Vísir - 18.12.1916, Blaðsíða 2

VISIR
Jólagiöf
sem allir munu gleðjast yfír — eru
Silkivasaklútar, — Bróderaðir silkivasaklútar og
Lenon vasaklútar fyrir konur, karla og börn.
Annað eins úrvaffog hjá mér
er hvergi í bœnum.
Egill Jacbsen.
Munið eftir Silkivasaklútunum með íslenaku ílaggi.

lalleg losiulmsbollapör
veröa seld á 35 aura pariö til Jóla í
Postulíns:
Matar-
K.am-
Súls.ls.ulaöi-
TUe-
Bollapör frá 35 aurum parið.
M Jóns Þórðarsonar.
Netagarn
(ítalskt, 4 þætt, besta tegnnd)
fæst hjá
verzlun Jóns Þórðarsonar.
Siml 597.
4* Þarfiegar jölagjafir: Straujárn, Stranpönnnr og Pressujárn miklð úrval í járnvörudeild JES ZIHSEN. f ómaF floskuF kaupii Jolis. Hansens Enie.

Verkamannabuxur, StærsaíralálanÉii
vinnuskyrtur, nærföt karla og kvenna, sokkar og vetl- ingar; mikið úrval af blikk og emall. vörnm hjá
í verslun Jes Zimsen
Guðm. Egilssonar.
Skófatnaður
Nýkominn í
Slióverslun
Stefáns Gunnarssonar
K v e n s k ó r relmaðir og hneftir
S t í g v é 1 reimuð og hneft.
FlanelÍSSkÓr 2 tegnndir.
Inniskór margar tegundir.
Karlm. skófatnaður, mjög fjölbreyit úrval
V e r k m. s t i g v é 1 frá kr. 11,00.
~'*r ^ ^ fæst hjá
Jiensm %mm ^
stip og miliönir
eftir
^harles ^arvicc.
— Faðir yðar hefir auðvitað
skömm á mér og myndi ekki
veita mér viðtöku; en — já,
það er nú samt mjög illa með
mig farið.
Hún leit aftur á hann, alvar-
leg, grundandi, eins og hún
væri enn undrandi yfir þessu
þrálæti hans. Augu hennar
hvörfluðu af honum til hund-
anna. Bess var enn að nudda
sér upp við hann, og Donald
hafði lagst við fætur hans og
horfði á Idu með augnaráði,
sem úr mátti lesa, að hann
væri harð-ánægður með þenn-
an nýja kunningja hennar.
Þér hafið unnið hylli hund-
anna, sagði hún og brosti við.
Stafford hló,
Já, það eru góðar taugar í
mállausum skepnum, þær eru
flestar fljótar að hænast að
mér.
Hún hló, þó að fyndnin væri
ekkert afbragð.
— Þér getið reitt yður á, að
þeir láta ekki sem þeir sjái
mig ekki, þegar við hittumst
næst. Þér ætlið þó ekki að
verða miskunuarlausari en
hundarnir, ungfrú Heron!«
Hún ypti dálítið öxlum, ynd-
islega, fanst Stafford.
— Jæja þá, sagði hún, eins
og hún sæi ekki lengur neitt
undanfæri og væri orðin þreytt
á stælunni.
Það hýrnaði yfir StaCford, og
hann hló, hló eins og karl-
menn híæja þegar þeir hafa
unnið sigur; en hláturinn varð
ckki langur, því hún sagði al-
varleg í orði:
— En eg held ekki, að við
hittumst oft. Eg er ekki oft á
ferð fyrir handan vatnið; mjög
sjaldan, ef satt skal segja, og
þér ætlið ekki að veiða i ánni,
segið þér; og þá — Æ þarna
hcfir folinn sloppið út, hróp-
aði hún upp yfir sig. Hvernig
hefir hann getað sloppið? Eg
ætlaði að ríða á honum í dag,
en Jason hefir haldið, að jeg
hafl hætt við það, og hefir
slept honum.
Folinn kom hlaupandi á leik
eftir veginum, og hneggjaði
glaðlega, þegar hann sá þann
brúna, cn hann hneggjaði stutt-
lega í móti og í ávítunarróm.
Ida reið á móti folanum, en
Stafford læddist fram með
girðingunni og komst aftur fyr-
ir hann.
— Varið yður! sagði Ida,
hann er ákaflega sterkur. Hvað
ætlið þjer að gera?
Staíford svaraði ekki, en
læddist varlega fet fyrir fet að
folanum og komst svo nálægt
honum, að hann gat lagt hend-
ina á herðakampinn áhonum;
svo náði hann í makkann og
tók með báðum höndum utan
um hálsinn á honum.
Ida hló.
-- Og þér getið ekki haldið
honum, sagði hún, þegar fol-
inn prjónaði.
En Stafford hélt sér fast og
þó mjúklega, og tókst að spekja
folann með »hestamálinu«, sem
allir hestamenn kunna. Ida sat
fyrst höggdofa í söðlinum, siðan
rendi hún sér úr honum, tók
beislið af þeim brúna og lagði
það við folann, en sá brúni,
sem auðsjáanlega skildi, hvað
fram fór, stóð grafkyr.
— Nú skal jeg halda við
hann — hann verður spakari
hjá mér — ef þér viljið gera
svo vel að leggja á hann söð-
ulinn.
Stafford hlýddi hugsunar-
laust, og lagði söðulinn á fol-
ann, sem var mjög ókyrr, og
jafn hugsunarlaust lyfti hann
Idu á bak, en þegar folinn reis
upp á aflurfæturna með hana,
datt honum fyrst i hug að