Vísir - 20.07.1917, Qupperneq 3

V1 c ! R
Hlutafélagið „Kveldúlfur“.
Fólk það sem ráðið er hjá oss við síldarverkun á Hjalteyri í sumar,
komi og sæki farmiða sína á föstudaginn 20. þ. m. kl. 3—6 e. h.
Farið verður norður sunnudaginn 22. kl. 4 e. h. — Séð vgrður um flutning
fólks og farangurs frá bryggjum vorum sunnudaginn kl. 3—4.
H.f. Kveldúlfnr.
taka sem allra mest ípp af kol-
am,
Fanðnrinn samþykti að taka
tilboði stjórnarráðsins im 100—
200 smál. af Tjörneskoinnnm og
að reyna að fá selveiðaskipið
Skúm til að flytja þan hingað.
Frh.
Frá Alþingi.
Funðir i gær.
í nd. vorn 5 mál á dagskrá:
1. Frv. til laga um breyting á
Iögam nm almennan ellistyrk (3.
nmr.) var afgreitt nmræðnlaast til
®fri deildar.
2. og 3. mál tekið út af dag-
»krá. Annáð þeirra var steinolín-
framv. stjórnarinnar og voru fram-
komnar brtill. við það frá Ben. Sv.
en of skamt liðið frá því þær vorn
lagðar fram til þess að þær yrðn
teknar til umræðn. 'Vill Ben. Sv.
láta selja olíu sem næst innkaups
■Verði, en til vara að 2 kr. gjald
sé lagt á -hverja tunnu í stað 4
4r., sem áður hefir verið samþ.
4. roál. Till. til þingsályktunar
kolanám (ajá blaðið í gær).
Bjarni frá Vogi hafði framBögn
og sagði frá því að kol værn fnnd-
fn í Steingrímsíirði riðar en á
oinnm stað- Sig. ráðh. kvað líka
verið að rannsaka kolanámn í Bol-
kngarvik. TJII. samþ. í e. hlj.
5. og síðasta mál var fyrirspnrn
am vegalögin, hvort leyfð skuli.
fiún leyfð í e. hlj.
*
isiir og miliönir
eftir
gharlcs fjgarvÍBe.
226 Frh.
foeim i gamla húsið sitt, þar sem
®n8ifln varð til að ónáða hana
®ða raska ró hennar.
Hún forðaðist nú að koma ná-
lægt rjóðrinn, þar «em sást jrflr
til sumarhalkrinnar og tók heldur
ú sig stóran krók en að fara þar
þegar hún reið út sér til
akemttmar, en það gerði hún vana-
*eSa á hverjum degi. Einn dsg-
lnn var hún á helmleið frá
Síandsmýri og reið þá hinum
mesia vatnaiíis eins og leið ligg-
Víj en forðaðist þó að koma ná-
k®gt sumkrhöllinni, en það fórnú
samt svo, að hún mætti manneekju
þaðan. ^er komin npp á
holt eitt og skiftust vegir þar
fyrir neðan þannig, að stígur lá
S>í&ðan heim að sumarhöllinni, og
aföð hún þar víð dálitla stund til
Fundur stóð % tíma.
í efri deild voru að eins tvö
frv. á dagskrá, þóknun til vitna
og um kornforðabúr, bæði stjórn-
arfrv., til 3. umr. Voru þau bæði
samþ. og afgr. frá deildinni í'einu
hljóði og umræðilanst.
Nýung.
Bjargráðanefndin i ed. ber frám
tillögu til þingsályktunar svohljóð-
andi:
„Alþingi ályktar að skora á
stjórnina að birgja landið upp með
ársforða af steinoliu kolum, salti
og matvælum".
Einar Arnórsson flytur frT. til
Iaga um breytingar á lögum um
notkun bifreiða og viðauka við
sömu lög.
1. gr. í kaupstöðum, kauptún-
um 'og ámóta þéttbýli má öku-
hraðinn aldiei vera meiri en 10
kilometrar á klukkustund (í stað
15 nú).
2. gr. Hraðamælir skal vera á
hverri bifreið. — Ökumanni skal
að njóta útsýnisins, sem var eink-
ar fallegt og tilkomumikið. 84
hún þá hvar kvenmaður reið út
nm hallarhlið. EEún kafroðnaði
0g fékk ákafan hjartsiátt, því að
hún sá strax, að þetta mundi vera
Mnnde Falconer, og ekki bætti
það um, að hún þekti hestinn,
sem hún var á og sá, að það var
Adónis Stsffords. Kom henni
fyrst til hugar, að vikja úr vegi
og forða sér eitthvað undan, en
sómatilfinning hennar varð þó
yfirsterkari, svo að hún hélt laið-
ar sinnar bsint áfram og iét sem
hún sæi ekki eljusina.
