Vísir - 25.06.1917, Side 3

I
Símskeyti
frá fráttaritara ,Visis‘.
Kaupm.höfn, 23. júní.
ömbætur á kosningalögum í Ungverjalandi eiga að
komast í framkvæmð nú þegar.
Jafnaðarmenn i Finnlandi krefjast þess að Finnland
ferði gert að aérstöku lýðveldi.
Rottböll iætur ekki af ráðberraembætti.
Chr. Zartmann málari dó i gær.
Nýjar stjórnleysingjaóeirðir hafa orðið í Petrograð.
Kanpm.höfn 24. júní.
Birgðir af sprengikúlum og tundurvélum hafa fundist
í Christianiu.
V 1SIR
Kolaverðið.
Frá þvl var skýrt í Vísi í gær,
að kolaverð landstjórnarinnar væri
nú orðið 200 kr. á smálest. Fyrir
það verð hefir bökurum bæjarina
og sjálfsagt fleirum verið seld kol.
Forsætisráðherra akýrði frá
því á þingmálafundinum í gær,
að ekki væri enn farið að solja
neitt af kolafarminum sem Ceres
kom síðast með. Kolin sem bæjar-
stjórnin keypti af næst síðasta
farmi kostuðu 150 krónur, og er
því augljóst að stjórnin leggur að
minsta kosti 50 kr. á hverja smá-
lest sem bökurum er seld.
Það er dálaglegnr kaupmanns-
gróði það!
Yitmsburður um
Þjdðverja.
Nokkru eftir 1870 gaf ítalski
stjórnmálamaðirinn Luzzati Þjóð-
verjum þennan vitnisbnrð:
„Þjóðverjar hafa sýnt oss það,
hverss bæta má hag fátækling-
anna. Iðjusemi, sparsemi, framúr-
skarandi skyldurækni, gætni,trygð,
heimilisást, sem alt leggur í söl-
urnar, þrek og þróttur, sem Iætur
þó vel að allri stjórn — þetta er
hinn mikli meginþáttur í þýsku
þjóðsrni, sem aðrar þjóðir komu
ekki anga á fyr en sigurhljómur
vopnanna gerði hann öllnm lýðam
ljósan".
Þannig var vitnisburðurinn um
Þjóðverja á undan ófriðnum og
svipaður verður hann að öllum
líkindum er honum er lokið. —
Það er óliklegt að hernaðarand-
inn og ofbeldis-mórallinn, sem
drotnnnargirni einstakra manna
hefir komið þeim til að prédika,
og reyna að innræta þjóðinni sið-
an 1870, hafi fest svo djúpar
rætur, að ófriðurinn, með öllum
þeim hörmungum sem honum
fylgja, fái ekki upprætt hann. —
Það er von manna, að þ a ð vinn-
ist i þessum ófriði, að augu fjöld-
ans opniit svo, að framvegis verði
ókleift, hverjum hrekkjabrögðnm
og sjónhverfiogum sem beitt er,
að ginna þjóðirnar til aðleiðaaft-
ur yfir sig siíkt böl.
Rauður hestur
mark: sýlt, fjöðir fr. hægra; heil-
rifa vinstra, tapaðist á laugardags-
kvöld úr Skólavörðuholtinu. Skil-
ist á Grettisgötu 66 B.
Mótorbátur.
Af sérstökum ástæðum es
mótorbátur til sölu. Finnið
Friðberg Stefánsson,
Norðurstíg 3 B. Simi 641.
Lækjargötu 6 B
opin hvern virkan dag kl. 4—7 e.h.
Allir þeir, sem vilja koms
áfengismálinu i viðunandi horf,
án þess að hnekkja persónufrelsí
manna og almennnm mannréttind-
um, eru beðnir að snúa sér þangað
Peninsar í vasann!
Verslnn með útgengilegar vörur,
svo sem tóbak o. fl. getur komist
í samband við verslunarmann,
sem verður við sildarkaup á Siglu-
firði í sumar, um að selja þar vör-
ur sinar, ef nm semur.
Tilboð óskast. R. v. ó.
K. F. P. M.
Fótboltaæfing kl 6y2 í kvöld.
Mætið réttstundis.
IsiÍF og miliöniF
eftir
f|harles ^arvice.
203 FVh.
ekarkala og hávaða af mönnum
og skepnnm. Þan horfðust í augu
og vorn eins og heilluð um stund,
eða eilifðartíma, að þeim fanst,
en þá brá hann litam og varð
enn íölari en áður, Hann vék
sér að feita manninnm, sem stóð
þar hjá honnm og þreif i hand-
legginn á honum.
