Vísir - 13.04.1917, Qupperneq 3

VISIR
þessar skemtilegu og yfirlætislausu
aöguf sinar; húo gægist ekki fram
á milli orðanna eins og hún gerir
bjá ýmsum höf., sem hlotið hafa
úverðskuldað lof og þykjast af.
Eg trúi þvi, að von sé á mörgu
góðu frá hendi þessa höfundar og
sg þori að- ábyrgjast að engan
naann iðrar þess, ef hann kaupir
og Ies þenua sagnafiokk Sigurðar.
Bjarni Jónsson frá Vogi.
fflr. Gerard
Nýjar vörur,,,^ .s.Edina:
Broderingar, feikna úrvai — Manchetskyrtur, karim.
Sjöl— Silki
Silkiboröar
im ástandið í Þýskalandi.
Það er haft fyrir satt, að fyrv.
sendiherra Bandarikjanna í Þýska-
landi, mr. Gérard, hafi, er heim
kom, gefið Bandaríkjastjórn skýrslu
«m ástandið í Þýskalandi, eitt-
hvað á þessa loið:
Þjóðverjar þrá friðinn mjög
Léreft
og
Bróderingar
hjá
Haraldi.
V
Isiip og miliöniF
eftir
§jharles ^arvice,
128 Frh.
gamall hermaður, eða það er mór
aær að halda.
Pottinger varð auðvitað mjög
npp með sér af þessari tilgátu en
kvað það þó ekki vera.
— Eu hitt er það, ungfrú góð,
sagði hann, að herra Stafford er
eins vandfýsinn og nostursaamur
’Qg nokknr riddaraforingi getur
verið og eg gæti því ekki fengið
af mér að láta hestinn hans vera
illa útiítandi eða koma honum
fcannig fyrir augu. Það er ekki
ttaegt að kjósa sér mildari mann
áft húsbónda en hann, en hvað
fcetta snertir þolir hann enga van-
’askslu.
— Því get eg trúað, sagði hún-
Eigið þér erindi til Brands-
í dag, Pottinger? Ef svo
ÝSefii þætti mér mjög vænt um ef
ákaft. Þeir þola hungur og aðr-
ar hörmungar, eu treysta því statt
og stöðugt að þeim takist að vinna
sigur í ófriðuum með kafbáta-
hernaðinsm. Þrátt fyrir matvæla-
skortinn og yfirvofandi fjárhags-
hrun, eru allar horfur á því að
Þjóðverjar geti haldið ófriðnum
áfram í eitt ár enn, ef nppskeran
bregst ekki, en þó því &ð eina, að
þjóðin sýni framúrskarandi sjálfs*
afneitnn.
Gerard telnr engan efa á því
að þýska þjóðin haldi fast saman
og gerir sér enga von um að
dregið verði úr kafbátahernaðin-
um. Ef nokknð verður úr hon-
nm dregið, þá þýðir það, að Þjóð-
verjar verði að semja frið.
£rlead rayat.
Kbh. 10/4 Bank. Póatb.
Sterl. pd. 16,50 16.70 17,00
Fre. 60,00 60,50 61,00
DoII, 3,47 3,55 8,75
Bœjarfréttir.
Lim»\í á mergun:
Brynjólfur Þorsteinsson, bankar
Stefanía Björnadóttir, húsfrú.
Vilhelm Jónsson verzlm.
Þórunn Jónsdóttir, húsfrú.
Andrés Pálsson, verzlm.
Sigríður Zoega, ungfrú.
Hjálmtýr Sigurðsson, kaupm.
Jens Sæmmndsson, trésm.
Benediktina Benediktsd., nngfr.
Síldveiðistöð var
#
viö Húnaflóa eru til sölu. A. v. á.
Ibúðarhús
til sölu. Lysthafendur geh sig fram nú pegar.
Afgreidsian vlsar á.

þér vildnð taka þessi bréf fyrir
mig til klæðaverzlunarinnar og
lyfsalans og færa mér aftur það,
sem eg hefi beðið um
— Það er sjálfsagt, ungfrú,
sagði Pottinger, en þá mundi hann
alt í einu eftir því, sem hann átti
að gera fyrir Stafford og komu á
hann talsverðar vöflur. — Væri
yður nðg, að eg gerði það seinna
í dag? epurði hann. — Eg þarf
að skreppa dálítið annað á nndan.
— Já, eeisei-já! svaraði hún.
En hvar má eg láta, bréfin — í
handtöskuna þarna?
Pottinger játti því, en hún fór
að opna tösknna og hélt afram
að skrafa við hann um Ieið. —
Er þetta bólga þarna á framfæt-
inHm, Pottinger? spurði hún alt
í einu og benti á hestinn.
Pottinger hnykti við og starði
á hana í ofboði og laut þegar
niður til þess að athuga hvert
nokkuð gengi að fætinum. Eftir
nokkra stund leit hann upp aftur
og sagði brosandi — að það gengi
ekki nokkur skap&ður hlutur að
löppinni — en þá var nngfrú
Falconer löngu búin að ekoða í
töskuna og hafði séð bréf Staf-
fords í henni.
— Jæja, það var gott — en
mér sýndist það, svaraði hún.
Eiuð þér nú búinn að líta eftir
hestunum?
— Nei, ungfrú, svaraði hann.
Eg á eina tvo eftir enn.
Hún kinkaði kolli til hans og
gekk út úr hesthúsinu og raulaði
lag fyrir munni sér, en ekki fór
hún langt og kom að vörma spori
aftur.
— Heyrið þér, Pottinger, sagði
hún. Þér skuluð ekki vera að
hugsa um þessi bréf. Eg ætla
sjálf að skreppa til Brandsmýrar.
Pottinger var önnum kafinn við
einn hestinn, en ætl&ði að hætta
við hann og ganga á móti henni,
en hún aftraði honum og sagði:
— L4tið þér mig ekki ónáða
yðar. Eg skal ná bréfunum sjálf
úr töskunni.
Tók hún svo bréfin og þar á
meðal bréf Stsffords og stakk
þeim á sig, gekk síðan út, án
þess þó að flýta sér um of og
hélt beint til herbergís síns, sendi
herbergisþernu sína burt einhverra
erinda og lokaði að sér. Þvínæat
I
kveikti hún á litlum sprittlampa,
hitaði vatn og hélt bréfi Staffords
yftr gnfunni þangað til að Iímið
á umslaginu g&f eftir svo að um-
slagið opn&ðist aí sjálfu sér, tók
siðan bréfið úr því, settist á stól
og Iaa það hægt og vandlega.
í fyrstunni setti hana dreyr-
rauða, en svo hvarf sá roði smám
saman og hún varð æ fölari eftir
þvi sem hún las lengur. Það var
eins og hún væri stungin með
oddhvössum örv' u, þegar hún
las þessa sárbeittn kveðjn og
sjálfsafneitun og afbrýðin ætlaði
alveg að gera út af við hana,
Einusinni stökk húa á fætur og
fórnaði höndum, ea eldur branc
úr augum hennar. Var hún þá
bæði fögur og óttaleg — tígris-
dýrseðlið hafði sagt íil sín. Á.
þeirri standu var henni Jhelzt í
hug að fara með bréfið, fleygja
því beint framan í andlitið á
Stafford -og þar með heiti því,
sem hann hafði bundið við hana
kvöldið áður, en þá örmagnaðist
hún svo að segja, hné niður á
stól og huldi andlit sitt höndum,
en bréfið datt ofan á gólfið. Nei,
það var henni algerlega ómögn-