Vísir - 30.06.1917, Page 3

V iSift
Nokkrir sjémenn
géta fengiö atvinnu viö síldveiöar' á
kútter Esther. Upplýsiigar í Hafnar-
stræti 18 hjá
P. Thorsteinsson.
Og ef ráðuneytið í heild ainni
hefðl ekki þótst starfi því vaxið,
þá hefði það getsð falið einhverj-
tim viðskiftaforkólfi vorum forstöðu
landssjóðsverslunarinnar.
Lögr. segist ekki viija „auka
vandræðin með því að hefja árás
ir gegn stjórninni eSa deiiur um
stjórnarfrai'akvæmdir, sem þegar
-ersi nm garð gengnstr og ekki
verður breytt héðan af“. — Þessi
dár'amiega setning á víst að skiíj-
ast svo, að hún ætli ekki að víta
aðrar aðfinsluverðar gerðir stjórn-
arinnar en þær, sem vitaníega hafa
komið fram í dagiegri starfsemi
Jhennar (og þviferu um garð gengn-
ar) en erii þa«* eðlis að það er
fyrirsjáaniegt að þær muni verða
eEdurfceknar.
Ef bl&ðið reyndi að hugsa #ig
betur um, þá gæti því þó ef til
vill skilist, að eitt stórt axar-
skaft sem „ekki verður breyfct héð
«naf“, getur orðið landsmönnum
miklu þangbærara en smávægilegt
igatt saltkjöt,
í tunium og smásölu,
fæst hjá
GrUMnsri Ghnmarssyui
lafnarstræti 8.
fjártjón í laglegum viðskiftum við
Iandssjóðsvrsluniaa. — Það er
því sannaKga ekki síður ástæða
til að athiga þær gerðir stjðrn-
arinnar, sm eltki verður breytt
héðan af, þegar um það er að
ræða hvorl eitt fórnarlamb geti
afplánað syidir hennar.
Jón Jónsson.
Konráð R. Konráðsson
Iæknir.
Þingholtsstræti 21. Sími 575.
Heima kl. 10—12 og 6—7.
jhaisiæíæisjsisisisrafiara
irammofon,
lítiS brúkaður, fæst keypur ódýrt.
Til sýnis hjá
Jóhannesi Noröfjörð
Bankastr. 12.
Happdrætti
LaEdsspítaiasjdðsins
var dregið um 29. þ. m. á bæjar-
fógetaskrifstofunni og féll 1. vinn-
ingur á nr. 112 og 2. á nr. 384
og 8. á nr. 560. Hlutanna skal
vitja sem fyrst til frú Ingibjargar
Johnson, Lækjargöta 4.
Landsspitalasjóðsnefndin.
Nýkomið:
Kjötbollur,
Lobscouse,
Beuf a la mode.
Sylte — Lax.
Perur, Ananas, Aprikósur
o. m. fl.
Joh. Ögm. Oddsson
Laugaveg 63.
Sími 633.
Til Þingvalla fats
3 bifreiðar fastar áætlunarferðir í
Júlí og Ágúst á sunnudögum,
mánudögum, miðvikudögum og
laugardögum.
Áreiðanlega ódýrustu ferðirnar
fyrir fólk.
Halldór Einarsson.
Sími 633.
Nokkrar duglegar stúlkur
yanar fískverknn, geta enn feng-
ið ágæta atvinnu um lengri tíma.
Kaup 50 krónur um mánuðhiE
og alt frítt. Þær þurfa að f&rá
með Botniu 2 júli.
Jón Árnason
Vesturgöta 39
i
Lækjargötu 6 B
opin hvera virkan dag kl. 4—7 e.íi.
Allir þeir, sem vilja koma
áfengismálinu í viðunandi horf,
án þess að hnekkja persónufrelsi
manna og almennum m&nnréttind-
um, ðru beðnir að snúa sér þangað,
pnn tsk eg við stúlkum á
01111 námsskeið fcil að Særa
kjóla- og „dragta“-saum m. fi.
Nemendur ieggi sér verkefni og
eigi sjálfar verk sitt. Menn snöi
sór sem fyrst tiJ undirritaðrár,
sem gefur nánari upplýsingar.
Vilborg Vilhjálmsdóttir,
Hverfisgöfca 37.
fljótt og vel í ljós eins og i sjúkra-
stofum spítalanna. ída undr&ðist
umhyggjuna og nákvæmnina, þol-
inmæðina og alúðina sem henni
og hinum sjúklingunum var sýnd
— alúð, sem ekki verður metin
til peninga og ekki hefði getað
Vfirið meiri þó að allir þessir vesa-
lingar hefðu verið kouungbornir
að kyni.