— Biðið þið við, stöðvið þið
skipíð! Bg þarf áð komast í
land! kalIaSi hann npp yfir sig.
Herra Jofflor starði á hann og
fór því næst að hlæja.
— Nei, hættið þér nú, herra
góður, eagði hann, en þó ekki
óvingjarnlega. — Hættið þér nú
bara! Finst yður þetta hálfóvið-
kunninlegt? Verið þér í eilífri
uáðinni! Bg held svo sem að eg
kannist við þussa tilfinningu. Það
byrjar hægra megin í hjartagröf-
inni og yðar sýnist árbakkinn
fjarlægjast yður — færast aftur á
bak! — Bn það ernm við, sem
eram á hreyfingu, við erum komn-
ir af stað. Hérna, súpið þér á
þessu! Þetta Iíðar frá undir eins.
Hann rétti flösknna að Stafford,
en hann bandaði henni frá sér.
— Lofíð mér að komast iland.
Bg get náð ykkur seinna, sagði
hann.
Joffler greip í handlegginnj á
honum í þyí hann ætlaði að stökk-
va upp á skipagarðinn.
— Rólegur! Verið þér nú ró-
legar, Iierra minn, sagði hann og
reyndi að ;aftra honum. — Við
getum ekki stöðvað skipið og þér
munduð bara hálsbrjóta yðir ef
þér færuð að reyna að stökkv* i
land. Og alt útaf tómri ímynd-
un — það þori eg að veðja hausn-
nm á mér um! Harkið þér af
yður maðmr — blessaður, harkið
þér af yður! Þér eruð ekki sá
fyrsti hvort sem er, sem finst hann
vera aumur og yfirgefinn þegar
hann er afl skilja við frændnrog
föðurlaTjd.
Stafford beit á jaxlinn og reyndi
að harka af sér, en angn hans
hvíldu enn þá á hinn föla and-
liti stúlkmnnár í sorgarbúningnmm
og rödd hans titraði nm leið og
hann sagði:
— Þér hafið alveg rétt íyrir
yður herra Joffler — það er orð-
ið um seinan. Eg — eg hélt að
hélt að eg hefði kannast við mann
þarna á garðinudf en það hlýtur
að hafa verið tóm ímyndun. jÞað
er ómögnlegt annað — alveg ó-
hngsanlegt!
— Stendur heima! sagði Joffler
vingjarnlega. — JBiðjið þér fyrir
yður! Bg held að eg hafi, fengið
svona griilmr sjálfur, einkum þeg-
ar eg hbfi verið í landi á kvöld-
in og ætlað að kafna úr hita. Yð-
nr skánaði mndireins efþérfengj*
ust til &ð súpa á fiöskunni. Mað-
má til með að vera ofurlitið hýr
fyrst þegar maðmr kemur um borð,
einkanlega þegar maðmr er að
yfirgefa föðurlandið í fyratasinni!
Sjáið þér nokkurn núna?
ída var farin burtu og Stafford
dró andann þungt og reyndi að
brosa.
— Nei, sagði hann i hálfim
hljóðum eino og við si ilfan sig.
— Já, það hefir ekki verið ann-
að en hmgarburður. Það er ó-
mögulegt, að hún hafi getað verið
þarna — það nær engri átt!
— Joffler fór að blísra og kink-
aði kolli íbyggilega.
— H ú n! tautaði hann. — Nú
það er svo ia lagað? Jæja, eg
held að eg kannist við þetta sjálf-
ur. En verið þér ekki að setja
þessa ’vitleysm fyrir yðmr, herra
góður. ÞaS verðar alt gieymt
áðmr en við kommmst út á rúm-
sjó! Það er ekkert á við sjóinn
til að iáta mann gleyma stúlkn-
kindunum, sem. maður hefir skilið
eftir í landi. Við sknlum nú
koma ofan og fá okkur eitthvað
í gogginn og eitthvað i svanginn,,
Til dæmis kalda steik og súrkáL
Það reknr allar ímyndanir á bmrL
ída sneri við og hélt á bmrtm
skyndi, en hana snarsvimaði og
hún gekk eins og í leiðslm. Það
var asðvitað óhngsandi, að mað-
urinn, sem hún haíði séð, gæti
verið Stafford — Stafford komins
fram á fjárflutningaskip! Bn
þessar ofsjónir höfðn tekið á hans
og henni faust sér ætla að verða
llt. Hún mintist þecs nú, að hús