Vísir - 13.04.1917, Blaðsíða 2

v T R f R
Til rninnis.
P'ihúril opil kt. 8—8, Id.kv. til ÍC1/,.
JöorgarsijóiMkrifatoÍAn kl. 10—18 og
1—81
BeejarfögetaekrifKtofan kL 10—12og 1—8
Bæjargjalðker&skrifatu.aft ki. 10—18 og
1—&
íilandsb&aki kl. 10—4,
K. F. U. M, Al», M«k Ennnnd. 81/,
8t<«.
L&ndakotsspít. Heimiékaartwi kl. 11—1,
Landskaxkinn kL 10—3.
Landsbökesafn 12—8 og 5—8. Ctlto
1—ð
Landujólnr, afgr. 10—8 og 4—5.
Landsiiminn, v.d. 8—10. Helga'daga
10—12 og 4—7.
N&ttárugrlpasafn 1V»—*Vr
Pöitlifiiil 9—7, snnnnd. 9—1.
SamóbyrjfSia 1—5.
Stjörcarxálaakrifstofamar opnar 10—4.
VífilBStalahwUi : heimiöknir 12—1.
Þjöðmenjaaaíaii, id., þd., fimtd. 12—9.
Tilboð óskast
-MiSt?M"**uuuu..<.ta
ttiftihvivi ^vtvnfvii iiw w Ff jif H'wynyi ^ *
| vism |
UIQ að rífa skipsfiakið „Frey“, sem liggar í fjörttnni fyrir innan
Rauðará. — Nánari applýsingar hjá
T. Frederiksen
Timbur & Kolaversl. Reykjavík.
Atvinna.
Drengar sem vill læra branðagerð, getar fengið pláss i bakarii
hér í bænum. Afgr. visar á.
j| AfgraiðsUjblaðsiiufiHötiI
H Island er opin frfi kl. 8—8 ft
3t hvcrjnm degi.
f Inngangnr frfi Vallarstrati.
* Skrifstofa & lama stað, inng.
í frfi Aðalstr. — Ritstjórinn til
| viðtali írfi'jkl. 8—4.
| Simi 400. P.O. Box 867.
1' Prantsmiðjan fi Langa-
'Ú veg 4. Simi 188.
1&.
$ Anglýsingnm veitt móttaka
f f LnndntJörnnnKÍ eftir kl. 8
& fi kvöldin. ^
* V
I
I
I
I
¥
¥
Regnfrakkar
komu með E.s. „Edina“ í
Verzlnn Harteins Einarssonar
Langavegi 44.
Ágæt sölabúð ðsamt skrifstofa og pakkhústtm er til leiga frá 1.
mai n. k. Menn snúi sér til
Herluf Clausen.
(Hittist á skrifstofu < Uausensbræðra).
Dansleikur
fyrir nemendar verður haldinn
laugardaginn 14. þ. m. kl. 9 í Bárunni.
Orkester-Musik.
Aðgöngnmiðar fást i Eonfektbúðinni og bjá Mortensen rakara.
Dansskóli Júl. M. Guðmundssonar.
SÖLUBÚÐ
Nokkur orð
nm Hentaskúlann.
Yisir heíir síðustu tvo daga
birt nafnlaasar greinar nm Menta-
skólann og ágreiningsatriði, er
virðast vera milli skólapilta (and-
banninga) og rektors og kennara.
Um þau deilnatriði er mér ekki
annað kunnugt en það, er eg hefi
lesið í „Höfuðstaðnum“ og „Vísi“,
hefí heldur ekki minst á þau
við rektor eða kennara. En mér
virðist ljóst af þessum skrifnm,
að sú skoðnn sé lankrétt, að and-
banningafélag innan skólans, er
setnr sér fyrir markmið að vinnn
að afnámi bannlaganna út á við,
eigi ekki að leyfast af skólastjórn
og kennnrum, eins og eg líka
álít heldur ekki rétt að Ieyfa bann-
vinafélag innan skólans, er starfi
út á við. Skólapiltar hafa ætíð
haft ýmsan félagsskap með sér,
málfnndafélög o. fl., fyrir allan
skólann eða einstaka bekki, og
heíir vitanlega enginn amast við
þeirn félagsskap, er hefír eflanst
þroskað pilta á ýmsa Innd. En
málið horfir öðrnvísi við, er piltar
vilja taka þátt i opinbernm landa-
málnm, meðan þeir dveija i skól-
annm. Þá starfsemi ætti skóla-
stjðrn að banna, því hún getur,
þótt góð sé, orðið hættnleg fyrir
frið og gott samkomulag meðal
pilta og kennara. — Tíminn er
nægnr fyrir nnga, framgjarna og
gáfaða pilta að skifta sér af lands-
málnm opinberlega, er þeir ern
farnir úr skóla. Finst mér því
sú stefna vera heppilegnst, að
banna opinber afshifti skólapilta
af landsmálum, og ennfremnr að
ræða i blöðnm ágreiningsatriði, er
knnna að rísa milli kennara
(rektors) og pilta. Piltar hafa
nóg önnnr tök á að koma ágrein-
ingsatriðnm sinnm fram fyrir
rektor og kennara og leita rétt-
ra síns, ef þeir ern misrétti
beittir.
