Vísir - 16.05.1917, Qupperneq 3

V18IK
Kartöílur era af mjög skornum
akamti og er sagt að bannað bafi
verið að nota kartöflur nema fjór-
am sinnnm á vikn.
Syknrbirgðir eru «vo Iitlar, að
ætlast er til að menn noti ekki
meira en bálft pnnd á mann á
viku. — Næsta ár verður syknr-
r»kt aukin að miklnm mnn í Bret-
landi og hefir stjórnin í þeim til
gangi ákveðið að velta félagi einu
125 þúp. sterlingspunda lán tilað
xækta sykurrófur á 5600 ekrum
Iftnds.
Skepnufóður er mjög af skorn-
nm skamti, og verður að sögn
fáanlegt á þessu ári að eins sem
svarar 7« »f þeim birgðum sem
til voru um sama leyti í /yrra.
Hefir stjórnin því skorað ábsend-
ur að draga sem mest úr gjöfinni.
Gripasýningar hafa verið bannað-
ar og gert er ráð fyrir að veð-
reiðar leggist niður vegna þessað
ekki verði hægt að ala hestana
eins og þyrfti.
Bretar h&fa ekki enn tekiðupp
korta fyrirkomHlagið, en alt er
undir það búið ef þjóðin fer ekki
sftir bendingum stjórnarinnar í að
ispara.
Erlead myat.
Kbh. **/. Banfe. Pósth.
Steri. pd. 16,64 16.85 17,00
Fre. 62,00 63,00 63,00
DolL 3,52 3,60 8,60
r
síir og miliönÍF
eftir
jgharles garvice,
160 _ Frh.
til ídu, þar sem hún lá út af í
vagninum föl og þreytuleg. Þeg:'
þau stigu úr vagninum, varspH-
korn eftir heim til þeirra. Bauðst
Jósef til að leiða Idu og þáði hún
það í elnhverri leiðslu, Gang-
stéttin var mjó, svó að þau gátu
illa gengið samsíða þrjú samtn.
Lét Jósef þá ísabellu ganga á
undan og kom þvi einhvern veg-
inn þannig fyrir, að þau ída og
hann drógust aftur úr. Var hann
við og við að þrýsta handieggn-
mn á ída að sér og draga hana
nær sér og skotraði um leið til
hennar angunum í Ianmi. Lok;:-
ins hófst hann máls og sagði hálf-
bvíslandi svo að ísabella skyldi
ekki heyra til hass:
— Eg vons, að þú hafir skemt
þér vel ída og að þér þyki vænt
Uppboð á rjúpum
hjá stembryggjunm i dag kl. 5 e. m.
Siðasta tækifærið til að fá sér góð
matarkaup.
Lambalifrar,
frosnar, fást keyptar í kælihúsi
Sláturfélags Suðurlands.
»
Tveir sjómenn
óskast strax á Au-turland
Góð kj ör. A. v. á.
VlSIR er eísta og besta
dagblað landsins.
• -
Hin nýútkomna bók
FrakklancL
eftir K t, N y r o p prófessor, i ísl
þýðingu eftír Guðm. GHðmunds-
son skáld, fæst hjá bóksölnm.
Bókin hefir hlotið almannalof
og kostar að eins kr. 1,50,
Nokkra menn
vantar til áð rffa nýstrsndað botnvörpuskjp í Vestmannaeyjum.
H. A. Fjeldsted
Vonarstræti 12.
um, &ð þú fórst þetta með mér.
Eg man ekki til að eg hafi skemt
mér betar i annað skifti og vona
að þetta verði ekki i seinasta
sirmi. Og þú hlýtur að vita af
hverjn eg er svona ánægður með
þetta kvöld. Það er auðvitað
vegna þess, að eg gat fengið þig
til að fara með mér. Lífið hefir
tekið algerðri breytingu fyrir mér
síðan þú komst til okkar, en eg er
annars ekki í seinnm vafa um,
að þú hefir veitt því eftirtekt —
eða befirðu það ekkiíf
Hann hló gletnislega.
— Hefi eg tekið cf' —
hverju? spurði ída og reyndi að
ranka við sér og átta sig á því,
sem hann var að segja
— Eg var að segja, að eg i-
myndaði mér að þú hefðir tekið
eftir því, hvað mér liði og að eg
geng hér um eins og múibundiim
asni. En þaðferu þín handaverk
alt saman og alt vegna þess, að
og er alveg yfirkominn og al-
tekinn af ást til þín, Hananú!