Maude hafði líka brngðið Iitum
þegar hún varð ídu vör og reyadi
hún að stöðva hest ainn, en klár-
inn var talsvert baldinn og óstýri-
iátnr, enda hafði hún aldrei ráðið
almennilega við hana, svo að
haan þaut baint til hina hestsins
með hana án þess húu fengi aftr-
að því. Voru þær nú staddar
þarna augliti til auglitis en hest-
arnir hneggjuðu vinalega hver að
öðrum. Þannig sátu þær nokkra
stund og virtu hvor aðra fyrir
sér og varð ídu ó-jálfrátt star-
sýnt á fölt og armæðalegt en þó
ávalt «kylt að stöðva bifreið þeg-
ar i Btað, ef lögreglumaður gefur
honum merki til þess.
3. gr. Bifreiðarstjóri skal hafa
einkennishúfu á höfði og skal
framan á henni standa skrásetn-
ingarmerki bifreiðar.
4. gr. í bifreið hverri, er flyt-
ur fólk fyrir endurgjald skal vera
leiðarmælir festur svo farþegar
megi á hánn Iesa og skal stjórn-
arráðið setja gjaldskrá handa bif-
bifreiðum til mannflutninga. í
hverri bifreið skal vera til sýnis
öll gildandi ákvæði laga og reglu-
gerða um bifreiðar svo og gjald-
skrá.
5. gr. 1. gr. þessa frv. gengar
þegar í gildl og 31. des. 1917 sksl.
öðrum ákvæðum laganna fullnægt.
Einar Arnórsson, Sigurðmr Sig-
urðsson, Gísli Sveinsson og Einar
Jónsson flytja frv. til laga nm
heimild fyrir Lundsbankann til að
setja á stofn útibú í Árnessýslu.
Magnús Guðmundsson og Gísli
Sveinsson flytja frv. til laga um
varnarþing í einkamálum. Er/ það
fremur svipþungt andlitið á Maude.
Þá færðÍBt skyndilega roði i kinn-
arnar á Maude og var ekki laust
við að kendi fyrirlitningar íjsvipn-
utn, en svo tók hún til máls i
hálfhæðnislegum og skerandi róm:
— Eg vona að þér misvirðið
ekki þótt eg bendi yður á, að þér
eruð að gera hér átroðning.
Það hefði nú jafnvel ekki
nokkur engill þolað sJík storkun-
aryrði og ída var enginn engiil,
enda kafroðnaði hún i framan og
titraði af geðshræringu. Hún beit
á vörina og reyndi að stilla sig
um að sv&ra nokkru og hefði það
auðvitað verið langbeppiíegast, að
hún hefði riðið í burtn þegjandi,
en það var henni algerlega um
megn. Rétti hún þá úr sér og
svaraði aftur skýrt og skorinort:
— Og þér verðið að afsaka
þótt eg segi yður, að þetta er
heiber misakilningur. Eg veit
eklíi betur sn að eg sé stödd hér
á minni eigin landareign.
Maude varð litverp i framan
og nísti saman tönnnm.
— Er þessi landareign þá ekki
tilheyrandi sumarhöllinni ? spurði
hún.
að mestu sama frv. og stjórnin
lagði fyrir Alþingi 1914.
Vinnavísmdin
Bjarni frá Vogi, Matth. ólafs-
son, Jón frá Hvanná og Magnús
Pétursson flytja frnmvarp tillag*
um stofnuu prófessorsembættis f
hagnýtri sálarfræði við háskóla
íslands, bnndið við nafn dr. Guðm.
Finnbogasonar, Ank háskólakensl-
unnar skal honum skylt að hafa
á hendi vísindarannsókn á vinnm-
brögðum í landinu og tilraunir til
nmbóta á þeim.
Ástæður fyrir frumvarpi þessu
telja þeir þeasar:
Þau rök renna til laga þess-
ara, að landinu er hin mesta nauð-
syn á því, að Guðmundur Finn-
bogason haldi áfram rannióknum
sínum um hagnýting sálarfræð-
innar við vinnubrögð. Þettaverð-
ur tryggara með þejm hætti, sem
hér er farið fram á. Auk þesser
hér krafíst meira starfs fyrir sama
fé en nú er gert. Er það land-
— Nei1|; hún heyrir undir Her-
onsdil, svaraði ída öllu hæglátari,
þvi að henni fanst það ósvinna
að vera að skattyrðast við tilvon-
andi konn Staffords.
— Eg býst við, að eg sé að
tp.la við ungfrú Herou, sagði Maude
svo fyrirlitlega og storkunarlega,
að ída stokkroðn&ði á ný.
— Jú, ída Heron er nafn xnitt,
sagði hún.
— Þsð er þá eg, sem er að
gera átroðninginn, ef þetta er
r-étt með farið hjá yður, sagði
Mande — og eg sem á að biðj-
aet afsökunar, og það geri eg hér
með allra undirgefnast, ungfrú
Heron!
— Hér þarf engrar afsökunar
við, sagði ída góðlátlega. — Yður
er velkomið að fara um landar-
eign Heronsdals hvar sem yður
sýnist.
Maude hló kuldahlátur.
— Þakka yður fyrir — þaðer
sérlega vingjarnlegt af yður, sagði
hún þóttalega og svo móðgandi,
sem kvenmönnum einum er lagið
— en mér finst eg ekki hafa
neina löngun til að færa mér það
leyfi yðar í nyt. Þjóðvegurinn