Vísir - 09.05.1917, Blaðsíða 2

V > ðiiR
Til rnínni*.
P*ðhúaM #pii kl. 8—8, K'.kT. til 10‘/,.
tóorgisEBtjöífeakrit'atofita kl. 10—12 og
1—6
BæjarfógetaikrifatQÍkD kl. 10—12og 1—£
Bæjargjiildker&akriffUi** kl. 10—12 og
l**í/
íilandabuiki kL 10—4.
K. F. U. 3£. k\m. umk snnnad. 6‘/,
SÍ84.
Laidakotsspit. Heimiéknartísai kl. 11—1.
LandskankinB kl. 10— i.
Landsbðkaeafn 12—9 eg 6—8. Útlfe
1—6
Landisjóðar. sfgr. 10—2 og 4—5.
Landsiimintt, ?.d. 6—10. Helga”dage
10—12 og 4—7.
N&ttúrngripassfn 1>/S—S1/,.
Pósthúsil 9—7, sonnad. 9—1.
Samábyrgðjn 1—5.
StjjöraarrAisakrifitofamar opaar 10—4.
Vifilssteéahælil: htímiókair 12—1.
Djð§si<ssjasafai4, id„ þá., fimtd. 12—2
ræður konur og karla til
11^1 n *-**-**-* Wfeifejfej —tm mjuu&L*
’rfVi
a. A
$
3t
*
3L
3t
I
JO
i
&
s.
Afgriiðsla blaðsiai fi Hótol
Island er opin frá kl. 8—8 &
hvirjam degi.
IoBgangar frfi Vallantneti.
Skrifitofa fi lama atai, iuag.
ftrfi Alalstr. — Bitstjónan til
| viitali írá kl. 8—4.
| Sími400. P.O. Bos867.
f. Printsmiðjan á Laaga
£ veg 4. Sími 188. 2
f Anglýsingnm veitt móttaka |
Í" i LandsiitjörnniíKl eftlr kl. 8 %
é kvðldin. J
■k v
Síldarvinnu
á Hjalteyri í sumar.
Allar npplýsingar gefnar á skrif-
stofu vorri næstn daga milli kl. 3-5.
H.f. Kveldúlfur.
GrOtt IXTJLS
á góðnm stað fæst keypt, — og tii íbúðar nú í þ. m. að mikiu Ieyti.
4—5 þús. kr. borgist við samning. — Tiiboð merkt nGott
hús“ leggist í nmslagi inn á afgr. Vísis fyrir 11. þ. m.
Nokkrar kanpakonur
þarf eg enn þá að ráða. — Pær flnni mig að máli til kl. 6 í kvöld
(9. maí).
Eggert Kristjánsson
Grettisgötn 44 Á. Sími 646.
Islensku kolin.
„Betra er hjá sjálfnm sér að
taka, en sinn bróðnr að biðja“,
segir málshátturinn. — Væri bet-
ir að almennara væri farið eftir
því og einkum að stjórnarvöldin
bögnðn sér þar eftir.
Snmarið 1915 var róið að því
öllum árnm hér í blaðinn, að gang-
skör yrði gerð að því að kola-
námur Iandsins yrðu rannsakaðar
og notaðar. En þá var enn greið-
ur aðgangur að því að fá kol frá
Englandi, og þvi ekki viðlit að
þingið fengist til að sinna því. —
Neyðin var ekki farin að knýja á
dyrnar. En það virðist vera sam-
eiginlegt einkenni flestra þeirra
manna hér á landi, sem náð hafa
trausti þjóðarinnar, að þeir vilja
ekkert gera til þjóðþrifa ótil-
neyddir.
Og það er því miður svo, að
það er eins og stjórnarvöldin hér
á landi bliðri sér hjá þvi lengsta
lög að Ieggja út í framkvæmdir.
Nú er þó svo komið, að bæjar-
stjórnin hérna hefir ákveðið að
gera gangskör að því, að minsta
kosti að láta skoða kolanámuna
í Dafamdsl. — En svo sagði mað-
nr einn, sem viðstaddnr var á
síðasta bæjarstjórnarfnndi, er borg-
arstjóri skýrði frá því, að að þessu
mnndi reks, að það hefði verið
eins og þuugt farg hefði lagst yfir
alla saœkunduna og hún stnnið
nndir tilhngsnninni.
En vonandi rís bæjarstjórnin
nndir því fargi. Og það gefur
góBar vonir am framkvæmdir, að
vikan heflr ekki verið látin liða
áðnr en byrjað var á nndirbún-
inginum.