Þar gat eg loksins komið því út
úr mér! Eg hefi ætlað að nefna
þetta við þig núna í cokkra dag*,
en hvernig sem á þyí etendur og
þó að eg þori að ábyrgjast, að þú
meinar ekkert með þvi, þá finst
mér þú hafa verið eitthvað svo
þurr og kaldranaleg og alt öðru-
visi eu aðrar stúlkur, sem máður
er að dekra við. En nú er eg
alveg viss um að þú skilur mig
og kemur öðruvísi fram við mig
eftirleiðis. Eg .er voðalega skotinn
í þér, ída, og get ekki séð hvað
ætti að vera því til fyrirstöðu,
að við opinberuðum undir eins.
Eg er alt af að hækka í sessi
á skrifstofunni og er að hugsa
um að fara að versla fyrir sjálfan
mig, ef eg get skrufað eitthvað
af^momiingum út úr gaml!s{pabba.
Það verður náttúrlega óttalegur
ganguFog læti hsima út af þessu,
því að þau ætlast sltaf til£að eg
fái mér ríka konu, en-nú vill svo
illa til að þú hefir mist aleigu
þína. Eu þú mátt vera viss nm,
að það stendnr{,mér alveg á sams.
Farðu bara eftir þvi, sem hjarta
þitt og tilfianingat þiuar benda
þér til — eg veit hvað mínum
tilfinningum líðnr. Og hvað segir
þú nú um þetta alt saman, ída
mía góð?
Hann þrýsti handíeíg hean&r
Utan af landí.
(Sfmfregnir).
________________ m
Akureyri í gær.
Aðalfandur Ræbtunarfélags
Norðurlands hefir verið haldinn
hér undanfarna daga. Þar bar
það markverðast til tíðinda, að
samþykt var að koma upp káa-
búi við Akureyri, aðallega í þvi
skyni að eelja bæjarbúum þsr
mjólkina. — Sú ákvörðun félags-
ins sætir mjög misjöfnum dóm-
um.
Tíðin altaf heldur köld.
Landar á vígvellinum.
í Lögbergi frá 12. f. m. er sagt
frá því, að Guðmmdur Signrjóns-
son, glímumaður, sem héðan fór
vestur um haf fyrir fáum árum
sé genginn i 223. deild Canada-
herains og bafi átt að fara áleiðis
til Englands á leið til vígvallar-
ins þ. 17. s. m. — Rétfc áður átti
hann að þreyta kappglímn um
glímnbelti, sem núverandi her-
deildarforingi hans, H. Hannesson,
hafði látið gera og gefið fyrir
nokkrum árum. Gaðmundur var
handhsfi beitisins og talið liklegt
að faann mundi vinna það
nú aftur, en 12 menn áttu að
keppa um það.
Guðmundur ætlar heim til ís-
lands, alkominn, að ófriðnnm Iokn*
nm, ef hann lifir.
að sér og leit brosandi framan í
hana. ída strauk ennið meðþeirri
hendinni, sem laus var og hnykl-
aði brýrnar eins og hún væri að
reyna að komast að meiningunm
i orðnm hans.
— Eg bið þig afsökunar, Jósef,
sagði bún, — ©n eg skyldi þig
ekki almennilega og var líka að
hugsa nm alt auaað. Þú varst
víst að spyrja mig — — Hann
roðnaði í framan og beit á vörina
með hálfgérðum reiðisvip.
— Jæja, það er altsaman Mess-
að og gott, sagði hann bálfóróleg-
ur en reyndi þó að hiæja. — Eg
var bara að biðja þín — biðja
þij að verða konan mín — og
það ætlar þú auðvitað að gera
— eða ætíarðu það ekki?
ída dró að sér handlegginn og
horfði á Jðsef öldungis forviða.
Henni datt fyrst í faug, að annaó
hvort hefði hann fengið sér held-
ur mibið neðan í þvi i veitinga-
húsinu og þætti þetta því mjög
viðeigandi fyndni, eða að hún væri
eítthvað ringluð og þættist nú
hafa hlastað á einhverja hveim-
leiða og þö jafrftamt hlægilegu
fjarstæðu og vitleysu, sem værl