Vísir - 17.06.1916, Blaðsíða 2

VfSIR
Maðurinn hvítklæddi.
Kynjasögur nokkrar hafa borist
frá blóövöllum Norðurálfunnar af
og til, og er varla viö ööru að
búast, þar sem slíkur sægur manns,
á ýmsum þroskastigum, lifir innan
utn allar þær ógnir og alt þaö böl,
sem þar er daglegt brauð. Mesla
furöa jafnvel, að sögur þær skuli
ekki hafa verið fleiri og öfgafyllri.
En hitt er þó enn merkilegra, að í
sumum sögunum bregður fyrir ein-
hverju, sem af æðra toga er spunn-
ið en þaö, sem vér venjulega nefn-
um hjátrú. Svo er farið sögunum
eöa orðróminum, sem nú skal skýrt
frá. Fregnin er hér seld við inn-
kaupsverði og getur lesarinn ráðið
því sjálfur, hvar hann skipar henni
sæti. Hún er tekin úr »The Literary
Digest*.
pað er almælt í herbúðum Frakka
að,.á eftir skæðum orustum hafi
menn oft séð hvítklæddan mann,
sem gekk um valinn og beygði sig
niður að særðum og deyjandi her-
raönnum. Hann kvaö hafa sést á
mörgum stöðum, einkum þar sem
hrföin hefir verið hörðust, eins og
umhverfis bæina Nanzy, Soisson og
Ypres, og á skógahálsunum í Ar-
gonne. Stundum hafa menn þóst
sjá hann á gangi um skotgraíirnar,
en oftast hefir þó sýn þessari brugð-
ið fyrir á svæðinu voðalega framan
við fremslu grafirnar, þar sem særð-
ir menn liggja stundum hjálparlausir
dægrum saman, af því engum mensk-
um manui er lfft á ferli í nánd við
þá. >HvítkIæddi maðurinn« hefir
óft sést á gangi þar, að sögn. Hann
hefir stumrað yfir helsæröum mönn-
um og ekkert gefið sér að hætt-
unni. Þjóðverjar hafa oft skotið á
hann, sprengikúlum hefir rigntnið-
ur alt í kringum hann, en ekkert
hefir getaö orðið honum að grandi.
Ein sagan um »hvítklædda mann-
inn«, höfð eftir særðum hermanni
frönskum, er á þessa leið :
«Dag einn um hádegisbil feng-
um við skipun um að taka skot-
grafir óvinanna fram undan okkur.
Þær voru í 200 faðma fjarlægð,
og við vorum skamt á leið komnir,
þegar viö uröum þess varir, aö
fallbyssunum hafði ekki tekist að
greiða okkur veg. Við vorum
komnir eina sjötíu og fimm faðma
áleiðis, þegar viö sáum, að áhlaupið
var þýðingarlaust. Höfuðsmaður-
inn sagði okkur að leita skýlis, en
rétt í sömu svifum fékk eg skot í
gegn um báða fæturna.
Eg féll áfram í einhverskonar
pytt. Eg held, að það hafi liðið
yfir mig, því eg var aleinn þarna,
þegar eg opnaði augun. Kvölin
var óbærileg, en eg þorði ekki að
hreyfa legg né lið fyrir Þjóðverjum,
sem voru eina tuttugu og fimm
faðma í burtu, þvf eg átti mér
engrar vægðar von úr þeirri átt,
hefðu þeir komið auga á mig. Eg
varð feginn, þegar rökkrið kom. í
sveit minni voru þeir menn, sem
til alls voru búnir fyrir særðan fé*
laga sinn í myrkri, ef þeir hugðu
hann á lífi.
Myrkur féll á, og brátt heyrði
eg fótatak, ekki laumulegl, eins og
eg átti von á, heldur þétt og stilli-
legt, eins og hvorki myrkur né
dauði gæti heft eða tiufiaö gang-
inn. Svo lítinn grun hafði eg um
hver þarna var á feröinni, að þeg-
ar eg sá grilla í hvítt í gegnum
myrkrið, þá hélt aö það væri
bóndamaður i hvítri úlpu, eða þá
sturluð kona. Alt í einu flaug mér
í hug, að þetta væri «maðurinn
hvítklæddic.
«Rélt í þessu riðu skotin af úr
byssum Þjóðverja. Kúlurnar gátu
varla mist af svo glöggu ntarki,
því hann rétti fram hendurnar í
bæn og sló þeim svo út, þar til
hann ieit út eins og einn af kross-
unum, sem vér sjáum svo víða
meöfram vegum á Frakklandi. Hann
talaði. Orðin komu mér kunnug-
lega fyrir, en eg man ekkert nema
upphafiö: »Ef þú heföir vitað« —,
og niðurlagið: »en nú er það hul-
ið sjónum þínum», Og svo beygði
hann sig niöur og tók mig í fang
sér — mig, sem var stærsti mað-
urinn f hersveitinni — og bar mig
eins og barn.