Eitt dæmi þessarar fölikvalausn
mannúðar kom fyrir þriðja dag-
inn aíðan ída var komin á bata-
veg og gat hún aldrei minst þess
atburðar upp frá því svo að benni
akki vöknaði nm augu. Koraungt
barn, fárra vikna að aldri og lít-
ið og vesældarlegt, var flutt á
spitalann og haft í vöggu rétt
hjá rúminu, sem ída lá í. Hjúkr-
unarkouurnar og læknarnfr allir
hnöppuðast ai barninu og skoðuðu
það af áhugi miklum. Það var
vakað yfir þú dag og nótt, tvær
hjúkrunarkomr þutu til þeas undir
eins og eittlvað krimti í því og
ef við þótti Jurfa var símað eftir
nafntoguðam og víðfrægum iækui,
sem hrá þá mdir einsviðogkom
áð vörmu sjori. AUir sjúkling-
arnir í þeasari stofa hugsuðu naum-
ast um annað en þefcia barn og
ída reis upp við olnboga og teygði
sig fram úr rúminu til þesa að
geta séð það. Bar hún álika um-
hyggju fyririjþví eins og ef það
hefði verið veikt Iamb heima hjá
henni í Heroaadalaum.
— Hvað gengur aðaumingjan-
um litía? spurðí hún hjúkranar-
konuná, er laufc yfir vöggnn^ og
hélt um skinhoraðfi litlu hendina
á barainu. Svaraði hún ídu þvf,
að það væri bilun i hryggnum.
— Ætli því gefci batnað ? spnrði
ída angistarfnll.
— Biðjið þér fyrir yður! sagði
konan sem talað hafði við hana
áður. Það væri langbest, að þessi
vesalingur fengi að deyja.
Hjúkrunarkonan ieit á þær og
sagði:
— Ja-jæja! Það getur heldn;
ekki iifað nema svo sem þriggja
vikná tím* og var svo að sjá,
sem henni félli þetta allþnngt. ,
• ída lagðist útaf aftur og tób
sér þetta svo nærri að hún tár-
feldi og varð henni það nú Ijðst,
í fyrstft skifti að öllum Iikindum,
hvað sönn mannúð væri. Hér var
að vísa okki nm annað némeira
að ræða, en óskiJgetinn barnunga
úr einhverri smágöfcunni, en þrátt
fyrir það varð það aðnjótandi
allrar þeinar hjálpar og hjúkrun-
ar sem vísindi læknanna og um-
hyggjusemi hjúkrunarkvenna gátu
í té látið,
Konan í næsta rúmi við ídu
gat heldur ekfei tára handist.
— Þetta leiðir hugann til hæða
— fiasfc yður það ekki, ungfrú?
sagði hún kjökrandi. — Ef eg
væri rík, skyldi eg gefa spítalan-
um aieigu mína — já, það skyldi
eg reyndar gera.
Þeasi athugasemd minti ídn
óþægilegft á fátæbí hennar, og
hsfði hún lífcið hngsað nm hana
undftnfarið, sam varla var heldnr
við áð búast, þar sem öll hjálp
var látm í té ókeypis og allar
þarfir uppfyltar án nokkura enáf
urgjalds á þessum spítala. Loke
kom að þvi, að henni var Ieyft
að stíga á fætur og fekk henni
það mikillar nndrunar þegar hún
fann, að styrkurinn var ekki meiri
en svo, að hún riðaði og skalf
á fótunum og henni fanst gólfið
ganga í bylgjum og stofau hring-
snúftst. Sn eftir einn eða tvo
daga fór hún að geta staulastdá-
lítið og bað þá usdlr eins leyfis
að mega stunda unga barnið Það
var nú raunar þvert ofan í reglu-
gerð spífcalans, en það var ekki
svo anðvelt að synja ídu þess.
sem hún bað um af alhuga, og
var henni þá, henni til mikillar
ánægju, leyft af lífca eftirbarninu
þótt ekki væri það skoðað sem
reglaleg hjúkrunarkonustörf. Barn-
ið var óvært og svaf lítið, en
þegar svo bar undir, var ídu Ieyft
að lesa upphátt fyrir hina sjúkl-
ingana og reyndi hún þannig að
vera fcil gagns og nytsemdar eft-
ir mætti.
Þetfca var nú altsaman gott og
blesssð, en Ioks leið að þeim deg
sð húa skyldi ynrgefa spítalann.
og hverfa á ný út í yeröldiar.