Jóni Þorlákssyni verkfræðingi
hefir verið falið að rannsaka nám-
nna i Dufansdal og hann er nú
að leigja skip til fararinnar.
Náman í Dafansdal hefir verið
valin, vafalanst fyrst og fremst
vegna þess, að þar hagar svo til,
að flutningar írá námunni ern
mjög auðveldir. Hún er svo að
segja i fiæðarmálinn og skipalagi
þar ágætt, aðdjúpt og skjól fyrir
öllum áttum. Kunnngir fullyrða
að þar séu ágæt brúnkol, eem
bæði megi nota sem húsakol og
gaskol, en ekki skipakol.
Tæki, til að taka npp kolin,
mnnu vera ófnilkomin, ef þan ern
nokknr til. En anðveit ætti að
vera að fá þan tæki sem við má
notast. — Og — því miðnr verð
nr maðor að segja — eru horfnr
á því að vinnakraftnr verði meiri
en nægnr, ef útgerðin stöðvast
algerlega.
Eigandi námnnnar er Námufé-
lag íslands, og sagt hefir verið
að það hafi boðið bæjarstjórninni
námnna til afnota endnrgjalds-
lanst, en það er nú borið til baka.
En hins vegar er enginn vafi tal-
inn á því, að félagið leyfi bænnm
eða landsstjórninni að tska þar
köl fyrir ekkert, meðan ófriðnrinn
stendur.
Á félagið þakkir skyldar fyrir
það, en ef náman reynist vel, og
sérstaklega ef þ»ð kemnr í Ijós,
sem sumir fnllyrða, að kolin muni
fara batn&ndi eftir því sem innar
dregnr, og að þar mnni jafnvel
finnast steinkol, þá er enginn efi
á þvi að félagið bittir sjálft sig
fvrir síðar meir. Úr því aðbyrj-
að er að1 reka námana verðor
ayðvelt &ð halda rekstrinnm áfram,
ef kolin reynast vel.
En hvernig stendnr á því, að
landsstjórnin hefir ekkert aðhafst
énn í því að láta rannsaka kola-
námnrnar í landinn?
Lagði ekki ankaþingih það
fy/ir hana?
Siðnstu iregnir
af ófriðnum.
Merkilegasta fregnin, sem bor-
ist hðfir af ófriðnam nú nm bríð,
er vafalanst símfregnin sem birt-
ist í Vísi í gær um viðureignina
á vesturvígstöðvunum. Vitanlega
má gerá ráð fyrir því, að það sé
nokkuð oiSum aukið, að hnndruð
þúsnnda fallinna Þjóðverja hafi
legið eftir i valnum. Og þess
hefir láðst að geta, hve mikið tjón
bandamenn hafi beðið. En fregn-
in sýnir, að hlé það, sem virðist
vera orðið á sókn bandamanna,
hefir að eins verið „stundargrið".
Við þ*ð, að hinni tröllanknu sókn
er haldið áfram, giæðast vonir
manna nm að endiriim nálgist,
en vonlanst virðist vera nm að
friður komist á með öðru móti
en að vopnin skeri úr.
Það er svo komið, a8 að eins
tæplega einn tínndi hluti allra
ibúa jarðarinnar stendur enn hlut-
laus hjá ófriðnum. íbúar ófriðar-
ríkjanna ern um 1550 miljónir,
en allir íbúar heimsins eru taldir
nm 1700 miljónir. — Og Þjóð-
verjar og bandamenn þeirra eiga
nú að mæta um 1400 miljónum
manna, að Kínverjum meðtöldum.
Það eru nokkrir mánuðir síðan
það þótti fyrirsjáanlegt, að Kin-
verjar myndu segja Þjóðverjum
stríð á hendur. Þeir gerðu þá
upptæk öll þýsk skip, eem þeir
náðu til, og slitu stjórnmálasam-
bandi við Þýskaland. Ástæða til
friöslitanna er ekki opinberlega
knnn, önnur en kafbátahernaður-
inn, sem kínrerskum siglingum
Btafar þó tiltölulega lítil hætta af.
En aðalástæðan er áreiðanlega sú,
að Kinverjar vilja st&nda Japðn-
um nokkurn veginn jafnfætis að
ófriðnum loknum. Þeir óttast það,
að Japanar myndu að öðrum kosti
verða ofjarlar þeirra i Ansturvegi,
Um áhrif Kínverja á úrslit
ófriðaxins mnn enginn gera sér
háar hngmyndir, bæði söknm fjar-
lægðar og eins þess, að þeir kunna
lítt til hernaðar. Hugsanlegt er