»Það leið víst yfir mig aftur, því
þegar eg raknaði við, var eg kom-
inn í hellisskúta við læk einn, og
»maðurinn hvftklæddi« var að þvo
sár mín og binda um þau. Mig
Iangaöi til að vita hvað eg gæti
gert fyrir þennan vin minu, hvernig
eg gæti veitt honum hjálp eða þjón-
að honum. Hann horfði í áttina
til lækjarins og spenti greipar í þög-
ulli bæn. Og þá tók eg eftir því,
að hann var líka særður. Eg gat
séð sár á hendinni á honum eins
eftir kúlu, og meðan hann baðst
fyrir, drógst saman blóðdropi og
féll á jörðina. Eg hljóðaði upp
yfir mig. * Eg gat ekki aö því gert,
því þessi und hans fanst mér ein-
hvernveginn geigvænlegri en öll
svððusárin sem eg haföi áður séð
í styrjöldlnni. »Þú ert særðurlíka«,
sagði eg. Hvort hann heyröi orö
mfn eða las þau út úr andlitssvipn-
um, veit eg ekki, en hann svaraði f
þýðum rómi: »Þetta er gamalt sár,
en það hefir tekið sig upp nýlega*.
Og þá sá eg mér til hrygðar. að
sama grimdarmarkið sást á fætinum
á honum. Yður mun þykja það
undarlegt, að mif*. skyldi ekki gruna
þetta fyr. Eg er hissa á því sjálf-
ur. Én það var ekki fyr en eg sá
fætur hans, að eg þekti hann*.
Svona hljóöar þessi saga. Geri
menn úr efni þessu hvaö sem þeiin
þóknast — fregnin skal samt sem
áður reynast sönn, — góðum mun
sannari í insta eöli sínu heldur en
allar herfréttirnar, sem skýra frá
mannslífinu eins og ódýrum, dauð-
um hlut. G. G.
Frá bæjarstj'fundi
15. Júní.
Gasstöðvarkaupin.
Fyrir fundinum lá nefndarálit
frá gasnefndinni um tilboð C.
Franke um afhendingu á gas-
stöðinni, og iagði hún til, að
gengið yrði að tilboði þessu og
að bærinn tæki að sér rekstur
stöðvarinnar frá 1. ágúst næstk.
Var sú till. samþ. í einu hljóði
til annarar umræðu, sem fram á
að fara á næsta fundi.
Eldvarnaráhöld.
Samþykt var að kaupa slökkvi-
dælu, 22 hestafla, af Th. A. Knap
í Khöfn fyrir 7630 krónur hing-
að komna. Sjálfheldustiga af I.
A. W. Olsen fyrir 1890 krónur.
Einkennisbúninga með tilheyr-
andi áhöldum handa 40 slökkvi-
liðsmönnum var samþ. aðkaupa
fyrir um 12000 krónur af sama
manni.
Jarðrækt.
Fasteignanefnd hefir athugað
landið innan gömlu girð-
ingarinnar f Fossvogi, og lagði
til við fundinn að nú þegar verði
farið að undirbúa það til ræktun-
ar og vildi láta veita 1200 kr. úr
bæjarsjóði til þess að gera þeg-
ar f sumar nauðsynlega aðal-
skurði til að þurka landið. —
Bæjarstjórn samþykti tillöguna í
einu hljóði.
TIL MINNIS:
Baðhúsið opið d. 8 8, Id.kv. (il 11
Borgarst.skrifjt. í brunastöð opín v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4,
K. F. U. M. Alm. samk, suund. 8‘/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.lími kl, 11-1.
Landsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafu 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssiminn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og 4-7
Náttúrugripasafnið opið V/,-2'1, siðd.
Pósthúslð opið v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-ö.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælið. Hchnsóknartimi 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. J>d, fmd. 12-2
ókeypis lækning háskólans
Kirkjustræti 121
Alm. lækningar á þriðjud. og föstud.
kl. 12—1.
Eyrna-, nel- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augtilækningar i Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl. 2—3,
landsféhirðir kl. 10 -2 og 5 —6.
Annað
flest smávegilegt.
Gísli Þorbjarnarson hafði bygt
skúr á bakvið húsið nr. 12 við
Laugaveg án þess að leyta sam-
þykkis byggingarnefndar, en sótti
sfðar um leyfið. — En skúrinn
kemur í bága við ákvæði bygg-,
ingarsamþyktar, og hefir nefndin
því ákveðið að kæra þetfa brot
á byggingarsamþyktinni. Auk
þess lagði nefndin til, að þess
yrði krafist að skúrinn yrði
tafarlaust tekinn burtu, en fyrir
forgöngu Benedikts Sveinssonar
var þessari ákvörðun frestað.
Byggingarnefnd lagði til að
veittar yrðu kr. 2500 til að flytja
húsið nr. 1 við Laugaveg inn í
húsalínuna. Vill nefndin láta gera
þetta nú þegar, vegjna þess að
farið hefir verið fram á að leyft
! yrði að byggja steinsteypuskúr
við norðurhlið hússins, en sú
skúrbygging myndi gera flutn-
inginn miklu erfiðari og dýrari
síðar. Bæjarstj. samþ. till.
j Pétur J. Thorsteinsson hafði
' sótt um leyfi til að breyta hús-
I inu nr. 13 við Hafnarstrœti íbúð
j og skrifstofur, og fór jafnframt
j fram á, að létt yrði af eigninni
kvöð, sem á henni hefir hvílt,
gegn sanngjörnu endurgjaldi. —
Hafði verið svo um samið, þeg-
ar leyft var að byggja húsið þarna,
(á -horninu á Pósth.str. og Hafn,-
str, við steinbryggjuna) að hús-
j ið skyldi flytja burtu þegar bœr-
! inn þyrfti á lóðinni að halda, en
greitt skyldi andvirði lóðarinnar
eftir óvilhallra manna mati. Hafn-
arnefnd hafði haft málið til með-
ferðar og lagði hún til, að kvöð
þessari yrði létt af eigninni gegn
Frh. frá 4. síðu.