Þessar áðnrnefndn Vísis grein-
ar ern auk þess óeæmilega ritað-
ar og hnútnm kastað að alsak-
lausnm sæmdarmanni, rektor skól-
ans, er vitanlega ekki getnr,
stöðu siunar vegna, farið að gera
ágreiningsatriði innan skólans að
blaðamáli. Aak þess er bersýni-
legt, að slíkar árásagreinar geta
ðkki komið öðrn til leiðar en
anka á kala milli kennara og
pilta og sundnrlyndi i skólanum,
er fæstir óska. Furðar mig á, að
Vísir hefir viljeð birta þessar
greinar, og leyfi eg mér því að
mælast til þess við hinn háttv,
ritstjóra blaðsins og aðra ritstjóra
að þeir birti ekki framvegis í
blöðum fiinnm greinar, er fjalla
um ágreinings&triði milli kennara
og pilta.
12. apríl.
Alexander Jóhannesson.
j Aths:
i Það skal að eins tekið frAm, að
I þessu sinni, að ritstjóri 'V ibis get-
nr ekki orðið við tilmælnm hins
háttv. höfnndar, nm að taka npp
þá regln að birta ekki greinar
„er fjalla um ágreiningsatriði milli
kennara og pilta“. Og eg skil
ehki að nokknr ssmvisknsamnr
ritstjóri geti orðið við slíkum til-
mælnm. — Um mál það sem um
er að ræða, er eg í aðalatriðnm
gersamlega ósammála háttvirtnm
greinarhöfnndi og mnn gera nán-
ari grein fyrir skoðnn minni á
því síðar.
Ritstj.
Ný bök.
Stiklur eftir Sig.
H e i ð d a 1. 235 bls. í
8vo. Bókaversl. Ársæls
Árnasonar. Rvík 1917.
Mér líkar fleat vel við þenna
höfnnd, nema nafnið. Það sam-
svarar og illa annari meðferð hans
á tnngnnni, því að mál hans er
lipurt, létt og hreint og svo vand-
að, að tranðla finnast nema örfá
mállýti.
En sleppum nú því og hverfum
að bókinni. Höfnndnr stiklarþar
á mörgn, því að bnn er heilt safn
af smásögnm. Þær ern nín alls.
Eg mnn þegar í npphafí láta þéss
getið, að mér þótti gaman að lesa
þær allar, þótt þær sé mjög snnd-
nrleitar, eða ef til vill einmitt af
því að þær eru ain með hverjum
hætti. Sameiginlegnr kostur á
þeim öllnm er sá, að frásögain er
lipnr og létt, hvergi hinar löngu
og leiðu lýsingar og skýringar á
anðskildnm hlntum og atburðnm.
Hún er lifandi frásögn um at-
burði og athafnir með sama hætti
sem hjá hicnm fornn íslending-
nm eða góðnm sögnmanni í sveit.
En þótt höf. láti viðbnrði og at-
haínir skýra sig sjálf og lesand-
inn hafi frásögn í stað Iýsinga og
uppgerðar andríkis, þá sýnir hann
þó að hann teknr vel eftir og
heíir óvenjngott Iag á þvi, að
hitta einmitt á höfnðatriðin, er
best skýra hng og háttu, og get-
ar því sagt mikið í stnttn máli«
MéV þótti þetta mikiil kostnr og
get þesB sérstaklega af því að eg
held að höf. hafí eigi átt kost á
neinni tilsögn í sálarfræði. Einn
kost enn mnn eg telja, þann, að
þessi höfandnr á mikið til af
beiskjnknsri gamansemi (humor),.
sem er Ejjaxdgæf hjá íslensknm
höfnndnm. Er „halastjarnan“ gott
dæmi þess. En bak við liggnr
góður skiiningnr á Inndarfari
manna og dýra og velvild til
þeirra. Höfcðkoatnr er og fnll-
komið látleysi hans. Það er auð-
séð á öiln, að sjálfstilbeiðalan er
ekki í hng hans, þegar hann ritar