Drengi
vantar til að bera Vísi út um
bæinn.
Nokkrar duglegar
stúlkur
Semjið við Jónas Andrésson, til viðtals í BernhöftS'
bakaríi daglega kl. 12.
Kelvin-mótorarnir
eru einfaldastir, iétiastir
handhægastir, bestir og ó-
dýrastír í notkun
Verðið er tiltölulega lægra
en á öðrum mótorum, Fleiri
þús seljast árlega og munu
það vera bestu meðmælin
Aðalumboð íyrir Island. heflr
T. Bjarnason.
Sími 513. Templarasundi 3.
Fiskmjöl
til skepnufóðurs og áburðar á tún og garðalæst.hjá
sími 25i. Pípuverksmiðjunni. simi 251.
geta fengið atvinnu vlð fiskverkun á Kirkjusandi
hjá
&\. TSfiorsteiftssotu
Háti kaup I
n ÖGMEN
VATRYGGINGAR
Oddur Gfslason
yfirréttarmálafiutnlngsmaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaOur,
rundarstíg 4. G Sími 533
Heima kl. 5—6.
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa Aöalstræti 6 (uppi.) |
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. hj
Talsími 250.
Sæ- og strfðsvátrygglng
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TUUNIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir fsland
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
Prentsm. Þ. Þ. Clementz — 1916 N. B. Nlelsen.

Trygð og slægð
Eftir
Guy Boothby.
105 ---
Frh.
— Gott og vel, svaraöi Browne.
Þá bíöum við. Án þess aö segja
frekara f<5r hann aftur til reykinga-
stofunnar og sagði þar frá því,
hvaö gerzt hafði. Að ekki yröi
haldið af sfað fyr en með morgn-
inum.
— Eg held að þetta sé alveg
rétt gert, sagði Maas. Þér viljið
ekki frekar en eg eiga neilt á hættu
Hér er öllu eins óhætt og hvar
annars staðar sem vera skal.
— Eg er ekki eins viss um það,
sagði Foote. Og svo datt alt í þögn
aftur.
Fjórðungi stundar síðar fór nú
Browne aftur inn til Katrínar og
*ööur hennar. Hann fann þau þar
tvö ein. Hann í fasta svefni en
hún kraup fyrir framan hann.
— Elsku vinur minn, sagöi
Katrín blíðlega um leið og hún
gekk til unnusta síns. Eg hefi ekki
enn einu sinni þakkað þér fyrir alt
sem þú hefir gert fyrir mig — og
hann.
Hún hikaði ofurlítið þegar hún
sagði siðustu orðin eins og hún
vissi ekki meö vissu hvað hún ætl-
aði aö segja. En Browne tók eftir
því undir eins.
— Hvað gengur að þér, vina
mín? spurði hann. Hvers vegna
ertu svona hrygg á svipinn?
Hún ætlaöi að fara að svara
spuiningunni, en hún hætti við það
og sagði með undrunarsvip sem
raunar var uppgerð.
— Hrygg? Hví svo sem ætti
eg að vera hrygg? Hefi eg ekki
einmitt ástæðu til aö vera óvenju-
tega glöð i kvöld?
— En þú ert það ekki, svaraöi
hann. Eg sé það á þér, að það
gengur eitthvað að þér. Komdu
nú til mín og segðu mér satt frá
öllu, hvað að þér gengur, Þú ert
hrygg, og eg býst við að það sé
vegna þess að þér finnist faöir þinn
vera allbreyttur? Er ekki svo?
— Jú, að nokkru leyti, svaraði
hún. En svo bætti hún við rólega:
En frúin þekti hann samt undir
eins þótt hún ekki heföi séð hann
í mörg ár. Vesalings pabbi minn!
Hve mikið hefir hann ekki oröið
aö Ifða.
Browne kendi sárt í brjósti um
hana. Hann bað hana að fiýta sér
nú eins og hún gæti inn í her-
bergið hennar og fullvissaði hana
um, að Andrew og hann skyldu
vaka hjá gamla manninum um
nóttina.
— En hvað þið eruð góðir,
sagði hún og kysti hann. Síðan
leit hún á manniiin sem svaf í
hægindastólnum, og hraðaði sér
svo út án þess aö kyssa hann, eins
og Browne hafði búist við.
Klukkan var orðiii tvö. Það var
hráslaga veðuri Þótt Browne hefði
sagt að Andrew ætlaði að vaka,
þá var það ekki satt. Hann vildi
ekki fara fram á það, þvi að hann,
vissi að hann hlaut að vera mjög
aö þrotum kominn eftr alt vosið
síðustu dagana, Hann bað því
Foote að fylgja Andrew niður en
fór sjálfur inn til gamla mannsins
til þess að sjá um að honum liði
sæmilega,
Um það leyti sem sólin rann
upp, var Browne vakinn með því
að barið var að dyrum. Hann stökk
á fætur og opnaði. Það var skip-
stjórinn. Hann var auðsjáanlega
í mjög æstu skapi.
— Eg veit ekki hvernig eg á
að fara að skýra yöur frá því.sem
fyrir hefir komiö, sagði hann, Eg
hefi aldrei orðið fyrir öðru eins
alla mína daga.
— En hvað hefir komið fyrir?
spurði Browne, og hjartað seig
allmjög í brjósti hans.
— Það er eitthvað í ólagi í
vélarúminu, sagði Mason, og það
er ómögulegt að komast af stað
fyr en gert hefir verið við það.
Rétt í þessurn svifum kom stýri-
maðurinn inn. Hann lagði hendina
á öxlina á Mason og hvíslaði ein-
hverju að honum.
— Hvað er það? spurði Browne,
Hvað er það sem að er?
— Hann segir að nú sjáist til her-
skips og að bað muni vera rússneskt,
svaraði skipstjórinn.